แผนที่โลกในหมื่นสวรรค์สิ้นโลกา อธิบายยังไงให้เข้าใจ

ตั้งแต่ได้ดู 'สวรรค์ประทานพร' ภาคแรกจนกดติดตามไว้ใจว่าทีมพากย์ไทยจะกลับมาทำงานต่อในภาคสอง ความคาดหวังเลยสูงมาก และผลลัพธ์ก็มีทั้งจุดที่ทำได้ดีขึ้นกับบางจุดที่ทำให้คิดตามเยอะ เรื่องเสียงพากย์โดยรวมภาคสองให้ความรู้สึกแน่นขึ้นในฉากดราม่า หลายฉากที่ต้องการน้ำเสียงหนักแน่นหรือแตกสลายทางอารมณ์ นักพากย์ใหม่บางคนจับจังหวะการหายใจและการขึ้นเสียงได้ดี ทำให้ฉากยืดเยื้อแบบในตอนสำคัญๆ มีพลังมากขึ้น ฝั่งการแปลบทและการดัดแปลงบทพูดก็ทำได้ใกล้เคียงต้นฉบับมากขึ้นในหลายประโยค แม้บางประโยคจะถูกย่อเพื่อเข้ากับจังหวะปากของตัวละคร แต่ก็ยังรักษาน้ำเสียงของบทไว้ได้ค่อนข้างดี เหมือนที่ชอบในงานพากย์ของหนังบางเรื่องเช่น 'Your Name' ที่การเลือกสรรวลีเล็กๆ น้อยๆ ทำให้ความรู้สึกยังคงอยู่ การมิกซ์เสียงกับดนตรีประกอบและเอฟเฟกต์ถือว่าเป็นก้าวหน้า ภาคแรกมีบางตอนที่เสียงดนตรีดันกลบเสียงบทพูด ทำให้รายละเอียดของน้ำเสียงหายไป ภาคสองปรับบาลานซ์ดีขึ้น ทำให้บทพูดที่ค่อยๆ ระเบิดอารมณ์ได้พื้นที่มากขึ้น แต่ด้านการออกแบบคาแรคเตอร์เสียงก็มีความเปลี่ยนแปลงบ้าง ถ้าเป็นแฟนเดิมอาจรู้สึกไม่ต่อเนื่อง เช่นเสียงหัวเราะหรือโทนเสียงติดตลกถูกปรับให้แหวกจากภาคแรกจนรู้สึกขาดความเชื่อมโยง นอกจากนี้การตัดต่อเสียงในฉากแอ็กชันยังมีบางจังหวะที่ซาวด์เอฟเฟกต์ชัดจนกลบสัมผัสเล็กๆ ของนักพากย์ เหมือนที่เคยเจอในงานพากย์บางซีรีส์แอ็กชันที่เน้นเอฟเฟกต์มากกว่าบท โดยสรุปแบบไม่ต้องเกริ่นยืดเยื้อ ภาคสองพากย์ไทยมาพร้อมความคมขึ้นทั้งการแปลและมิกซ์เสียง เหมาะสำหรับคนที่อยากได้เวอร์ชันฟังสบายและเข้าถึงอารมณ์รวดเร็ว แต่ถ้าเป็นคนที่ยึดติดกับโทนเสียงดั้งเดิมบางบทบาทอาจรู้สึกขาดอะไรไปเล็กน้อย ส่วนตัวแล้วให้ความยินดีที่เห็นการพัฒนาคุณภาพ นั่งฟังแล้วมีฉากที่ทำให้ตาแดงได้บ้าง นี่แหละจุดที่เห็นความตั้งใจของทีมงานอย่างชัดเจน

โลกที่ความเป็นคนสิ้นสุดลงมักกลายเป็นสนามเด็กเล่นของแฟนฟิคที่ชอบสำรวจสิ่งที่เหลืออยู่หลังเส้นขอบนั้น — ทั้งความทรงจำที่ผิดเพี้ยน ความรู้สึกที่ยังติดค้าง และคำถามว่า 'ตัวตน' ยังหมายความว่าอย่างไรเมื่อร่างกายหรือจิตใจเปลี่ยนไป ฉันชอบอ่านงานที่ไม่รีบให้คำตอบ แต่เลือกเดินวนอยู่รอบ ๆ บาดแผลของตัวละคร แสดงให้เห็นทั้งความโหดร้ายและความอ่อนแอที่เผยออกมาหลังจากเหตุการณ์สำคัญที่ทำให้พวกเขาสูญเสียความเป็นคน ตัวอย่างที่มักชวนฉันจมลงไปคือแฟนฟิคต่อจากฉากที่ตัวเอกกลายเป็นสิ่งมีชีวิตอื่น เช่นจาก 'Tokyo Ghoul' ที่คนเขียนบางคนเล่าเรื่องหลังจากคาเนกิกลายเป็นกูลอย่างถี่ถ้วน ทั้งการปรับตัวทางสังคม การค้นหาอาหารที่ไม่ใช่แค่สารอาหาร แต่ยังเป็นตัวตน และการรับรู้ว่าโลกเก่าไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

ลองนึกภาพการวางฟิกเกอร์บนชั้นวางแล้วรู้สึกเหมือนมีเรื่องราวเศร้าซ่อนอยู่ในพลาสติกและพ่นสี นั่นคือสิ่งที่ชอบที่สุดเกี่ยวกับของสะสมที่สะท้อนธีมการสูญสิ้นความเป็นคน: มันไม่ใช่แค่รูปร่างหรือสี แต่มันคือการดีไซน์ที่ชวนให้ตั้งคำถามว่าตัวละครนี้ยังเป็นคนอยู่ไหม ตัวอย่างที่ชัดเจนที่สุดสำหรับฉันคือฟิกเกอร์ของ 'NieR:Automata' โดยเฉพาะ 2B เวอร์ชันที่ท่าโพสและแผลบนชุดสื่อถึงความเป็นเครื่องจักรที่มีความทรงจำและความเจ็บปวดทางอารมณ์อยู่ด้วยกัน เท็กซ์เจอร์ของหน้ากากหรือรอยขีดข่วนบนโลหะเล็ก ๆ ทำให้รู้สึกถึงการขยับขอบเขตระหว่างมนุษย์กับหุ่น กล่องและแผ่นป้ายที่มากับฟิกเกอร์ยังเพิ่มบริบทว่าตัวละครนั้นถูกผลิต ซ่อมแซม หรือถูกทิ้งไว้ในโลกที่ไม่ต้อนรับความเป็นคนอีกต่อไป ความรู้สึกหลอน ๆ นั้นตามมาทุกครั้งที่มอง และทำให้การสะสมมีมิติทางอารมณ์มากกว่าการชื่นชมงานประติมากกว่าปกติ 'Blame!' ของ ซึโตมุ นิฮิเอะ เป็นอีกชิ้นที่พูดเรื่องการหลุดจากความเป็นคนออกมาอย่างเยือกเย็น ฟิกเกอร์ของ Killy หรือตัวละครที่ดูเหมือนมนุษย์แต่ถูกฝังด้วยแผงวงจรในโลกไซเบอร์พังทลาย สัดส่วนและสเกลของสิ่งก่อสร้างที่มาพร้อมกับฟิกเกอร์ทำให้เกิดภาพว่าตัวละครเล็กลงมากเมื่อเทียบกับสถาปัตยกรรมที่ไร้ชีวิตแบบเมกะฟรอสต์ คอนทราสต์ระหว่างผิวที่เป็นเนื้อเยื่อกับวัสดุโลหะบนอาวุธหรือเครื่องมือ ชวนให้คิดถึงการสูญเสียตัวตนโดยที่ยังคงมีรูปร่างของมนุษย์อยู่ 'Neon Genesis Evangelion' นำเสนอธีมสูญเสียความเป็นคนผ่านหุ่น EVA และตัวละครอย่าง Rei ที่เป็นของสะสมประเภทแดกดันทั้งสวยและแปลก ฟิกเกอร์ Rei เวอร์ชันบางรุ่นทำให้เงียบงันด้วยดวงตาที่ไร้อารมณ์และท่าทางที่แทบไม่เคลื่อนไหว ความเงียบขรึมนี้สะท้อนชะตากรรมของตัวละครที่เป็นเหมือนเครื่องมือ ต่อมาฟิกเกอร์จาก 'Tokyo Ghoul' ของ Kaneki กับหน้ากากและการเปลี่ยนแปลงด้านร่างกายก็แสดงการสูญเสียส่วนที่เป็นมนุษย์อย่างชัดเจน ชิ้นส่วนที่คล้ายไส้กรอกหรืออวัยวะที่บิดเบี้ยวเป็นรายละเอียดที่ทำให้รู้สึกอึดอัด แต่ก็ดึงดูดใจในเวลาเดียวกัน 'Ghost in the Shell' ให้มุมมองเชิงปรัชญาเกี่ยวกับการเป็นมนุษย์ ฟิกเกอร์ของ Major Motoko Kusanagi ที่มีสายเคเบิลหรือชิ้นส่วนคอ และรายละเอียดที่บอกว่าร่างกายนี้สามารถถอดเปลี่ยนได้ ชวนให้ตั้งคำถามว่าเมื่อเนื้อเยื่อแทบไม่ใช่ของจริงอีกต่อไป แล้วสิ่งที่เหลือเรียกว่าจิตใจหรือจิตสำนึกได้อย่างไร ของสะสมเหล่านี้ไม่ได้มีแค่ความสวยงามอย่างเดียว แต่มันยังทำหน้าที่เป็นตัวกระตุ้นบทสนทนาเกี่ยวกับตัวตนและความเปราะบางของมนุษย์ โดยส่วนตัวรู้สึกว่าฟิกเกอร์ที่ดีต้องทำให้ใจสั่นทั้งจากความงดงามและจากความไม่สบายใจในคราวเดียวกัน นั่นแหละคือเสน่ห์ที่ทำให้ยังอยากเก็บและมองอยู่บ่อย ๆ

การอ่าน 'นิยายกี่หมื่นฟ้า' ให้ความรู้สึกเหมือนได้เดินทางด้วยตัวเองในโลกที่กว้างใหญ่ ไดอะล็อกและฉากหลังที่ละเอียดอ่อนช่วยให้เห็นภาพจินตนาการได้ชัดเจนกว่า เวลาเราอ่านนิยาย สมองจะประมวลผลทุกอย่างตามสไตล์ส่วนตัว ทำให้แต่ละคนอาจจินตนาการถึงตัวละครหรือสถานที่ต่างกันไป ส่วนซีรีส์แม้จะสวยงามและมีเสียงดนตรีช่วยเสริมอารมณ์ แต่บางครั้งก็ถูกจำกัดด้วยงบประมาณหรือเทคนิคการถ่ายทำ สิ่งที่ชอบในนิยายคือการได้เห็นโลกภายในตัวละครอย่างลึกซึ้ง ผู้เขียนสามารถบรรยายความคิดความรู้สึกที่ซับซ้อนได้ตลอดเวลา ในขณะที่ซีรีส์มักต้องสรุปหรือตัดบางส่วนเพื่อให้อยู่ในเวลาที่เหมาะสม บางครั้งการแสดงของนักแสดงก็อาจไม่ตรงกับภาพในหัวเราสักเท่าไหร่

แฟนๆ 'พลิกฟ้าท้าสวรรค์' ภาคแรกคงรอคอยภาคสองกันไม่น้อยเลยนะ ตัวฉันเองก็ตามข่าวอยู่เรื่อยๆ แต่ตอนนี้ยังไม่มีกำหนดการอย่างเป็นทางการออกมา จากที่เคยคุยกับเพื่อนในวงการ เขาบอกว่าการผลิตอนิเมะแบบนี้ใช้เวลาไม่น้อย เพราะต้องคำนึงถึงคุณภาพทั้งภาพและเสียง แถมยังต้องรอความพร้อมของผู้จัดและทีมงานด้วย คาดว่าอาจต้องรอถึงกลางปี 2025 หรือมากกว่านั้น ระหว่างนี้ลองไปอ่านโนเวลต้นฉบับหรือรีวอตช์ภาคแรกแก้ขัดไปก่อนก็ดีนะ

แฟนๆ 'เทพโอสถผงาดโลกา' ต่างตั้งตารอภาคสองแบบใจจดใจจ่ออยู่เหมือนกันนะ แต่เท่าที่ฟังข่าวลือจากวงใน ยังไม่มีกำหนดการอย่างเป็นทางการออกมาเลยสักนิด เขาว่ากันว่าทีมงานกำลังปั้นบทให้สมบูรณ์แบบ เพราะไม่อยากให้ภาคสองเสียชื่อจากภาคแรกที่โด่งดัง เคยคุยกับเพื่อนที่ทำงานในแวดวงอนิเมะเล็กๆ เขาบอกว่าการทำภาคต่อให้ดีกว่าเดิมนี่เหนื่อยกว่าทำเรื่องใหม่ซะอีก ต้องระวังทุกฉาก ทุกบทสนทนา ทุกพัฒนาตัวละคร แค่กระบวนการนี้ก็กินเวลาเป็นปีๆ แล้วล่ะ คาดว่าอีกอย่างน้อยปีครึ่งถึงสองปีน่าจะได้เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์

น่าประหลาดใจที่ 'สวรรค์เบี่ยง' ในรูปแบบนิยายให้ความรู้สึกแตกต่างจากอนิเมะพอสมควร ประการแรกคือรายละเอียดทางจิตใจของตัวละครที่ถูกขยายความในนิยายอย่างลึกซึ้ง โดยเฉพาะฉากที่คิริโตะต่อสู้กับความกลัวและความสัมพันธ์กับอาสึนะ ที่ถูกถ่ายทอดผ่านคำบรรยายที่เต็มไปด้วยอารมณ์ ส่วนในอนิเมะแม้จะเห็นสีหน้าและการกระทำ แต่บางครั้งก็ต้องตัดทอนการครุ่นคิดภายในเพื่อความกระชับ อีกจุดที่สังเกตได้คือโลกภายในเกมที่ถูกบรรยายด้วยถ้อยคำในนิยาย ทำให้จินตนาการโล่งกว้างกว่า อย่างฉากเมืองอาลาฟหรือดาบคู่ใจของคิริโตะ ที่เมื่ออ่านแล้วรู้สึกเหมือนได้สำรวจทุกซอกมุมด้วยตัวเอง ในขณะที่อนิเมะต้องเลือกรายละเอียดเฉพาะมาสร้างภาพเคลื่อนไหว ทำให้บางครั้งความยิ่งใหญ่ของดาบศักดิ์สิทธิ์หรือความน่ากลัวของบอสอาจไม่สมบูรณ์แบบเหมือนในหน้ากระดาษ

ล่าสุดที่ได้ยินมาคือทีมงาน 'สวรรค์เบี่ยง' ยังไม่มีการยืนยันชัดเจนเกี่ยวกับภาคต่อ แต่จากยอดวิวและกระแสตอบรับที่ค่อนข้างแรง ทำให้มีความเป็นไปได้สูงที่อาจมีภาคสองตามมา เคยคุยกับเพื่อนที่คลั่งไคล้เรื่องนี้เหมือนกัน เราต่างก็คาดการณ์กันไปต่างๆ นานาว่าภาคต่อน่าจะต่อยอดจากเหตุการณ์จบแบบเปิด ที่ทิ้งไว้ทั้งความสัมพันธ์ของตัวละครหลักและปริศนาบางอย่างที่ยังคลุมเครือ น่าติดตามจริงๆ ถ้ามีการประกาศอย่างเป็นทางการ