นักร้องเสียงดี เครื่องดื่มรสชาติเยี่ยม รวมไปถึงแสงไฟ ช่วยให้บรรยากาศในร้านดูผ่อนคลายสบายอารมณ์ แตกต่างกับหัวใจของคาริสาที่เต้นถี่
ตอนนี้เธอไม่แน่ใจว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร
ตื่นเต้น? ดีใจ?
ไม่ใช่! เธอกำลังตกใจต่างหาก
ตั้งแต่กฤษณ์ย้ายไปอยู่ประเทศอังกฤษก็ไม่เคยกลับมาเมืองไทยอีกเลย ช่วงแรกเขาและเธอติดต่อกันผ่าน MSN และอีเมลเท่าที่เวลาจะอำนวย
คาริสาจำได้ว่าตอนนั้นกฤษณ์ต้องปรับตัวอย่างมาก เพราะการเรียนสองภาษาของที่นี่ไม่เพียงพอให้เขารักษาคะแนนระดับท็อปในมหาวิทยาลัยที่นั่นได้ แน่นอนว่าชายหนุ่มไม่พอใจกับเกรดในเทอมแรกสักเท่าไร ด้วยเหตุนี้เขาจึงค่อย ๆ ห่างหายไป สุดท้ายหลังจากคาริสาตัดสินใจเปลี่ยนอีเมล เธอก็ไม่ได้รับข่าวสารใด ๆ จากเขาอีกเลย แม้ต่อมาทั้งสองจะได้กลับมาพบกันในแอปพลิเคชันยอดฮิต แต่เธอก็เพียงกดไลก์ตามรูปภาพและสเตตัสของเขาเท่านั้น
แน่นอนว่ากฤษณ์ก็ทำแบบเดียวกัน
ในเมื่อเขาไม่ทักมา คาริสาก็ไม่กล้าจะทักไป
แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลหลัก ความจริงแล้วเธอไม่อยากให้เขามีปัญหากับสาว ๆ ในแท็กภาพหวานแหววเหล่านั้นต่างหาก ก็แต่ละคนสวยเซ็กซี่ อกสะบึมขนาดนั้น หากหล่อนไปทำให้เสียเรื่อง พ่อคนเนื้อหอมคงเคืองเอามาก ๆ
เวลาแห่งการพบกันอีกครั้งของพวกเขาผ่านไปเพียงครู่ แต่กลับเหมือนเนิ่นนาน
พัดชาที่ได้สติก่อนใคร ก็เริ่มชักชวนคนอื่น ๆ คุยสัพเพเหระไปตามเรื่อง แม้ใจอยากจะพูดคุยกับเพื่อนเก่าที่หายไปอยู่ต่างประเทศเสียนาน แต่ตอนนี้สายตาของเขาพุ่งตรงไปยังเพื่อนสาวที่นั่งเป็นใบ้อยู่คนเดียวอย่างคาริสาเท่านั้น จิตใต้สำนึกเลยบอกว่า ควรปล่อยให้คนสองคนนั้นอยู่ในโลกของพวกเขาไป
ในขณะที่คาริสายังจัดการกับอารมณ์ของตนเองไม่ได้ กฤษณ์ก็นั่งลงบนเก้าอี้ข้าง ๆ เธอเสียแล้ว
ดวงตากลมโตกวาดมองไปตามรูปหน้าคมเข้ม ทำให้คาริสารู้ว่าเด็กหนุ่มในวันวานเปลี่ยนไปไม่น้อย ดวงตาสีดำสนิทแลดูลุ่มลึก ริมฝีปากบางที่กำลังคลี่ยิ้มอบอุ่น กลิ่นละมุนของวานิลลาและโกโก้ผสมผสานกับกลิ่น อืม...กลิ่นยาสูบ เพิ่มความเซ็กซี่ให้เขาอย่างมหาศาล
“นี่ใจคอจะไม่ทักทายกันจริงดิ” กฤษณ์เอียงคอมอง น้ำเสียงกลั้วหัวเราะ คล้ายไม่ถือสาความไร้มารยาทของคนที่นั่งประจันหน้ากันอยู่
“อ่า...หวัดดี” คาริสาหลุดคำพูดแรกออกมาได้ในที่สุด
“ก่อนอื่นคงต้องยินดีที่ได้เลื่อนตำแหน่งนะ คุณเลขา CEO”
“ขะ...ขอบคุณ” แม้จะเขียนถึงเหตุการณ์นี้ในไทม์ไลน์เมื่อต้นเดือน แต่จำได้ว่าเขาไม่ได้เข้ามากดไลก์ให้สักหน่อย นี่หมายความว่า แท้จริงแล้วกฤษณ์ติดตามเรื่องราวของเธออยู่ตลอดอย่างนั้นเหรอ
“ส่วนเรื่องที่ริสาอยากไปนอนโง่ ๆ ริมหาด ร่างกายเราเองก็อยากปะทะทะเลอยู่พอดี จะไปด้วยกันเลยไหมล่ะ”
“คือ...คือเรายังไม่พร้อม...”
“อ่าฮะ” กฤษณ์หรี่ตา ก่อนหัวเราะเบา ๆ ส่วนพัดชาทำเป็นไม่สนใจ แล้วพยายามชวนอธิปคุยเรื่องอื่น จะมีก็แต่อลิสที่สำลักค็อกเทล จนนุ่มนิ่มต้องลูบหลังช่วย
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว คาริสารู้สึกหน้าชา ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ตอบไปแบบนั้น
“อ่า…เราขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะ” ว่าแล้วคาริสาก็ลุกขึ้น เดินไปทางหลังร้านทันที โดยไม่มองเพื่อนร่วมโต๊ะสักคน
เพื่อให้ความรู้สึกกระอักกระอ่วนเหล่านี้หายไป ห้องน้ำหญิงคงเป็นทางออกเดียวสำหรับเธอในตอนนี้
แต่อาจเป็นเพราะคาริสายังรู้สึกหน้าร้อนผ่าวไม่หาย จึงใช้เวลาในห้องน้ำราวกับคนท้องผูก
ไม่พร้อม ยายริสา เธอไม่พร้อมสำหรับเรื่องอะไรเนี่ย บ้าฉิบ!
คิดแล้วก็อยากทึ้งหัวตัวเอง จะติดก็ตรงที่กลัวว่าผมซึ่งดัดแบบญี่ปุ่นลอนใหญ่ของเธอจะยุ่ง จึงยั้งมือเอาไว้ได้ทัน
กฤษณ์เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ และสมัยเรียนเธอกับเขาก็นับได้ว่าสนิทสนมกัน มันก็ไม่แปลกที่เขาอยากมาพบหน้าเพื่อนเก่าไม่ใช่เหรอ แต่ภาพสัญญาแต่งงานเด็กเล่นเจ้ากรรมกลับลอยเข้ามาในหัว จนเธอพูดอะไรน่าอายออกไป
เอาไงดี อายจนไม่กล้าสู้หน้าใครแล้ว หรือว่าจะแกล้งไม่สบายแล้วชิ่งดี?
ระหว่างที่คาริสากำลังสับสน เจ้าที่เจ้าทางคงเห็นว่าเธออาศัยห้องน้ำเป็นที่หลบภัยนานแล้ว จึงดลใจให้พัดชาส่งข้อความมาตามตัว
Padcha: ถ้าแกไม่ได้ตกส้วมตาย ก็กลับมาได้แล้ว
Padcha: แกจะอยู่ในนั้นอีกนานแค่ไหน ยายกุ๊กกิ๊กมาแล้วนะ
Padcha: ฉันให้เวลาแกอีก 5 นาที
Padcha: เหลือ 2 นาที
Risa: เออ กำลังจะกลับไปแล้ว
Padcha: ดีมาก อย่าให้ฉันต้องไปตาม
เอาวะ ยายริสา ไม่เห็นมีอะไรต้องกลัวเลย ก็แค่...แค่อย่าพูดอะไรเพี้ยน ๆ อีก
หลังจากสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด คาริสาก็ลุกพรวดจากโถชักโครก แล้วเดินเชิดหน้าออกจากห้องน้ำด้วยท่าทางมั่นอกมั่นใจ แต่ทันทีที่พบว่ามีเงาร่างสูงใหญ่ยืนขวางทางเดินอยู่ หัวใจที่เหมือนสงบนิ่งลงแล้ว ก็เต้นโครมครามขึ้นมาอีกครั้ง
ให้ตายเถอะ! จะไม่ให้คนพักหายใจบ้างเลยใช่ไหมเนี่ย
ใจเย็นไว้ริสา ก็แค่เพื่อนเก่า ไม่ใช่ซอมบี้คลั่ง และการที่คนกลับมา ไม่ได้หมายความว่าจะต้องมาทวงสัญญาเด็กเล่นนั่นเสียหน่อย ไม่เห็นต้องตกอกตกใจอะไรขนาดนี้เลย
หลังจากเตือนตนเองในใจด้วยความเร็วระดับ 5G คาริสาก็ยิ้ม เอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงที่แสนเป็นธรรมชาติ “กฤษณ์ก็มาเข้าห้องน้ำเหมือนกันเหรอ”
“เปล่า”
“อร่อยปะ” เขาถามพลางยักคิ้วให้เธออย่างกวน ๆ แต่มือทั้งสองข้างเริ่มสาละวน กับการบีบคลึงหน้าอกคัพบีของเธออย่างมันเขี้ยว“ไอ้พี่คินบ้า!” เธอสบถ เนื่องจากไม่รู้สึกเลยว่าตัวเองอร่อย“เดี๋ยวเถอะ เป็นเด็กเป็นเล็กหยาบคายกับพี่ได้เหรอ” เขาส่งเสียงดุพร้อมกับใช้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้บี้ยอดอกสาวแล้วดึงแรง ๆ เป็นการลงโทษที่เธอพูดไม่เพราะ “อือ...ปาล์มขอโทษค่ะ อ๊า...” ปาริมาสะดุ้ง แอ่นอกจนตัวโค้งไปตามแรงดึงของเขา“ดีมาก...เด็กดี” คิรากรค่อย ๆ ลูบศีรษะของปาริมาเหมือนที่เคยทำ แต่ดวงตาที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนาทำเอาคนมองสะท้านไปทั้งกาย“พี่คิน ปาล์มกลัว มันจะเจ็บมากไหมอ่ะ” เธออ่านนิยายมาหลายเรื่อง และทุกครั้งที่นางเอกถูกเปิดซิง เช้ามาเหล่านักเขียนทั้งหลายก็มักจะบรรยายว่านางเอกได้รับบาดเจ็บตรงน้องสาว และที่แน่ ๆ มันต้องมีเลือดออก“ไม่ต้องกลัว แค่ทำตามที่พี่บอก รับรองว่าปาล์มจะสุขจนลืมเจ็บไปเลย”“แต่...แต่ว่า...ไอ้นั่นของพี่คิน เหมือนจะใหญ่มากเลยนะคะ” เธอไม่มั่นใจเท่าไหร่ว่าจะรับท่อนเอ็นที่เต้นตุบ ๆ อยู่บนหน้าท้องของเธอไหว ขนาดตอนนี้มันยังไม่เข้าไป ก็พาดยาวมาจนเกือบจะเลยสะดืออยู่รอมร่อ “ปาล์ม...จะฉีกไหม” ‘ฉี
“อืม...” คนถูกถามเพียงครางเครือ แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสยิวกาย หรือต้องการตอบคำถามของอีกฝ่ายกันแน่แต่คิรากรหรือจะสน เขาถือว่าปาริมาตอบตกลงให้เขากลืนกินเธอได้ทั้งเนื้อทั้งตัวเรียบร้อยแล้ว“อ๊า...” ร่างบางสะดุ้ง เมื่อปลายลิ้นร้อนปาดลงบนยอดสีชมพู แล้วดูดดึงสลับตวัดเลียไปบนตุ่มไตที่แข็งสู้ปากและลิ้นอย่างชำนิชำนาญ ส่งผลให้ร่างบางบิดเร่าพลางแอ่นอกขึ้นรับการปรนเปรออย่างเต็มอกเต็มใจปาริมาสอดนิ้วเข้าไปใต้กลุ่มผมสีดำคลับก่อนขยำขยี้เพื่อคลายความทรมาน เห็นเธอตอบสนองดังนั้นชายหนุ่มจึงสลับไปดูดดึงยอดเต้าอีกข้าง แล้วเริ่มต้นทำให้เธอร้องครางอย่างอดรนทนไม่ไหวอีกครั้ง“โคตรอร่อยเลย”เมื่อดูดกลืนทรวงเต้าจนพอใจ เขาถึงได้ละอุ้งปากออกจากความอวบอิ่ม แต่การลิ้มชิมเพียงเท่านี้จะไปพอเติมเต็มความโหยหิวในอารมณ์ได้อย่างไรคิรากรจรดริมฝีปากพรมจูบดวงหน้าไล่ลงมาตามซอกคอและลาดไหล่อีกครั้ง ทว่าคราวนี้ชายหนุ่มไม่ลืมที่จะประทับตราไว้เป็นหลักฐานว่าอาณาเขตเหล่านี้ถูกตนเองครอบครองไว้หมดแล้ว เขายิ้มอย่างพอใจเมื่อมองรอยสีกลีบกุหลาบปรากฏบนผิวขาวราวน้ำนมของเธอ แต่กลับไม่หยุดเคลื่อนศีรษะลงต่ำไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงใจกลางความเป็
“หึ ถ้าไม่กล้าจริง ๆ ก็อย่าไปพูดแบบนี้กับผู้ชายทีไหนอีกนะ วันนี้พี่จะถือว่าเราไม่ได้พูดอะไรแล้วกัน”คิรากรคิดว่าอีกฝ่ายคงถูกคำพูดของเขาทำให้ตกใจจนไม่กล้าซ่าอีกแล้ว จึงยันแขนขึ้นตั้งท่าจะผละออก “เดี๋ยว!” ปาริมาผุดลุกขึ้นตามเขา ก่อนโผเขาหาคิรากรอย่างแรง ทั้งสองล้มลงบนฟูกอีกครั้ง ทว่าคราวนี้ร่างอรชรกลับทาบทับอยู่บนกายเขา “ทียายทิชาอะไรนั่นยังลองได้ ทำไมปาล์มจะลองบ้างไม่ได้ล่ะ” ว่าแล้วเธอก็ก้มลงงับริมฝีปากบางทีกำลังเผยอขึ้นจากความตกใจของเขาทีหนึ่งอย่างว่องไวแม้จะถูกคนที่แอบชอบมานานจู่โจม แต่คำพูดของเธอไม่ชวนให้คนดีใจสักนิด มีอย่างที่ไหน ทำอย่างกับเขาเป็นหนุ่มโฮส คิดอยากจะลองรักก็ลอง“นี่เราเห็นพี่เป็นตัวอะไรเนี่ย” เขาถามอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย“เห็นเป็นพี่ชายข้างบ้าน ที่ไม่ได้แปลว่าพี่ชายข้างบ้านไงละ”พอได้ยินประโยคซึ่งสาว ๆ ที่ชอบอ่านนิยายใช้จำกัดความพระเอกที่มีสถานะอื่นมาก่อนจะเป็นคนรัก หัวใจของคิรากรก็เหมือนจะพองโตขึ้น ความรู้สึกคับข้องใจเมื่อครู่ลดน้อยถอยลงจนเกือบเป็นศูนย์ ขอแค่เธอพูดมาว่าคิดกับเขามากกว่าฐานะนั้น ต่อให้คืนนี้เธอทำไปเพราะความเมาเขาก็จะ...“แล้วแปลว่าอะไรล่ะ” ชายหนุ่มถา
คิรากรมองหญิงสาวที่เมาหลับอยู่บนเบาะข้างคนขับอย่างไม่รู้สึกรู้สา เมื่อชั่วโมงก่อน ตอนที่เห็นรูปปาริมายิ้มหวานซบอกอธิป หัวใจของเขาก็ร่วงลงไปถึงตาตุ่ม นึกว่าตนเองเผลอประเคนเธอเข้าปากเสือร้ายไปแล้ว โชคยังดีที่ไอ้เพื่อนบ้าสองคนนั่นแค่จะยั่วให้เขาทนไม่ไหวจนต้องออกไปตามคนกลับมาน้องเขาน้อยใจอะไรมึงไม่รู้ ไปเคลียร์กันเอาเองนะ นี่คือสิ่งที่กฤษณ์บอกก่อนที่เขาจะอุ้มคนตัวเล็กออกมาจากผับโดยไม่แคร์สายตาใครตลอดทางนอกจากบ่นว่า “ใช่สิปาล์มมันไม่มีประสบการณ์ จะไปทำให้คนชอบได้ยังไง” กับ “ทุกอย่างเป็นเพราะพี่คินคนเดียว” นอกเหนือจากนั้นเขาก็ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก เลยยังไม่รู้ว่าเขาไปทำอะไรให้เธอเสียใจ จนต้องออกไปดื่มเหล้าท่ามกลางเสือสิงห์กระทิงแรดเหล่านั้นตามลำพังแต่จะเพราะสาเหตุอะไรก็ตาม ตอนนี้สิ่งที่เขาควรทำ คือพาหญิงสาวเข้าไปนอนในบ้านให้เรียบร้อยคิรากรลงจากรถแล้วอ้อมไปยังฝั่งข้างคนขับ จากนั้นก็แงะปาริมาออกมาจากเบาะ หญิงสาวร่างเล็กลอยวืดขึ้นมาอยู่ในอ้อมแขนคนตัวโตอย่างง่ายดายเนื่องจากครอบครัวของพวกเขาเป็นเพื่อนบ้านกันมานมนาน หลังจากบิดามารดาของปาริมาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไปเมื่อหลายปีก่อน มารดาของ
หนึ่งชั่วโมงก่อนหลังจากถูกเพื่อนรักเทนัดกะทันหัน ปาริมาที่สั่งเหล้ากับมิกเซอร์มารอเลยนั่งดื่มอยู่ที่โต๊ะเพียงลำพัง ไหน ๆ เธอก็ต้องการมากินเหล้าแก้กลุ้ม เลยคิดว่าจะดื่มอีกสักหน่อยแล้วค่อยกลับ ยังไงที่นี่ก็เป็นร้านอาหารกึ่งผับที่ค่อนข้างมีระดับ ลูกค้าส่วนใหญ่ไม่ใช่เด็กวัยรุ่นเลือดร้อน แต่เป็นคนทำงาน บางครั้งหากโชคดีก็อาจจะเจอซูเปอร์สตาร์อีกด้วย เธอจึงค่อนมั่นใจในเรื่องความปลอดภัย โดยไม่รู้เลยว่า ไม่ว่าจะเป็นสถานที่แบบไหนก็อันตรายกับผู้หญิงที่ดื่มจนเมามายคนเดียวอยู่ดีหลังจากปาริมาดื่มไปได้สักระยะหนึ่ง ชายหนุ่มทั้งหลายที่แอบชำเลืองมองมาทางเธอบ่อยครั้งเพื่อดูสถานการณ์ เริ่มมั่นใจแล้วว่าหญิงสาวหน้าตาสะสวยในชุดเดรสสั้นสีขาวรัดรูปมาดื่มเหล้าคนเดียวในแวดวงคนนิยมย่ำราตรี ต่างก็รู้กันดีว่าสาเหตุที่ทำให้ผู้หญิงมาดื่มเหล้าเพียงคนเดียวมีอยู่ไม่กี่อย่าง บางคนอกหักจึงใช้เหล้ามอมเมาตัวเองให้ลืมความเจ็บปวด บางคนก็มาหาความสุขชั่วข้ามคืน จะมีส่วนน้อยที่มาหาลูกค้ากระเป๋าหนักที่นี่ ดังนั้นชายหนุ่มหัวใจเสือทั้งหลายจึงต่างจับจ้องนางฟ้าชุดขาวด้วยแวววาดหวังอย่างไม่ปิดบังทว่าคนที่แทบไม่เคยมาสถานที่แบบนี้คนเ
[ไอ้เชี่ยคิน มึงออกมาหากูเดี๋ยวนี้เลย] คนที่ปลายสายไม่รอให้คนรับกล่าวทักทาย ก็รีบบอกจุดประสงค์ที่โทรมาอย่างรวดเร็ว“ทำไมกูต้องถ่อไปหามึงคร๊าบ...ไอ้เชี่ยธรรม์” คิรากรตอบกลับเพื่อนรักดีกรีพระเอกเบอร์หนึ่งอย่างอธิปด้วยน้ำเสียงยียวน[นาน ๆ กูจะว่างที มึงไม่คิดจะออกมาสังสรรค์กับเพื่อนบ้างหรือไงวะ วันนี้ไอ้กฤษณ์ยังหนีเมียมา แล้วจะขาดมึงได้ยังไง]“เชิญพวกมึงตามสบายเหอะ คืนนี้กูมีนัดไลฟ์สดชดเชยที่ไม่ได้ลงคลิปใหม่มาสองสามวันกับน้องทิชา” เกมเมอร์หนุ่มพูดไปตั้งโปรแกรมไป[เกมอะเล่นเมื่อไหร่ก็ได้ปะวะ ยังไงแฟน ๆ ก็รอมึงได้อยู่แล้ว แต่ถ้าคืนนี้มึงไม่ออกมา มึงอาจจะเสียใจก็ได้]“เสียใจเชี่ยไร กูไม่ได้เงี่ยน”[ปากดีไปเหอะมึง]“ปกติมึงก็ไม่เคยมีปัญหานี่หว่า หนนี้ทำไมเร้าหรือจังวะ”[ก็ไม่มีอะไรหรอก บังเอิญกูเจอน้อง...น้องอะไรนี่แหละ นึกชื่อไม่ออกว่ะ แต่จำได้ลาง ๆ ว่าน่าจะเป็นคนที่มึงเคยแนะนำกูให้รู้จักตอนงานวันเกิดมึง]“มึงเลยต้องชวนกูออกไปให้ได้เนี่ยนะ” คิรากรคิดว่าอธิปคงอยากใช้เขาเป็นสะพานไปหาสาวสวยที่หมายตา ถึงได้ตื้อไม่เลิก[ตอนนี้น้องคนนั้นเหมือนจะเมา ๆ แล้วว่ะ หนุ่ม ๆ โต๊ะอื่นงี้มองกันตาเป็นมัน กูเ