Catch-22 Novel Summary

เลือกสามีผิดคิดจนตัวตาย!เป็นเช่นไรรู้ก็เมื่อสายไปเสียแล้ว ลูกต้องตายจาก พ่อแม่พี่ชายพลัดพราก ด้วยหน้าที่ของเขาในฐานะเจ้าเมือง ช่วยชีวิตทุกคนไว้ได้ เว้นแต่นาง เว้นแต่ครอบครัวของนาง

Qiana Neilson dan ibunya yang sakit-sakitan diusir ayahnya yang telah menikah lagi. Kehidupan Qiana sebagai nona muda pun berakhir. Tak ada yang bisa dimintai tolong. Saat itulah mereka pindah ke kota Yardley. Karena terdesak dengan keuangan yang semakin menipis, Qiana menerima sebuah tantangan dengan kompensasi yang lumayan besar. Qiana harus meminta seorang yang tidak di kenalnya di sebuah klub untuk menjadi pacarnya tanpa mengetahui bahwa lelaki yang menjadi targetnya adalah pemilik klub sendiri sekaligus orang paling ditakuti di kota, Ned Zavier. Tanpa disadarinya, sejak saat itu Qiana telah jatuh ke dalam perangkap sang penguasa.

"Berbagilah dengan Mbak, Zay." “Demi Allah. Aku tidak sudi berbagi denganmu, Mbak. Tidak akan pernah!” tolak Zayna menjerit. “Sampai kapan pun bila kamu memaksa untuk berbagi, lebih baik aku berpisah dengan Mas Fatih!” tegas Zayna. Hati Zayna tercabik-cabik sampai untuk bernapas saja susah. Pedih dan sakit. Hati siapa yang tidak sakit? Ketika mendengar seorang wanita meminta untuk berbagi suami?

Queen Pepper Laurel, ang dalagang ubod ng pilya na mamamasukan bilang kasambahay sa tulong kanyang mayordomang Lola na tanging kasama niya na lang sa buhay. Kailangan niya mag-trabaho kasabay ng pag-aaral para dagdag sa panggastos sa eskwela at para na rin matulungan ang kanyang mahal na Lola. Makikilala niya si Hades Grimaldi ang binatang bilyonaryong may-ari ng malaking mansyon na kanyang pagtatrabahuhan na taglay ang pagka-suplado ngunit tanggal angas nang dumating si Queen Pepper. Parehong titibok ang mga puso sa parehong pagkakataon ngunit meron naman kayang kahahantungan ang magiging maharot nilang relasyon kung ang isa ay mayroon nang ibang karelasyon?

Isang kasambahay na walang pake sa pag-ibig. Isang bilyonaryong sanay sa kontrol. At isang gabing ‘di nila inaasahan... na hahantong sa kasalan?! Si Roxane Hermenez ay simpleng babae: trabaho, uwi, tulog, ulit. Ang pangarap niya? Makaipon, makaalis sa pagiging katulong, at mabigyan ng maayos na buhay ang pamilya. Walang oras sa landi-landi lalo na’t ang amo niya ay si Dark Nathaniel Villamonte — mayaman, suplado, at ubod ng arte. Pero isang gabi, dahil sa kakaibang pagkakataon, isang basong alak, at isang sira ang elevator… may nangyari. At noong malaman ni Dark Nathaniel na may “posibleng bunga” ang gabing iyon, hindi siya nagtago— Siya pa ang nagpumilit magpakasal! “Hindi puwedeng wala akong responsibilidad. Puwede na ang kasal sa Huwes!” Ngayon, si Roxane ang natataranta. Sino ba’ng babae ang pinipikot ng sariling amo?! Pero teka… kung responsibilidad lang ang dahilan, bakit parang nagiging possessive, sweet, at seloso si Dark? May pag-ibig na ba talagang nabubuo? O baka naman… trip lang talaga siya ng bilyonaryo? Saan hahantong ang damdamin ni Roxane sa kanyang gwapong apo kung patuloy siyang susuyin nito kahit alam niyang may mga kontra barata sa ginagawang iyon ni Dark Nathaniel?!!!!

พระเอก : แอนโทนี่ คานิก (โทนี่) อายุ 30 ปี CEO หนุ่มของ คานิกกรุ๊ป ผู้ประสบความสำเร็จในการธุรกิจมากมาย ไม่ว่าจะเป็นโรงแรม สถานบันเทิง และคาสิโนถูกกฎหมาย เป็นที่หมายปองของบรรดาสาว ๆ คาสโนวาตัวพ่อ นิสัยขี้เล่น ยิ่งถ้าเป็นสาวสวยยิ่งเล่นได้ทั้งคืน ! นางเอก : มินตรา ชาร์ค (มิน) อายุ 27 ปี เลขาสาวสุดสวยที่ต้องมาทำหน้าที่เป็นเลขาชั่วคราวให้กับแอนโทนี่ เนื่องจากเลขาคนเก่าลาคลอด ถูกส่งตัวมาจากบริษัทแม่ที่ต่างประเทศโดยพ่อของแอนโทนี่เอง เก่ง ฉลาด จริงใจ ใครดีมาดีกลับแต่ถ้าร้ายมาร้ายกลับร้อยเท่า ภายนอกดูอ่อนหวาน แต่ภายในเร่าร้อนราวกับไฟ !

คืนเดียวเปลี่ยนชีวิต! ก็เพราะอกหักอยากประชดชีวิตแท้ ๆ จ้างผู้ชายมานอนด้วยทั้งที แต่ก็ดันเข้าใจผิด ไปนอนด้วยผิดคน! แล้วจะทำยังไงได้ ในเมื่อฉันกระโจนใส่เขาอย่างเร่าร้อนไปแล้ว! แถมระบบบ้า ๆ นี่ก็มาจากไหนไม่รู้ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ไม่ทำตามภารกิจมันก็หักเงินฉัน! จะบ้าตายรายวัน! ฉันไม่ไหวแล้วโว้ยยย….!! เกิดแต่กับกู!!!

“ตานเอ๋อร์เด็กดี จงมีชีวิตอยู่ต่อแม้วันหน้าจะไม่มีแม่อยู่ข้างเจ้าแล้ว” น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยสั่งบุตรสาวตัวน้อยที่นั่งกุมมือนางอยู่ ใบหน้าเรียวเล็กน่ารักมีน้ำตาไหลอาบไม่ขาดสาย “ท่านแม่ ฮึก!! ข้าจะอยู่ได้อย่างไรกันเมื่อไม่มีท่านแล้ว ฮือ!!” เสียงหวานน่าฟังปนเสียงสะอื้นไห้อย่างน่าสงสารของฟางมู่ตาน เด็กน้อยวัยเพียงสิบขวบเท่านั้น แต่วันนี้นางกำลังจะสูญเสียมารดาผู้เป็นที่รักยิ่ง “หวีสับอันนี้เจ้าเก็บไว้ให้ดี มันจะเป็นตัวแทนความรักของแม่ที่จะปกป้องเจ้า จงเก็บงำความสามารถที่เจ้ามีเอาไว้ให้ดี อย่างให้คนที่ไม่หวังดีต่อเจ้าล่วงรู้ถึงมันเด็ดขาด แม่รักเจ้านะ โบตั๋นดอกน้อยของแม่…” มือขาวซีดไร้เรี่ยวแรงพยายามยกหวีสับแกะสลักลวดลายดอกโบตั๋นปักลงไปที่ผมของบุตรสาว ก่อนที่ลมหายใจของนางจะขาดห้วงไป ปล่อยให้บุตรสาวตัวน้อยต้องเผชิญกับชะตากรรมเพียงลำพัง “ท่านแม่!! ฮืออ!!! ฮือออ!!! ท่านแม่!!!” น้ำเสียงร่ำไห้ปานจะขาดใจช่างทำให้ผู้ที่ได้ยินอดสงสารไม่ได้ แต่นั้นไม่ใช่กับผู้เป็นบิดาและแม่รองของนาง!!

A simple statement started it all. A sweet private life turned into a storm of chaos and confusion. She never meant to cross a line or catch his eye. Maybe she did want to catch his attention, but not the way she did. One statement ruined three years of Senior school. Is it just school memories about to go down the drain, or her whole teenage life?

The General Assembly, Recalling its relevant resolutions regarding the question of Palestine, Recalling also its relevant resolutions on the protection of civilians, including resolution 71/144 of 13 December 2016 on the status of the Protocols Additional to the Geneva Conventions of 1949 and relating to the protection of victims of armed conflicts, resolution 72/131 of 11 December 2017 on the safety and security of humanitarian personnel and protection of United Nations personnel and resolution 72/175 of 19 December 2017 on the safety of journalists and the issue of impunity, Recalling further the relevant reports of the Secretary-General, including the most recent report, of 14 May 2018, on the protection of civilians in armed conflict, Recalling all relevant resolutions of the Security Council, including, inter alia, resolutions 242 (1967) of 22 November 1967, 338 (1973) of 22 October 1973, 605 (1987) of 22 December 1987, 904 (1994) of 18 March 1994, 1397 (2002) of 12 March 2002, 1515 (2003) of 19 November 2003, 1544 (2004) of 19 May 2004, 1850 (2008) of 16 December 2008, 1860 (2009) of 8 January 2009 and 2334 (2016) of 23 December 2016,