เริ่มแรกฉันมองฮิบาริเป็นคนที่แข็งแกร่ง เก็บตัว และยึดมั่นในกฎของตัวเองแบบสุดขั้ว เขามีภาพลักษณ์ของคนไม่ต้องการใคร ชอบความสงบของพื้นที่ส่วนตัว และมักตอบโต้ด้วยกำลังก่อนจะพูดความรู้สึกให้ใครฟัง ฉากเปิดของ 'Katekyo Hitman
reborn!' แสดงออกชัดว่าแรงขับหลักของเขาคือการพิสูจน์ตัวเองว่าเหนือกว่าใครในแง่ของฝีมือและอธิปไตยในพื้นที่ของตนเอง นิสัยชอบปกครองเขตของตัวเอง การ
ไม่ทนต่อคนที่อ่อนแอหรือคนที่พยายามก้าวก่าย ทำให้เขาดูเป็นคนที่มุ่งมั่นกับกฎของความเป็นจริงมากกว่าสิ่งที่เรียกว่า “คนรู้ใจ”
กลางเรื่องเป็นช่วงที่นิสัยหินของฮิบาริเริ่มมีมุมมนุษย์มากขึ้นโดยไม่เสียแก่นเดิม เขายังคงไม่ชอบการผูกมัดหรือต้องรับผิดชอบในฐานะคนกลุ่มใหญ่ แต่ฉากที่เขาต้องเผชิญกับการคุกคามต่อพื้นที่ที่เขาหวงแหน หรือคนที่เขารู้สึกว่าควรปกป้อง ทำให้เราเห็นแรงจูงใจที่เปลี่ยนจากความอยากชนะเป็นความอยากปกป้อง ความภาคภูมิใจในตัวเองกลายเป็นความภักดีต่อสิ่งที่ถือว่าเป็นบ้านหรือกฎของเขา ช่วงการต่อสู้หลายครั้งเผยให้เห็นว่าเขายอมรับ “พันธะ” ในแบบของเขาเอง: ไม่ใช่เพราะคำสั่งหรือความรักโรแมนติก แต่เพราะความเคารพต่อความแข็งแกร่งของคนรอบข้างและการปกป้องพื้นที่ที่ทำให้เขารู้สึกเป็นตัวเอง ในมุมเล็กๆ เช่นบทสนทนาไม่กี่ประโยคหรือท่าทีที่ปกป้องเด็กๆ ในโรงเรียน เราจะเห็นฮิบาริมีเสี้ยวของความอ่อนโยนที่หายากแต่ทรงพลัง
ปลายเรื่องฮิบาริยังคงรักษาความเย็นชาไว้เป็นเครื่องหมายการค้า แต่ความหมายของแรงจูงใจตอนนี้ชัดเจนมากขึ้นว่ามาจากการยึดมั่นในศักดิ์ศรีและความรับผิดชอบต่อพื้นที่ของตน การพัฒนาของเขาไม่ได้เป็นการเปลี่ยนจากคนร้ายเป็นคนดี แต่เป็นการเติมความลึกให้กับนิสัยที่มีอยู่จนเห็นว่าการก้าวเข้าร่วมกับกลุ่มไม่ได้หมายความว่าเขาทิ้งตัวตน แต่มันคือการขยายหน้าที่ของตัวเองออกไป—จากการเป็นดาบที่ฟาดฟันเพื่อพิสูจน์ตัวเอง กลายเป็นดาบที่ยืนปกป้องสิ่งที่สำคัญต่อเขาในแบบที่ยังคงเป็นฮิบาริเดิมอยู่เสมอ นั่นทำให้เขารู้สึกสมจริงและน่าสนใจ เพราะเราเห็นทั้งความแน่นอนและรอยร้าวภายใน
สรุปแล้วการพัฒนาของฮิบาริเป็นการเดินทางของคนที่ยืนยันตัวตนผ่านการต่อสู้และการปกป้อง มากกว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อให้เข้ากับคนอื่นๆ เขาสอนฉันว่าแรงจูงใจที่แท้จริงบางครั้งไม่ได้อยู่ที่คำพูด แต่แสดงออกผ่านการกระทำที่สม่ำเสมอและการปกป้องสิ่งเล็กๆ รอบตัว ซึ่งทำให้ตัวละครนี้น่าจดจำและมีเสน่ห์ในแบบของเขาเอง