Adrian Ivashkov

Lors du Tournoi des Herboristes, ma sœur adoptive, Valérie Duval, a remporté la gloire en volant ma recette. Mais contre toute attente, ce tournoi n'était qu'un prétexte pour choisir une épouse au jeune héritier des Hommes-Serpents, une race réputée stérile, cruelle et difforme. Le soir même, une proposition de l'union est arrivée : ils exigeaient Valérie. À cette annonce, mon fiancé, Adrian Berger, pris de panique, s'est immédiatement uni à elle par le lien conjugal. Valérie s'est dandinée devant moi avec arrogance, exhibant le tatouage lupin au bas de son dos : « Adrian est à moi désormais. Que comptes-tu faire ? Il ne te reste que trois jours avant ton vingt-cinquième anniversaire. Si personne ne t'épouse d'ici là, tu seras assignée aléatoirement à un de ces barbares nomades. » Mais elle se trompait. J'avais un autre choix. Je suis allée droit au salon où mes parents tentaient de rattraper les dégâts causés par Valérie et j'ai déclaré : « Puisqu'elle refuse d'épouser l'héritier du Serpent, je le ferai ! »

Prologue Hawak ang maliit na bag, nakatayo si Althea Santos, 20, sa harap ng marangyang tahanan ng pamilya Velasco. Para bang ibang mundo ang kaharap niya—malayo sa simpleng buhay sa probinsya. Kailangan niya ang trabahong ito, at ang pagiging kasambahay ng isang kilalang doktor ang tanging daan upang makatulong sa pamilya. Pagpasok niya sa sala, sinalubong siya ng bango ng mamahaling pabango at kinang ng chandelier. Ang bawat sulok ay parang larawan mula sa magasin, at halos hindi siya makapaniwala na dito siya maninirahan. “Ah, ikaw pala si Althea,” isang malalim na tinig ang umalingawngaw. Lumingon siya at napatigil. Isang matangkad, gwapo, at matipunong lalaki ang naroon—may malamig na tingin ngunit hindi maitatangging kaakit-akit. Si Dr. Adrian Velasco, 25, amo niya at isang respetadong doktor. “Y-yes, Sir,” sagot niya, pilit pinapakalma ang nanginginig na tinig. Ramdam niya ang mabilis na tibok ng puso, hindi lamang dahil sa kaba kundi sa paraan ng pagtitig ni Adrian—parang binabasa ang kanyang buong pagkatao. Lumapit ito, mabagal at tiyak ang bawat hakbang. “Welcome sa Velasco residence. Sana makapag-adjust ka nang mabuti.” Kasabay ng banayad na babala ang isang maliit na ngiti na nag-iwan ng init sa dibdib ni Althea. Sa sandaling iyon, naramdaman niya ang tensyon—isang halong respeto, kaba, at hindi maikakailang kilig. Alam niyang hindi magiging ordinaryo ang mga susunod na araw. Sa ilalim ng bubong na ito, magsisimula ang kwento ng damdamin na susubok sa kanya—mga lihim, selos, kilig, at sakit na magbabago sa kanyang puso magpakailanman. ---