Share

ตอนที่3

last update Terakhir Diperbarui: 2025-02-06 10:11:06

เสียงฝีเท้าของผู้คนมากมายที่มุ่งตรงมาทางนี้ ทำให้ฝ่ามือหนาของบุรุษที่กำลังจ้องมองแผ่นหลังบอบบางของสตรีที่นอนหมดเรี่ยวหมดแรงอยู่ข้างกายด้วยประกายเย็นชา ตวัดผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นมาคลุมร่างของนางเอาไว้ ก่อนตัวเขาจะลุกขึ้นมาคว้าเอาเสื้อผ้าที่เกลื่อนอยู่บนพื้นมาสวมใส่อย่างไม่ทุกข์ร้อนใจอันใด พอดีกับที่ประตูนั้นได้เปิดออกกว้าง พร้อมกับผู้คนมากมายที่กรูกันเข้ามา

เฉินหลี่เจินที่หลับตาแน่น ปล่อยให้น้ำตาไหลนอง ริมฝีปากบวมช้ำกดลึกขึ้นอย่างเย้ยหยัน คนสารเลวพวกนั้นคงกำลังหัวเราะเยาะนางอยู่ในใจ เสียงหวีดร้องคุ้นหูที่ดังขึ้นราวกับตกใจหนักหนาของคนเหล่านั้น ทำให้มือเล็กกำเข้าหากันแน่นจนสั่นเทา ความเกลียดชังกลืนกินนางจนด้านชา ไม่สนใจความวุ่นวายที่เกิดขึ้นเบื้องหลังแม้แต่น้อย ปล่อยให้คนพวกนั้นแสดงงิ้วกันตามแต่ใจ

สวรรค์เหตุใดจึงได้ใจร้ายกับนางนัก คนพวกนั้นร้ายกาจกับนางก่อนมิใช่หรอกหรือ สิ่งที่นางตอบโต้ล้วนแล้วแต่ต้องการที่จะปกป้องตัวเอง แล้วเหตุใดจึงลงโทษนางเช่นนี้

หลังจากนี้นางก็พอจะรู้ถึงชะตากรรมของตัวเอง เฉินหลี่เจินนางได้แต่คิดอย่างขมขื่นใจ

เรื่องราวที่เกิดขึ้นสร้างความอับอายขายหน้าให้กับตระกูลเฉินเป็นอย่างมาก ผู้คนต่างพากันพูดถึงเรื่องของนางอย่างสนุกปาก ว่าคุณหนูใหญ่เฉินหลี่เจิน โฉมสะคราญที่งดงามเป็นเอกใฝ่ต่ำแอบคบหากับชายเก็บฟืนที่อาศัยอยู่หมู่บ้านชนบท ลักลอบพากันมาทำเรื่องบัดสีถึงในเรือน ท่ามกลางสักขีพยานมากมาย

ใช่แล้ว ชายชั่วผู้ที่ย่ำยีนางคือ หยางซานตง ชายเก็บฟืนและเผาถ่านเลี้ยงชีพ เมื่อนางได้รับรู้นางถึงกับร่ำไห้ออกมาอย่างไม่อาจอดกลั้น นางเคยเห็นชายผู้นี้มาก่อน อีกฝ่ายมักจะมาส่งถ่านที่จวนตระกูลเฉิน เป็นบุรุษร่างกายสูงใหญ่ ใบหน้านั้นเต็มไปด้วยหนวดเครา จนดูน่ากลัว นางไม่ยอมออกมาพบหน้าผู้คน เก็บตัวเงียบอยู่เพียงในเรือนของตัวเอง

สวรรค์ช่างเกลียดชังนางจริงๆ

เรื่องราวในครั้งนี้ทำให้นางต้องแต่งให้กับชายชั่วผู้นั้นอย่างไม่อาจที่จะหลีกเลี่ยง แม้แต่ผู้เป็นบิดาก็มิอาจช่วยเหลืออันใดนางได้ แม้จะรู้ว่านางโดนผู้อื่นใช้วิธีสกปรกทำร้าย แล้วยังจับคนที่กระทำผิดมาลงโทษไม่ได้ นางรู้อยู่เต็มอกว่าบิดานั้นปิดตาตัวเองในเรื่องนี้แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าผู้ใดลงมือ แต่ก็ไม่อาจที่จะกล่าวโทษออกมา เขาไม่อยากให้ตระกูลเฉินฉาวโฉ่ไปมากกว่านี้ สร้างความโกรธแค้นให้เฉินหลี่เจินเป็นอย่างมาก

ท่านนายอำเภอเฉินแม้จะสงสารบุตรสาวมากเพียงใด แต่เมื่อนางหม่นหมองไปเสียแล้ว จึงได้แต่ทำใจยอมปล่อยนางให้ตบแต่งกับชายต่ำต้อยผู้นั้น แต่ก็ชดใช้ให้นางด้วยการมอบสินเดิมให้นางมากพอให้ได้ตั้งตัว แม้จะไม่มากมายเช่นยามที่คุณหนูตระกูลใหญ่ออกเรือนก็ตาม แต่นางก็จะไม่ลำบาก หากรู้จักอดออม

หลังจากที่จำใจเข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกับชายกักขฬะ เพื่อไม่ให้ตระกูลเฉินเสื่อมเสีย เป็นที่ติฉินนินทาไปมากกว่านี้ เฉินหลี่เจินนางก็จำต้องออกจากตระกูลเฉิน นางรับรู้ได้ว่าตัวเองเป็นเนื้อเน่าที่ถูกตัดทิ้งเสียแล้ว และไม่อาจที่จะหวนคืนมาที่แห่งนี้ได้อีก นางเดินทางมายังเรือนหลังเล็กๆ ท้ายหมู่บ้านชนบทด้วยน้ำตานองหน้า มองรถม้าที่ขนย้ายข้าวของของนางจากไปอย่างเศร้าหมอง นางปล่อยให้ชายผู้นั้นขนหีบใบใหญ่ของนางเข้าไปในเรือนหลังเล็กนั้น ทุกหีบล้วนเป็นเครื่องใช้ของสตรีทั้งเสื้อผ้าและเครื่องประทินผิวแน่นอนว่าทุกอย่างล้วนเป็นของที่ดีมาก หนึ่งใบเป็นหีบสินเดิมของนางที่เป็นผ้าพับเนื้อดีเต็มหีบ มีเพียงหีบสินเดิมใบเล็กเท่านั้นที่นางถือติดตัวเอาไว้ตลอดเวลา มันมีเครื่องประดับราคาสูงอยู่หลายชิ้นและทองคำอีกจำนวนหนึ่ง

เมื่อชายผู้นั้นขนหีบเข้าไปหมดแล้วก็ไม่สนใจนางอีก ท่าทางยโสของอีกฝ่ายทำให้นางยิ่งรู้สึกรังเกียจและเกลียดชังชายผู้นี้เป็นอย่างมาก และดูเหมือนว่าเขาเองก็ไม่ได้ชมชอบนางเช่นกัน

ตั้งแต่วันแรกที่เหยียบย่างเข้ามาในเรือนหลังนี้ เฉินหลี่เจินนางเก็บตัวเงียบอยู่เพียงในเรือนนอน ไม่ย่างเท้าออกมาจากเรือนอีกเลย แม้ว่าผู้คนที่นี่จะไม่มีผู้ใดรู้จักนางก็ตาม ไม่สนว่าชายที่อยู่ร่วมเรือนจะไปอยู่ที่ไหน เขาเองก็ไม่สนใจนางเช่นกัน ชายผู้นี้มีสายตาที่น่ากลัวมาก นางไม่แม้แต่จะกล้าสบตากับเขา อยู่เงียบๆ เพียงคนเดียวในห้อง นางไม่ไปยุ่งวุ่นวายกับเขา เขาก็ไม่มายุ่งวุ่นวายกับนาง ต่างคนก็ต่างใช้ชีวิตของตัวเอง นางไม่มีทางยอมรับชายเก็บฟืนยากจนข้นแค้นผู้นี้มาเป็นสามีเด็ดขาด

นางคิดว่ารอให้เรื่องของนางนั้นเงียบไปเสียก่อนนางจะมอบเงินให้ชายผู้นี้สักก้อนหนึ่ง เพื่อให้เขาหย่าให้นาง แล้วนางจะกลับไปอยู่ในอำเภอ นางไม่มีวันอยู่ที่นี่ไปจนตายแน่ เมื่อถึงวันนั้นนางจะเอาคืนทุกคนที่ทำกับนางอย่างสาสม

เฉินหลี่เจินนางเป็นคนแค้นแรงเกลียดแรง นางจะรอวันที่จะได้ชำระความกับคนเหล่านั้น

เรือนหลังนี้เล็กกว่าเรือนนอนของนางที่ตระกูลเฉินเสียอีก มันเอียงกระเท่เร่จนแทบจะพังลงมา แต่ก็ยังดีที่แบ่งเป็นสัดส่วนดูสะอาดสะอ้าน เรือนนอนที่นางอยู่เป็นห้องขนาดเล็ก พอสำหรับวางเตียงเล็กหนึ่งหลัง ตู้หนึ่งหลังและหีบอีกไม่มีกี่ใบ พื้นห้องนั้นมีแผ่นไม้ปูทับบนพื้นดินที่ถูกอัดจนแน่นอีกทีหนึ่ง

เฉินหลี่เจินในทุกวันนางจะคิดวางแผนการในการแก้แค้นเอาไว้มากมาย นางรอโอกาสที่จะถึงวันของนาง สินเดิมที่บิดามอบให้นางไม่แม้จะนำออกมาใช้เพื่อความสุขสบาย ชีวิตของนางมีแต่การแก้แค้นเท่านั้น นางคอยระวังกลัวว่าชายชั่วผู้นั้นจะมาแอบขโมยของของนางไป แม้จะไม่เห็นอีกฝ่ายในระยะสายตาอีกแต่นางก็ไม่อาจวางใจ การจะชำระแค้นจำต้องมีเงินที่จะใช้ว่าจ้าง นางจึงยกแผ่นไม้แผ่นหนึ่งออกและขุดดินตรงนั้นจนเป็นหลุมที่สามารถใส่กล่องลงไปได้ นางนำสินเดิมทั้งหมดใส่กล่องแล้วห่อด้วยผ้าอีกชั้นหนึ่งใส่ไว้ในหลุมแล้วเอาแผ่นไม้ปูทับไว้วางกล่องใบใหญ่ทับเอาไว้อีกชั้นหนึ่ง นางจึงได้เบาใจว่าจะไม่มีใครมาขโมยมันไป

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน   บทส่งท้าย

    เสียงเปิดปิดประตูดังขึ้นอย่างแผ่วเบา ก่อนร่างสูงของบุรุษเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่ตอนนี้มีหนวดเคราบางเบาส่งให้เขายิ่งดูหล่อคมมีเสน่ห์น่าหลงใหลซานตงก้าวเดินเข้ามาอย่างแผ่วเบาแล้วหยุดอยู่ตรงด้านหน้าเตียงนอนหลังใหญ่ที่มีร่างอวบอิ่มของภรรยาที่กำลังนอนตะแคงด้านข้างขดกายอย่างน่าเอ็นดู ตอนนี้อายุครรภ์ของนางย่างเข้าเดือนที่เจ็ดแล้วอีกเพียงไม่นานบุตรของเขาก็จะออกมาลืมตาดูโลกเขาจ้องมองใบหน้างดงามของภรรยาที่หลับตาพริ้ม ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอขึ้นเล็กน้อยดูมีความสุขราวกับตอนนี้นางกำลังหลับฝันดี แม้นางจะกำลังตั้งครรภ์แต่ก็ยังงดงามเย้ายวนอย่างที่สุด จนคนแอบมองใจกระตุกสั่นไหว เขาอยากจะทักทายเจ้าก้อนแป้งอีกแล้วมือหนาจึงค่อยๆ ปลดอาภรณ์ออกจากเรือนกายแข็งแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามจนเหลือเพียงกางเกงตัวในบางเบา เคลื่อนกายหนาเข้าไปนอนซ้อนแผ่นหลังเล็กแผ่วเบาหลี่เจินที่รับรู้ถึงสัมผัสแผ่วเบาของมือใหญ่ที่ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของนาง ศีรษะที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมดกดำเงางามกับกลิ่นหอมอันคุ้นเคยกำลังซุกไซ้ดอมดมไปทั่วซอกคอและลาดไหล่ขาวนวลที่ไม่รู้ว่าเปล่าเปลือยไปตั้งแต่เมื่อไหร่"ท่านพี่ อ่า"มือเล็กที่ตั้งใจจะยกขึ้นดันศ

  • ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน   ตอนที่41

    แล้วในที่สุดวันมงคลของคุณหนูฉีหลานเฟิ่งและท่านแม่ทัพต้วนฝูชิงก็มาถึง เจ้าสาวในวันนี้นั้นงดงามเป็นอย่างมาก จนผู้ที่มีส่วนในความสำเร็จครั้งนี้นั้นยิ้มแก้มปริ หลี่เจินรู้สึกยินดีกับเด็กสาวผู้นั้นเป็นอย่างมากที่นางจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเสียที เรื่องราวของคุณหนูฉีหลานเฟิ่งและคนรัก ดูเหมือนว่าจะลงเอยกันได้ด้วยดี ดูได้จากสีหน้าของเจ้าบ่าวที่อิ่มเอิบแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข แต่ได้ยินมาว่ากว่าจะปรับความเข้าใจกันได้แม่ทัพต้วนฝูชิงผู้ยิ่งใหญ่แทบจะหลั่งน้ำตากันเลยทีเดียว ต่อจากนี้ไปนางได้แต่อวยพรให้ชีวิตคู่ของทั้งสองมีแต่ความสุข ครองรักกันไปจนแก่เฒ่าวันเวลาผันผ่าน ผู้คนต่างใช้ชีวิตดำเนินไปตามวิถีทางของตัวเอง มีเรื่องราวผ่านมามากมาย รวมไปถึงข่าวคราวจากชายแดนที่ร่ำลือกันอย่างหนาหู ผู้คนที่แวะเวียนเข้ามาใช้บริการในหอเหม่ยฮวาต่างก็กล่าวถึงเรื่องนี้ ข่าวที่ได้รับฟังมานั้นทำให้หลี่เจินตกตะลึงอยู่ไม่น้อย ว่ากันว่าในค่ายทหารรักษาชายแดนมีหญิงงามผู้เป็นนางคณิกาที่ลือเลื่องถึงความร้อนแรง สามารถสร้างความเกษมสำราญให้บรรดาเหล่าทหารกลัดมันจนเลี่ยงชื่อไปทั้งค่าย ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ปีนป่ายเป็นนางคณ

  • ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน   ตอนที่40

    เช้าวันรุ่งขึ้นผู้คนต่างโจษจันเกี่ยวกับเรื่องราวในตระกูลเฉินที่ในตอนนี้จวนนายอำเภอถูกปิดเงียบ ไร้เงาของคนภายในจวนไม่เว้นแม้แต่บ่าวไพร่ เฉินอวี่จูถูกสามีหย่าขาดในข้อหาคบชู้สู่ชาย สร้างความอับอายให้แก่ตระกูลเป็นอย่างมาก เดิมทีโทษของนางคือห้าม้าแยกร่าง แต่ด้วยความเมตตาของท่านเจ้าเมืองและเห็นแก่หน้าบิดาของลูกสะใภ้ จึงเพียงเนรเทศนางออกจากเมืองซีโจวไปยังชายแดนทุรกันดาร หลังจากเฉินอวี่จูถูกเนรเทศออกไป ต่อมาก็มีข่าวการแต่งเข้าไปเป็นอนุภรรยาจวนตระกูลฮวนของเฉินอี้ซินผู้เป็นน้องสาวต่างมารดาของเฉินอวี่จู และนั่นก็เป็นที่กล่าวถึงของผู้คนอีกครั้งจนไม่มีผู้ใดที่ไม่รู้เกี่ยวกับถึงเรื่องนี้แม้แต่แม่ทัพตระกูลต้วน ต้วนฝูชิง บุรุษที่ผู้คนต่างรับรู้ว่าเขาคือคนรักของเฉินอี้ซิน ที่มีข่าวคราวรักสามเส้าออกมาให้ได้ยินอยู่บ่อยครั้ง คนผู้นั้นคงโศกเศร้าอยู่เป็นแน่แต่เปล่าเลย ตอนนี้ผู้ที่ทุกคนต่างคิดว่าเขาคงกำลังเศร้าโศกเสียใจที่สตรีคนรักกลายเป็นภรรยาของผู้อื่นกลับกำลังนั่งดื่มด่ำกับสุรารสเลิศบนชั้นสามของโรงเตี๊ยมอันดับหนึ่งอย่างสบายอกสบายใจ ข่าวนี้ช่างเป็นข่าวที่น่ายินดีที่สุดในรอบปี เขารู้สึกโล่งใจและยินดีเป็น

  • ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน   ตอนที่39

    จบสิ้นกันเสียทีหลี่เจินมองบ่าวไพร่ที่ลากเอาคนทั้งสองไปคุมขังเอาไว้ก่อนตามคำสั่งของเจ้าของจวนเพื่อรอคำตัดสินในวันรุ่งขึ้น กลิ่นอายและคราบความใคร่ที่ทั้งสองทิ้งเอาไว้ทำให้หลี่เจินรู้สึกพะอืดพะอมใบหน้าของนางประเดี๋ยวซีดขาวประเดี๋ยวแดงก่ำ จนต้องรีบหันกายเร่งฝีเท้าตามทุกคนออกไประหว่างที่ทุกคนกำลังพากันออกไปยังห้องโถงกลางเพื่อหารือเรื่องการตัดสินโทษของเฉินอวี่จูที่ได้กระทำการทุกอย่าง หยางซานตงที่เห็นว่าใบหน้างามของภรรยานั้นแดงก่ำจึงคิดขึ้นได้ว่านางนั้นก็อาจจะโดนพิษยาปลุกกำหนัดด้วยเช่นกัน จึงโน้มใบหน้าลงมากระซิบชิดใบหูเล็ก"เจินเอ๋อ ให้พี่ขับพิษกำหนัดให้ก่อนดีหรือไม่ ยังพอจะมีเวลานะ"คำของผู้เป็นสามีทำให้หลี่เจินตัวแข็ง มองอีกฝ่ายอย่างไม่อยากจะเชื่อ สายตาพราวระยับที่สื่อความนัยนั้นทำให้นางสะบัดร้อนสะบัดหนาว สถานการณ์เช่นนี้เขายังมีอารมณ์คิดเรื่องอย่างว่า"นี่ท่าน...ข้ามิได้ถูกพิษกำหนัดเสียหน่อย"หลี่เจินฟาดฝ่ามือลงบนบ่าแกร่งของบุรุษบ้าตัณหาเต็มแรง ก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินตามทุกคนไปยังห้องโถงไม่อาจที่จะทนมองหน้าอีกฝ่ายที่หื่นไม่ดูเวล่ำเวลาหยางซานตงยิ้มให้กับท่าทางเขินอายของภรรยาตัวน้อย ก่อนคิ้

  • ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน   ตอนที่38

    หลี่เจินเดินตามหญิงรับใช้นางนั้นมาจนถึงห้องห้องหนึ่ง เมื่อส่งนางถึงที่หมายหญิงรับใช้ผู้นั้นก็ปลีกตัวออกไปในทันที นางยืนชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะผลักบานประตูเข้าไป หลังประตูบานนั้นสตรีที่นางต้องการเจอตัวกำลังนั่งด้วยท่าทางเกียจคร้านละเลียดจิบสุราในมือด้วยใบหน้ามีความสุขยิ่ง สายตาที่ใช้จ้องมองนางวาววับดูไม่น่าไว้ใจแม้แต่น้อย"เจ้าต้องการอะไร มีสิ่งใดก็พูดมา"หลี่เจินเอ่ยถามอีกฝ่าย สายตานั้นจ้องมองสตรีจิตวิปลาสตรงหน้าอย่างระมัดระวัง"ใจร้อนเหมือนเดิมเลยนะเจ้าคะ พี่สาว"เสียงอ่อนหวานของเฉินอวี่จูนั้นฟังดูช่างเยือกเย็น ริมฝีปากที่แต้มชาดสีสดนั้นแสยะยิ้มที่ทำให้คนมองนึกถึงฆาตกรโรคจิต สตรีนางนี้เกินเยียวยาแล้วจริงๆ"เจ้ามิต้องกล่าวให้มากความ ถุงหอมใบนี้ไปอยู่กับเจ้าได้เช่นไร"หลี่เจินกดข่มความหวาดผวาที่ชวนให้หนาวเยือกเอ่ยถามอีกฝ่ายราวกับกำลังควบคุมโทสะ ท่าทางของนางทำให้สตรีตรงหน้าหัวเราะขึ้นมาราวกับกำลังเจอเรื่องตลกขบขัน"เอ...ข้าเอาถุงหอมใบนี้มาได้เช่นไรนะ เจ้าอยากรู้จริงๆ น่ะหรือ พี่สาว"เฉินอวี่จูเอ่ยกับสตรีหน้าโง่ตรงหน้าด้วยรอยยิ้มยั่วเย้า นางรู้สึกสมเพชเวทนาอีกฝ่ายยิ่งนัก เพียงนางให้บ่า

  • ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน   ตอนที่37

    แล้วงานเลี้ยงฉลองครบรอบวันเกิดของท่านนายอำเภอเฉินก็มาถึง ผู้คนในอาภรณ์งดงามหรูหราต่างหลั่งไหลเข้ามาร่วมอวยพรให้กับเจ้าของงานเลี้ยงผู้เป็นใหญ่ในอำเภอซีซาแห่งนี้ ผู้ที่มาร่วมงานต่างเป็นคนใหญ่คนโตและมีหน้ามีตาในสังคมชั้นสูงทั้งสิ้น และในครั้งนี้ดูท่าว่าจะจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่กว่าในทุกปี คาดว่าคงมีสิ่งพิเศษเป็นแน่เฉินอวี่จูในอาภรณ์งดงามหรูหรา ใบหน้าหวานนั้นถูกแต่งแต้มจนงามล้ำต่างได้รับคำชื่นชมและความสนใจจากผู้คนที่มาร่วมงาน นางหยัดยิ้มกว้างเคียงคู่มากับบุรุษรูปร่างสูงโปร่งใบหน้าหล่อเหลาคล้ายดังบัณฑิตผู้ทรงภูมิที่เหล่าสตรียังไม่ออกเรือนต่างชม้ายชายตามอง แม้ข้างกายของเขานั้นจะมีฮูหยินเช่นนางเคียงกายอนิจจาสายตาชื่นชมระคนอิจฉาเหล่านั้นหาได้ทำให้นางรู้สึกพอใจไม่ อันว่ามนุษย์นั้นมิรู้จักพอย่อมจะเป็นคำกล่าวที่มิได้เกินจริงแม้แต่น้อย รัก โลภ โกรธ หลง หากมันจะมีอย่างพอดีก็คงมิมีอันใดผิด แต่หากทะเยอทะยาน อยากได้ อยากมีมากจนเกินไปก็สามารถสร้างหายนะให้แก่ชีวิต แต่ดูเหมือนจิตใจของนางจะมืดบอดเกินกว่าจะมองเห็นเสียแล้ว ภายในจิตใจยังครุ่นคิดถึงแต่ชายอื่น ผู้ซึ่งมีฐานะเป็นสามีของพี่สาวต่างมารดา สายตาหวานน

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status