Burning Down The House Novel

My mother was a traitor. To my pack, I am no better. I'm used to being overlooked. I've been unwanted from the time I was born, and my pack, River Crest, made it abundantly clear every chance they could that I was not welcome. No one and nowhere was safe. I've spent my entire life alone, with no family, no friends, and now, no mate. At 24 years old, unmated and unwanted, I've accepted that I must be one of the mateless. Wretched, forsaken wolves who are cursed to live out their lives alone. Or worse. The legends and histories claim that being a mateless wolf is worse than death. They suggest choosing a mate and forming a bond before madness sets in or the pack rejects me. But I've been rejected. I'm used to the feeling. I thrive in it. Because the more they push me away, the less pain and humiliation I have to face. If I can make it another year unmated, I could face banishment, and I'll finally be free. That's my goal. And I'll be damned if I let anyone get in my way. Even my mate.  

I was Randy Johnson's contract wife. For five years, I tried every possible way to make him fall in love with me. But aside from showing me concern in bed, he ignored me the rest of the time. When a piece of equipment at the amusement park fell and struck me, the first thing he did was rush to his beloved first love. She was startled but unscathed. Yet, he rushed her straight to the hospital. When a towering cake display collapsed on me, leaving blood streaming down my arm, he still chose to comfort his first love, who merely had a stomachache. Since he loved her so deeply, there was no reason for me, his contract wife, to stay. So I let him go and freed myself in the process. I chose to study abroad, vowing never to see him again for the rest of my life. I never expected… this time, he would be the one to regret it.

จากองค์หญิงศักดิ์สิทธิ์ผู้สูงส่ง ตกเป็นนางบำเรอของแม่ทัพที่โหดเหี้ยมต่ำช้า หนิงซิน องค์หญิงองค์รองของแคว้นป๋าย ต้องทุกข์ระทม หลั่งน้ำตาดุจธาราในหน้าฝน ในแต่ละวันถูกกระทำย่ำยีเยี่ยงสัตว์เดรัจฉาน แม้สิ้นสติไปแล้ว บุรุษต่ำช้าที่ใต้หล้าครั่นคร้าม ก็ยังไม่ยอมรามือ ข่มเหงรังแกนางอย่างไม่ปรานีปราศรัย ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของความสงสารเห็นใจสักนิด จากสูงส่งเสียดฟ้า กลายเป็นดอกหญ้าให้คนย่ำเล่น หนิงซินที่ตกเป็น 'เชลย' ในมือศัตรูที่ร้ายกาจที่สุด จะเอาตัวรอดอย่างไรไหว...

I was sent abroad to work. After three years, I finally helped my fiancee secure a highly challenging and significant client. When I returned home, she drove me out of the house. Her eyes gleamed with disdain as she looked at me while carrying a child. “I’ve got a husband and a child. You went abroad and left me all alone for three years. How could you come back to me? You’d better come to your senses and resign from the company tomorrow!” She trampled upon my dignity and love. Then, I realized that our five-year romance had come to an end.

เพียงเพราะหนี้สินห้าอีแปะที่ไม่ตั้งใจก่อในวัยเยาว์ ชีวิตเฉินเซียงหรงวุ่นวาย ถูกจวิ้นหวังจ๋างจื่อจอมเจ้าเล่ห์ตามติด! จวิ้นหวังจ๋างจื่อ 'หลี่ตือหลิน' ผู้นี้ ออกรบติดพันอยู่ที่ชายแดนตั้งแต่ยังอายุได้ไม่เท่าไหร่ ผ่านมาหลายปีเพิ่งจะได้กลับตำหนัก กลับไม่กตัญญูดูแลปรนนิบัติมารดา ไม่ท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ ไม่จัดงานเลี้ยงหรือเข้าร่วมงานรื่นเริง ไม่หาความสงบ ไม่หาความสำราญ แต่ละวันกลับเอาแต่สรรหาวิธีการมากวนใจลูกหนี้อย่างนางไม่หยุดหย่อน ครั้นจะคืนห้าอีแปะนั่นให้ดีๆ ก็ไม่ยอม กลับอ้างว่า “ต่อให้เจ้ามอบให้ข้าสักห้าพันตำลึง ก็ยังไม่ใช่ห้าอีแปะนั้นที่ข้าจ่ายออกไปอยู่ดี” ทั้งยังดันทุรังจะแต่งงานกับนางให้ได้ด้วย เรื่องบ้าอะไรกัน? แบบนี้ก็ได้หรือ?!

ใครสักคนเคยว่าไว้...บางครั้ง ‘โชคชะตาก็น่าตลก’ อาจูเชื่อมาตลอด ว่า ‘จริง’ แต่ไม่เคยนึกมาก่อนว่าโชคชะตาของตัวเองจะไม่ใช่แค่ตลก แต่เป็นตลกมาก! และจุดเริ่มต้นของเรื่องราวตลกร้ายที่ว่า ก็คือแพคเกจทัวร์ 'ตามรอยมังกรหยก' สุดเก๋ ที่ทำให้ได้พบกระบี่เขรอะสนิมเล่มหนึ่ง ก็แค่ความหวังดี...เล็กน้อยจริงๆ ที่ทำให้อาจูเอื้อมมือไปแหวกเถาวัลย์ปัดฝุ่น ตรวจดูว่าของนั้นใช่อย่างที่คิดหรือไม่ใช่ ใครจะคิดว่าอยู่ดีๆ จะมีงูตัวเป็นๆ พุ่งมาฉกกัด แล้วพอรู้สึกตัวขึ้นมาอีกที ก็พบว่าวิญญาณทะลุมิติข้ามเวลามาอยู่ในร่างเด็กสาวสารร่างบอบบางผมยาวเฟื้อยร่างนี้แล้ว แค่ความแค้นที่สุมแน่นในทรวงสาวน้อยนางนี้ ก็คับแน่นอกคัพDของร่างใหม่ร่างนี้จะแย่แล้ว นี่เธอยังต้องคุกเข่าคำนับจ้าวหุบเขาโฉดโหดเถื่อนที่มีดีแค่รูปร่างหน้าตาเป็นอาจารย์ แถมยังต้องทำงานรับใช้เขาทุกวันอีก! ทีในนิยายกับละครพวกนั้น พวกนางเอกทะลุมิติข้ามเวลาแล้วได้เป็นฮองเฮา ชายาอ๋อง แต่พอเป็นเธอ กลับต้องทะลุมิติมาเป็นขี้ข้า! หึ! ศิษย์อาจารย์บ้าบออันใดกัน ถ้ายอมให้โขกสับกันง่ายๆ ก็โง่น่ะสิ!

      "Siblings?, Dad has another triplets, can you even hear yourself? "It's true, Grandma said dad once told her he had another set of triplets." " This is wholesome. Is this house some kind of a nursery or a youth center?" "Can you just calm down?" "You want me to calm down?. You really believe those shitheads.? You think they're the real deal?. Well, I don't." "You're being difficult." "You're being unreasonable. 파보 (fool) You're gonna regret this. I promise you "    

What happens after a young prominent business tycoon Mr. John Emerald was forced to bring down his ego after signing an unaware contract. This novel contains highly sexual content.

Karena sebuah kesalah pahaman membuat Naura dan Alfarezi berpisah selama lima tahun. Benar-benar berpisah. Namun takdir kembali mempertemukan mereka. Hubungan mereka pun kembali diuji karena Naura sudah memiliki tunangan yang siap untuk menikahinya. Dapatkah Alfa meluruskan kesalahpahaman yang terjadi dan mengembalikan hubungan mereka seperti lima tahun silam? Lalu bagaimana tunangan Naura menyikapi masalah yang terjadi?

My boyfriend passed away from illness. Before he died, he asked me to look after his only younger brother—Callum Ressler. I put Callum through college, and helped him build his company from the ground up. Then one night, after a round of drinking at some work function, he ended up in bed with me. While I wrestled with what we were to each other, I noticed something on his office desk: a photo of me, framed neatly beside an engagement ring. My heart stirred. I pushed open the lounge door, ready to finally talk about us. But just as the door creaked open, a white camisole fell at my feet. I froze. Callum pulled the covers tightly around a shocked female assistant. "Diana, ever heard of knocking?" he snapped. Face pale, limbs suddenly uncoordinated, I started backing out. But the assistant's timid voice stopped me. "Diana… could you hand me my clothes?" I ignored the hostility behind her eyes, grabbed the garment, tossed it onto the bed, and left in a hurry. Once I stepped outside the company building, Callum called. "Diana, you should really stop barging into my room like that." I laughed and agreed. From that moment on, I never stepped into his world again.