Novels by ฉู่เฉียว

เมื่อ เหยาเหยา ซุปเปอร์​สตาร์​ดาวร้ายแถวหน้า​ของวงการประสบอุบัติเหตุ​จมน้ำเสียชีวิต​ ในวัยแค่25 ปี ดันมาโผล่ในร่าง คุณ​หนู​ เมิ่งอ้ายเย่ว คุณ​หนู​ผู้​แสนร้ายกาจ​ที่ชะตาอาภัพ​ บิดา​ มารดา​ เสียชีวิต แถมหน้าตาอัปลักษณ์​ อ้วนฉุ อารมณ์​ร้าย ขี้โมโห​ ตามหึงหวงจนคู่​หมายไม่ปรารถนา​ รังเกียจ​เข้าขั้นเกลียดชัง​ ดีหน่อยที่พ่อแม่ว่าที่สามียังเอ็นดู​ ไม่อย่างนั้นคงถูก​เฉดหัวออกจากจวนแล้วเป็นแน่ เหอะ แต่ใครจะสนใจเล่า อย่ามายุ่งกับข้า ข้าจะแปลงโฉม อ้วนขนาดนี้ข้ารับไม่ได้!!!!

หานอวี๋เฟิ่ง นางจะทำเช่นไร เมื่อต้องมารองรับความแค้นและความปรารถนาของ แม่ทัพเซียวไป๋ซาน ซึ่งเป็นอดีตคนรักของมารดาและยังกลายมาเป็นพี่ชายของนาง เมื่อมารดาของนางได้แต่งให้กับบิดาของเขา ...เรื่องราวที่แสนยุ่งเหยิงนี้จะจบลงเช่นไรกัน... "อยากรู้เสียจริงว่า หากมารดาของเจ้า รู้ว่าตัวเองมิได้เป็นเพียงมารดาเลี้ยงของข้าแต่ยังได้รับเกียรติให้เป็นท่านแม่ยายของข้าด้วย นางจะรู้สึกดีใจเพียงไรกัน"

เมื่อสาวรูป​ร่างบึกบึน​ลูกชาวไร่ชาวสวนต้องมาอยู่ในโลกอีกยุคหนึ่ง ที่แทบจะไม่มีความเทพทรูเหมือนในนิยายที่เคยอ่านเลย มีเพียงความรู้​ที่อัด​แน่น​อยู่​ในหัวและสองมือที่ช่างดูบอบบางยิ่งนัก จะสามารถ​ฝ่าฟันอุปสรรค​พาตัวเองให้อยู่รอด​ได้หรือไม่​

สตรีนั้นแสนประหลาดชมชอบบุรุษร้ายกาจมากกว่าบุรุษแสนดี...แต่แล้วเหตุใดยอดบุรุษเช่นข้าผู้นี้ ถึงได้ชมชอบสตรี...ขี้เมา เมื่อหญิงสาวคอสุราจากโลกอนาคต มาเกิดใหม่ในร่างของบุตรสาวเถ้าแก่หอสุราที่กำลังจะปิดตัวลง นางจะทำอย่างไรล่ะทีนี้ ทั้งยังต้องปะทะกับเจ้าหนี้ขาโหด ผู้เป็นอันธพาลตัวตึงซะด้วย ชีวิตก็ว้าวุ่นเลยทีนี้

เคธี่ สาวสองที่ทุ่มเทให้กับความรัก เป็นคนมีความสามารถรอบด้าน ไม่ว่าสิ่งใดที่สตรีที่ดีพร้อมสมควรจะมี นางมีหมด งานบ้านงานเรือน เย็บปักถักร้อย นางล้วนทำทุกอย่างอย่างตั้งใจ ทุกอย่างนั้นนางล้วนทำเพื่อชายคนรัก เพียงแค่ชายคนรักเอ่ยปาก แต่ชีวิตที่กำลังรุ่งโรจน์ของนางต้องพังลง เมื่อเกิดโรคระบาดขึ้น ร้านเสริมสวยของนางจำต้องปิดตัวลง การใช้ชีวิตเข้าสู่ยุคข้าวยากหมากแพง บิดาที่รักยิ่งก็มาจากไปเพราะโรคระบาด จนรู้สึกเคว้งคว้างไปหมด คนรักที่คิดพึ่งพิงก็กลับมาทอดทิ้งในวันที่หมดสิ้นทุกอย่าง โดยข้ออ้างที่ชายผู้นั้นใช้เพื่อจะทิ้งนางไปคือการที่นางมีลูกให้กับเขาไม่ได้ นางท้อแท้ในชะตาชีวิตจนเลือกทางผิด เพราะอารมณ์ชั่ววูบจึงเลือกที่จะจบชีวิตตัวเองลง ก่อนตายก็พร่ำภาวนาต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ หากเทพยาดามีจริง ชาติหน้าลูกขอให้เกิดมาเป็นหญิงแท้ มีบุรุษที่รักมั่น มีบุตรให้อุ้มชู แต่นึกไม่ถึงว่าคำขอของนางจะเป็นจริงและรวดเร็วถึงเพียงนี้ ตื่นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในร่างของสตรีแต่เป็นสตรีที่ตัวเหม็นมาก และนางยังมีบุตรชายที่มอมแมมราวกับลูกแมวจรจัด ส่วนสามีน่ะหรือ นางมีสามีเป็นชายเก็บฟืน

ขอโอกาสให้ฉันรักคุณอีกครั้ง ชีวิตนี้ ฉันจะรักแค่คุณ คุณสามีที่รัก เจิ้งซิงอี ในอดีตนั้นเพราะโง่งมในรัก จึงกระทำเรื่องชั่วช้า ทำเรื่องผิดพลาดเอาไว้มากมาย ซึ่งเธอรู้ดีแก่ใจ ว่าคนเช่นเธอตายไปย่อมต้องตกนรก แต่เมื่อเธอต้องตายจริงๆ เธอกลับไม่ได้ตกนรกอย่างที่คิด และแน่นอน เธอย่อมไม่ได้ขึ้นสวรรค์เช่นกัน แต่เธอกลับกลายเป็นดวงวิญญาณดวงหนึ่ง ที่ไม่ได้ไปผุดไปเกิดต้องทนมองคนที่เธอรักและรักเธอใช้ชีวิตอยู่อย่างยากลำบาก มองพวกเขามีชีวิตอย่างคนที่อยู่ไม่สู้ตาย เพราะการกระทำของเธอ แต่เธอกลับไม่อาจที่จะช่วยเหลือสิ่งใดได้ เธอที่เป็นเช่นนั้นย่อมรู้สึกเจ็บปวดทุกข์ทรมานเสียยิ่งกว่าการต้องตกนรกหมกไหม้เสียอีก แต่ไม่รู้ว่าเพราะสวรรค์เมตตาหรือนรกไม่ต้อนรับคนชั่วเช่นเธอหรืออย่างไร จึงส่งให้เธอได้กลับมาแก้ไขอดีตของตัวเองอีกครั้ง

นางหงส์ที่พลัดพราก หวนกลับคืนรวงรังอีกครั้ง เพื่อทวงคืนและปกป้อง แผ่นดิน และ บุคคลอันเป็นที่รัก 'นางหงส์สลัดปีก ขาวฟูฟ่อง เนื้อนวลผ่องเสลาดั่งจันทร์ฉาย ตระกอง กอดแนบเนื้อมิรู้คลาย ลูบไล้กาย สอดประสานสมใจปอง ยอดพยัคฆ์แข็งแกร่งราวเหล็กกล้า ขับเคลื่อนกายาของเราสอง ฝ่ามือหนาบีบเคล้นเป็นทำนอง ตามครรลองแห่งวสันต์รัญจวนใจ บทเพลงรักบรรเลงจรุงจิต กายแนบชิดเติมเต็มสุขสดใส หงส์มังกรเกี่ยวกระหวัดขยับไป เชื่อมสายใยแห่งรักให้หลั่งริน สะโพกสอบบดอัดบุปผาร่อน ส่ายวนว่อนร้อนเร่าทั้งหยางหยิน เร่งจังหวะให้ซาบซ่านเป็นอาจิณ ต่างดื่มกินรสรักสลักทรวง'

ชาติก่อนอายุปา​เข้าเลข3​ไม่เคยได้รู้จักคำว่ารักแรกพบ พอตาย รักแรกพบที่ว่า วิ่งชนหน้าหงาย ดั๊นนน มาอยู่ในร่างที่ชายผู้นั้นเกลียดแสนเกลียด​ซะนี่...ท่านแม่ทัพเจ้าขา เอ็นดูข้าสักนิดนะเจ้าคะ จุ๊บุ จุ๊บุ น้ำขิง สาวแว่น แสนเชย จินตนาการ​สูง ชอบอ่านนิยาย เป็นชีวิตจิตใจ​ต้องตายลงเพราะภาวะหัวใจ​วายเฉียบพลัน ตอนอ่านฉากถึงพริกถึงขิง​ในบทนิยาย ทั้งที่ยังไม่เคยมีแฟน ไม่เคยสัมผัส​คำว่ารัก เพราะ​เธอ​นั้นเฉิ่มเชยจนไม่มีใครมาขายขนมจีบ เหอะ พวกตาถั่ว แต่ตายแล้วแทนที่จะกลายเป็น​วิญญาณ​ไปผุดไปเกิดดันมาเข้าร่าง คุณ​หนู อารมณ์​ร้าย ขี้วีน​เอาแต่ใจ แต่พ่อแม่และพี่ชายรักโคตร​ๆ เมิ่งเสี่ยวหลาน ที่จบชีวิตลงเพราะโดนผลักตกน้ำ ด้วยฝีมือของน้องสาวต่างมารดา เมิ่ง​เสี่ยว​หลาน​ นั้นนับว่าเป็น​คนอารมณ์ร้ายแต่งดงาม​มาก มีรักมั่นคงต่อ แม่ทัพ​ใหญ่​ ซ่งหลงเย่สหายของพี่ชาย​ ที่เกลียด​นางมากกก

ว่านเย่วอิง สตรีร้ายกาจแห่งแคว้น นางร้ายที่จุดจบนั้นถูกพระเอกวางยาพิษให้ทุกทรมาน เลือดนั้นไหลออกทางทวารทั้งเจ็ดจนตาย ชะตาชีวิตของตัวละครนางนี้แทบทำให้ อิงอิง นั้นอยากร้องไห้ เพราะนางนั้นดันตายแล้วมาอยู่ในร่างของสตรีนางนี้ มันอาจจะดีหากนางย้อนมาแล้วสามารถพลิกชะตาให้ตัวร้ายกลายเป็นนางเอกเช่นในนิยายหลายๆ เรื่องที่เคยอ่าน แต่นางนั้นเป็นตัวโง่งม สวยแต่ไร้สมอง ไร้ความสามารถ จะใช้สิ่งใดมาตะเกียกตะกายให้ร่างนี้ได้เป็นนางเอกกัน คุณหนูเช่นนางทำสิ่งใดไม่เป็นเลย จะใช้ความสามารถใดพาตัวเองให้รอดพ้นจากความตายเช่นในนิยายได้เล่า นางมิได้เป็นหมอ ทำอาหารหรือก็ไม่เป็น ความรู้ใดก็ไม่มี ก็นางเป็นคุณหนูที่ใช้ชีวิตดุจดั่งเจ้าหญิง บ้านนางร่ำรวยล้นฟ้า แล้วนางจะเหนื่อยดิ้นรนไปทำไมกัน แต่เมื่อนางหลุดมาอยู่ในนิยายเรื่องนี้ เห็นทีนางคงต้องอยู่นิ่งๆ ไม่ไปวุ่นวายกับผู้ใด แต่ว่านเย่วอิง เหตุใดเจ้าจึงสร้างเรื่องไว้มากมายถึงเพียงนี้ แล้วข้าจักเอาชีวิตรอดได้อย่างไรกัน นางจะไม่ยอมถูกพระเอกของเรื่องฆ่าตายเป็นอันขาด ในเมื่อยั่วยวนพระเอกไม่สำเร็จ นางก็ต้องหาบุรุษที่จะสามารถปกป้องนางจากพระเอกได้ แต่จะใครกันล่ะที่มีอำนาจเหนือพระเอกที่เก่งกาจออกปานนั้น

โจวซิ่วหลัน หญิงสาวในยุคปัจจุบันผู้ที่มีชะตาอาภัพรัก ชีวิตของเธอต้องคำสาป คนที่เธอรักทุกคนล้วนตายจากไป เพราะการกระทำอันเลวร้ายในอดีตชาติของเธอเอง เธอในอดีตทำลายชีวิตของคนผู้หนึ่งจนพังทลาย เป็นสาเหตุให้คนในครอบครัวของเขาตายจากเขาไปจนหมด จนผู้ชายคนนั้นผูกใจเจ็บตามล้างแค้นเธอ และกล่าวคำสาปแช่งเธอ จนเมื่อเธอได้ย้อนกลับมาในชาติอดีต เธอจึงขอเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของตัวเอง ชดใช้ในสิ่งที่เคยทำกับทุกคน เปลี่ยนความเกลียดชังของชายคนนั้นชดใช้ทุกอย่างให้กับเขา และผูกชะตารักกับเขาแทน แต่กว่าจะผูกชะตารักกับเขาได้ก็เล่นเอาเธอสะบักสะบอม

จะมีใครชีวิตบัดซบ​เช่นข้า หลี่หลินเฟย ผู้​นี้อีกหรือไม่​ ผู้​ซึ่ง​ไร้มารดาคุ้มหัวตอนอายุ​สิบสามหนาว บิดาก็แต่งภรรยา​ใหม่ในปีเดียวกัน​ เพื่อ​ให้มาดูแลบุตร​สาวเช่นข้า ไม่ ไม่ใช่​ ข้ากล่าวผิดไป นั่นมันก่อนแต่งที่บิดาบอกแก่ข้า เพื่อ​ตอบสนอง​ความต้องการ​ของ​ตนเอง​ต่างหากเล่า จนข้าที่เป็นบุตรตอนนี้​แม้แต่บ่าวรับใช้ยังมีความเป็นอยู่ดีกว่าเสียด้วยซ้ำ พอพ้นวันปักปิ่นมาเพียงเดือนเดียวบิดากลับตายจากไปอีกคน ทิ้งข้าไว้เผชิญ​ชะตากรรม​ต่อสู้กับมารดาเลี้ยงผู้โฉดชั่วที่ยกข้าให้แต่งเป็น​อนุของขุนนางรุ่นราวคราวเดียวกับบิดาอีกดีที่มีคน​มาช่วยเหลือ​จึงรอดมาได้ นึกดีใจ​ว่าจะผ่านพ้น​คราวเคราะห์​ดันมาถูก​บุรุษ​เย็น​ชาต่ำช้า ย่ำยีอีก แต่เหตุ​ใดเมื่อตัดสินใจ​ที่จะจากมาใจข้าถึงเจ็บปวด​นัก .... สวรรค์​ข้าเคยไปล่วงเกิน​อะไรท่านหรือไม่....

"ท่านลุง ปล่อยท่านแม่ของข้าเดี๋ยวนี้นะ" เสียงเล็กที่ดังขึ้นนั้น เอ่ยอย่างเอาเรื่อง "....." มีลูกแล้วหรือนี่ องค์​ชายสามมู่เหยียนหรง ผู้​ครองตำแหน่ง​แม่ทัพใหญ่​แห่ง​แคว้น​เหลียว​ คิดอย่างแสนเสียดายนัก "บิดาของเจ้าเล่าเด็กน้อย" "ข้าไม่มีบิดา" มุมปากของบุรุษหล่อเหลาพลันยกขึ้นอย่างชั่วร้ายนัก "ถ้าอย่างนั้น​ ข้านี่แหละ จะเป็นบิดาให้เจ้าเอง" !!!!

น้ำหนึ่ง คุณแม่มือใหม่ที่สูญเสียลูกน้อยวัยหกเดือนไปด้วยโรคระบาดสายพันธุ์ใหม่ที่ไม่มียารักษาพร้อมดวงใจที่แตกสลายๆ แต่เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งกลับพบว่าตัวเองตื่นมาในสถานที่ ที่ไม่คุ้นเคยและอยู่ในร่างของใครก็ไม่รู้ แต่ที่เหลือเชื่อไปกว่านั้น นางได้เจอกับบุตรชายตัวน้อยอีกครั้ง แล้วนางจะทำอย่างไรต่อไปดี เพื่อให้ได้อยู่ใกล้ชิด และได้ดูแลเขา

เพราะความผิดพลาด จึงทำให้นาง ซูจือหลิง ต้องแต่งเข้าจวนแม่ทัพ ให้แม่ทัพพิทักษ์แดนใต้ เพื่อรอวันหย่า ................................................................. "เจ้ามิคิดหรือว่า ตอนนี้บุตรของข้าอาจจะกำลังฝังอยู่ในตัวเจ้า"

"ยอมเป็นสตรีของข้า อุ่นเตียงให้ข้า แล้วเจ้าจะอยู่รอดปลอดภัยในฐานะหญิงบำเรอของข้า" คำพูดน่ารังเกียจของคนผู้นี้ที่เอ่ยออกมามันช่างน่าชิงชังอย่างที่สุด นางไม่รู้หรอกว่าเขาและบิดาของนางมีบุญคุณความแค้นใดกันมาแต่หนหลัง แต่ก็ไม่ควรใช้ความรู้สึกที่มีต่อบิดามาข่มเหงรังแกกันเช่นนี้ เขาเกลียดชังนางถึงเพียงนี้เหตุใดจึงไม่ปล่อยให้นางตายๆ ไปซะ หรือการตายมันสบายไปสำหรับนาง จึงคิดจะเหยียบย่ำนาง ย่ำยีนางให้ตายทั้งเป็น "ข้ายังมีเรื่องที่ต้องจัดการ หวังว่าคืนพรุ่งนี้จะเห็นเจ้าแต่งกายงดงามรอปรนนิบัติข้าอยู่นะ"