Read Story

ข้อดีของการแอบรักคือสามารถมีความสุขได้เฉพาะในพื้นที่ของเรา ใครจะไปคิดว่าตัวเองจะแอบรักคนคนหนึ่งได้นานขนาดนี้ล่ะคะ ในตอนนั้นฉันไม่รู้หรอกว่าความรักคืออะไร รู้แค่ว่าฉันชอบเขา! ใช่แหละฉันชอบเขา แค่ได้เห็นหน้า แค่ได้แอบมองก็มีความสุขมากแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่ยิ้มได้โดยไม่ต้องคาดหวังมากกว่า “อย่างมึงก็ได้แค่มองแหละ เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว! เอาเวลาไปลดน้ำหนักเหอะ ฮ่า ๆ” กลายเป็นประโยคเจ็บ ๆ ที่ฝังใจฉันมาตลอด ...

“ทำไมถึงมีรอยแผลแบบนี้บ่อยขนาดนี้ครับ อาทิตย์นี้ผมเจอคุณ 3ครั้งแล้ว?” หมอมาร์เวลเอ่ยกับหญิงสาวสวยเปรี้ยวถึงใจที่เธอมาโรงพยาบาลด้วยอาการเป็นแผลเหมือนเกิดอุบัติเหตุ แต่ไม่ได้เยอะอะไร ”คุณหมอจำเป็นต้องรู้เพื่อใช้สั่งยาหรือไงคะ“ ”ดูท่าทางคุณระมัดระวังกับรอยแผลมาก ไม่น่าจะสุ่มส่ามเป็นแผลเองบ่อยหรอกมั้งครับ เพราะถ้าแผลแค่นี้คุณรีบมาหาหมอละก็“ ”......“ ”ผมพูดถูกใจดำหรือไงครับ“ ”งานฉันมันต้องใช้เรือนร่าง เพราะฉะนั้นฉันจำเป็นต้องไม่มีตำหนิ“ ”........“ เมื่อได้ยินหญิงสาวพูดแบบนั้น หมอมาร์เวลถึงกับชะงักนิ่งไป ” ใช้เรือนร่างที่คุณว่า มันใช้แบบไหนกัน“ ” ถ้าคุณหมออยากรู้ ก็ไปที่อะโกโก้คลับตรงซอย 15 นะคะ“

ลูกสาวมาเฟีย มาเจอกับ มาเฟียเจ้าของคลังเหล้า ไวน์ นำเข้าที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย เมื่อสาวชอบดื่ม เจอกับเจ้าของคลังเหล้าความเมามันส์จึงเริ่มต้นขึ้น

“คุณหนูจะกลับเลยมั้ยครับ” “กลับเลย หงุดหงิดมาก” เสียงบ่นของนานี่ที่ดูจะไม่สบอารมณ์ ก่อนที่จะเดินปึงปังขึ้นรถไปโดยมีบอดี้การ์ดส่วนตัวเดินตามไปติดๆ เมื่อกลับมาถึงคอนโด นานี่ก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงโดยที่ไม่ได้ถอดแม้กระทั้งรองเท้า “คุณหนูอาบน้ำก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวผมไปเตรียมนมอุ่นให้” “ทีโอ ... นายทำอะไรอ่ะ” นานี่เอ่ยทั้งที่ไม่ยอมลืมตาเมื่อรู้สึกว่าบอดี้การ์ดคู่ใจกำลังทำบางอย่าง บอดี้การ์ดหนุ่มค่อยๆถอดรองเท้าส้นสูงออกจากขาเรียวก่อนจะเดินเอามันไปเก็บที่ชั้นเก็บรองเท้าสุดหรูของนานี่ “นายดูแลฉันดีกว่าเมียอีกเนอะ”

On the company's designated monthly day off, Gigi Lott, Donald Hoover's secretary, posted an Instagram story. The caption read, "So what if you're the boss of me when we're at work during the day? At night, I'm the one on top!" In the photo, she was lying atop a water bed covered in rose petals, and the usually stern Donald was kneeling down to massage her feet for her. From his pocket hung a brand new golden necklace. Just that morning, I bought several gold bars and gave them to Donald while beseeching him to make our relationship public. He happily took the locket from me, but when I tried to take a photo of us with our phone, he smacked my phone out of my hands, smashing it into pieces. With a look of pure derision, he declared, "Why don't you take a good look at yourself in the mirror first? You really are a motherless wretch who wasn't raised right. Look at the lengths you'd go to just to ruin me!" Throughout the last five years, I had meekly gone along with his demand that we keep our relationship a secret, claiming it was because office romances were forbidden. But now, I was abruptly hit with the realization of how laughable it all was. The next day, I sent my father a message. "I admit defeat. I'm willing to come home and inherit the family business."

A month before the SATs, I, Jenny Reid, could see my score. Literally. It was just floating right above my head. But there was a catch. Every time I cracked open a prep book, my score would drop by ten points. But if I skipped a day of school? It jumped right back up by ten. So, I played the system. For a whole month, I barely lifted a finger. And on the day of the test, the number glowing over my head was a solid 1560. When the scores finally dropped online… I'd scored a 500. And the 1560? That was my little sister Patricia's score. My parents lost it. As punishment, they got me a grueling night-shift job at a local electronics factory. That first night, a bunch of guys I'd never seen before cornered me in the parking lot and beat me half to death. Fading in and out of consciousness, I heard my sister's voice right by my ear. "You just had to one-up me, didn't you? Thought you were so smart… but you never figured out I was the one controlling that number over your head." The truth hit me like a physical blow. The score had been her trick all along. I opened my eyes—and I was back. One month before the SATs. The number above my head read exactly 1300. "Hey," my sister said, all fake sweetness. "Want to study together tonight? We can go over the practice tests." I looked at the stack of papers in my own hands. Without a word, I pulled out my lighter and set them on fire right there in the driveway. "Exams are coming," I said, watching the flames. "I'm not studying." My score ticked up to 1310. My sister's face was this perfect mask of disappointment, but the second I turned away, I caught the sly smile she couldn't quite hide. She had no idea… the real performance, the one I'd been rehearsing just for her, was finally about to begin.

“Is this true?” I asked. I can’t believe of what I have read on the posts on the social media account of the two writers that I met, Sketch and Doodle. I read again the post of Sketch. I thought of something, not because there will be no update on his story but because of his post however I can’t remember where I read it before. Then, I read what Doodle had posted. I suddenly remember my story and I read the last scene that I wrote; same words, same scenarios and same comments like how I read their posts. I doubt quite a bit but really it amazed me which I don’t know why. That is why I read some of their last few posts and it was quite surreal which leads to a coincidental from the turn of events on what their real life is and on what I wrote. I won’t pay any attention to what is going on because I know it wouldn’t happen. It seems like my suspicion is true… the things that I’m writing is coming true when there are real people that’s involved on my story however I need to investigate this. Sketch wasn’t talking while driving, I can see on Doodle eyes how amazed he is while we travel, seeing a fine nature is really amazing while I seldom talk just to point where we have to move. I noticed Sketch glanced at me. I smiled. “I’m actually kidnapping both of you and you two are willing victim.” Sketch stepped on the breaks and it made a big screech of the car. “What?!” they both asked.

ฉันกุมความลับของเธอแล้ว ดูท่าเธอจะหนียากสักหน่อยนะ ฉันมันพวกเกลียดการโกหกซะด้วยซิ เธอจะไปไหนไม่ได้จนกว่าฉันจะสั่ง!

เมื่อความสนุกคึกคนองจนทำให้ก้าวพลาดทำลายชีวิตผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงอย่างไม่รู้ตัว เมื่อผลของการกระทำเผยออกมาในรูปแบบของเด็กน้อยตาดำๆที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ เมื่อพ่อไม่ได้รักแม่ และแม่ไม่รู้จักพ่อ เรื่องราวความดราม่าในความรักจึงเกิดขึ้น

เมื่อความรักอยู่ในความลับ และความลับก็ซ่อนอยู่ในความรัก หัวใจของเรื่องนี้จะจบที่ตรงไหน