———
Secret Marriage With The Cold-hearted Billionaire Book 2: “SAVE ME, LOVE ME, ATTORNEY.” (Kairi Inoue and Abby del Rosario Story) SYNOPSIS: Bitbit ang pangarap na makapag-aral ng kolehiyo habang nagtatrabaho, mula probinsya ng Capiz ay lumuwas si Abby sa magulong siyudad ng Maynila. Subalit hindi niya akalain na sa halip na pag-asa, bangungot pala ang naghihintay sa kan'ya. Nakaranas siya ng pang-aabuso mula sa mayamang negosyante na sinamantala ang kanyang murang edad at pagiging walang muwang mundo. Wala siyang mapagsabihan ng kahayupang iyon na ginagawa sa kan'ya, kahit sa best friend niyang si Keiko. Ilang taon ang lumipas, naging maalawan ang buhay ng kanyang kaibigan nang makilala nito ang tunay na ama at mangibang-bansa. Naiwan siyang nag-iisa at patuloy na dumaranas ng kalupitan. Ni wala siyang lakas ng loob para sabihin iyon sa kanyang pamilya dahil ayaw niyang mabigo ang mga ito sa kan'ya. Hanggang sa muling magbalik ang kaibigan niyang si Keiko sa Pilipinas. Doon lang naglakas-loob si Abby na sabihin ang lahat, at hindi naman nagdalawang-isip ang best friend niyang tulungan siya. Ipinakilala siya nito sa nakatatandang kapatid nitong abogado na si Attorney Kairi Inoue——mabait, gwapo, at higit sa lahat ay hindi hinusgahan ang kanyang nakaraan. Hindi napigilan ni Abby na magkagusto sa kanyang tagapagligtas, pero ginawa niya ang lahat para ilihim iyon sa lakaki. Pero isang pangyayari ang nag-udyok kay Abby na aminin sa lalaki ang tunay na nararamdaman. Magawa kaya siyang mahalin ng gwapong lalaki? O siya ang sisira ng reputasyon nito bilang abogado?CHAPTER 13 —Hindi na nag-aksaya ng oras si Eros simula nang tuluyang ipasa sa kanya ang pamumuno ng Smith Corporation. Sa unang araw pa lang bilang opisyal na chairman at CEO, ramdam na niya ang bigat ng mundo na tila nakapatong sa balikat niya. Araw at gabi siyang nasa mga meeting, nagrerepaso ng mga kontrata, at personal na tumatawag sa mga investor at partner para muling buuin ang tiwala ng lahat. Minsan, hindi na siya halos kumakain nang maayos at sa mismong opisina na rin natutulog, pero hindi iyon alintana ni Eros. Para sa kanya, bawat minutong lumilipas ay mahalaga. Bawat oras na sinasayang ay maaaring magpabagsak sa kompanyang itinayo ng kanyang ama.“Mr. Smith, ang investor meeting sa Singapore ay nag-confirm na. Pero gusto nila ng update sa financial recovery plan natin,” sabi ng kanyang assistant habang sabay abot ng tablet na puno ng graphs at reports.“Sabihin mo sa kanila, I’ll personally lead that meeting online tonight. Prepare all the files. No mistakes. This is not
CHAPTER 13 —TAHIMIK ang biyahe ni Eros mula St. Luke’s papuntang South Manila Medical Hospital. Sa bawat pagdaan ng mga ilaw sa kalsada, para bang isa-isa nitong binubura ang mga pangarap na itinaya niya sa propesyong minahal niya. Sa loob ng sasakyan, tahimik lang siyang nakatingin sa malayo, tangan ang cellphone na parang nagiging mas mabigat sa bawat minutong lumilipas.Hindi na siya nag-aksaya ng oras pagdating. Dumeretso siya sa opisina ng Hospital Director, si Dr. Arman Gomez. Kumatok siya at binuksan ang pinto nang marinig ang “Come in.”Pagpasok niya, napatingin si Dr. Arman na halata ang pag-aalala.“Eros? What brings you here at this hour? Is your father alright?”Maayos na naupo si Eros, marahang huminga nang malalim bago nagsalita. Taimtim at mahinahon ang boses niya — puno ng bigat pero walang pag-aatubili.“Sir, I apologize for disturbing you at this late hour. I wouldn’t have come if this wasn’t urgent.”Nagtango si Dr. Arman, nakikiramdam. “Tell me, son. What is it?”
CHAPTER 12 —Sa ilalim ng araw na unti-unting sumisiklab sa bughaw na langit, nakatayo pa rin si Eros sa labas ng ospital. Ang hangin na dati’y nagbibigay sa kanya ng kaunting ginhawa, ngayon ay tila mabigat na alon na dumadagok sa dibdib niya. Nanginginig ang kamay niyang mahigpit na hawak ang cellphone — parang kakambal ng pintig ng puso niyang hindi na alam kung anong direksyon ang tatahakin.“Eros…”Muling umalingawngaw sa pandinig niya ang tinig na iyon. Hindi niya inaasahan. Dahan-dahan siyang lumingon, at sa unti-unting pag-ikot ng katawan niya, nagtagpo ang kanilang mga mata. Halos mapalunok si Eros. Ang babae — ang babaeng matagal na niyang kinalimutan, ang alaala na pilit niyang inilibing sa nakaraan — ay ngayon narito sa harap niya, muling binubuksan ang sugat na matagal niyang pinagaling.“Clair…?” mahina niyang sambit, parang hindi makapaniwalaSi Claire ay ex-girlfriend niya at classmate noong nag-aaral siya ng medicine sa America. Pero isang araw ay bigla na lang itong
CHAPTER 11 —UMAGA na, at unti-unting pumapasok ang liwanag ng araw sa mga bintana ng ospital. Sa kabila ng pagdampi ng sinag sa kanyang mukha, nanatiling gising si Eros — hindi na niya halos naramdaman ang pagdaan ng magdamag. Nakaupo pa rin siya sa tabi ng kama ng kanyang daddy, hawak ang kamay nito na tila ba sa bawat pintig ng oras ay sinusumpaan niyang hindi ito iiwan. His eyes were tired and swollen from sleepless nights and endless worry, but he didn’t care. Every breath his father took felt like the sweetest, most comforting sound in the world.Makalipas ang ilang sandali, marahang kumilos si Robert. Dumilat muli ang mga mata nito — maputla, mahina, pero may ningning pa rin ng determinasyon. Nang magtagpo ang kanilang mga paningin, parang sandaling huminto ang mundo ni Eros.“Dad…” bulong niya, bahagyang nanginginig ang tinig. “Kumusta ang pakiramdam mo?”Here’s a natural and heartfelt English translation of your line:“Tired… but feeling better,” tugon ng daddy niya sa namama
CHAPTER 10 —ANG MAGHAPON sa ospital ay para bang walang katapusan, bawat oras ay mabigat, bawat minuto ay parang umaabot ng isang siglo sa pakiramdam ni Eros. Nanatili siyang nakaabang sa labas ng ICU, mahigpit ang pagkakahawak sa rosaryong kanina pa niya hawak. Sa bawat pagbukas ng pintuan, sa bawat labas ng nurse o doktor, umaasa siyang may mabuting balitang madidinig. Sandali muna siyang humingi ng leave sa kanilang hospital director para masamahan ang kanyang mommy sa pagbabantay sa kanyang daddy, na mabilis namang pinayagan ni Mr. Rodriguez.Sa loob ng ICU, si Robert ay mahimbing pa ring naka-higa, ang dibdib ay unti-unting kumikilos sa bawat paghinga na ngayon ay mas regular na, hindi tulad ng kagabi na halos wala nang pag-asa. The monitor no longer emitted an alarming sound — its rhythm had grown steadier, reflecting the calmer and more stable beating of his heart.Maingat at walang kapagurang nagtrabaho ang mga nurse at doktor. Isinagawa ang lahat ng kinakailangang pagsusuri
CHAPTER 9 —THE HOSPITAL was quiet, but in Eros’s chest, his heartbeat felt confused, heavy, and filled with an unparalleled sense of dread. He was still holding his cellphone — his grip tight, as if it were his last connection to the reality that just moments ago his mother had spoken of.“Anak, your dad had a heart attack. We’ve already brought him to the hospital. We’re at St. Luke’s now. Please come as soon as you can...”Parang umalingawngaw ang mga salitang iyon sa kanyang tenga. Ang mga susunod na segundo ay tila naging mabagal. Saglit siyang napatingin sa paligid — sa emergency room na kanina lang ay puno ng buhay at ingay, ngayon ay parang lumayo sa kanyang ulirat. Tila nawala sa kulay ang lahat, at tanging ang bigat ng sitwasyon ang kanyang dama.He took a deep breath. Amid the chaos in his mind, he struggled to remain calm. He forced himself to regain his proper rhythm — just as he would in the operating room when a patient’s life depended on his hands.“Focus, Eros. Your d