Chapter 1: Small world

Gianna's POV

Kanina pa ako nagbabantay ng jeep dito pero parang wala naman yatang dumadaan. Ano ba naman yan, importante pa naman ang lakad ko ngayon.

"Hay ano na? May dadaan pa ba?" inip kong tanong sa sarili. Bigla ay nagreklamo na ang kalangitan. Kumulog na at may kasama pang kidlat.

"Uulan?" Obvious ba. Sa sobrang inis ko pati sarili ko kinukontra ko na at ayun na nga pumatak na ang ulan na unti-unting lumakas.

Mabuti na lang at may paparating ng jeep, paghinto nito ay bumaba na ang ibang pasahero samantalang ako ay sumakay na. Umusog ako ng kaunti pero nabangga ko ang lalakeng nasa pinakadulo nakaupo malapit sa babaan ng jeep.

"Sorry," sabi ko. Pero hindi nya man lang ako nilingon. Gwapo pa naman sana. Ilang minuto ang nakalipas at sa tingin ko malapit na ako sa pupuntahan ko. Salamat naman at medyo hindi na gaanong malakas ang ulan. Bigla ay umabante ang jeep naming sinasakyan pero bigla itong napahinto nang may nag-over take na van sa harapan namin. “Kung minamalas ka nga naman oh,” ani ng driver at napamura pa ito dahil sa gulat. Pero ako? Oo! Gulat na gulat ako na halos maluwa na ang mata ko sa panlalake nito.

Paano ba naman kasi dinaganan ako ni poging snob at napunta pa ang mukha nito malapit sa...sa..sa niyog ko! Sheyt!

Bastos 'to ah! Pinagtitinginan tuloy ako ng mga kasama ko sa jeep. Teka nga! Dahil sa inis bigla ko itong sinampal dahilan upang magising ito at ang gago masama pa ang tingin sa akin. Aba!

“The hell is your problem?” medyo may inis nitong singhal sa akin. Aba! Sya pa itong galit?

"Bastos!" Hingal kong sabi. Habang nanlilisik ang mga mata ko, sya naman ay pinagkatitigan ako mula paa hanggang ulo na parang sinasabing wala akong karapatan sa sinabi ko. Nanlaki pa bigla ang mata ko nang mahinto ang tingin nya sa dibdib ko. Ang kapal! Ang bastos!

Matapos no'n ay tiningnan nya ako sa mata na parang sinasabing wala naman akong maipagmamalaki.

“Tsk”

Bwesit 'to ah!

"Manong!" sigaw ko habang hindi inaaalis ang nanlilisik kong tingin sa kanya. "Manong, ano ba! Bababa ako!" inis kong sigaw saka huminto ang jeep. Pero nang tingnan ko ang labas parang aatras yata ako. Malakas na naman kasi ang ulan. Ano ba naman yan! Kung lalabas ako pihadong mababasa na talaga ako pero kung hindi naman ako bababa baka kung ano pang gawin ng katabi kong ito sa akin.

“Miss, paabot,” sabi bigla ng katabi ko. Hello? Hindi nya ba nakikitang naiinis na ako? Bwisit talaga. Kinuha ko na lang ang bayad nito at inabot sa driver at tsaka bumaba.

Napatakbo ako habang nakatapong sa ulo ko ang dala kong bag. Huminto ako malapit sa isang fast food restaurant. Maya-Maya pa ay kinapa ko ang bulsa ng pantalon ko. Wait.

Kinapa ko ulit, pero wala na talaga ang wallet ko! Shit. Nataranda naman ako habang hinahanap ko ito sa bag ko. Saan na 'yon? Bigla ay napahinto ako nang may mapagtanto. Sabi na eh, hindi talaga mapagkakatiwalaan ‘yong poging snob na 'yon. Alam na alam kong ninakaw nya ang wallet ko sya lang naman kasi ang dumikit-dikit sa akin kanina. Pano na 'to ngayon?

Napahawak ako sa sintido sa inis. Naiinis ako kasi basa na ako, naiinis ako dahil wala na akong perang pamasahe pauwi, at mas lalong naiinis ako dahil lahat ng nangyari sa aking kamalasan sa araw na ito ay dahil sa lalakeng 'yon.

Bwisit!

Maliit lang ang mundo kaya kapag nagkita kami ulit ng lalakeng 'yon bubugbugin ko talaga sya! Sayang ‘yong kagwapuhan, manyakis at magnanakaw naman.

Kinaumagahan noon tinulungan akong makakuha ng slot ng pinsan ko sa pinagtratrabahohan nyang kompanya dahil wala akong choice at kailangan kong mabuhay.

Nasa gitna ako ng pagsubo sa hawak kung waffle nang tawagin ako ng pinsan ko. "Hoy Gianna! Ikaw na susunod,” sigaw nito. Inayos ko naman ang sarili ko at tumayo. "Andyan na!" sigaw ko pabalik hindi alintana ang matang nakatingin sa akin.

Nang makalapit sa kanya ay kaagad nitong tinapik ang pwetan ko sabay ngisi. "Galingan mo ha," nanggigil pa ito bago ako binitawan. Tumango na lang ako at kaagad na pumasok sa pinto na nasa harapan namin. Ilang minuto lang yata ako sa loob pagkatapos ay kaagad na akong pinalabas. 'Yon na ‘yon? Ok. Pagbukas ng pinto kaagad na bumungad sa akin ang nakangiting-asong pagmumukha ng pinsan ko.

"Ano, ok na ba?" kaagad na tanong nito.

"Ewan ko ro’n sa matandang nag- interview sa akin. Apaka-sungit,” ani ko. Sinabayan nya ako sa paglalakad palabas.

"Pasensya ka na kay Ms. Gada. Gano’n talaga ugali no’n. Pero mabait naman ‘yon kapag nakilala mo na,” paliwanag nito. Tumango na lang ako.

"Sige, rito na lang babalik na ako. Mamaya na lang ha," huling sinabi nito bago ako iwan doon. Napabuntong hininga na lang ako. Malakas kasi ang pakiramdam ko na hindi ako matatanggap sa pinag-apply-an ko ngayong araw eh. Mukha kasing mainit ang dugo sa akin ng nag-interview. Kailangan ko pa naman ng trabaho ngayon ilang buwan na kasing nadi-delay ang pagbabayad ko ng upa at halos palayasin na ako sa tinitirhan ko.

Hay, bahala na.

Ilang hakbang pa lang ang nagagawa ko nang maagaw ng atensyon ko ang puting sasakyan na pumarada sa tabi ko. Kaagad na lumapit ang guard at binuksan ang pinto. Doon lumabas ang lalakeng naka- formal attire at naka-sunglasses. Napatingin ito sa akin at kaagad ring umiwas. Umalis na ‘yong sasakyang sinakyan nya pero nanatili itong nakatayo sa binabaan nya kanina. Inayos nito ang necktie nya. Maya-maya pa ay hinubad nito ang suot na sunglasses.

"Tara na po sir,” yaya ng guard. Hindi man lang ito tumango o ngumiti sa guard.

Nang tuluyang rumehistro sa paningin ko ang mukha nya kaagad na nanlaki ang mata ko. Teka, sandali. Kilala ko 'to ah! Ito ‘yong manyakis na magnanakaw kahapon!

"Hoy sandali!" sigaw ko dahilan upang mapatingin silang lahat sa akin kasama na ‘yong lalakeng naka-formal attire. Sabi na eh, sya ‘yon hindi ako pwedeng magkamali. Teka nga.

Susugod na sana ako nang harangan ako bigla ng dalawang guard.

"Chill lang manong kakausapin ko lang 'tong walang hiyang 'to," paliwanag ko at akma nang tutuloy sa paglalakad pero hinarangan nila ako at ‘yong lalake namang naka-formal attire hindi man lang ako pinansin. Walang hiyang 'to matapos ang lahat ng ginawa nya sa akin i-snob na sya ngayon? Nang humakbang ito papalayo saka ako nagpumalag sa mga guard na may hawak sa akin. Ang walang hiya nagtuloy-tuloy lang sa paglalakad. Tatakasan ba naman ako.

“ Sir, kilala nyo ba ‘to?” tanong sa kanya ng guard. Sumagot ito kahit na hindi tumingin sa akin. “ No. Take here away,” sabi nito at naglakad na ulit.

"Hoy sandali!” sigaw ko. “Bitawan nyo nga ako! Kakausapin ko lang ‘yon," paliwanag ko pa pero wala eh. Marahas nila akong hinila nang magpumiglas pa ako. Hawak- hawak nila ang dalawang braso ko kaya nahihirapan akong makagalaw.

"Hoy! Gago bumalik ka rito!" sigaw ko. Bwesit na ‘yon. Ang dami ng atraso no’n sa’kin tapos tatakbuhan nya lang ako.

"Umalis ka na, Miss. Nakakaabala ka na dito," sabi nung guard. "Eh boss malaki atraso sa akin ng lalakeng ‘yon eh," paliwanag ko. "Umalis ka na," tanging sagot nito. Tiningnan nila ako nang masama kaya napilitan akong huminahon. Ilang beses pa akong napabuga ng hangin bago napagpasyahang hindi na lang pumalag.

"Ok ok eto na nga oh, aalis na," sabi ko at binitawan nila ang braso ko.

Bago ako umalis binalikan ko muna ng tingin ang pintuang pinasukan ng lalakeng ‘yon.

Magkikita pa tayo tandaan mo ‘yan, sabi ko sa utak ko.