PARANG HINOG NA kamatis na namula ang buong mukha ni Bethany. Dala ng biglang pagkagulat sa sinabi ni Gavin ay bigla na lang niyang itinaas ang bitbit na paper bag, kung saan nakalagay ang jacket. Dinala niya ito para kung sakaling magkagipitan ay maaari niya itong gawing alibi sa pagpunta.
“P-Pumunta ako dito para isauli itong jacket mo. Nakalimutan mo kagabi.”
Biglang sumeryoso ang mukha ni Gavin. Ang buong akala niya ay iba ang sadya ng pagpunta ng babae rito. Umaasa siyang mas malalim ang dahilan ng babaeng kaharap. Mabilis pa sa alas-kwatrong tinanggap niya ang paper bag.
“Okay, salamat sa pagsauli. Hindi ka na sana nag-abala pang dalhin dito.”
Pagkasabi noon ay mabilis na siyang humakbang patungo ng elevator. Iniwan na si Bethany doon. Dala ng pagkataranta ay mabilis siyang hinabol at sinundan ng babae. Kailangan niya itong makausap. Hindi naman hinarang ng mga receptionist si Bethany sa pag-aakala na kilala siya ng abugado dahil kinausap siya kanina.
“Attorney Dankworth, pwede ba kitang makausap sandali? May gusto lang sana akong sabihin…”
Pumasok na sa elevator si Gavin, sumunod pa rin sa kanya si Bethany. Pinindot na ng lalake ang floor na pupuntahan niya. Nasa labas pa rin ng pintuan ang kanyang mga mata. Ilang sandali pa ay sinulyapan na ni Gavin si Bethany sa kanyang tabi.
“Hindi ko hahawakan ang kaso ng ama mo, kung iyon ang dahilan kung bakit ka narito at kinakausap ako.”
Parang binuhusan ng malamig na tubig ang buong katawan ni Bethany. Hindi na rin niya maramdaman ang mga paa na parang dumikit na roon. Mukhang nahuli na siya, naunahan na siyang sabihin ni Albert sa abugado ang problemang dala n’ya.
“Dahil ba ang kalaban dito ay ang magiging future brother-in-law mo?”
Sa pagkakataong iyon ay hinarap na ni Gavin si Bethany na bahagyang umatras dahil natakot siya sa lalake.
“Walang kinalaman sa kanya ang pagtanggi ko sa kaso ng Papa mo. Kahit kapamilya ko pa ‘yan kung nagkasala sa batas, hindi ko sila kukunsintihin. Marami lang talaga akong mas malaki at mabigat na kasong hawak sa ngayon. Hindi ko mapagtutuonan ng pansin ang kaso ng Papa mo kaya ko tinatanggihan na hawakan ko ito. Walang ibang dahilan kung iyon ang iniisip mo, Miss, basta ayoko lang. Tapos.”
Napahiya na doon si Bethany. Hindi niya iyon itinago sa abugadong kaharap. Para sa kanya ay napakababaw naman ng dahilan nito. Handa naman silang magbayad, hindi naman niya hinihingi iyon gawin nito ng libre eh. Ang emosyong iyon ni Bethany ay hindi nakatakas sa mata ni Gavin.
“Pasensya na Attorney Dankworth, akala ko kasi mapapakiusapan ka.” may bakas ng lungkot sa boses ni Bethany pero hindi iyon pinansin ni Gavin, kailangang magmatigas siya.
Hindi na sila muling nag-usap. Binalot ng nakakabinging katahimikan ang loob ng lift. Pagdating sa tamang palapag na pinindot ni Gavin ay nakita niyang naghihintay na sa pintuan pa lang ng elevator ang kanyang secretary. Napamulagat ang mga mata nito nang makitang kasama ng abugado ang babae sa loob ng elevator. Naisin man nitong magtanong ay pinigilan na lang niya ang sarili niya.
“Attorney Dankworth, kanina ka pa hinihintay ni Mr. Lopeña.”
Pahagis na ini-abot ni Gavin ang paper bag na kanyang dala na agad namang nasalo ng secretary niya.
“Padala sa laundry shop ngayon na, kailangan ko iyan mamayang gabi.”
“Sige po, Attorney Dankworth.” tugon ng secretary, agad na umalis.
Lumabas na ng elevator si Gavin, bumuntot pa rin sa kanya si Bethany. Nang tumigil sa paghakbang si Gavin ay tumigil din ang babae. Dinukot na ng lalake ang cellphone sa bulsa at nag-scroll na ito doon.
“Uulitin ko, Miss, hindi ko hahawakan ang kaso ng Papa mo. Ang mabuti pa ay humanap ka na lang ng ibang abugado na hahawak ng kaso. Hindi na magbabago ang desisyon ko, pasensya na. Busy ako at walang katiting na panahon.”
Bagsak ang magkabilang balikat na tumalikod si Bethany. Muling lumulan ng elevator pababa. Batid niya na kahit anong pilit ang gawin niya, never siyang papakinggan at pagbibigyan ni Gavin. Naisip niya ay marahil nang dahil iyon sa paghalik na ginawa niya. Pangit agad ang first impression na ipininta niya sa isipan ng abugado. Sayang, pagkakataon na sana niya iyon nawala pang bigla.
“Kumusta ang lakad mo, Bethany?”
“Hindi po siya pumayag, Tita. Subalit huwag po kayong mag-alala, Tita. Susubukan ko pong kausapin ulit bukas. Baka kailangan ko lang palagpasin ang init ng kanyang ulo.”
Nang mga sumunod na araw ay bigo pa rin si Bethany na makausap ang abugado. Kahit anong gawin niya ay hindi niya ito masumpungan kagaya ng una niyang pagpunta sa law firm. Ni anino nga nito ay hindi nasilayan. Ilang araw na tuloy siyang naririndi sa madrasta niyang hindi na natigil ang bibig sa pagsasabi na kalingan niyang gumawa ng iba pang paraan.
“Tita, gumagawa naman po ako ng paraan. Hindi naman ako nagpapabaya kaya bakit ganyan po kayo kung magsalita? Hindi ko naman po nakakalimutan ang responsibilidad ko kay Papa, huwag mo naman po sanang i-pressure ako nang sobra dahil sa totoo lang ay hindi ko na rin alam ang gagawin ko!” hindi na napigilang maglabas ng sama ng loob sa madrasta ni Bethany, napupundi na siya dito eh.
“Sinabi ko bang nagpapabaya ka? Ang sabi ko ay bilis-bilisan mo! Huwag kang kukupad-kupad, hindi ka na naawa sa Papa mong matanda na? Hindi mo man lang maisip na nagtitiis siyang manatili sa detention center? Makonsensiya ka naman, Bethany. Malambot ang higaan mo kada gabi tapos siya nagtitiis sa manipis lang na karton?”
BAHAGYANG NATAWA NA roon si Giovanni, somehow na-miss niyang may tumatawag sa kanya ng Governor Bianchi. Tumango lang siya at kinuha na rin ang pagkakataong mag-congratulate.“Thanks, Governor Bianchi. Sayang, hindi ka nakasama at ang mga kiddos niyo.” Muling naalala ni Giovanni ang kagustuhan niyang sumama ngunit hindi niya ipinakita sa mukha. Hindi naglaon ay nagpaalam na si Briel. Pinayagan naman siya ni Giovanni. Inisip niya na malaki ang tiwala niya kay Briel kaya ano ang ipinag-aalala niya? Dapat siyang mapanatag lang. “Marami pang pagkakataon. Pag-uwi mo dito sa bansa, pwede mong makita ang mga bata.”“Kaya nga, Governor Bianchi. O siya, maiwan ko muna kayo Briel at iikot lang ako.” Habang naroon si Briel sa Brazil ay nag-plano na lang si Giovanni ng maaari nilang gawin pagbalik nito ng bansa. Aayain niya silang umakyat ng Baguio? Tama, iyon na lang ang gagawin niya tapos bababa rin naman sila dahil magbubukas siya ng branch at opisina sa Batangas ng sa ganun ay maging mala
NATAWA NANG MAHINA si Gavin sa pagiging obsessed ng tiyuhin ng asawa sa kanyang kapatid. Napatingin na ang mga kasama sa kanya. Nakikita niya kasi ang kanyang sarili dito, late bloomer nga lang si Giovanni sa pagiging obsessed. Ganun pa man ay natutuwa naman siya sa nangyayari. Ibig lang sabihin ay mas nagmamahal ngayon ang dating Governor kumpara sa kanyang kapatid.“Hayaan niyo na sila, iyan ang gusto eh.” pagkunsinti niya dito na agad ikinatingin nang masama ng asawa niyang si Bethany sa kanya, may pag-irap pa nga itong nalalaman ng ‘di pagsang-ayon. “At kapag nagkasakit ka Tito pagbalik niyo? Sinong mahihirapan?” si Bethany na tutol din doon, kinakailngan niyang sabihin ang maaaring mangyari dahil mukhang hindi yata naiintindihan. “Marami pa namang pagkakataon upang makapamasyal kayong mag-anak. Hindi lang ngayon.” Napanguso na si Briel sa hipag sa ginagawa nitong pagtatanggol sa kanya. Iyon din ang pinapaintindi niya. Baka sa halip na maging masaya ang bakasyon nila, maging ma
HINDI NI BRIAN matandaan. Paano kasi naagaw ang buong atensyon niya ng pamilyar na imahe ng bata sa labas ng bintana ng kinaroroonan nilang sasakyan. Hindi siya maaaring magkamali. Parang iyon ang batang sinugod niya sa hospital na nabalian ng binti noong nasa Baguio sila. Iyong batang kinamumuhian niya nang sobra dahil sa inaagaw ang Daddy nila. Lingid sa kanyang kaalaman na si Ceska nga ang batang iyon, nasa Maynila na sila ulit na piniling doon na mag-aral ang bata habang nagpapagaling. Bumaba na sila ng Baguio at sa villa na ulit na binili noon ni Giovanni nakatira. Malapit lang iyon sa kanilang villa at nina Gavin.“Di ba? Hindi mo masagot dahil hindi ka naman talaga nakikinig!” akusasyon pa ni Gabe na biglang uminit na ang ulo, “Ano ba kasing tinitingnan mo sa labas ha? Ngayon ka lang ba nakakita ng maraming tao?” “Gavina?” saway agad ni Gavin sa anak na napakalakas mang-alaska, harap-harapan itong nangbu-bully. “Oh, I knew it! You must be looking at the pretty girl on the whe
WALANG NAGAWA DOON ang dating Governor kung hindi ang tumango bilang pagsang-ayon niya. Ang ending walang naging katabi si Giovanni dahil nang dumating ang extra bed na hiniling nila ay sumiksik si Gia sa kanyang ina at kapatid. Malungkot ang mga matang pinanood lang sila ni Giovanni habang nagre-ready na mahiga na doon. Hindi naman iyon nakaligtas sa paningin ni Briel na lihim na nagdiriwang. Siya pa rin sa bandang huli ang nagwagi sa kanila.“Say goodnight na to Daddy mga anak.” himok pa ni Briel na agad naman nilang sinunod na magkapatid. “Ayaw ba talaga akong tabihan ng isa sa inyo?” ma-dramang tanong ni Giovanni sa mag-iina habang nakaupo pa rin sa ibabaw ng kanyang kama, pilit na pinapaamo at nagpapawa ng kanyang mukha.Sabay na umiling ang dalawang bata. “Si Mommy ang gusto naming katabi, Daddy.” si Brian na parang sampal sa mukha niya.Tumawa lang si Briel sa mas sumidhi pang panghihinayang sa mukha ni Giovanni. “Dapat pala mas malaking kama ang sinabi natin para diyan na r
NAPUNO PA NG tawanan ang loob ng silid. Namula naman ang buong mukha ni Briel sa hiya. Pagkaraan ng ilang oras ay nagpaalam na rin ang grupong bumisita na aalis na rin sila. Hinatid sila ni Briel sa may pintuan lang. Pagkatapos noon ay hinarap na niya ang mga naiwang kalat sa loob ng binagyo nilang silid. Syempre may dalang pagkain ang mga ito na kanilang pinagsaluhan na nag-iwan ng maraming mga kalat. “Brian, Gia? Gusto niyo ba ng fruits? Ipagbabalat ko kayo.” basag ni Briel sa katahimikan, matapos maglinis. Maligayang tumango ang dalawang bata kay Briel na nagagawa ng maghabulan paikot ng silid. “Ako Briel, hindi mo tatanungin? Gusto ko rin ng fruits.” pababe na sambit ni Giovanni na ikinatawa lang ni Briel matapos na lumingon habang naiiling sa kalokohan nito, “Biased ka ha!”Habang kumakain sila ng prutas ay dumating ang doctor upang i-check na naman ang lagay ni Giovanni.“Aba, mukhang bibilis ang paggaling mo nito Mr. Bianchi ah? Ang daming nagmamahal sa’yo.” biro nitong nabu
ORA-ORADANG INAMBAHAN NA ni Bethany ng sapak si Gavin na halatang hindi nito nagustuhan ang sinabi sa kanyang tiyuhin. Tumawa lang ang lalaki sa asawa na agad hinuli ang palad upang yakapin lang doon. Pumalag naman si Bethany na pinandilatan na ito ng mga mata. “Bakit ikaw? Sa tingin mo hindi ka rin tumatanda? Tumatanda ka na rin, hindi mo lang pansin.”“Kaya nga,” sang-ayon ni Briel na lumabas na naman ang pagiging maldita. “Kabayo lang kaya ang tumatanda. Masyado mong dini-descriminate sa edad niya ang ama ng mga anak ko ah?” Tumawa lang si Gavin na itinaas an ang dalawang kamay bilang pagsuko. Dalawang babae ang kalaban niya. Wala siyang back up kung kaya naman kailangan na niyang itigil ang panunudyo.“Oo na, baka mamaya patawagin mo na naman ako sa’yong Tita Briel.” Hindi na rin gaanong nagtagal ang mag-asawa doon na hinatid pa ni Briel sa may pintuan ng silid. Naiwan na naman sila ni Giovanni sa gitna ng katahimikan. Tulog pa rin ito. Tumawag si Conrad upang mangumusta lang.