Kung Maibabalik Ko Lang Chords

Isang puwesto na lang ang natira sa lifeboat nang lumubog ang yate, ako ang pinili ni Hendrix Zuckerman. Nailigtas ako, pero hindi ko kasing palad si Yana Bridgeton. Hindi na niya nahintay ang ikalawang lifeboat nang malunod siya sa karagatan, tuluyan na ring nawala ang kaniyang katawan. Nagkunwari si Hendrix na wala siyang pakialam habang ipinagpapatuloy niya ang aming kasal nang naaayon sa aming plano. Sa limang taon naming pagsasama pagkatapos naming ikasal, inginudngod niya ako sa dumi habang sinisisi niya ako sa pagkamatay ni Yana. At nang manghingi ako ng divorde dahil hindi ko na ito kaya pang tiisin, napagdesisyunan niyang mamatay kasama ko. Nang muli kong imulat ang aking mga mata, bumalik ako sa araw kung kailan nangyari ang aksidente sa yate. Pero sa pagkakataong ito, napagdesisyunan ko na bigyan ng tiyansang mabuhay ang taong pinakamamahal niya.

“Kahapon boss ko pa siya. Ngayon, asawa ko na.” ------ Si Felicia Sanuevoz ay secretary ng boss niyang womanizer na si Alessandro na kilala sa lahat. Gwapo naman ito, mayaman, maraming pera, pero ni minsan ay hindi siya nagkandarapa. Dahil hindi lang naman pera ang marami sa boss niya, pati na rin babae! Ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon, ikakasal siya sa babaerong boss na ito. Paano kaya magagampanan ni Felicia ang bagong responsibilidad na ibinigay sa kaniya gayong wala naman itong experience? NBSB pa naman siya. Inosenteng inosente. No boyfriend since birth? Hmm, hindi. Kung ang boss niya ang magsalita, NBSB means, “Never naBayo Since Birth!” ------ "Offer accepted, Mr. Lamonte. I will be your wife for a year."

“Pipay!” galit na sigaw ng aking madrasta mula sa kanyang silid habang abala sa pag-aayos ng kanyang mukha. Halos magputok ang ugat sa kanyang leeg, na para bang ako ang dahilan ng lahat ng problema niya sa buhay. “Bakit po, Madam?” mahinahon kong sagot habang tuloy sa paglalampaso ng sahig. “Madam”—iyon ang itinawag niya sa akin mula pa noong una, at dahil sa takot, hindi ko na rin inusisa kung bakit. Ako nga pala si Piazza Fontana Vega, o mas kilala bilang Pipay. Dalawampu’t dalawang taong gulang na ako, ngunit hanggang Grade 5 lang ang naabot ko. Natigil ako sa pag-aaral noong mag-asawa muli ang aking ama. Simula noon, naging parang alipin na ako ng aking madrasta. Araw-araw, pareho lang ang eksena sa bahay. Ako ang gumagawa ng lahat ng gawain habang si Madam at ang kanyang anak na si Claire ay nag-e-enjoy sa luho ng buhay. Pero kahit ganoon, may lihim akong pangarap. Minsan, sa mga tahimik na gabi, iniisip ko kung darating ba ang araw na makakawala ako sa ganitong sitwasyon. “PIPAY!” muling sigaw ng aking madrasta, na tila mas nagiging galit pa. Agad kong iniwan ang mop at tumakbo sa kanyang kwarto. Kailangan kong magmadali. Kapag natagalan ako, mas matindi ang parusa. “Madam, may kailangan po ba kayo?” magalang kong tanong sa aking Madrasta. "Bakit ba ang bagal mong kumilos? HETO! Labhan mo pati ang damit ng anak ko!” sigaw niya, sabay hagis sa akin ng maruruming damit. Tumama ito sa aking mukha, pero wala akong nagawa kundi damputin ang mga ito. “Opo, Madam,” sagot ko, habang pinipigil ang pagbagsak ng luha.

Sa ika-limang taon ng pagsasama nina Gwyneth Payne at Asher Crowe, sinabi ni Asher ng tatlong beses na gusto niyang isama si Liana Quayle para mag-migrate. Ibinaba ni Gwyneth ang mga platong kakahanda lang niya at nagtanong kung bakit. Naging prangka siya sa kanya. “Hindi ko na ito gustong itago mula sa iyo. Nakatira si Liana sa katabing residential area natin. Siyam na taon niya akong kasama, at malaki ang utang ko sa kanya. Kailangan ko siyang isama kapag nag-migrate tayo.” Hindi umiyak si Gwyneth o gumawa ng gulo. Sa halip, bumili siya ng ticket para kay Liana sa flight nila. Iniisip ni Asher na sawakas nakakaintindi na siya. Sa araw na nilisan nila ang bansa, pinanood ni Gwyneth si Asher at Liana na sumakay sa flight. Pagkatapos, tumalikod siya at sumakay sa ibang eroplano na dadalhin siya pabalik sa tahanan ng mga magulang niya.

TRIGGER WARNING: This story contains dark themes, including emotional manipulation, psychological trauma, violence, sexual content, abuse, and mature language. it also revolves to mafia/underworld. Reader discretion is advised. This is a work of fiction intended for mature audiences (18+). Please read responsibly. “Choose wisely, baby, because if I'm the one who decides for you, you'll never walk out of my life. Never. Fucking. Again. ” Ako si Diamon. Akala ko nahanap ko na ang pag-ibig na inaasam ko dahil may asawa akong mapagmahal, maalaga at kapiling ko sa mapayapang tahanan. Akala ko lang pala. Dahil dumating ang araw na nagdilim ang tahanang puno ng kulay nang nalaman naming hindi kami magkakaanak dahil hindi ko kayang magdalang-tao. Ang isang payapang tahanan ay naging isang kulungan, saksi ng pang-aabuso at pagkontrol. Pero kahit ganon… Kumakapit pa rin ako sa alaala ng pagmamahalan namin ng aking asawa. Sa gitna ng sakit—dumating si Lazarro. Ang half-brother ng aking asawa. Misteryoso. Tahimik. At… May sariling dilim. Pero tila ba iba ang pakikitungo nito sa akin. At sa bawat titig at pananalita niya’y nakakaramdam ako ng… kapayapaan at kaligtasan. Pero bakit ganon? Tila ba kaya niyang baliktarin ang lahat ng paniniwala ko. Para bang… Kaya niya akong gawing kaniya. Handa ba akong sumugal sa nag-aalab na damdaming ito kung kapalit naman ay pangib, gulo o… buhay ko mismo?

"Isabel, what are you doing there!" madiin na sigaw sa akin ng kung sino. "Ninong, hindi ko po alam. Ano po ba ang nangyari?" pagtataka ko. "What? Stop acting like an innocent! Sabihin mo nga sa akin. Plano mo ba ang lahat ng 'to, Isabel!" mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko. Sa pangigigil niya kulang na lang ay mapilayan na ako. "Ninong, tama na po ang sakit po. Hindi ko po talaga alam kung bakit ito nangyari. Please, ninong tama na..." pagsusumamo ko sa kaniya. "Isabel! Wala ka na ngang kwentang anak! Ginanito mo pa ako! Alam mong fiancee ko ang ate mo! Kaya bakit ka narito sa kwarto ko!" Tila nadurog ang puso ko at ang mundo ko. Hindi ba niya naaalala ang angyari kagabi. Bakit ganito si Ninong. Ang ninong ni Isabel ay nagngangalang Ryan De Guzman, 30 years old. Isa siyang pinakamagaling at pinaka-sikat na doctor sa buong mundo. Galing siya sa mayamang pamilya. Kinakatakutan din siya ng karamihan dahil sa ugali niya ngunit hindi alam ng iba ang pagiging mapagmahal nito at masyadong obssessed. Si Isabel Cordova ay 20 years old. Galing sa pinakamayan na pamilya at isang tagapagmana. Naging single since birth dahil sa pagiging mahigpit ng ama niya. Nang mamatay ang kaniyang ina ay nagkaroon ng panibagong asawa ang kaniyang ama. Nagkaroon din siya ng ate. Matalik na magkaibigan ang ninong ni Isabel at ang ama nito. Ikakasal na rin si Ryan sa ate ni Isabel. Subalit, may isang pangyayaring naganap sa pagitan ni Isabel at Ryan na magiging dahilan ng pagbabago ng lahat. Paano nila haharapin ang pagbabago? Ito ba ay masama o magiging kabutihan?

Sa inis ni Aura Beatriz Diaz, nakuha niyang makipag-usap sa kaklase at kapitbahay niyang iniiwasan ng lahat. Sa ngalan ng plus points, pinilit niya si Shintaro Terrano na magpalit sila ng points sapagkat ito ang dahilan kung bakit siya na-late sa klase. “Sino naman ang nagsasabi sa iyong ayaw ko ng points? Pasensiya ka na, ‘di ko magagawa iyan...” Sagot ni Shintaro sa kanya. “Pero may ibang paraan ako para makakuha ka nito...” Namangha niya nang namalayan niyang kaya naman palang makipag-usap nito sa mga tao. “Babaguhin natin ang nakaraan.” Sinabi pa nito. Napatigil siya nang hawakan nito ang kamay niya at literal na umikot ang kanyang mundo. Pumikit siya ng mariin at noong sa tingin niya'y tumigil na ang pag-ikot. Nanlaki ang mga mata niya sa nakita. Wala na sila sa paaralan. Nasa waiting shed na sila kung saan sila nag-agawan ng pwesto sa jeep kanina. “P-Paano mo nagawa ito? I-Isa ka bang w-wizard? G-Guardian? Guardian angel?!” Halos pasigaw na tanong niya. Mababaliw na siya. Paano ito nagawa ng isang Shintaro Terrano? Ano nga ba si Shintaro Terrano? Umangat ang gilid ng labi nito. “Akala ko ba matalino ang isang Aura Beatriz Cortes Diaz? Bakit hindi mo napagtagping maaaring isa akong manglalakbay sa kahapon, kasalukuyan at hinaharap… Oo, manlalakbay ako. Kaya kong baguhin ang nangyari na. Itong kaharap mo ngayon ang totoong Shintaro. Ikaw lang ang nakakaalam ng totoong Shintaro Terrano… Ikaw lang ang hahayaan kong makaalam.”

Handa akong tumakbo sa kahit saan maitago ko lamang ang katotohanan na nagkaanak ako at ang ama ay walang iba kundi ang boss ko. Ginawa ko ang lahat maitago lamang ang anak ko sa mga katrabaho ko hanggang sa manganak ako. Nagresign ako sa trabaho upang maalagaan ang anak ko at nang makalaki na ito ay agad akong nag-aplay ng trabaho. Sinong mag-aakala na babalik din pala ako kung saan ako nagsimula at muli kaming magkita. Umakto ako na paranng hindi kami magkakilala noon at nanatiling nakadistansiya rito. Hanggang kailan ko maitatago ang katotohanan tungkol sa pagkatao ng anak ko? Handa ba akong lunukin ang takot ko para ipagtapat ang katotohanan? O Magpapadaig na lamang ako sa takot ko at hahayaan na ang tadhana na lamang ang magdikta ng aming kapalaran? Paano kung dumating ang araw na kailanagan ko ng tulong sa ama ng anak ko upang maisalba ang buhay nito. Handa ko bang guluhin ang tahimik nitong buhay kasama ang bago nitong minahal at magulo ang tahimik na buhay na nais ko para sa anak.

Naalimpungatan ako dahil, sa sinag ng araw na tumatama sa muka. "Shit!" Mura ko dahil pakiramdam ko parang binugbog ang katawan ko sa sobrang sakit. Tamang babangon ako ng ma pansin Ko na hindi ko ito kwarto. Bumaba ang tingin ko sa katawan Ko na hubad at tanging kumot lang ang naka takip. "Mygod my virginity." naiiyak na bulong ko sa sarili ko. "Bwiset sino to?" Naguguluhang tanong ko sa katabi Ko na mahimbing na natutulog Kita sa muka nito na gwapo siya kahit pa nakapikit siya. Paika ika akong tumayo at sinuot ang puting polo niya. Wala ko sa sariling lumabas ng condo at deretsyong lumabas ng entrance para makasakay pauwi. Nandidiri ako sa sarili ko ibinigay ko ang pinakainingatan ko sa lalaking hindi ko naman kilala. Hanggang sa maka uwi ako ng condo ko wala parin ako sa sarili. Pumunta ako ang banyo at nanghihinang binuksan ang shower. Sunod sunod ang pagpatak ng luha ko wala na naisuko kona pano Kong mag bunga yon anong gagawin ko? Kasalanan to ng demonyo kong ex at kaibigan ko. Kong Hindi nila ko niloko Hindi hahantong sa ganto na makakarating ako ng bar at ma isusuko ang pinaka iingatan ko sa hindi ko kilala. Sobra ang ginawa Kong pag hilod sa katawan ko dahil sa pandidiring nararamdaman ko Natigilan ako ng maalala ang isang bagay. Pano Kong mag bunga ang gabing isang pagkakamali lang naman?

Teardrops start to fall every time I remember my dad. He didn't just left me with a broken heart but also a crocked life. I grew up to be a very timid girl, palaging binubully at pinagmamalupitan ng mundo. Every time I wake up, I always wonder when will I feel at ease in life? Yung tipong I can be who I want to be and have what I want kagaya ng twin brother ko, sumalangit nawa... He is enjoying the life as a solo child thanks to my mom! Kung sana lang things happened differently baka buhay donya rin ako at walang mangaapi at manglalait sakin! Buong buhay ko, wala na akong ibang ginusto kundi ang matanggap ako bilang ako. Well, I'm not ugly naman and darn! My smiles can melt a man's frozen heart pero joke lang naman 'to kasi NBSB pala ako.. ha ha ha I can have his life, why not? I want to have his life and enjoy everything that he had... I am still the daughter of our father! I'm Izel Sezin and I promise to do the switch!