Luffy Face

I spent six months and a quarter million dollars to secure a week in Sicily. But when my husband’s childhood obsession, Chiara, cried nostalgia into his ear, Dante didn’t hesitate. He removed my name from the armored motorcade roster and replaced it with hers. He told me to take a commercial flight alone through rival family territory—a route where three associates had “disappeared” last month. The entire famiglia supported Dante’s decision without a single thought for my safety. So I changed my itinerary. I boarded a plane to Monaco instead of Palermo. I spent three months at the roulette tables, ignoring their frantic calls. That was when the famiglia started to bleed…

As I'm unable to get a ticket for my return trip after the Thanksgiving holiday, I specifically booked a first-class seat home. Just as I find my seat, I see an unruly child jumping around on it. I patiently smile and say, "Kid, this is my seat. Where is your seat?" He makes a face at me. "It's mine now, old hag!" I grab him by the collar of his shirt, wanting to lift him out of the seat. At that moment, a woman's piercing voice sounds behind me. "What are you doing? Let go of my son!" I release my grip and say as gently as possible, "Please control your child. This is my seat." Suddenly, she raises her voice. "He's just a child! Can't you, as an adult, give way to him? You're young and dressed decently. How can you have no compassion at all?" I'm so angered by this distorted reasoning that I laugh. "If you're so compassionate, why didn't you spend the money to buy your child a first-class seat?"

ปรมาจารย์ผู้เยือกเย็นดุจน้ำแข็งกลับได้พบกับ "มารน้อย" ผู้มาพร้อมรอยยิ้มงดงามที่ซ่อนคมมีดแห่งแผนการร้าย หนึ่งคือปรมาจารย์ผู้ไร้หัวใจ... หนึ่งคือจอมมารผู้ไร้ปรานี... เขาคือจอมมารผู้หมายจะช่วงชิงทุกสิ่ง แต่ใครเล่าจะรู้ว่าในเกมแห่งการล่อลวงจะกลายเป็นพันธนาการนิรันดร์ เมื่อบ่วงมารร้อยรัดดวงจิต ปรมาจารย์ผู้สูงส่งต้องเลือกว่าจะยอมจำนนต่อไฟพิศวาส หรือดับมอดไปพร้อมกับแผนการที่ถูกถักทอ

ธีร์เป็นเพื่อนสนิทกับวินมานาน เขาต้องข่มซ่อนความรู้สึกเอาไว้ภายในเพียงลำพังด้วยกลัวจะเสียวินไปจากชีวิต แต่เมื่อวันหนึ่งธีร์ได้ครอบครองวินสมใจ เขาจึงทำทุกวิถึทางให้วินอยู่เคียงข้างไปตลอด "วิน นายเป็นคนของฉันแล้ว" "ไอ้ธีร์ นายมันบ้าไปแล้ว"

เมื่อคิมหันต์ต้องการแต่งงานกับกุลนารี เขาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ครอบครองเธอ “คุณคิมหันต์ คุณเป็นบ้าอะไรนี่ ออกไปจากบ้านนี้เดี๋ยวนี้นะ” “บ้าเหรอ...ใช่ผมมันบ้า เจ้าสาวของผมหนีมาพลอดรักกับชายชู้ จะไม่ให้ผมบ้าได้ยังไง” แล้วกุลนารีจะหลบหนีจากเขาพ้นหรือไม่

เมื่อมาเฟียหนุ่มต้องมาเจอสาวน้อยขี้กลัว เรื่องราวความรักและความโกลาหนจึงเริ่มต้นขึ้น ภูทัช มาเฟียหนุ่มเจ้าของธุรกิจคาสิโน หนุ่มหล่อไฟแรงที่มีสาวมากมายหมายตา แต่กลับต้องอ่อนอกอ่อนใจเมื่อเจอกับวาดฝัน หญิงสาวที่ดูเปราะบาง อ่อนแอ วาดฝัน หญิงสาวที่เป็นโรคกลัวการสัมผัส ทั้งยังนิสัยขี้กลัวและขี้ระแวง แต่พอเหล้าเข้าปากเธอกลับโผเข้ากอดภูทัชอย่างไม่ลังเล เหมือนแพร เพื่อนสาวคนสนิทของวาดฝัน หญิงแกร่งแห่งปีที่คอยดูแลปกป้องวาดฝันไม่ต่างจากแม่ไก่ปกป้องลูกไก่ ทรงกลด น้องชายฝาแฝดของวาดฝัน เด็กหนุ่มที่ต้องรับภาระสืบทอดธุรกิจของครอบครัว หลังจากที่พ่อแม่เสียชีวิต

หยางชิวเหยา บุตรสาวคนโตของจวนสกุลหยาง ผู้เกิดจากอนุต่ำศักดิ์ มีใจรักมั่นกับจางลู่เหวิน บัณฑิตยากไร้ผู้ต่ำต้อย แต่แล้วโชคชะตากลับชักนำให้นางต้องแต่งงานกับหานอี้หลง บุตรชายคนเดียวของสกุลหาน เมื่อคนหนึ่งถูกพรากจากคนรักพร้อมความแค้นที่สุมอก ส่วนอีกคนหนึ่งก็รักมั่นและเฝ้ารอเพียงแต่นางผู้เดียว เรื่องราวความรักสามเส้าจึงเกิดขึ้น....

“หนี้รักราชันสีเลือด” นิยายจีนโบราณโรแมนติก ดรามา เนื้อหาเข้มข้น เมื่อชิงอี้หรานได้มอบความรักและหัวใจอันบริสุทธิ์ให้กับหนิงซีโย่ว แต่เขากลับใช้เธอเป็นเพียงหมากในกระดานแห่งการแก้แค้น หัวใจที่เธอมีถูกเหยียบย่ำจนไม่เหลือชิ้นดี ความรักที่เริ่มต้นด้วยความหวานชื่นกลับต้องพบกับความเจ็บปวดทรมาน เธอจึงต้องลุกขึ้นสู้เพื่อครอบครัวของเธออีกครั้ง "ท่านคิดว่าเรื่องราวเหล่านี้จะลืมได้ง่ายเช่นนั้นหรือ ท่านคิดว่าข้าจะสามารถลืมความทุกข์ที่ท่านได้ก่อให้ข้าได้อย่างนั้นหรือ ข้าทนข้าทุกข์ข้าทรมาน แต่ท่านกลับบอกข้าให้ลืมอย่างง่ายดาย ท่านไม่ใจร้ายกับข้ามากเกินไปหรือ" "หากท่านรักข้าจริงอย่างที่ท่านพูด ได้โปรดปล่อยข้าและครอบครัวข้าได้หรือไม่ หนี้ระหว่างท่านและข้า ชาตินี้ไม่อาจลบเลือน ขอเพียงเราทั้งสองไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก หนี้ที่มีก็ปล่อยมันพัวพันเช่นนั้นไปเถิด" “ข้าหวังเพียงท่านจะทำเพื่อข้าสักครั้งหนึ่ง โปรดมอบอิสระให้แก่ข้าเถิด” แล้วชะตาชีวิตของชิงอี้หรานจะเป็นเช่นใดต่อไป โปรดติดตามใน “หนี้รักราชันสีเลือด”

เผิงฟู่หลิน บุตรสาวราชครูเผิงผู้ยิ่งใหญ่ นางทั้งรูปงาม ทั้งเพียบพร้อมด้วยความสามารถ แต่ผู้คนกลับตราหน้าว่านางเป็นคุณหนูใจโฉด ทั้งร้ายกาจ ทั้งเอาแต่ใจ ในเมื่อนางรักมั่นทั้งหัวใจ แต่กลับได้รับเพียงความว่างเปล่า เช่นนั้นนางจะหันหลังให้บุรุษทุกคน....

Roseline's stomach turned and her fist clenched tightly around the handle of the big travel box beside her. She heard the clanging sound of the metallic head of Thompson's belt meeting the ground. Next, quite footsteps. Then, Thompson appeared in her view, like a ghost she didn't believe existed. He was completely bare, with his hairy chest rising and falling slowly, his cock shooting out in front like a gun ready to be fired, his balls bloated from desire, swinging from side to side as he walked closer to bed. Roseline's feet stuck to the ground and her eyes refused to blink as they looked on. "That's it, my boy. Hmm! I like what I see", the red hair gasped, rolling her eyes longingly at Thompson. As Thompson climbed unto the bed, his eyes totally locked in hers, she drew her breasts closer him, then, proceeded to rock the big pumpkins against the flushed skin of his face. "You like them?", she asked, moaning lightly. Thompson paused. Then, in a defiant move of uncontrollable desire, dug his chin into her breasts, burying his entire face in them. "Ouch", she gasped, then broke into a weak laugh, pushing his head more into her chest. "The damn bra", she spoke again, twisting uncomfortably as she threw her hands behind her to unhook the material. But Thompson caught her hands. Without words, his head still hidden in her cleavage, he slowly returned her hands to his head. Obliging to his silent command, she cackled loudly, pressing her chest even more into his face and then, with her tongue, glided across his neck and ears hungrily. Roseline froze. She wanted to scream but in that moment, she forgot how to.