Bakugo Pants

His voice dropped lower. “You saw the news, didn’t you? The little warning on the LED TV?” Her eyes flickered. “…Yes, sir.” “Then why didn’t you turn back?” Her mouth opened, but no words came out. “And you saw they’ve never shown my face on the news.” He tapped his temple, eyes glinting. “But now you’re staring right at me. You know exactly what I look like. You think I’ll let you walk away?” “No! Please!” Isabella’s voice cracked, tears falling. “I promise with my mother’s grave—I’ll never speak of this! Please, just spare me!” Alessandro smirked, lifting his gun. “People like you swear. People like you also betray. Let’s see…” Her whole body locked. “No, no, please—” The gun fired. Isabella screamed. But when she opened her eyes, the bullet hole smoked in the wooden floor beside her. Her chest heaved. Her hands shook. She collapsed onto the ground, sobbing. Alessandro leaned back, laughing softly. Then—something in her snapped. She pushed herself up on trembling legs. “You want to kill me? Then fucking do it!” His brows lifted. “What the fuck is wrong with you gangsters?” she yelled, her voice shaking. “Do I look like someone who can hurt you? You almost made me wet my pants out there with your bullets. Do you think that’s funny?” One of his men growled, stepping forward, hand raised. “How dare you talk to the boss like that—” “Stop,” Alessandro ordered sharply, raising his hand without taking his eyes off her. Isabella’s chest heaved. “You think taking lives is funny?” She beat her chest with her fist. “Fine. I’m going to walk out that door right now. Shoot me if you want.”

Nagising si Cresia sa nakakasilaw na liwanag. Iginala niya ang paningin. She found myself lying on the cold ground. Huling naalala niya, habang pabalik siya sa condo... may nakita siyang batang babae sa kabilang bahagi ng kalsada. The girl was about to get hit by a car but she saved her. Bumangon siya at muling iginala ang tingin sa paligid. Nasaan na ang batang iniligtas niya? Where is she now? Napapikit siya nang tamaan ang mata ng sinag ng araw. Fuck. At bakit umaga na? Nakatulog ba siya sa daan? Ibinaba niya ang tingin sa sarili. She remember she was covered with blood. But how come she was perfectly fine now? Walang anumang bahid ng dugo ang damit niya... Iginalaw ni Cresia ang kamay. Wala siyang naramdamang anumang masakit doon. Nanlaki ang mga mata niya nang makita ang isang paparating na truck. Fuck! Her first instinct is to run. But it is too late. The truck is only meters away from her. Mariin niyang ipinikit ang mga mata at hinintay ang pagtama niyon sa kanya... But seconds passed. Nothing happened. Walang truck na tumama sa kanya. Bakit? Dahan-dahang idinilat ni Cresia ang mga mata. Wala na ang truck. Bakit? Anong nangyari? Muli niyang inalala ang nangyari kagabi... She was fucking sure she got hit by a car. Hindi kaya...hindi kaya...patay na siya? "Not yet." Isang lalaki ang biglang sumulpot sa tabi niya. Para itong galing sa libing sa suot na damit. Black cape, black pants, black shoes. Everything is black. Even his eyes. They're as dark as his outfit. "S-sino ka?" He smiled to her. Hindi alam ni Cresia kung bakit kinilabutan siya sa ngiti ng lalaki. "I'm Kairos. Your death angel." Death angel? "What? I... I'm...I'm dead?"

Si Sheids Noah Fawzi ay isang tagapagmana ng isang malaking kumpanya sa Turkey pero nilisan ang bansa at pamilya upang i-pursue ang pangarap na maging teacher sa Pilipinas, sa bansa kung saan lumaki ang kaniyang Filipina na ina. Nag-iisang anak ito na lalaki kaya ang pangarap ng ama nitong Turkish siya itong magpapatuloy ng legacy ng kumpanya ng pamilya. Pero ang passion niya sa pagtuturo na nakuha niya sa side ng ina ay mas malakas kaysa hatak ng pagiging business minded sa side ng ama. Sa Polaris University ito nagta-trabaho as Mathematics' Professor, Calculus major. Ang isang taon na balak lang nitong pananatili sa bansa ay naging tatlong taon, at dinagdagan nang makilala si Astherielle Zuluetevo, ang kauna-unahang estudyante nitong pumukaw sa atensiyon niya. Napakagandang babae sa kabila nang pagiging simple. Pumasok ito sa klase niya sa suot na hindi pa niya nakikita sa mga estudyante sa University, naka-oversized t-shirt, baggy pants at rubber shoes. Si Astherielle ay ilang buwan pa lang na nakalalabas ng facility dahil na-diagnosed siya ng kakaibang sakit, nymphomaniac. Doon nanatili sa loob ng dalawang taon para magpagaling. Nang makompleto ang gamutan, gumaling, lumabas at nagpatuloy sa buhay. Pero nang makilala niya ang guwapo at kakaibang Professor, may sumasanib na naman rito na kakaibang kaluluwa. Sa takot niyang bumalik ang dating sakit, bumalik siya sa pag-inom ng anti-depressant na gamot. Sa kabila ng naging sakit, naprotektahan niya ang pagkabirhen sa pamamagitan nang pagiging maingat at maagap. Nilabanan niya ang sakit gamit lahat ng makakaya niya noon, at iyon uli ang gagawin niya kung sakaling balikan siya ng sakit. Isang gabi ay nalaman ng Profressor ang katago-tago niyang sekretro. At hindi niya inasahan kung paano siya nito tinulungan at pinrotektahan sa mga tao at sa mundong mapanganib. Ang unang lalaki na rin na pagbibigyan niya ng sarili.