“ผมถอนจูบออกพลางเอาลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองที่ยังมีความหวานติดอยู่ด้วยความเสียดาย แต่ถ้าไม่หยุดก่อนมีหวังยัยตัวเล็กตรงหน้าขาดใจตายก่อนแน่ ร่างเล็กโน้มตัวลงมาเอาหน้าซบไหล่ผมจนรู้สึกถึงอัตราการเต้นของหัวใจได้อย่างชัดเจน บวกกับอาการหอบจนตัวโยนเพราะผมเล่นสูบอากาศจากตัวเธอออกมาจนแทบหมด จะช็อกไหมล่ะนั่น...ใจเต้นแรงขนาดนี้ แต่ก็นะ...ไม่เคยมีใครตายจากจูบซะหน่อย เหอะ...เด็กน้อยจริงๆ
“อื้อออ”
ผมอดไม่ได้ที่จะซุกหน้าลงบนซอกคอขาว ที่พอหันไปก็ดันอยู่ในระดับสายตาพอดี บวกกับกลิ่นพีชหอมอ่อนๆ จากตัวเธอที่ลอยมาปะทะเข้ากับจมูกผมและไหนจะเสียงครางหวานนั่นอีก ทุกอย่างมันทำให้ผมไม่สามารถหยุดการกระทำตรงหน้าได้อีกแล้ว มีแต่จะปล่อยให้มันเป็นไปในแบบที่ควรจะเป็นก็เท่านั้น
มือผมเลื่อนขึ้นค่อยๆ รูดซิปด้านหลังชุดเดสแขนกุดสีเทาของหนูเฌอลงจนสุด ความไม่เป็นประสาของคนตัวเล็กตรงหน้า ทำให้ผมแทบคลั่ง ไม่อยากเชื่อเลย ปกติผมแทบไม่เคยเล้าโลมให้ใครแบบนี้ด้วยซ้ำ ผมเลื่อนมือขึ้นมาวางตรงไหล่เล็กทั้งสองข้างก่อนจะกระซิบบอกร่างเล็กที่อยู่ในอาการเคลิบเคลิ้มเสียงแหบพร่า
“หนูเฌอ เฮียข
