Maîtresse

Sa mismong araw ng kasal nila, nalaman ni Luna ang mapait na katotohanan—ginamit at pinakasalan lang siya ni Damon upang saktan ang babaeng dating karelasyon nito. Dala ng matinding sakit at pagkabigo, nagpasya siyang iwan si Damon sa araw ding iyon. Tahimik itong naglaho nang walang paalam. “Hanapin n’yo siya! I want every inch of this estate searched!” sigaw ni Damon habang galit na galit na naglalakad paikot sa marble flooring ng hall, ang mga palad niya'y nakasukbit sa kanyang buhok na tila ba hindi malaman kung ano ang uunahin—ang takot, ang galit, o ang pagkasira ng loob. “Sir Damon,” lapit ng isa sa mga security. “We’ve searched the entire estate… wala po talaga si Ma’am Luna. Even the guard at the back gate said walang nakitang dumaan.” “She can’t just run away with my child!” singhal niya, boses niya'y halos mapunit sa dami ng emosyong nagsasalubong sa dibdib. “Do whatever it takes—bring her back! Now!” Pagkalipas ng anim na taon magmula noong maglaho na parang bula si Luna... "Boss, we found your wife. She just landed at the international airport." "And she’s with three kids... who all look exactly like you." "But there’s another man with them—and one of the kids is calling him Dad."

Salam, moi, c'est Sarah. J'ai 17ans beaucoup d'origines (ce sont mes vrais origines pas interessant mdrr) je suis comorienne réunionnaise mahoraise et un peu arabe d'Arabie Saoudite (cela viens de mon pere). Je fais 1m54 oui,je suis petite, j'ai les cheveux bouclés mes en touffe d'habitude en les demelants qui m'arrivent jusqu'a la poitrine. J'ai les yeux marrons foncés, métisse claire de peau et normale au niveau de la corpulence. Je suis un garçon un peu manqué et je fais du foot. Et le meilleure pour la fin mes parents Ma Sha Allah, il sont divorcés mais je suis fière d'eux, mes raison de vivre Al-Hamdulilah ils sont toujours vivants ! (Vous verrez par la suite). Vous découvrirez les autres personnes au fil de l'histoire. (Les personnages sont réels et existent vraiment). N'oubliez pas de voter et commenter ! A bientot mes hbiba !

Bagaimana jika dua orang yang tidak saling mengenal harus terjebak dalam pernikahan. Dengan di atur oleh oleh kedua keluarga akankah mereka sanggup untuk menolak. “Besok kalian akan menikah, makanya kami sepakat untuk mempertemukan kalian terlebih dulu,” ucapan Indira tersebut sontak membuat Angga dan Ana terkejut. Angga menajamkan matanya kemudian menatap Ana yang juga menatapnya tak kalah sengit. Ana “Ma yang bener dong aku mau dinikahin besok,” kataku terus mengikuti kemana Mamanya berberes. “Beneran sayang, yang bilang bohongan siapa si,” balas Mama tanpa menatap kearahku. Kemudian aku beranjak mendudukan diri dikursi meja makan, menahan kesal. Masih menghunus pandangan kearah mama yang tengah memasak makan malam. Angga “Ma, Angga nggak mau ya nikah sama tuh bocah,” kataku setelah sampai diruang tamu kediaman keluargaku. “Siapa yang kamu panggil bocah?” Tanya Indira. “Dia bentar lagi lulus kok,” seraya meletakan segelas kopi dimeja . “Lihat kan anaknya lucu gitu Mama suka banget,” Katanya lagi dengan mata berbinar. Bagaimana kelanjutan kisah Angga dan Ana. Simak ceritanya.

Naalimpungatan ako dahil, sa sinag ng araw na tumatama sa muka. "Shit!" Mura ko dahil pakiramdam ko parang binugbog ang katawan ko sa sobrang sakit. Tamang babangon ako ng ma pansin Ko na hindi ko ito kwarto. Bumaba ang tingin ko sa katawan Ko na hubad at tanging kumot lang ang naka takip. "Mygod my virginity." naiiyak na bulong ko sa sarili ko. "Bwiset sino to?" Naguguluhang tanong ko sa katabi Ko na mahimbing na natutulog Kita sa muka nito na gwapo siya kahit pa nakapikit siya. Paika ika akong tumayo at sinuot ang puting polo niya. Wala ko sa sariling lumabas ng condo at deretsyong lumabas ng entrance para makasakay pauwi. Nandidiri ako sa sarili ko ibinigay ko ang pinakainingatan ko sa lalaking hindi ko naman kilala. Hanggang sa maka uwi ako ng condo ko wala parin ako sa sarili. Pumunta ako ang banyo at nanghihinang binuksan ang shower. Sunod sunod ang pagpatak ng luha ko wala na naisuko kona pano Kong mag bunga yon anong gagawin ko? Kasalanan to ng demonyo kong ex at kaibigan ko. Kong Hindi nila ko niloko Hindi hahantong sa ganto na makakarating ako ng bar at ma isusuko ang pinaka iingatan ko sa hindi ko kilala. Sobra ang ginawa Kong pag hilod sa katawan ko dahil sa pandidiring nararamdaman ko Natigilan ako ng maalala ang isang bagay. Pano Kong mag bunga ang gabing isang pagkakamali lang naman?

Un mois ! Quatre semaines ! Trente jours ! Sept cents vingt heures ! Est-ce suffisant pour relever ce défi ? Et qu'en sera-t-il de moi et de ma vie après ce défi ?

"Ma, tolong aku! Ayah mengunciku di dalam mobil." Aku menerima telepon dari putriku pada pukul 2 siang di musim panas saat matahari sangat terik. Aku panik ingin menyelamatkannya dan buru-buru menelepon suamiku. Tapi, begitu telepon diangkat, suaranya terdengar tidak sabar. "Anak Olivia sedang ngambek, aku mau menemaninya berkeliling taman hiburan. Jangan ganggu aku!" Mendengar suara panggilan diputus, hanya satu yang ada dalam benakku. Kalau terjadi apa-apa pada putriku, kalian harus membayarnya!

Bata pa lamang si Anya ay ang pangarap nya lamang ay mamuhay ng simple at payapa. Pero mukhang 'di naaayon sa kanya ang kapalaran ng maging ulila at magpalaboy laboy sa lansangan. Hanggang sa ma kindnap siya ng pinaka malaking crime syndicate sa bansa. Kinailangan nyang gawin at sundin lahat ng iaatang na mission sa kanya upang mabuhay. Sa kabila ng lahat ay pangarap nya pa ring mamuhay ng simpleng tao lamang. Isang mission ang nilaan para sa kanya kapalit ng kalayaan nya. Ang magpanggap bilang ibang tao at maging fiance ni Christian Oliver Carter. Paano kaya matatagalan ni Anya ang ugali nito? Magagawa nya kaya ang mission na 'to kong ang lihim ng nakaraan ay mabubunyag? Paano kong hindi na naman sumang-ayon sa kanya ang kapalaran at gusto na namang guluhin ang buhay nya? Makakalaya pa kaya siya sa mundong ginagalawan nya?

[Voici la version française du roman anglais 'The Mafia Don’s Innocent Love'.] Artemy Loskutov... Connu pour mon comportement glacial, ma nature impitoyable et mes talents mortels, j'inspire le respect et la peur à tous ceux qui croisent mon chemin. L'amour et l'affection n'ont pas leur place dans mon existence ; mon seul but est de me venger de la détestable mafia Cavalieri, responsable de la mort prématurée de ma mère. Lorsque je tombe sur une jeune femme, battue et cachée sous mon lit, je l'épargne non pas par gentillesse, mais je la considère comme une simple possession, un jouet à manipuler. Rebecca Cavalieri... Je m'étais habituée aux hommes qui cherchaient à m'exploiter, à me faire du mal et à me rejeter. La confiance est un concept insaisissable, et mon cœur reste caché sous des couches d'angoisse. Artemy, cependant, a réussi à déterrer et à rallumer la flamme vacillante en moi. Il a réveillé mes émotions endormies. Mais s’il découvre l’ampleur réelle du danger que je représente pour lui, je risque de perdre non seulement son affection, mais aussi ma vie.

La sœur adoptive de mon mari m’a invitée à dîner, et pendant le repas, un tremblement de terre a eu lieu. Mon mari, pompier, est arrivé immédiatement pour nous sauver. Cependant, comme nous étions toutes les deux coincées sous la même grosse pierre, il ne pouvait sauver qu’une seule personne. Afin de sauver en premier sa sœur adoptive, qui était fragile et malade, mon mari m’a abandonnée, malgré le fait que j’étais enceinte de cinq mois. Je l’ai supplié de me sauver. Il a laissé la grosse pierre briser mon bras. « Ysaline a toujours été fragile et malade, si on la laisse ici, elle mourra. » Mais après ma mort, il est devenu fou.

Ma meilleure amie et moi avons épousé les héritiers d'une grande famille fortunée. J'ai dit « oui » à l'aîné, Alexandre, un brillant chirurgien, tandis qu'elle s'est unie au cadet, Thomas, un PDG aussi brillant que glacial. Le jour de notre mariage, Alexandre s'est volatilisé pour aider son ex à retrouver son chien perdu. Un comble ! Ma grand-mère, sous le choc, a fait une crise cardiaque. J'ai supplié Alexandre de revenir pour la sauver. « Tu as perdu la tête, Emma ? » m'a-t-il lancé, furieux. « Tu serais prête à maudire ta seule famille pour me faire revenir ? Chloé est désespérée, son chien a disparu. On peut toujours reporter la cérémonie. » Ce jour-là, elle a retrouvé son stupide animal, mais moi, j'ai perdu ma grand-mère à jamais. Je me suis effondrée en larmes. À mon réveil, j'ai regardé Juliette droit dans les yeux : « Je vais demander le divorce. Et toi ? » Elle m'a serrée contre elle, les joues ruisselantes : « Moi aussi, c'est fini. » Quand les frères Lefèvre ont reçu nos demandes de divorce, ils ont pleuré comme des enfants...