Chapter 2: Hello, Again

"Gianna! Gianna! Hoy babae gising!" Nangunot ang noo ko nang magising ako dahil sa malakas na katok sa pintuan ng kwarto ko. "Hoy!" sigaw ng pinsan ko galing sa kabilang banda. Napapadyak ako sa inis at agad na binato ng unan ang pinto kahit nakasara naman ito. Kaaga-aga kasi nambubulabog sya.

"Ano ba Gianna?" naiinis na ang tuno nito kaya wala akong nagawa kundi ang bumangon at pagbuksan ito. Bagot na mukha ang bungad ko sa kanya.

"Kailangan mo?" tanong ko. Hindi ako nito pinansin at pumasok na lang sa loob. Naupo ito sa maliit na sofa na malapit sa kama ko. "Hingian mo nga ako ng kape sa baba," utos nito sa akin.

"Wala kang kamay?" inis kong tanong. Naglakad ako papunta sa may salamin at sinuklay pagkatapos pinungos ang mahaba kong buhok. "Sungit. Segi ka may good news pa naman ako sa 'yo," nakangisi nitong sabi. Tiningnan ko sya nang nagtatanong gamit ang repleksyon sa salamin. "Ano?" tanong ko.

"Kape ko muna?" Naglahad ito ng kamay sa harapan ko. "Pagbaba natin titimplahan kita," sagot ko na lang. Hindi pa kasi nagkape sa bahay nila eh dito pa manghihingi. Tsk.

"Sabi mo yan ah"

"Oo nga. Ano ba 'yon?" naiinis ko na na mang tanong. "Good news, tanggap kana," ani nito. Napaharap naman ako sa kanya nang mabilis. "Ang sinasabi mo ba ay 'yong sa Golden Scenery?" pagklaklaro ko. "Eh ano pa ba," sagot nito. Halos lumuwa ako sa nalaman. Kaagad ko itong tinabihan na may hanggang langit na ngiti.

"As in? Hindi joke?" tanong ko pa. "Mukhang 'to?" turo nya sa sarili. "Nagjo-joke?" dugtong nito sabay irap. "Oh my ghad!" Napatili ako sa sinabi nya. So, may trabaho na ako? Oh my ghad! Sobrang saya ko na halos pigain ko na sya sa pagkakayakap.

"Next day na ang start mo ha," saad ng pinsan ko nang makababa na kami. "Segi," sagot ko. Sumalubong kaagad sa akin ang mga kasama ko dito sa apartment na inuupahan namin.

"Oy Gian-girl kakain na!" bungad ni Jasmin sa amin, sya 'yong pinakamatanda sa lahat ng naguupa dito. Apat kami dito at puro mga babae. Katunayan lahat ng naguupa dito ay mga estudyante maliban sa akin.

Dumeritso kami ng pinsan kong si Gael sa kusina. Doon bumungad sa amin ang agahan.

"Andito ka na naman, Babae?," biro ni Cattleya kay Gael na tinarayan lang ito. Nang magsidatingan na ang lahat kasama na rin ang may ari ng apartment namin nagumpisa na kaming kumain.

Matapos kumain sinamahan ko si Gael sa sakayan ng jeep, uuwi na raw kasi sya dahil busog na. Ganyan naman talaga lagi 'yan, pupuntahan lang sa apartment kung may kailangan.

Nang makasakay ito saka ako umuwi. Medyo malayo ang apartment namin sa sakayan kaya malayo rin ang nilakad ko. Napamura nalang ako bigla nang kumulog at naghahamon na naman ang ulan.

"Wag muna malayo pa ako," sabi ko at inumpisahan ang pagtakbo. Sa pagkakamadali ko may nabangga ako at pareho kaming natumba sa daan.

"Sorry--" Naputol ang sasabihin ko nang makilala ko kung sino ito. Kung siniswerte ka nga naman oh. Kaagad akong tumayo at hinarap ito. Napataas ang kilay ko at napakunot ng malalim ang noo. Ito naman ay nagpapagpag ng pantalon saka tumingin sa akin na parang ngayon lang kami nagkita.

"Ha!" singhal ko. "Small world nga naman. Seguro naman at natatandaan mo ang pagmumukhang 'to?" Turo ko sa sarili. "Sorry?" English pa ang tanong nito. Hambog! "Sorry?" panggagaya ko sa kanya. Naasiwa ako sa pagmumukha nya. "Ah so matapos mo akong pagnakawan at bastusin sa jeep, biglang hindi mo na ako matandaan?" inis kong saad. Pero ang walang hiya hindi man lang ako pinansin sa halip ay busy ito kakatingin sa cellphone nya.

"Look, i don't know what you are talking about but...I have to go," Akmang aalis ito nang pihitin ko ang braso nya pabalik sa kinatatayuan nya pero hinugot nya pabalik ang kanyang braso. "Ay sandali...aba! Ibalik mo 'yong wallet ko na ninakaw mo!" sabi ko. "What wallet?" maang-maangan nitong tanong. Aba! Sumusubra na'to ah.

"Yung wallet ko sabi na ninakaw mo sa jeep no'ng isang araw!" Nainis na ako.

"Ok fine, babayaran ko nalang. Magkano ba ang laman ng wallet mo?" Halatang nagmamadali ito sa tuno ng boses nya. Bigla akong napakamot ng ulo. "A-ah..." nagalangan pa ako sa sasabihin. "what?" nainis na ito sa tagal kong magsalita. "Sengkwenta p-pesos," ani ko. Napahugot ito ng hininga sa pagkakadismaya. "Just fifty pesos?" hindi makapaniwala nitong tanong.

"Aba! Pamasahe ko kaya 'yon papunta sa trabaho ko sa na sinira mo! Alam mo bang naglakad--" Naputol ang sasabihin ko nang ilahad nito sa harapan ko ang tumatagingting na 1,000 pesos. Langya! Ipinamimigay nya lang ang ganito kalaking pera? Hindi makapaniwalang napaangat ang tingin ko sa kanya.

"Take it," ani nito pero nang hindi ko tanggapin binitawan nya bigla kaya biglang nalaglag ito sa semento at bigla itong nawala sa paningin ko. Pakiramdam ko naapakan ang ego ko kaya mas lalo akong nainis.

" Kapal," singhal ko. Pero kalaunan ay kinuha ko na rin ang pera pagkatapos nyang umalis. Aba, sayang naman 'yong isang libo.