Home / โรแมนติก / กลรักทัณฑ์สวาท / ตอนที่2 อยากได้อิสระ

Share

ตอนที่2 อยากได้อิสระ

last update Last Updated: 2025-05-20 19:16:02

ในยามเย็นของใจกลางเมืองกรุงเทพมหานคร ผู้คนมากมายที่เพิ่งเลิกงานต่างก็รีบเร่งเดินไปขึ้นรถโดยสารเพราะอยากจะกลับถึงบ้านเร็วๆ บ้างก็จับกลุ่มพากันเดินเข้าร้านอาหารพร้อมกับพูดคุยกันอย่างออกรส พัดพารัชชานั่งมองผู้คนเหล่านั้นคนแล้วคนเล่าอยู่ที่ป้ายรถเมล์เพราะเธอไม่อยากกลับบ้าน หวังอย่างยิ่งว่าหลังจากนี้เธอจะได้งานดีเงินดีอย่างที่หวังตั้งใจ ด้วยอยากจะรู้สึกถึงอิสระในชีวิตเสียที

“กลับดึกเชียวนะนังตัวดี”

ไม่ทันที่พัดพารัชชาจะเดินพ้นจากหน้าประตูบ้านหลังโต เสียงแผดดังของพิมพิรายาก็ทำให้เธอต้องชะงักฝีเท้า ริมฝีปากบางบมเม้มกันแน่นหัวใจดวงน้อยเต้นรัว ไม่พ้นคนเป็นพี่สาวต่างแม่ต้องหาเรื่องด่าว่าหรือตบตีเธออีกแน่นอน

เพียะ ไม่ทันสิ้นความคิด มือเรียวของพิมพิรายาก็วาดมาฟาดใบหน้าของเธอจนรู้สึกเจ็บแสบไปทั้งหน้า

“โอ้ย”

“โทรหาทำไมไม่รับฮะ!” หญิงสาวหุ่นเพรียวบางในชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำแสนเซ็กซี่ กัดฟันถลึงตาทำหน้ายักษ์พร้อมกับกระชากแขนของพัดพารัชชาและจิกเล็บยาวแทบจะฝังเข้าไปในเนื้อแขนของน้องสาวต่างแม่

“วันนี้พลอยลืมโทรศัพท์ไว้ในห้องค่ะ ปล่อยพลอยนะพลอยเจ็บ”

“ฉันไม่ปล่อย” เพียะ ไม่เพียงไม่ปล่อยทว่าพิมพิรายายังยกมืออีกข้างฟาดไปที่พวงแก้มของพัดพารัชชาอีกข้าง

“โอ้ย”

“ฉันหาชุดที่ซื้อมาใหม่ไม่เจอ ให้นังอ้อยมันหาก็ไม่เจอ รู้ไหมว่าฉันต้องใส่ชุดเก่าไปดินเนอร์กับคุณพีทมันน่าขายหน้าแค่ไหน”

“ชุดพี่เพชรมันก็อยู่ในตู้นั่นแหละค่ะ ถ้าพี่เก็บดีๆ ไม่รื้อจนรกก็หาเจอง่ายอยู่แล้ว”

“แกเถียงลูกฉันเหรอนังพลอย” เพียะ ครั้งนี้ไม่ใช่มือของคนที่จับพัดพารัชชาเอาไว้ แต่เป็นแขวิไลที่ฟาดฝ่ามือมาที่หลังของพัดพารัชชา ด้วยไม่ชอบให้นังลูกเมียน้อยเถียงลูกของเธอ

“โอ้ย” เพียะ... เสียงฟาดฝ่ามือพร้อมกับเสียงร้องของพัดพารัชชาดังอยู่ครู่ใหญ่ จนหญิงสาวตัวเล็กลงไปกองกับพื้น สองแม่ลูกถึงจะยอมหยุดมือ

พัดพารัชชาพยุงตัวเองลุกขึ้นได้ก็รีบวิ่งหนีไปทันที

“แกได้อยู่บ้านหลังนี้แล้วก็ได้เรียนจนจบก็เพราะฉันยังเมตตาแกอยู่หรอกนะ” แขวิไลตะโกนตามหลังพัดพารัชชาที่วิ่งหนีกลับเข้าไปในห้อง

พัดพารัชชากลับเข้ามาในห้องได้ก็หยิบหมอนใบเดิมมากอดในเวลาที่ร้องให้ แขวิไลไม่ได้เมตตาเธออย่างที่พูดสักนิด เพราะที่แขวิไลจำใจส่งให้เธอเรียนจบเพราะพินัยกรรมของพ่อเธอที่เขียนเอาไว้ต่างหาก ว่าหากไม่ส่งเธอเรียนจนจบ พิมพิรายาก็จะไม่ได้เป็นเจ้าของบริษัท

“คุณแม่คะ คุณพ่อคะ เมื่อไรชีวิตพลอยจะพ้นจากคนพวกนี้ซะที” อันที่จริงเธอสามารถไปให้พ้นบ้านหลังนี้ได้ตั้งแต่พ่อของเธอเสียด้วยซ้ำ เพราะพ่อของเธอมีเงินให้เธอหนึ่งก้อนเป็นมรดก แต่แขวิไลก็ไม่เคยคิดจะยกเงินก้อนให้กับเธอ ทว่าเธอก็ไม่ได้คิดจะทวงด้วย เพราะยังไงก็รู้ว่าจะไม่ได้อยู่แล้ว เพราะในพินัยกรรมไม่มีข้อแม้ว่าหากแขวิไลไม่ให้เงินกับเธอแล้วจะต้องเสียผลประโยชน์ตรงไหน ครั้นจะหาทนายมาฟ้องเธอก็คงไม่ชนะอำนาจของแขวิไลอยู่ดี สู้อดทนหางานอีกหน่อยเธอคงจะเห็นหนทางของอิสระมากกว่า

ติ๊ง... ขณะที่กำลังร้องห่มร้องให้ จู่ๆ โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น เมื่อเห็นไอคอนของอีเมลขึ้นมา พัดพารัชชาก็รีบปาดน้ำตาและเปิดดูอีเมลของเธอในทันที

ดวงตาคู่สวยเริ่มเบิกโพลงขึ้นเรื่อยๆ ริมฝีปากบางเผยออ้าค้าง เพราะข้อความที่ส่งมาเป็นอีเมลคำเชิญให้เธอเข้าไปสัมภาษณ์ที่บริษัทในเครือบริษัทแม่ที่มีซุปเปอร์มาเก็ตหลายสาขาทั้งในเอเชียและยุโรป

“จริงใช่ไหมเนี่ย” สาวเจ้าเอ่ยเสียงเบา ทั้งยังไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง ทว่าก็ไม่รีรอที่จะตอบกลับไป แม้จะไม่รู้ว่าบริษัทจะให้เธอไปสัมภาษณ์ในตำแหน่งอะไร แต่หากจะให้เธอมีงานทำในเร็วๆ นี้เธอก็ไม่เกี่ยงทั้งนั้น

หลังจากตอบกลับอีเมลไปได้สาวเจ้าก็ลุกขึ้นไปเตรียมชุดที่จะสวมใส่เพื่อวันสำคัญในวันพรุ่งนี้ ทั้งในใจยังภาวนาอยู่ตลอดให้พรุ่งนี้ราบรื่นไปได้ด้วยดี หากทุกอย่างราบรื่น อิสระที่เธอหวังจะมีในชีวิต เธอก็จะได้มันมาในเร็วๆ นี้

หญิงสาวในชุดนอนสายเดี่ยวซาตินสีชมพูประดับชายขอบด้วยลูกไม้เดินถือแก้วกาแฟมาขวางหน้าพัดพารัชชา ดวงตาสวยคมโฉบเฉี่ยวไล่มองน้องสาวต่างแม่ตั้งแต่หัวจรดเท้า ดูก็รู้ว่าวันนี้พัดพารัชชาต้องมีธุระสำคัญ ไม่เช่นนั้นคงไม่สวมเชิ้ตสีสวยและใส่กระโปรงเรียบร้อยเช่นนี้ อีกทั้งยังสะพายกระเป๋าเอกสารอีก

“จะไปไหนแต่เช้ายัยพลอย”

พัดพารัชชาเห็นแววตามีเลศนัยของพี่สาวต่างแม่ก็เริ่มร้อนๆ หนาวๆ ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะหาเรื่องแกล้งอะไรเธออีกหรือเปล่า “พลอยจะไปสัมภาษณ์งานค่ะ”

“มาทำกับข้าวให้ฉันก่อน”

“ป้าจิตก็ทำอาหารเช้าให้ทุกวันอยู่แล้วนี่คะ”

“ฉันจะกินฝีมือแก ทำไม หรือแต่นี้ทำให้ฉันไม่ได้”

พัดพารัชชารีบถอยหนีเมื่อเห็นแก้วกาแฟที่พิมพิรายาถือใกล้เข้ามาที่ตัวของเธอมากทุกที “ก็ได้ค่ะ”

สุดท้ายแล้วพัดพารัชชาก็จำใจต้องทำตามที่พิมพิรายาสั่ง ไม่เช่นนั้นชุดสวยของเธอที่มีอยู่แค่ชุดเดียวได้เลอะกาแฟในแก้วนั้นแน่

“คุณพลอยมีธุระจะไปไหนเหรอคะ แต่งตัวซะสวยเลย” แม่บ้านสาวเดินเข้ามาในครัวได้ก็ไม่วายต้องเอ่ยถามคุณหนูคนเล็กของบ้าน

“จะไปสัมภาษณ์งานค่ะพี่อ้อย แต่พี่เพชรให้มาทำอาหารเช้าให้”

“นี่มันสายแล้วนะคะ จะไปทันเหรอคะ”

“พลอยไม่อยากขัดใจพี่เพชรตอนนี้ค่ะ”

“เดี๋ยวพี่ทำให้เองแล้วบอกว่าคุณพลอยทำนะคะ ออกไปทางครัวก็ได้ค่ะ”

“ขอบคุณนะคะพี่อ้อย แล้วพลอยจะซื้อขนมมาฝากนะคะ”

“ค่ะ”

สาวเจ้ายกมือไหว้แม่บ้านสาวประหงกที่สร้างทางสว่างให้เธอ เมื่อรู้ว่าอ้อยจะรับหน้าแทน พัดพารัชชาก็รีบถอดผ้ากันเปื้อนและหยิบกระเป๋าเอกสารวิ่งออกไปทางหลังบ้านหลังใหญ่ในทันที

พัดพารัชชาใช้เวลาร่วมหนึ่งชั่วโมงกว่าในการเดินทางโดยรถเมล์ เพราะยิ่งสายรถก็ยิ่งติด เมื่อลงจากรถเมล์เธอก็รีบวิ่งไปขึ้นวินมอเตอร์ไซค์เข้าไปในซอย หลังจากจ่ายค่าวินมอเตอร์ไซค์เรียบร้อยเธอก็รีบสับฝีเท้าเข้าไปยังตึกสูง

ปึก “ว๊าย...” ด้วยความรีบเลยไม่ทันระวังตัว เธอจึงวิ่งไปชนชาวต่างชาติร่างสูงใหญ่จนทำให้อาหารในมือของเขาตกไปอยู่ที่พื้น

“ขอโทษค่ะ” พัดพารัชชาขอโทษอีกฝ่ายเป็นภาษาอังกฤษ ก่อนจะล้วงกระเป๋าสตางค์ออกมาหยิบเงินห้าร้อยบาทให้กับชายหนุ่มที่รูปร่างหน้าตาดี ทั้งยังมีตาสีฟ้าสะกดสายตาให้เธอละสายตาจากเขาได้ยาก

“นี่เป็นค่าอาหาร ขอโทษจริงๆ นะคะ ฉันมีธุระต้องรีบไปค่ะ”

ชายหนุ่มรับเงินจากมือของหญิงสาวไปอย่างว่าง่าย พัดพารัชชาเห็นเช่นนั้นจึงค้อมหัวให้เขาหนึ่งครั้งก่อนจะรีบวิ่งไปขึ้นลิฟท์ เพราะตอนนี้เธอมาสายร่วมยี่สิบนาทีแล้ว

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • กลรักทัณฑ์สวาท   ตอนที่48 ตอนจบ

    และแล้วมื้อกลางวันของทุกคนก็เริ่มขึ้น แฮร์ริคนั่งข้างๆ กับเอริญญาที่อยู่บนโต๊ะรับประทานอาหารของเด็ก ส่วนพัดพารัชชาก็นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของสองพ่อลูก บนโต๊ะอาหารตอนนี้ มีแตงกวาผัดใส่กุ้งจานใหญ่ รวมไปถึงต้มจืดเต้าหู้หมูสับ ปลาทับทิมนึ่งและขาหมูพะโล้ที่ตุ๋นจนเปื่อยยุ่ย ส่วนอาหารของเจ้าตัวกลมก็มีกุ้งต้มตัวใหญ่สองตัวที่คนเป็นแม่หั่นเป็นชิ้นพอดีคำให้พร้อมกับแตงกวา แครอทและเส้นมักกะโรนีต้มตลอดเวลาของมื้ออาหารไม่มีเวลาไหนที่แฮร์ริคจะไม่มีรอยยิ้ม เขาเก็บภาพทุกอย่างไว้ในความทรงจำอย่างดีในเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันกับพัดพารัชชาและลูก และเขาก็ยิ่งปลื้มใจมากเป็นพิเศษกว่าทุกครั้ง เพราะวันนี้พัดพารัชชาเลือกที่จะทำอาหารให้เขาได้รับประทาน ไม่เหมือนก่อนหน้าที่เขาต้องสั่งมาเอง“อร่อยไหมครับ” เขาหันไปมองลูกสาวที่กำลังใช้ส้อมสีชมพูสวยจิ้มไปที่กุ้งต้มเข้าปากไม่เว้นระยะจนแก้มทั้งสองเต็มไปด้วยอาหารเจ้าก้อนกลมพยายามเคี้ยวอาหารให้หมดปากโดยเร็วตามที่คนเป็นแม่เคยสอน จากนั้นก็ค่อยเปิดปากตอบพ่อของเธอ “หย่อย”“อร่อยค่ะ” พัดพารัชชาต้องคอยสอนทุกครั้งให้ลูก

  • กลรักทัณฑ์สวาท   ตอนที่47 ไม่เชื่อว่าสำนึกผิดจริงๆ

    พัดพารัชชายกนิ้วชี้ป้องปากก่อนจะหันไปยังเปลสีชมพู“ผมขอดูหน้าลูกก่อนได้ไหม” ชายหนุ่มกระซิบกระซาบด้วยสีหน้าตื่นเต้น เพราะตอนนี้เขาอยากจะเห็นหน้าลูกสาวด้วยตาเนื้อและอยากจะสัมผัสลูกใจจะขาด พอๆ กับอยากจะสัมผัสแม่ของลูกเขาเดินเข้าไปมองลูกสาวตัวกลมที่อยู่นอนกอดหมอนข้างปะแป้งจนมีกลิ่นหอมชวนให้น่าฟัด ทว่าแฮร์ริคก็ทำได้แต่ใช้ปลายนิ้วสัมผัสเนื้อนุ่มนิ่มของพวงแก้มย้วยเบามือและไล่สายตามองสำรวจลูกน้อยเงียบๆ จากนั้นเขาก็เริ่มน้ำตาคลอไหลลงมาอาบแก้ม หากเขารู้ว่ามีเจ้าตัวกลมอยู่บนโลกใบนี้ให้เร็วกว่านี้คงจะดีมากๆแฮร์ริคเชยชมผลงานของตัวเองได้ครู่หนึ่งจากนั้นก็เงยหน้าปาดน้ำตาและหันกลับมามองพัดพารัชชา ตอนนี้เขาพร้อมจะคุยกับเธอแล้วพัดพารัชชามองหน้าคนตัวโตที่ดูแปลกไปจากเดิมมากจนจำแทบไม่ได้ เดาไม่ผิดก็คงไม่พ้นความทุกข์ใจที่มันกัดกินเขาเป็นเวลาร่วมสองปี ถึงได้มีสภาพแบบนี้“เราไปคุยกันข้างนอกดีกว่าค่ะ” พัดพารัชชาเดินนำหน้าแฮร์ริคออกห่างจากเปลนอนของเอริญญามาที่ม้านั่งใต้หลังคาชานหน้าบ้านเมื่อนั่งตรงข้ามกันเรียบร้อยแฮร์ริคก็รีบพูดในสิ่งที่เขาอยากจะพูดกับพัดพารัชชาใ

  • กลรักทัณฑ์สวาท   ตอนที่46 น่าจะรู้ให้เร็วกว่านี้

    “ใช่ ผมน่าจะเป็นผู้เป็นคนให้เร็วกว่านี้ ถ้าผมนึกตามหาพลอยให้ไวกว่านี้ก็คงได้ดูแลเธอตั้งแต่เธอท้องแล้ว ที่ผมมาหาคุณก็เพราะอยากให้คุณช่วย ผมรักพลอยจริงๆ อยากดูแลเธอ คุณช่วยให้ผมคืนดีกับเธอได้ไหม ผมขอร้องล่ะ” แฮร์ริคไม่คิดสนศักดิ์ศรี เขายอมก้มลงคุกเข่าต่อหน้าอทิตยา เพราะตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการที่สุดคือการได้รับผิดชอบลูกและภรรยาเพื่อแก้ไขสิ่งที่ผ่านมา“นี่... คุณแฮร์ริค”“เชื่อที่ผมพูดเถอะ”“ลุกขึ้นเถอะ”“ไม่ครับ จนกว่าคุณจะรับปากว่าจะช่วยให้ผมได้คืนดีกับพลอย”“โอ้ย...” อทิตยานั่งกุมขมับหนึบ คำพูดของเขาที่ว่ารู้สึกผิดมันก็น่าเชื่อถืออยู่หรอก ทว่าเธอก็ไม่รู้ว่าตอนนี้พัดพารัชชาจะต้องการแฮร์ริคหรือเปล่าน่ะสิ ไม่ได้ เรื่องนี้เธอจะตัดสินใจคนเดียวไม่ได้ คิดได้ดังนั้นก็รีบต่อสายหาดาวลดาในทันทีและแล้วทุกคนก็ต้องขึ้นเครื่องบินกันมาที่เชียงใหม่เพื่อตรงมายังบ้านของดาวลดา เพราะอทิตยาไม่สามารถตัดสินใจเองคนเดียวได้จริงๆ เรื่องที่จะพาแฮร์ริคไปหาพัดพารัชชาทั้งสี่คนนั่งสุมหัวคุยกันอยู่ที่ใต้ถุนบ้านเรือนไทยของดาวลดา แฮร์ริคพยายามพูดความรู้ส

  • กลรักทัณฑ์สวาท   ตอนที่45 ลูก

    “อยากให้แกสืบจากทางคนที่แกตามจีบให้หน่อยว่าตอนนี้คุณพลอยเป็นยังไงบ้าง”“ไม่ช่วยอะไรทั้งนั้นโว้ย แค่ตอนที่คุณอ้อนรู้ว่าฉันเป็นเพื่อนกับเอส แล้วก็หลอกคุณพลอยไปงานนั้นก็โกรธฉันมาจนถึงทุกวันนี้ รู้ไหมฉันส่งดอกไม้พร้อมของแพงๆ ไปง้อแทบทุกวัน เธอก็เอาทิ้งทุกวัน จนเหมือนฉันซื้อของแพงไปให้แม่บ้านในโรงเรียนสอนพิเศษ มัดปมเองก็ต้องแก้ปมเองโว้ย จะสืบก็ไปหาสืบทางอื่น อย่ามายุ่งกับคุณอ้อนของฉัน” ที่เขาอารมณ์ไม่ดีอยู่ตอนนี้ก็เพราะยังตามง้ออทิตยาไม่ได้ง่ายๆ นี่แหละ เอลมาพูดเรื่องนี้ขึ้นก็พาลทำให้เขานึกย้อนไปถึงตอนที่ช่วยแฮร์ริคจนถูกหญิงเมิน“ได้ ถึงแกไม่ช่วย ฉันว่านักสืบของฉันก็มีความสามารถอยู่แล้ว” เอลมาแค่อยากได้คำตอบว่าเฟรดช่วยได้หรือไม่ได้เท่านั้น ทว่าอีกฝ่ายก็ตอบเสียยาว ดูท่าแล้วเฟรดคงยังเคืองแฮร์ริคไม่หายจนถึงทุกวันนี้แน่“แกยังโกรธฉันอยู่เหรอวะเฟรด” แฮร์ริคถามเพื่อนรักไปตามตรง“ไม่ได้โกรธแก คิดว่าถ้าย้อนกลับไปได้ก็ไม่อยากช่วยแกเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าคุณอ้อนจะใจแข็งขนาดนี้”“เพราะเห็นพวกแกแพ้ผู้หญิงใจแข็งแบบนี้ไง ฉันถึงไม่อยากคบใครเป็นตัวเป็นตน” เอลมาเห็นเพื่อน

  • กลรักทัณฑ์สวาท   ตอนที่44 เกลียดยิ่งกว่าอะไร

    แฮร์ริคยื่นมือหมายจะประคองใบหน้าหวานที่ซีดเซียวและเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ทว่าสาวเจ้าก็ถอยหลังหนีไม่ยอมให้เขาได้ถูกเนื้อต้องตัว“แผนแก้แค้นของคุณสำเร็จแล้วจะมายุ่งอะไรกับฉันอีก”“การแก้แค้นจบไปแล้ว ตอนนี้มันก็เป็นเรื่องของพลอยกับผม ความรู้สึกที่ผมมีให้พลอย วันเวลาที่เราอยู่ด้วยกันทุกอย่างมันเป็นเรื่องจริง ผมรักพลอยจริงๆ นะ”พัดพารัชชายกมีดพกในมือของเธอจี้คอของตัวเอง ทำเอาสองหนุ่มที่มองมายังเธอหน้าตาตื่นไม่ต่างกัน“เลิกยุ่งกับฉันซะที คุณจะรักฉันจริงหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่ฉันเกลียดคุณ เกลียดยิ่งกว่าอะไร ฉันได้ออกมาจากชีวิตสองแม่ลูกนั่น คิดว่าฉันจะได้อิสระที่ฉันอยากได้ แต่คุณก็พาฉันเข้ามาเป็นหมากในเกมการแก้แค้น ชีวิตฉันหลังจากนี้ไม่รู้ว่าสองคนแม่ลูกนั่นจะจ้องล้างจองผลาญฉันอีกรึเปล่า คุณมันเห็นแก่ตัว มายุ่งกับฉันทำไม ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับความแค้นคุณสักนิด”“พลอย” แฮร์ริคพยายามจะเข้าไปหาพัดพารัชชา ทว่ายิ่งเขาเข้าไปใกล้ปลายมีที่อยู่ในมือของหญิงสาวก็เริ่มกินเนื้อของเธอจนเห็นมีเลือดแดงฉานไหลออกมา“อย่าทำแบบนี้พลอย”“อย่ายุ่งกับเธอ” อนนท์เข้ามา

  • กลรักทัณฑ์สวาท   ตอนที่43 หมากในเกม

    “อีพลอย!” พิมพิรายาได้ยินเช่นนั้นก็โกรธจนมือไม้สั่น จากนั้นก็ปรี่เข้าไปจะทำร้ายพัดพารัชชา ทว่าแฮร์ริคก็มาขวางเอาไว้“ทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไงฮะ! แกต้องการอะไร” ปึก ปึก พิมพิรายาลงมือกับพัดพารัชชาไม่ได้เธอก็ฟาดกำปั้นไปที่อกของแฮร์ริคแขวิไลยืนกำหมัดแน่นดูสถานการณ์อย่างเจ็บปวดหัวใจ ไม่น่าเลย เธอควรจะเตือนลูกสาวของเธอก่อนที่จะตกลงแต่งงานกับแฮร์ริค เชื่อได้เลยว่ามันสองคนผัวเมียจะต้องรวมหัวกันทำให้ลูกของเธอเสียใจแน่“คุณรู้เรื่องนี้ใช่ไหมคะคุณเฟรด”เฟรดก้มหน้างุดเมื่อหญิงสาวที่ยืนข้างๆ กำลังมองค้อนเขาด้วยสายตาโกรธเคือง “ผมขอโทษครับ ผมเป็นเพื่อนกับแฮร์ริค”“พลอย” อนนท์แทรกทุกคนเข้ามาหาพัดพารัชชา เพราะรู้ว่าตอนนี้เธอต้องการคนที่อยู่เคียงข้าง“พี่นนท์”“ถ้าพลอยอยากไปจากที่นี่ พี่จะพาไป”“ค่ะ” พัดพารัชชารีบจับมือของอนนท์เอาไว้ เพราะตอนนี้หัวใจของเธอไม่พร้อมรับรู้อะไรตรงนี้ต่อไปแล้ว“มึงจะไปไหนอีพลอย อีลูกเมียน้อย” พิมพิรายาตวาดลั่นตามหลังพัดพารัชชาที่กำลังเดินหนีไปพร้อมอนนท์ เธออยากจะฉีกเนื้อพัดพารัชชาเป็นชิ้นๆ ที่ทำให้เธอ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status