Quagmire Voice Actor

ช่วงปิดเทอมของมหาลัย ‘พลอย’ นักศึกษาสาวสวยลุคเนิร์ดดูใส ๆ เมื่อความเหงาและความรู้สึกเปล่าเปลี่ยวเข้ารุมล้อม ความรู้สึกที่มีกับแฟนหนุ่มเริ่มห่างเหิน กับพี่ชายแท้ ๆ ก็ไม่ค่อยจะได้ใช้เวลาร่วมด้วย สุดท้ายก็หันมาพึ่งพาพี่ชายข้างบ้านอย่าง ‘เคน’ ซึ่งยังเป็นเพื่อนคนสนิทของพี่ชายเธออีกด้วยในการบรรเทาความเหงาที่ซ่อนอยู่...

จู่ ๆ ตื่นมาก็พบว่าตัวเองความจำเสื่อมกระทั่งชายตรงหน้าคือสามีก็ไม่อาจรู้ได้ ‘เหม่ยอิง’ ขมวดคิ้วมุ่นมองดูคนที่เอาแต่ตั้งแง่ใส่กันแล้วด่าเธอว่าร้ายนักร้ายหนา ทั้ง ๆ ที่เธอยังนอนใส่สายน้ำเกลืออยู่เลย!

เมื่อไหร่จะมีหลานให้พ่อแม่อุ้มสักที... เขาท่องประโยคนี้จนจำขึ้นใจ ทุกครั้งเวลาเจอหน้าครอบครัว ในบทสนทนาไม่มีอย่างอื่นเลยนอกจากเรื่อง แต่งงาน และ หลาน

"รักระยะประชด" 🔥 (พัตเตอร์×ลูกพีช) เขา… คบกับเธอเพียงเพราะอยากประชดคู่นอนเก่า เธอ… คิดว่าเขาให้ความรัก แต่แท้จริงแล้วมันเป็นแค่การหลอกลวง 🔥 ความสัมพันธ์ที่ยากจะแยกออกว่ารักหรือแค่เกมลวง ❌️ไม่มีนอกกาย ไม่มีนอกใจ... มีเพียงเศษเสี้ยวความทรงจำเก่าๆที่ยังตามหลอกหลอน❌️ พัตเตอร์ – หนุ่มเจ้าเสน่ห์ที่เพิ่งถูกคู่นอนเก่าหักอก เขาต้องการเอาคืนเธอด้วยวิธีที่เจ็บปวดที่สุด… นั่นคือการมีแฟนใหม่เพื่อประชด ลูกพีช – หญิงสาวอ่อนโยน ผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ว่าความรักที่เธอได้รับ อาจเป็นเพียง “แผนการ” ของชายหนุ่มที่เธอเผลอเปิดใจให้ อีฟ – ผู้หญิงที่ไม่เคยยอมเป็นของใคร แต่เมื่อพัตเตอร์ก้าวออกไปพร้อมผู้หญิงคนใหม่ เธอถึงได้รู้ว่า... บางอย่างมันสายเกินไป “แต่เธอจะยอมให้เขาหลุดมือไปจริงๆ หรือ?”

"นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่” รีบท้วงถามอีกฝ่ายเพราะคิดว่าตอน นี้เขาน่าจะขับมาผิดทาง ทว่าคำตอบที่ได้กลับไม่ใช่ “แวะไป คอนโดฯ เฮียก่อน”

นับดาว...สาวน้อยแสนสดใสเธอแอบหลงรักทิศเหนือเพื่อนสนิทของตัวเอง ทิศเหนือ...ชายหนุ่มหน้าตาดีเจ้าชู้ขี้เล่นเป็นเพื่อนสนิทของนับดาว   "เหนือกูมีอะไรจะบอกมึง" "มีอะไรวะ" "คือกู...ชอบมึง" "..........." "คือกู...." "ดาว...กูว่ากูกับมึงเป็นเพื่อนกันดีที่สุดแล้ว"   เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของเพื่อนแอบรักเพื่อน เป็นแนวที่ไรท์ชอบมากเพราะมีประสบการณ์ตรง>< ปล. งดดราม่าสรรพนามที่พระนางใช้เรียกกันนะคะ

"ฉันอยากได้...ตัวพี่ค่ะ ให้ฉันได้หรือเปล่าคะ" คนตัวสูงยิ้มเยาะออกมาทันที ไม่เคยพบเจอผู้หญิงคนไหนที่ประหลาดขนาดนี้มาก่อน "ขอโทษนะ ฉันไม่เอาผู้หญิงคนเดียวกันกับเพื่อน" "ฉันไม่เคยมีอะไรกับพี่ฟรินท์" "ฉันไม่ใช่เด็กนะ ที่เธอพูดอะไรฉันจะเชื่อ เธอไปหลอกเด็กอนุบาลเถอะไป" "ไม่เชื่อฉันไม่เป็นไรค่ะ แต่เพื่อนสนิทพี่ที่ตอนนี้เกี่ยวดองกันเป็นพี่เขย น้องเมีย พี่ก็ไม่เชื่อเหรอคะ พี่ฟรินท์รักพี่สาวพี่ขนาดไหนพี่ก็รู้ เขาจะยอมเอาตัวเองมาเกลือกกลั้วผู้หญิงอย่างฉันเหรอคะ" ไทเกอร์ยิ้มเยาะคำพูดเธออีกครั้ง"เธอนี่ตลกดีนะ กล้ายอมรับว่าตัวเองเป็นผู้หญิงไม่ดีด้วย ขอถามได้ไหมว่าผ่านผู้ชายมากี่คนแล้วล่ะ ถึงได้เที่ยวเสนอตัวเองให้ฉันขนาดนี้" "จะกี่คนก็เรื่องของฉัน ก็แค่เอากันค่ะ พี่จะคิดมากทำไมคะ" "ยิ่งเธอทำแบบนี้ฉันยิ่งขยะแขยงเธอ" "งั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดกับพี่แล้วค่ะ หลีกไปด้วย"

Raine had a second chance at life when she was reborn as a wealthy heiress. She had a plan: to save the man of her dreams from his tragic fate and make him hers. She proposed to him with a bold offer. "Marry me. You can escape from your stalker and have a virgin bride. It’s not bad, isn’t it?" She vowed to protect him and avenge his previous death. She didn't mind being in a fake marriage, or so she thought. But he was not the prince charming she imagined. He was a seductive temptation that she couldn't resist. "I'm not the sweet candy you think I am, honey. No, I'm not…" Would she be able to break free from his thorny embrace? He was intrigued by the first woman who dared to ask him to marry her with such a serious expression. Kai was a famous star, and women adored his charisma and beauty. He agreed to her proposal and planned to use this innocent heiress for his own purposes. No strings attached. But he was tempted. His wife was too enticing to resist. "You walked into my trap, Raine. Don't blame me if I can't get enough of you." Could they find love in their web of lies? What secrets was Kai hiding from her? Would Raine's love be able to heal Kai's wounds? Could their contract marriage turn into a real romance?

เธอเป็นศัลย์แพทย์ ที่คนอ่อนโยน ร่างเริง ฉลาด ทันคน แต่เธอมีเหตุผลที่จำเป็นที่จะต้องแต่งงานกับเขา ส่วนเขาผู้เป็นมาเฟียที่ เย็นชา โหดร้าย ไม่ยอมก้มหัวให้ใครและเกลียดการแต่งงานเป็นที่สุด!!!แล้วเขาจะรักเธอได้อย่างไร

แม้ไม่มีอยู่แต่คงอยู่ในใจตลอดไป ผมชื่ออ๊อด บ้านอยู่ท้ายตลาดฝั่งขะโน้น เตี่ยผมเปิดร้านโอเลี้ยง ขายแก้วละครึ่งสลึง สักหกโมงเช้าคนจะเต็มร้านจนบางคนยังต้องยกเก้าอี้จากบ้านมานั้งเองเลยล่ะ ส่วนเธอคนนั้นชื่อนนน ไม่ใช่นะนะนะ นะครับผม ชื่อเธออ่านว่า นะ-นน หนุ่มน้อยลูกเจ้าของร้านถ่ายรูปในตลาด พ่อเธอดุทีเดียว ได้ยินว่าลุงแกพกปืนยาวเหน็บเอวไว้เวลานอน เวลานอนฝันร้าย จะสดุ้งชักปืนก่อนเลย