911 Fanfic

My husband, Julian Sutton, is busy with work on the day of my prenatal checkup. His childhood sweetheart, Vera Levine, with whom he's been amorous for years, offers to drive me. On the way there, she suddenly swerves and rams into the back of a truck. The car is flattened. Julian is a doctor in the emergency room, but I don't call him. Instead, I dial 911 and wait for assistance. Why? I called him in my past life, and he took me to the hospital. Our child was saved, but Vera died due to significant blood loss. Julian claimed not to blame me and even arranged for me to stay in a private hospital ward. But on the day I was discharged, he dragged me to Vera's grave and stabbed me. I lost the child and was on the verge of death as I stared into his bloodshot eyes. They were filled with unbridled hatred as he snarled, "Vera wouldn't have died if you hadn't grabbed the wheel! Don't think I'll believe you just because you're acting innocent! An eye for an eye—I want you to die for her, but only after experiencing the pain she felt in a hundredfold!" He twisted the blade and stabbed me repeatedly. My blood splattered on Vera's gravestone, dying it red. When I open my eyes again, I find that I've been taken back to the scene of the accident.

เดือนพิลาส หรือ แอนนี่ ลูกแม่ดาวเรือง กับ พ่อลุคส์ หรือ เจ้ากุ๊ก หลาน ยายดวง เดินทางกลับบ้านช่วงซัมเมอร์ หลังจากเกิดวิกฤต 911 เมื่อปี 2544 เธอตกบันไดพลอยโจนเป็น นักร้องหมอลำ เมื่ออินทิรา นักร้องวงพิณเพลินประสบอุบัติเหตุ เธอต้องขึ้นเวที ชีวิตจะสนุกสนานเฮฮาแค่ไหนกันหนอ ในนามเดือนเด่น แดนดาว MOONLIGHT STARLAND กับตำนานตำมั่วของยายดวง กับตำนานเพลงหมอลำที่สาวฝรั่งลำได้เสนาะหูด้วยลูกคอสามชั้น ช่วงเวลาซัมเมอร์ที่หัวใจเธอเผลอรัก จะทำให้เป็นรักนิรันดร์ไหม ถามหาหัวใจ ได้เลย