Poem Moonlight

สตรีนางอื่นคงจะข้ามภพมาเพื่อฝ่าฟันอุปสรรคมากมายจนกลายเป็นวีรสตรี กู้ชาติกู้แผ่นดิน แต่สำหรับข้านั้น “ความรักไม่แน่นอน แต่ความง่วงเป็นสิ่งที่ต้องนอนแน่ๆ”

จากนักอ่านนิยายตัวยงดันทะลุมิติมาเป็นนางร้ายในนิยายที่กำลังอ่านอยู่ หากเป็นคนอื่นคงพยายามพาตัวเองหนีออกจากเส้นเรื่อง แต่พระเอกงานดีขนาดนี้ขอลองยั่วยวนสักหน่อยจะเป็นไรไป

มือเหี่ยวย่นลูบไล้ไปยังหน้าปกนิยายเล่มโปรด ชีวิตของเธอนั้นไม่ต่างจากนิยายนักหรอก แต่ชีวิตเธอไม่ได้เหมือนนางเอกในนิยาย กลับเมื่อนางร้ายในนิยายเล่มนี้ คิดว่าความสวยคือใบเบิกทางทุกอย่าง

ใครไม่ชอบข้าแล้วอย่างไร ใครๆจะเรียกข้านางมารร้ายข้าไม่สน ขอเพียงท่านชอบข้าก็พอแล้ว ท่านแม่ทัพได้โปรดรับรักข้าที ถึงข้าจะร้ายกับคนทั้งโลกแต่ข้าจะดีกับท่านเพียงคนเดียว

นางเคยเป็นดั่งดอกบัวขาว บริสุทธิ์ผุดผ่องมองแล้วสบายตา แต่เขาและน้องสาวต่างมารดาของนางกลับมาแต้มหมึกดำลงบนบัวขาวดอกนี้ คุณหนูเยว่เหลียน นางเปรียบดั่งดอกบัวขาว งดงามใสสะอาดบริสุทธิ์ผุดผ่อง รอยยิ้มของนางกระจ่างใส ไม่ว่าผู้ใดอยู่ใกล้นางก็สบายใจ ฮูหยินตระกูลเยว่และตระกูลตงเป็นสหายรักกันเติบโตเคียงข้างกันมาตั้งแต่เยาว์วัย เมื่อเยว่ฮูหยินคลอดบุตรสาวออกมา จึงถูกจับหมั้นหมายกับคุณชายรองของตระกูลตงทันที แต่เยว่ฮูหยินก็บุญน้อยเสียเหลือเกิน ไม่สามารถเฝ้ามองบุตรสาวผู้งดงามเติบใหญ่ได้ เยว่ฮูหยินจมน้ำเสียชีวิตเมื่อเยว่เหลียนอายุเพียงห้าปี

นางนั้นฐานะเป็นเพียงบุตรสาวของอนุ ถูกปฏิบัติมิต่างจากบ่าวคนหนึ่งในจวน แม้กระทั่งวันหนึ่งพี่สาวต่างมารดาหนีงานแต่ง นางกลายเป็นผู้ที่ต้องก้มหน้ารับผิดชอบเข้าพิธีมงคลนั่นแทน

รักของท่านอบอุ่นสวยงามเปรียบดั่งวสันต์ฤดู แต่ระยะเวลาของมันก็ช่างสั้นเหลือเกิน เมื่อดอกไม้ผลิบานความรักที่ท่านมอบให้ข้าก็ปลิดปลิวไปตามสายลม

วิญญาณต้องสาป นำพาหญิงสาวผู้หนึ่งกลับไปยังห้วงเวลาที่พวกเขาเคยอยู่ หวังว่านางจะช่วยถอนคำสาปร้ายนี้ เพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากการจองจำนับพันปี และเขาที่เฝ้ารอนางมาตลอดพันปี พันปีที่เฝ้ารอได้พบเธออีกครั้ง กี่หมื่นวันที่ถูกจองจำวิญญาณเอาไว้ เขานั่นเฝ้ารอเพียงแค่เธอ

เธอแอบรักพี่ชายข้างบ้านมาตั้งแต่เยาว์วัย ความรู้สึกที่มีให้ไม่เคยปิดบัง แต่ทว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ชายคนนี้ไม่เคยคิดอะไรกับเธอไปมากกว่าคำว่าน้องสาว พอวันนึงที่เธอเปลี่ยนไปความรู้สึกของเขากลับหงุดหงิดขึ้นมาซะงั้นทั้งๆ ที่เมื่อก่อนอยากให้เธอออกไปจากชีวิตสักที

นางคือคู่หมายที่เขาปฏิเสธการมีตัวตนมาโดยตลอด แต่เมื่อได้สบกับดวงตาสีดำขลับนั่น ราวกลับมีผีเสื้อนับพันบินอยู่ในอก ตั้งแต่พริบตานั้นใจเขาก็เพ้อหาแต่เพียงนาง