Story Of Things

“ฉันจ่ายนายสองแสน!” เมื่อเสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยขึ้นทำเอาชายหนุ่มกรอกตาและชะงักฝีเท้าที่กำลังเดิน แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้หันกลับ แต่ยังคงก้าวต่อไป “สี่แสน! ฉันจ่ายนายสี่แสน!” “เก็บเงินของเธอไว้ เพราะยังไงฉันก็ต้องไป” “ผู้หญิงคนนั้นจ่ายให้นายเท่าไหร่กัน! ฉันจะจ่ายให้มากกว่า!” “เขาไม่ได้จ่ายฉันสักบาท พอใจหรือยัง!” “นายไม่ได้เห็นแก่เงินอย่างที่คนอื่นบอก แต่นายรังเกียจฉัน….” โฮลี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือก่อนน้ำตาหยดเล็กๆเริ่มไหล เธอหมุนตัววิ่งออกไปโดยที่ธันวาได้แต่ยืนนิ่ง “โถเว้ย!”

คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ “รินทำไม่ได้เลย รินไม่เข้าใจ” หญิงสาวเอ่ยงอแงเมื่อเธอไม่สามารถทำตามในงานที่อาจารย์สั่งให้ทำส่งในศุกร์นี้ได้ “ไหนขอพี่ดูหน่อย” ลีวายเอ่ย พรางหยิบงานที่ฟารินงอแงไม่ยอมทำ “พี่ลีวาย ทำให้รินหน่อยนะๆๆ” “ถ้าพี่ทำให้ อาจารย์ก็รู้ซิครับ” ลีวายเอ่ย “อาจารย์จะรู้ได้ยังไงคะ เรารู้กันสองคน”ฟารินเอ่ย “พี่อยู่ปี3 ทำงานส่งอาจารย์จนอาจารย์จำลายเส้นได้หมดแล้วครับ แล้วน้องปีหนึ่งแบบน้องฟารินเนี้ย จะใช้ลายเส้นพี่ปี3ไปส่ง จะรอดได้ยังงไง” “แต่รินทำไม่ได้นี่คะ….” “เฮ้อ งอแงแบบนี่แล้วพี่จะทำยังไง”ลีวายเอ่ย “ไม่รู้ค่ะ” “งอแงไม่เข้าเรื่องเลยเรา” ปากบ่น แต่มือก็ยังคงเริ่มร่างงานที่ฟารินบอกทำไม่ได้ “พี่ลีวายใจดีจัง” “ใจดีแบบนี้ ให้พี่เป็นแฟนได้หรือยังละครับ” “คะ!!….” “เอากลับไปคิดดูก่อนก็ได้” ลีวายเอ่ย

ร่างแกร่งของชายหนุ่มที่เพิ่งกลับจากทำงานหนักทั้งวัน พร้อมลูกน้องที่เดินตามหลังมานับสิบ สายตาคู่เย็นเฉียบเรียบนิ่ง ไม่บ่งบอกอารมณ์ แม่บ้านหลายคนที่เดินออกมารับ พร้อมเตรียมรองเท้า รับของที่เจ้านายหนุ่มถือมา “ทำไมบ้านเงียบ?” “คุณท่านไม่อยู่ค่ะ” แม่บ้านเอ่ย “อืม แล้ว…” “เฮียยยยยยย” เสียงใสๆของหญิงสาวที่กำลังวิ่งมาอย่างร่าเริงเข้ามาหา ก่อนกระโดดกอดเขาเต็มแรง “หรรษา ทำไมหนูต้องวิ่ง” “รอเฮียมาทั้งวัน กว่าจะเสด็จกลับมานะคะ”หรรษาเอ่ย “รอเฮียทำไม จะเอาอะไรอีก” “หนูขอออกไปเที่ยวนะคืนนี้” หรรษาเอ่ย “จะไปก็ไปซิ ปกติหนูก็ไปไม่ใช่เหรอหรรษา” กะตัญเอ่ย “หนูจะขอพาเอแคลไปด้วยไงคะ” “ทำไมต้องพาเอแคบไปด้วย?” “ก็น้องจบม.6แล้ว หนูจะพาไปฉลอง เป็นอันว่าขอแล้วนะคะ ฟ่อดดด รักเฮียจัง” เอแคลที่หรรษาพูดถึง เป็นหนึ่งในสาวใช้ในบ้าน ซึ่งเธอเป็นหลานสาวของหัวหน้าแม่บ้านที่นี่ โตที่นี่ และดินแดนกับพาเพลินก็เอ็นดูส่งเสียให้เรียน “นี่สาบานว่าเป็นแฝดผมจริง” กะตัญเอ่ยกับป้าแม่บ้าน “คุณหนูหรรษาร่าเริงจริงๆค่ะ”

Serena Collins bekerja di sebuah perusahaan ternama di London. Hidupnya terasa sempurna, apalagi ia memiliki kekasih bernama Ethan. Namun, segalanya hancur ketika Serena mendapati penghianatan Ethan dengan kakak tirinya sendiri. Di tengah kepedihan itu, Serena justru terjerat dalam sebuah perjanjian dengan Steave Alexander, Presdir karismatik sekaligus paman Ethan. Awalnya hanya demi keuntungan masing-masing, tapi perlahan muncul hasrat yang tak terbendung di antara mereka. Mampukah Serena bertahan menghadapi permainan hati yang penuh resiko, atau justru menemukan cinta sejatinya di tempat yang tak terduga?

Connor Greene, a golden boy in Brookhaven, is unwittingly drugged, and I end up being the cure for his "predicament". It's exactly a month later when I discover that I'm pregnant during a routine medical examination. Upon learning the news, Connor offers me 50 million dollars to carry the baby to term, and then another ten million dollars to take full custody of the child. It's then that Julie Sutton, my so-called righteous friend, persuades me to terminate the pregnancy, saying, "You ought to know that money isn't everything, Queenie. If you throw away your dignity for just 60 million dollars, then you're no better than those women who entertain men in clubs!" In my past life, I had an abortion at Julie's suggestion and pursued legal action against Connor, accusing him of assault. I later sought financial assistance and support from Julie after my parents fell gravely ill, but Julie slapped me hard across the face instead. "Your parents are seriously ill, and instead of figuring things out on your own, you come running to me, huh? You're truly shameless, Queenie!" Julie broke off our friendship right then, and I also lost the lawsuit against Connor. I couldn't afford the treatment, so my parents' lives were cut short by their illnesses. In the end, the grief of losing them was too much, so I decided to take my own life by jumping off a rooftop. When I open my eyes, I find myself returning to the day Julie tried to persuade me to get an abortion.

On my very first day at work, I received an unexpected "Carpool Request": "I am currently 3 weeks pregnant. Since I don't know how to drive and for the safety of my baby, I require my colleagues to take turns picking me up and dropping me off." "After some research, I found that your car is worth a lot of money, and it’s less than a year old, meeting my standards for a suitable ride. You will be responsible for driving me home today after work." "I don’t work overtime, so please pack up your things before clock-out time and leave the office on schedule." I frowned and immediately replied: "If you have no shame, I’m happy to donate it to someone who truly needs it!"

“What’s wrong, Jane, can you not feel me?” Ethan demands, slɑmming his into mine so I feel sure he’ll leave a bruise. “Am I not giving you hard enough?” Still I don’t respond. All I can do is imagine him with Eve, kissing and making lóve to her, giving her all the things he used to give me. I can see their writhing bodies in my mind’s eye, tɑngling the sheets of the Alpha’s bdd. It makes me feel sick to my stomach to know my husband was with the other woman mere hours ago, how does he even have the energy to use me this way when Eve was pleasuring him all night long? *** My husband seeks nothing but to claim me as roughly and thoroughly as he possibly can - and remind me of my proper place. This is what I have to look forward to: a lifetime of pain… unless I finally do what I’ve been planning over the last few months, and ask Ethan for a divorce.I didn’t even know it was possible for an omega to leave an Alpha until recently. Legally, we have almost no rights, but I could request a divorce. Now it is the time. *** Ethan and Jane were childhood sweethearts. However, he is alpha and she is omega. It was almost impossible for them to be fated mate. Ethan did not give up but chose Jane to be his wife and luna. But Fate sure knows how to run with a bit. This young couple messes up their first marriage by lack of trust. Divorce is easy. But what about finding out you were pregnant after divorce?What if you had quadruplets?

The day before the semester began, my childhood friend Daniel Carter asked if he could borrow my private jet. Thinking he'd finally changed his ways, I agreed without a second thought. A moment later, he transferred a single dollar, calling it rent because he couldn't stand the thought of freeloading. The quirky amount said more than words ever could. I smiled and accepted it. On the first day of school, I kept things low-key, taking a cab back to campus. But when I arrived, there it was, my private jet parked right in the middle of the quad. The jet had been decked out in bubblegum pink, and students crowded around, their eyes shining with envy. My heart leapt. For once, I thought Daniel had finally figured it out. Beaming, I braced myself for his surprise. But as I drew closer, my smile froze. Sitting barefoot in the pilot's seat, my seat, was Clara West, the campus' queen bee.

Jack Cooke—my husband, who'd never so much as scrambled an egg—suddenly went full kitchen freak. He bought a ton of pots and spatulas, then spent all day just... polishing them. When I called him out, he shrugged. "I like things clean. That a crime now?" Behind him? A mountain of dirty socks. Then it got weirder. He dragged all the kitchen stuff into our bedroom. At night, he'd get weird with a dishcloth. Like, disturbingly weird. I was done. I asked for a divorce. Jack stormed into a private dining room and shredded the papers right in front of our investors. "You're seriously ending our marriage over this? Kinda dramatic, don't you think?" I didn’t blink. “I gave up my spot for your pots and pans. A little thanks wouldn’t kill you.”

By the fifth year of my marriage to Noah Lester, everyone insisted that I, Emma Newman, was his eternal muse. But I knew the truth. Behind my back, Noah cycled through a parade of fresh-faced, eager lovers. He even flaunted them at social gatherings, swapping one for another with shameless ease. When friends teased him—"Didn’t you swear Emma was the love of your life? Why the revolving door of mistresses?"—he’d just laugh, arms slung around his latest conquests. "Once you’ve caught your muse the glow fades. Give me someone new and tender any day—at least they keep things exciting." So I began plotting my escape. What Noah never realized was that I had grown tired of him, too. Tired of this life, of these performances. I was done.