Exotic Short Story

On the fifth year of their marriage, finding the vitamin C her husband bought tasted too bitter, Jeanne Dotson went to the hospital with the bottle. The doctor took one look and frowned. "This isn't vitamin C." "I-I'm sorry, Doctor?" "I could say it a dozen times and it'd still be the same," the doctor replied, pointing at the bottle. "This is Mifepristone. Taking too much of it doesn't just cause infertility—it can do serious harm to your body." Jeanne felt a lump stuck in her throat, and her fingers turned pale from clenching the bottle. "That's impossible. My husband got this for me. His name is Darren Walsh—he's a doctor here too." The doctor looked up at her, his expression turning strange, tinged with something she couldn't quite read. After a pause, he gave a small smile. "Miss, you might want to visit the psych ward instead. We all know Dr. Walsh's wife—she gave birth just two months ago. Don't let your imagination run wild, all right? There's no point."

She was deceived by people who were wolves in sheep's clothing and ended up dead on the operating table with both her eyes and uterus removed. However, God was kind enough to give her a second chance of life. She was gifted with ethereal beauty and a gaze that could kill. Every gesture and expression she made was as poisonous as opium poppy. Step by step, she laid out her scheme, swore to send people who murdered her down to hell and suffer in eternal doom. At the same time, she took great lengths to insinuate herself in the life of her ex-fiancé after breaking off the engagement in her past life for the douchebag. One day, she approached him with a seductive smile and said, "Mr. Gu, you might view me as wild and promiscuous, but in reality, I am a well-mannered lady. I am also loyal and faithful to my loved one. You will have to see past this facade in order to know the real me."

เมื่อความสนุกคึกคนองจนทำให้ก้าวพลาดทำลายชีวิตผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงอย่างไม่รู้ตัว เมื่อผลของการกระทำเผยออกมาในรูปแบบของเด็กน้อยตาดำๆที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ เมื่อพ่อไม่ได้รักแม่ และแม่ไม่รู้จักพ่อ เรื่องราวความดราม่าในความรักจึงเกิดขึ้น

ฉันกุมความลับของเธอแล้ว ดูท่าเธอจะหนียากสักหน่อยนะ ฉันมันพวกเกลียดการโกหกซะด้วยซิ เธอจะไปไหนไม่ได้จนกว่าฉันจะสั่ง!

“พี่บูม จะไปไหนเหรอคะ?” “มีนัด ถามทำไม” “คือ…หนูมีไปออกค่าย สะ…สองวันคะ” “แล้วฉันจำเป็นต้องให้ไปมั้ย?” “ถ้าไม่ไป…รุ่นพี่ก็จะไม่ให้หนูผ่านกิจกรรม…ค่ะ” “แล้วแต่!” “ขอบคุณค่ะ” “เดี๋ยว! เธอจะไปไหน?” “พอดีพี่ๆที่คณะนัดให้ไปคุยงานค่ะ” “ที่ไหน??” “XX PUBค่ะ” “ว่าไงนะ!” “พี่บูม!!! อื้อออ” ชายหนุ่มรั้งร่างเล็กเข้าไปกดจูบ ก่อนจะขบเม้มลงบนซอกคอเธอจนเกิดรอยแดงราวกับว่าทำความเป็นเจ้าของเธอแบบนั้น “จะได้รู้ตัวไว้ว่าเธอเป็นของฉัน!”

“คุณแบล็คครับ คุณเอวาทำงานอยู่ที่บาร์XXครับ” “มึงว่าไงนะ!” “กำลังเต้นรูดเสาอยู่เลยครับ” มาเฟียหนุ่มวางปืนสุดหรูที่เพิ่งได้มาเป็นสินค้าใหม่ทันทีด้วยใบหน้าที่บอกบุญไม่รับ บาร์XX เสียงเพลงอีกทึกครึกโครมแสงไฟอันน้อยนิด หญิงสาวนุ่งน้อยห่มน้อย หุ่นเพรียว ผิวเนียนจรดทั่วทั้งตัว กำลังเต้นรูดอยู่บนเสาเหล็กเงาวับกลางบาร์ด้วยท่าทางพาเอาหนุ่มๆของขึ้นไปตามๆกัน “ไม่ได้กลัวตายเลยถูกมั้ย” เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มร่างสูงรูปหล่อผิวขาวใส่ชุดดำสนิททั้งตัวพรางมีแมสสีดำปิดใบหน้า หญิงสาวเหมือนค้างกลางอากาศ แต่ก็ยังคงเต้นต่อจนกระทั่งชายหนุ่มปลดแมสสีดำสนิทที่ปิดหน้าลงจนเผยใบหน้าเต็มๆ “วอนตายมากซินะ” แบล็คเอ่ยพร้อมสายตาแสนน่ากลัว “ว๊ายยยยยยย” ผลัก!!!! ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก หญิงสาวหล่นร่วงลงมาจากเสาที่กำลังเต้นเมื่อตกใจใบหน้าของชายหนุ่มที่ยืนจังก้ามองเธอตรงหน้า

ดินแดน ที่เป็นเหมือนคำจำกัดความ ขอบเขตของความเจ็บปวดสำหรับหญิงสาวที่แสนอ่อนหวานอย่างพาเพลิน เขาคือรักเดียวสำหรับเธอ แต่เพราะความแข็งกร้าวที่เขามี มันสร้างกำแพงสูงขึ้นเพื่อกั้นเธอเอาไว้แบบไร้เหตุผล

เมื่อความรักอยู่ในความลับ และความลับก็ซ่อนอยู่ในความรัก หัวใจของเรื่องนี้จะจบที่ตรงไหน

“ ถึงจะต้องแต่งเพราะสัญญาแต่เธออย่าคิดว่าเธอจะรอดเรื่องบนเตียง หน้าที่เมีย เธอควรทำมัน “

My boy friend Caleb Ford's childhood sweetheart, Julia Leclair, is losing her hair from chemotherapy. So, he orders me to cut mine off and make her a wig. "Julia's allergic to synthetic wigs. You've been growing your hair for ten years—it's perfect." I refuse, but his friends tie me down. Someone shaves my head to the scalp, buzzing through my thick, glossy hair until nothing's left but a butchered mess. Julia sits in her wheelchair and laughs, saying I look like a toad. Caleb smiles and nods in agreement. He adds with a chuckle, "It's just some hair. Was that really necessary?" But back when I was bullied for having uneven, choppy short hair for six straight years, it was he who stood in front of me. He had his arms spread wide as he shielded me from harm. Now he's the one wielding the blade. One by one, their little circle chimes in. They tell me not to hold a grudge against someone who's sick. Caleb snaps impatiently, "Stop trying to talk sense into her. She can get lost! Did you see that fit she threw over a few strands of hair? It's not like they won't grow back." I turn around and walk away. I never look back. Later, I hear that Caleb begs for my forgiveness by kneeling his way up 9000 steps until his knees are ruined.