Share

Chapter Four

Author: klareynah
last update Last Updated: 2023-11-28 20:32:59

My first kiss.

Napatulala nalang ako habang nakahawak saking mga labi. I can't believe it, he just stole my first kiss! Sa isang iglap nawala ang ilang taon kong inaalagaan na first kiss. Sa isang iglap nawala yung panaginip ko na ang first true love ko ang bibigyan ko ng first kiss ko.

He waved his hand in front of me at natauhan naman ako. It's lunch break right now pero di ako nakaramdam nang gutom dahil sa gulat.

"You seem shocked, masarap ba?" natatawa nyang sabi.

What a jerk.

"How dare you kiss me!" Inuubos talaga ng goon na to ang pasensya ko.

Ano bang ginawa kong kasalanan para parusahan nang ganito. Buong araw kong makikita ang mukha nya dahil classmates kami, araw-araw ding masisira ang buhay ko!

"How dare you accuse me?" tinuro nya pa ang sarili nya.

What the fuck? Sya pa ngayon ang pavictim.

"So are you telling me na kasalanan ko pa na n*******n kita? You just stole my first damn kiss!" literal na nag uusok na ngayon ang ilong at tainga ko.

"Oh, so that's the reason why your so mad because I stole your first precious kiss," he said without an ounce of interest. "You're like a child nagging because your first kiss just vanished in front of your eyes."

I clench my fists till it turned white. Sumusobra na talaga ang goon nato.

"First of all Ms. Fuentes, it is an accident di ko naman alam na bigla kang lilingon sakin, at nakapalumbaba naman ako dahil inaantok ako at pilit akong nagtatago sa likod mo, it is all an accident Ms. Fuentes so stop whining like a pussy." he nonchalantly said and after that he just walked away. Yan na ata ang pinakahaba niyang nasabi sa tanang buhay nya.

Napatulala naman ako ng ilang segundo di parin nagsisink in sakin ang mga nangyari ngayon. It have been half of the day pero parang pagod nako dahil andami nang nangyari dahil sa goon na yun.

Since I've meet that goon nagkanda letche-letche na ang buhay ko. I need to distance myself to him.

Agad akong nagpunta sa cafeteria para kumain ng lunch, but the cafeteria is now crowded ang tagal ko kasing bumaba. Wala nang mauupuan at di ko rin makita si Zel—my bestfriend for five years.

I'm an introverted person but that doesn't mean na wala akong friend kahit man lang isa. After roaming my eyes, I decided na bumili nalang ng pagkain at sa ibang lugar nalang kumain.

Habang bitbit ang nabili kong pagkain, naghahanap ako ng lugar na pwedeng pagkainan ng matiwasay. Library? Obviously di pwedeng kumain. Lab? Obviously may chemicals dun baka mahaluan ang pagkain ko at mauna na ako sa langit. Classroom? Classroom! I think may bakanteng mga classroom sa abandonadong building kaya agad akong nagtungo doon.

Agad akong kumuha ng upuan na sa tingin ko ay maayos pa, tambakan kasi to ng mga sirang upuan.

"Finally, the peace I've wanted," I exclaimed.

Akmang isusubo ko ang kutsara nang may marinig akong kaluskos. I don't really get scared of ghost so I immediately headed to the noise.

Hinawi ko ang ibang mga upuan at nagulat ako ng biglang may lumabas na buntot. Buntot? Pero parang di sa daga, agad ko namang hinila ito. Isang hamster!

"Akala ko kung ano na, ikaw lang pala!" pagkausap ko sa hamster na hawak ko habang bumabalik ako sa pwesto ko kanina. I think I'm gonna take care of this hamster tutal it's cute naman.

"You're kinda familiar, parang nakita na kita dati," pilit kong inisip kung saan ko siya nakita.

"Discipline office!" sigaw ko nang maalala ito. The hamster just made some noise as if it's agreeing with what I said.

Akmang susubo na ulit ako nang may marinig na naman akong ingay, this time, taong nag uusap. I kept on contemplating kung uunahin ko ba yung pagkain ko o yung chismis but I decided to choose the former.

Akmang susubo ulit ako pero narinig ko ulit ang usapan nila dahilan para sumuko na ako sa kuryosidad ko.

Nilapitan ko kung saan nanggaling ang boses nila at dahil malakas naman pandinig ko lalo na't may chismis agad ko namang natagpuan kung saan sila nag uusap—malapit sa hagdan.

"Can't we go back to the way we used to be?" naiiyak na sabi ni Avianna—the campus princess, the star of the university, ika nga nila.

Everyone knows her at madaming lalaki ang humahabol sa kanya. Saying she's beautiful is an understatement—she's a goddess, well yun ang sabi nila. Wala naman akong pake sa kung sino yung sikat sa university.

Ngunit ang malaking pinagtataka ko ay bakit nya kilala si goon and what did she mean by go back? Do they had their past, I mean naging sila noon?!

Oh my god! This is a big scoop for the university!

Pero pano sila nagkakilala diba transferee palang si goon? Or that's what I think kasi di ko naman siya kilala talaga.

Until now I don't know the name of that goon, not that I'm interested.

"I don't want to," he coldly said, akmang tatalikuran na nya pero hinawakan siya ni Avianna sa pulsohan.

"Why? Tell me why! May iba na ba?" umiiyak na sabi ni Avianna.

Napahawak nalang ako saking bibig. I can't believe it. Why is she so desperate for that goon? She's a goddess, she shouldn't settle for less!

"Why do you need to know? You don't have the right to—"

"—Ahh!" hiyaw ko nang kagatin ako ng hamster na hawak ko, agad kong tinakpan ang bibig ko na may nanlalaking mata.

Nakalimutan ko na dala-dala ko pala to! Napapikit nalang ako sa inis.

"Wait here. I'm gonna check that out." narinig kong sabi ni goon.

I heard that his footsteps is going to my direction kaya agad akong tumakbo sa di mawaring direksyon. He mustn't know that it was me or else it's gonna be the death of me.

Hinihingal nako sa pagtakbo kaya napahilig nalang ako sa pader habang habol ang hininga ko. Chineck ko pa ang likod ko kung nasundan nya ko pero buti nalang wala.

Akmang aalis nako dun nang may kamay na biglaang tumukod sa pader na nasa gilid ko dahilan para magulat muli ako at mapahawak sa dibdib ko.

"Umm, excuse me, nagmamadali kasi ako, can you please move your arm?" nagmamadali kong sabi.

"Really?" tanong ng isang napakapamilyar na boses at agad akong nag-angat ng tingin.

In my horror, I saw goon.

Napalunok ako. Akmang tatakbo ako sa kabilang side nang hinampas na naman nya ang isa nyang kamay sa pader, making me shiver in shock.

Nakakulong na ako ngayon at wala nang lusot, pinagpapawisan na ang kamay kong nakahawak sa hamster.

"Are you done eavesdropping us?" tanong nya sa isang seryoso na tuno.

"O-obviously," I made my voice braver but I didn't succeed kasi bigla akong nautal.

I can't look at him in the eyes. Parang ramdam ko yung init nang titig niya, he's boring holes onto my goddamn body. Damn, ano ba tong gulong napasukan ko.

"Damn!" napapikit ako sa biglaan nyang pagsigaw. Napasuklay sya sa kanyang buhok dahil sa inis. Bahagya pa akong natulala sa kagwapohan niya but I immediately snap out of reality.

"I'm sorry goon di na mauulit." Nakayuko kong sabi.

"What?!" inis nyang tanong.

"I said I'm so—"

"—What did you call me?!" napahawak ako sa aking bibig.

Dun ko lang napagtanto na tinawag ko pala syang goon! Dapat ko na talagang lagyan ng preno ang bibig ko!

"G-goon." Kinakabahan nako. Natapakan ko ata ang buntot ng leon.

"How dare you call me a goon," Inilapit nya ang kanyang mukha. Napalunok nalang ako habang nakatitig sa kanyang mga mata.

"I-I don't know your n-name." nauutal kong sagot.

Inilapit nya pa ang kanyang mukha, I moved my head backwards until it hit the wall. Wala na akong kawala. It's only one inch away from my face! Kahit sinong taong makakita samin ay aakalaing naghahalikan kami!

"But that doesn't mean you will call me a goon, ang gwapo ko para lang maging isang goon."

Di nako nagsalita dahil pakiramdam ko konting galaw ko lang ay maghahalikan na kami. He stole my first kiss and that doesn't mean na pwede din nyang kunin ang second kiss ko, nakakadalawa na sya ngayong araw na to kung ganon.

Nang mapagtanto nyang wala akong balak sumagot, inilayo na nya ang kanyang mukha sa akin. Napahinga naman ako ng maluwag, parang nawawalan ako ng hangin kapag nakikipagtitigan sa isang leon na goon.

I want to scoff in front of his face pero sa sitwasyon na ito alam kong mas may benefit siya. I'm dumb if I would fight him head-on knowing that my odds are weak.

"Xionus."

"What?"

"My name is Xionus Zheix Montenegro. Put that inside your small brain," he said as he turned his back against me tsaka naglakad papalayo

Parang may kung anong sumibol sa aking puso nang malaman ang pangalan nya. What is that? I don't really know. At sa isang iglap nakalimutan ko na nagugutom pala ako.

––

Klareynah

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Run Away from the Labyrinth   Chapter Twenty Three

    "Hmm." I heard a grunt beside me when I move.Ramdam ko ang paghipit ng yakap nya sakin na para akong unan. I slowly opened my eyes and saw the most gorgeous guy in the earth silently sleeping beside me.How could he sleep like an angel but talk and act like a devil? If being handsome is a sin, then he will plead guilty.I can't stop myself as I traced his face, from his forehead to the tip of his nose until his lips. Agad pumasok sa isip ko ang ginawa naming halikan.I can still feel the softness of his lips, I can't help but to touch and bite my lower lip when I remember that scene."Are you done staring?" Bigla siyang nagmulat."W-What? I-I'm not s-staring." Nauutal kong saad r

  • Run Away from the Labyrinth   Chapter Twenty Two

    A deafening silence filled the room when we heard a knock on the door. Pareho naming habol ang aming hininga habang nakatitig sa mata ng isa't isa.And that me back into reality. I could feel the heat rushing to my face. I hurriedly cover it.Oh my god. What did I just do?"You okay?" He asked.Parang wala lang sa kanya yung nangyari pero para sa akin isang malaking katangahan ito.Naging marupok ba naman ako."I-I'll get the door." I hurriedly get out of his sight.Napahawak nalang ako sa dibdib habang hinihingal. Ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng aking puso na para bang nagkarerahan sa loob ko. My stomach also felt tickli

  • Run Away from the Labyrinth   Chapter Twenty One

    "Welcome home," mahina niyang saad na nakapagpatigil sa akin.I couldn't utter a word. I didn't expect him to say that so I was astounded. I could see him blushing but he looked away and headed inside first.Wala sa sarili akong pumasok sa loob. Did he actually say that? Sinong demonyo ang pumasok sa kanya?I saw him going to the kitchen. Magluluto ba siya? Diba trabaho ko yun?Binalewala ko muna ito at agad nagtungo sa kwarto ko para magbihis. Napadapo ang tingin ko sa isang papel ba nakalagay sa ibabaw ng lamesa ko.I don't remember putting a single piece of paper here kaya nagtataka ako. As my curiosity aroused, I opened it.Nabitawan ko ito nang may tumulong likido na nanggagaling sa papel. A red ink. My body was overwhelmed with fear, I totally gasped and immediately stand back.'Roses are red,Violets are blue,Get ready to bleed,I will terminate thee'Agad nagtindigan ang balahibo nang mabasa ko ang nakasulat dito. Muntik pa akong matumba buti nalang at nasalo ako ng upuan na

  • Run Away from the Labyrinth   Chapter Twenty

    Unti-unting nagmulat ang aking mga mata at sumalubong sa akin ang isang puting kisame. Dahan-dahan akong bumangon pero agad akong pinigilan ni Khael."Yumi! Don't be so hasty, baka mabinat ka." Pero matigas ang ulo ko kaya umupo pa din ako.Napahawak ako sa ulo ko."Where are we?" I asked with my croaked voice."In the clinic," sabi niya.I sighed."You should take care of yourself, I already told you. Are you okay now? I can take you home if you want. What do you want? Tell me."I was bombarded with his sermon. He's freaking out."Calm down, okay. I'm fine geez," sabi ko.He's very worried about me, I could see it. I could feel it. But then, I just found myself looking for someone—someone that's not him."You're looking for him?" He stared at me. I couldn't look at him in the eyes, getting guilty.I'm pretty sure he's the one who carries me."He's not here." He sighed. "Bakit

  • Run Away from the Labyrinth   Chapter Sixteen

    "Yums!" Napahinto ako nang may tumawag sakin. Tinig palang alam ko na kung sino. Napabuntong hininga nalang ako bago ko siya hinarap. She approached me like nothing happened. I'm still worried na baka galit siya sa akin. "Saan ka ba nagsusuot, ngayon pa lang kita nakita ulit," sabi niya pa. "Are you okay?" pagtatanong ko. Bahagya siyang natigilan pero agad siyang nakarecover at bigla nalang akong hinampas sa braso. "Ano ka ba? Syempre oo naman no! Bakit naman ako hindi magiging okay?" Di ako tumugon. I can really feel that something is strange, eventhough she have that dynamic energy. Nanatili akong nakatutok sa kanya habang siya ay may ibang sinasabi at di ko na ito nabigyan ng pansin. "Yums? Nakikinig ka ba?" "Huh?" She frowned. "Ang sabi ko may bago akong crush!" "Sino?" kunwari interesado kong tanong. She often changes her crush everytime na nakakakita siya ng gwapo. "A guy from s

  • Run Away from the Labyrinth   Chapter Fifteen

    "Yumi!" Napaikot nalang ako sa aking mata nang tawagin ulit ako ni Xionus. Di ko na mabilang kung pang-ilang beses na ito, kanina pa siya utos nang utos! "Ano?" bored kong sagot. Nandito ako sa sala, nakaupo sa sofa habang nanonood ng favorite kong cartoon, we bare bears. Kakatapos ko lang linisin ang buong condo. Weekend ngayon kaya nandito lang ako nakatambay sa condo. Gustuhin ko mang magpart-time job pero pilit niya kong pinagbabawalan. Para siyang magulang ko kung makapagbawal. "You cook, nagugutom ako." Tamad akong tumayo. Wala na akong ibang pagpipilian kundi ang sumunod sa utos ng mahal na prinsipe. "Nga pala, matanong ko lang, anong meron sa inyo ni Khael?" kuryoso kong tanong. Di ko pa rin kasi nakakalimutan ang ginawa nilang away sa gitna ng field. He just stared at me for moment, tsaka tinalikuran ako at pumasok sa kanyang kwarto. Nakanganga akong nakatitig sa pinto niya. Did he just ignore me? Did he close the

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status