Read Story

ชายหนุ่มผู้หลงไหลในการเดิมพัน ชีวิตผูกติดกับการเดิมพัน และสังเวียนการต่อสู้ ที่แลกมาด้วย เงิน ชีวิต และหญิงสาว แข็งกร้าวมาตั้งแต่เด็ก ครอบครัวหล่อหลอมให้เขาไม่ยอมใครง่ายๆ แม้จะขาดใจก็ตาม “พี่บาร์อยู่มั้ยค่ะคุณอา” หญิงสาวหน้าหวานเรียบร้อยน่ารัก กำลังเอ่ยทักหญิงวัยกลางคนแม่ของชายหนุ่ม “อ้าวลลิส มากับใครลูก” เรมี่เอ่ยทักขึ้น “พอดีหนูกำลังจะไปเรียนค่ะ แวะเอาขนมมาฝาก” “อ่อจ้า เดี๋ยวอาเก็บไว้ให้บาร์นะ เมื่อคืนไม่ได้กลับบ้าน” “อ่อ งั้นหนูฝากด้วยนะคะ” ลลิส หญิงสาววัย18ที่กำลังจะเรียนจบมัธยมปลาย เธิสดใสสมวัยและไร้เดียงสาเพราะมองโลกในแง่ดี ผลั่ก!!! ผัวะ!!!! เสียงการต่อสู้ซึ่งเกิดขึ้นหลังจากการเดิมพันผิดพลาด ชายหนุ่มที่เลือดอาบแขน อาบตัวเพราะฟาดฟันคนมานับสิบก่อนจะมาถึงห้องนี้ “อย่ามาแตะต้องหนู!!! อย่านะ!!!! หนูสกปรก!!!!”

เขาหล่อ แต่เขาร้าย เขาดี แต่ไม่ใช่กับเธอ เมื่อแม่บ้านจำเป็นต้องมาปะทะกับเจ้านายมาเฟียผีดิบ จุดจบจะสุขหรือเศร้า

“คุณหนูจะกลับเลยมั้ยครับ” “กลับเลย หงุดหงิดมาก” เสียงบ่นของนานี่ที่ดูจะไม่สบอารมณ์ ก่อนที่จะเดินปึงปังขึ้นรถไปโดยมีบอดี้การ์ดส่วนตัวเดินตามไปติดๆ เมื่อกลับมาถึงคอนโด นานี่ก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงโดยที่ไม่ได้ถอดแม้กระทั้งรองเท้า “คุณหนูอาบน้ำก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวผมไปเตรียมนมอุ่นให้” “ทีโอ ... นายทำอะไรอ่ะ” นานี่เอ่ยทั้งที่ไม่ยอมลืมตาเมื่อรู้สึกว่าบอดี้การ์ดคู่ใจกำลังทำบางอย่าง บอดี้การ์ดหนุ่มค่อยๆถอดรองเท้าส้นสูงออกจากขาเรียวก่อนจะเดินเอามันไปเก็บที่ชั้นเก็บรองเท้าสุดหรูของนานี่ “นายดูแลฉันดีกว่าเมียอีกเนอะ”

“ทำไมถึงมีรอยแผลแบบนี้บ่อยขนาดนี้ครับ อาทิตย์นี้ผมเจอคุณ 3ครั้งแล้ว?” หมอมาร์เวลเอ่ยกับหญิงสาวสวยเปรี้ยวถึงใจที่เธอมาโรงพยาบาลด้วยอาการเป็นแผลเหมือนเกิดอุบัติเหตุ แต่ไม่ได้เยอะอะไร ”คุณหมอจำเป็นต้องรู้เพื่อใช้สั่งยาหรือไงคะ“ ”ดูท่าทางคุณระมัดระวังกับรอยแผลมาก ไม่น่าจะสุ่มส่ามเป็นแผลเองบ่อยหรอกมั้งครับ เพราะถ้าแผลแค่นี้คุณรีบมาหาหมอละก็“ ”......“ ”ผมพูดถูกใจดำหรือไงครับ“ ”งานฉันมันต้องใช้เรือนร่าง เพราะฉะนั้นฉันจำเป็นต้องไม่มีตำหนิ“ ”........“ เมื่อได้ยินหญิงสาวพูดแบบนั้น หมอมาร์เวลถึงกับชะงักนิ่งไป ” ใช้เรือนร่างที่คุณว่า มันใช้แบบไหนกัน“ ” ถ้าคุณหมออยากรู้ ก็ไปที่อะโกโก้คลับตรงซอย 15 นะคะ“

ลูกสาวมาเฟีย มาเจอกับ มาเฟียเจ้าของคลังเหล้า ไวน์ นำเข้าที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย เมื่อสาวชอบดื่ม เจอกับเจ้าของคลังเหล้าความเมามันส์จึงเริ่มต้นขึ้น

With only an hour left until the concert began, every trending topic across the internet was dominated by a single headline. [Breaking: Rising Star Tiffany Burgess to Propose to Her Manager After Ten Years of Romance, Leaving Fans in Awe.] This proposal was not just a personal milestone; it was the centerpiece of our company's most ambitious PR campaign of the year and the culmination of a love story between Tiffany and me. Then, in the fire escape, I bumped into Tiffany, dressed in her wedding gown, locked in a passionate kiss with a young man. "Wayne, let me explain," she pleaded. "Explain what?" I snorted. "That just before our proposal, you're sneaking around with another man? The proposal is live-streamed to millions, with thousands of media outlets eagerly awaiting the announcement." I slammed the engagement ring down onto the table in front of her. "After the encore tonight, you'll either propose to me on that stage, or you'll be ruined, both in reputation and career!" Her fists clenched, but in the end, she gritted her teeth and grabbed the box. "Fine." Under the spotlight, she stood before me in her wedding dress, pulling out the ring. But instead of turning to me, she held the ring up toward the guest seating area, where her true love sat. "Wayne, thank you for helping me reach the stars," she declared. "But tonight, I'm going to chase my moon." The crowd erupted in shock and confusion. In a single instant, I became the laughingstock—the unwitting prop in her grand romantic gesture. My heart shattered the moment she reached him.

Season 1: My husband and a lover is a book with well-designed characters and plots, nice narration, and excellent story pace. It takes you on a journey as you read on Venessa, Martin, and Raymond. Martin is her husband while Raymond is her lover. A lot of twists and turns. Dare to read, for the brave hearts.

“Is this true?” I asked. I can’t believe of what I have read on the posts on the social media account of the two writers that I met, Sketch and Doodle. I read again the post of Sketch. I thought of something, not because there will be no update on his story but because of his post however I can’t remember where I read it before. Then, I read what Doodle had posted. I suddenly remember my story and I read the last scene that I wrote; same words, same scenarios and same comments like how I read their posts. I doubt quite a bit but really it amazed me which I don’t know why. That is why I read some of their last few posts and it was quite surreal which leads to a coincidental from the turn of events on what their real life is and on what I wrote. I won’t pay any attention to what is going on because I know it wouldn’t happen. It seems like my suspicion is true… the things that I’m writing is coming true when there are real people that’s involved on my story however I need to investigate this. Sketch wasn’t talking while driving, I can see on Doodle eyes how amazed he is while we travel, seeing a fine nature is really amazing while I seldom talk just to point where we have to move. I noticed Sketch glanced at me. I smiled. “I’m actually kidnapping both of you and you two are willing victim.” Sketch stepped on the breaks and it made a big screech of the car. “What?!” they both asked.

On the eve of the National Robotics Championship, I smashed my carefully designed bot to pieces and announced my withdrawal. Everyone said I was a fraud who was quitting out of fear of being exposed. Online, the netizens mocked me relentlessly. Only one person, Adrian Cross, the so-called genius of the century, spoke up in my defense, his voice dripping with false sincerity, "I believe in River Lowell’s skills. Only he deserves to be my opponent. No matter what setbacks he’s facing, I hope he comes back to the arena and proves himself." In my previous life, the robot I built was identical to his. No matter how I tried to prove he had copied me, Adrian stood before the cameras, wearing his benevolent mask, and said, "It’s fine. This robot can go to River. I can always build something even better." His fans swarmed me, tearing me apart online, and no one believed in my talent. I swallowed the humiliation and vowed to rebuild my robot from scratch. However, when I was assembling it, the Power Core in my kit exploded, shattering my skull. That same night, I was rushed into the ICU. Netizens clapped and cheered, saying I got exactly what I deserved. That night, my girlfriend, Lila Hart, signed the hospital’s DNR consent form without hesitation. Until the day I died, I never understood how Adrian had gotten my robot’s data or why Lila had joined forces with him. When I opened my eyes again, I was back on the very day of the competition.

25 years ago, a maternity nurse secretly switched me out for her daughter. Unfortunately for her, my six-year-old brother saw this and secretly switched me back. 25 years later, the maternity nurse comes knocking with her actual daughter by her side. She accuses me, the heiress of Crawford Group, of being an impostor. The company's janitor starts insulting me and insinuates that my lipstick is a cheap imitation. Even my boyfriend humiliates me with her. "And here I thought you were the heiress of the Crawford family. You can't even compare to a hair on Pammy's head!" When the DNA test results are out, everyone is stunned. "That wretch bewitched me, Lori! Please forgive me—give me another chance!" my boyfriend cries. I look at him icily. "Another chance to do what? To clean the toilets?"