เราเป็นคนที่ติดตามวงการฟิคชั่นไทยพวกนี้อยู่บ่อยๆ แล้วเห็นว่าแฟนฟิคแนว 'บางกอกกังฟู' มักจะกระจายตัวอยู่บนหลายแพลตฟอร์มทั้งแบบสาธารณะและชุมชนปิด เพราะธีมที่ผสมระหว่างเมืองไทยกับมวยและศิลปะการต่อสู้ดึงคนเขียนหลากหลายสไตล์มารวมกัน ตั้งแต่
เรื่องสั้นตลกขบขันไปจนถึงนิยายยาวดราม่าแอ็กชัน ฉะนั้นถ้าสนใจอ่านงานแนวนี้ แพลตฟอร์มที่มักเจอได้บ่อยคือ Wattpad และ
fictionlog — สองที่นี่ผู้อ่านจะพบงานที่อัปเดตเป็นตอน อ่านง่ายบนมือถือ และมีคอมเมนต์คอยโต้ตอบกับคนเขียน ทำให้องค์ประกอบของเรื่องที่เกี่ยวกับบรรยากาศกรุงเทพฯ และซีนกังฟูถูกขยี้ให้มีสีสันมากขึ้น
อีกพื้นที่ที่ชอบแอบตามคือ Dek-D ห้องนิยายและบอร์ดของคนไทยที่ชอบเขียนกันมานาน บรรยากาศจะเป็นกันเอง มีแฟนฟิคแบบวัยรุ่นและโครงเรื่องที่มักมีการผสมผสานวัฒนธรรมท้องถิ่น ลูกเล่นภาษาไทย และมุกที่คนไทยเท่านั้นจะขำกันเป็นพิเศษ นอกจากนี้ยังมีชุมชนใน Facebook กลุ่มเฉพาะเรื่อง และ Discord/Line สำหรับกลุ่มเล็กๆ ที่นักเขียนจะแชร์ตอนร่าง เทสต์พล็อต หรือรวมพลังทำซีนร่วมกัน ส่วนแพลตฟอร์มต่างประเทศอย่าง
archive of our own (AO3) และ FanFiction.net ก็มีแฟนฟิคไทยหรือแฟิคที่นักเขียนไทยอัปโหลดบ้าง โดยเฉพาะเมื่อเรื่องราวเริ่มมีฐานแฟนจากนานาชาติ จึงมักเห็นฟิคเวอร์ชันแปลหรือปรับบริบทให้คนอ่านต่างชาติเข้าใจบริบทบางอย่างของกรุงเทพฯ ได้ดีขึ้น
สายแผนสองที่ไม่ควรมองข้ามคือ Tumblr กับ X (เดิมคือ Twitter) เพราะถ้าฟิคเป็นชิ้นสั้น ๆ หรือเป็นชุดซีนสั้น ๆ สองแพลตฟอร์มนี้มักเป็นที่เผยแพร่ของคนชอบเล่าโมเมนต์เด่นๆ ที่กระชับและภาพประกอบสวย ๆ บางครั้งนักเขียนยังรวมเล่มเป็น e-book ลงใน Meb หรือขายผ่าน Patreon สำหรับคนที่อยากสนับสนุนเป็นพิเศษ สิ่งที่น่าสนใจคือแต่ละที่ให้ประสบการณ์การอ่านต่างกัน — Wattpad กับ Fictionlog เหมาะกับการสตอรี่ต่อเนื่องและการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อ่าน, Dek-D เป็นแหล่งรวมนักเขียนหน้าใหม่และมุกท้องถิ่น, ส่วน AO3 กับ FanFiction.net เปิดประตูสู่ผู้อ่านต่างชาติและฟอร์แมตที่ค่อนข้างเสรี
ท้ายที่สุดเรื่องราวแนว 'บางกอกกังฟู' มีเสน่ห์ตรงการผสมผสานความเป็นกรุงเทพฯ กับจังหวะการต่อสู้และเอกลักษณ์ของตัวละคร ถ้าจะลองไล่อ่านแนะนำเริ่มจากแพลตฟอร์มที่ชอบบรรยากาศการคอมเมนต์ แล้วค่อยขยับไปหากลุ่มเฉพาะทางหรือวงเล็ก ๆ ที่แชร์งานอินดี้ เพราะการอ่านแฟนฟิคประเภทนี้ให้ความรู้สึกเหมือนได้สำรวจซอกซอยของเมืองผ่านสายตาตัวละคร ซึ่งส่วนตัวรู้สึกว่ามันเติมชีวิตชีวาให้กับภาพกรุงเทพฯ ในแบบที่นิยายปกติไม่ค่อยทำได้