บทที่ 4

10 นาทีที่แล้ว

ด้านเจนิสหลังจากที่ฉันมาถึงร้านตามที่พี่แป้ง บอกกับฉันมานั้น แต่ก็ไม่มีวี่แววของคนที่ฉันอยากเจอแต่อย่างใด ร่างบางเดินมานั่งในโต๊ะร่วมกับแป้งและเพื่อนๆ ของเธอและมีผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งที่ร่วมโต๊ะด้วย เมื่อมาถึงฉันก็ไม่รอช้าถามถึงคนที่ฉันอยากเจอทันที

"พี่แป้ง เลย์ละคะ"

"เลย์ ... เออ ใช่สิ เมื่อกี้เลย์นั่งอยู่โต๊ะนั้น เจมาช้าไปแค่ห้านาที สงสัยเลย์จะกลับไปแล้ว" พี่แป้งเอ่ยกับฉันมา

"ไหนๆ ก็มาแล้ว เจก็นั่งก่อนสิจ๊ะ" พี่แป้งเอ่ยกับฉัน แต่กับมีผู้ชายคนนึงที่นั่งข้างเพื่อนพี่แป้งนั้นยกยิ้มขึ้นมาให้ฉันๆ ดูคุ้นหน้าเขาอยู่นะ แต่ไม่รู้จัก

"คนสวย ดื่มอะไรดีครับ" พี่ผู้ชายใบหน้าหล่อที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มนั้นเอ่ยกับฉัน

"ว่าไงเจ ดื่มอะไรดี"

"ออนเดอะร็อค" ทุกคนในโต๊ะต่างดูตกใจกับฉัน

"เอางั้นเลยเหรอเจ"

"จัดมาเถอะค่ะ เจ อยากเมา" ฉันบอกกับพี่แป้ง จากนั้นผู้ชายคนนั้นก็ยื่นแก้วมาให้ฉันทันที

มือเรียวรับแก้วมาจากนั้นก็กระดกลงคอทันที ฉันไม่ใช่สายดื่มแต่วันนี้ฉันอยากเมาๆ เพื่อจะได้นอนหลับ ไม่ฟุ้งซ่านที่จะโทรหาเลย์ ฉันไม่อยากให้เขานั้นเกลียดฉัน ฉันดื่มไปเพียงแก้วเดียว และตอนนี้มันรู้สึกร้อนและมึนๆ หัว มันรู้สึกมวนท้อง อาจจะเป็นเพราะว่าฉันไม่ได้ดื่มนาน เมื่อเป็นเช่นนั้นฉันจึงลุกขึ้น

"เจ ขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ" ฉันเอ่ยกับพี่แป้ง

"เจ ไหวเปล่า"

"ไหวค่ะ สบายมาก" เจนิสเอ่ยไปเช่นนั้นเพราะไม่อยากให้แป้งนั้นเป็นห่วงตน จากนั้นฉันก็เดินไปยังห้อง น้ำทันทีฉันรู้สึกร้อนแปลกๆ อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ฉันดื่มเข้าไป

ด้านแป้ง ฉันไม่คิดเลยนะว่ายัยเจนิสจะดื่มออนเดอะร็อคอะไรแบบนี้เป็นด้วย เพราะยัยเจนิสไม่ใช่สายปาร์ตี้เหมือนกับฉันที่ออกมานั่งดื่มด่ำบรรยากาศที่ผับและร้านเหล้าแทบจะทุกคืน ฉันจะกล้าบอกยัยเจได้ยังไง ว่าเลย์ขอเลิกกับเจนิสเพื่อไปคบกับเพื่อนร่วมห้องของฉัน

อีกด้านของคนที่นั่งโต๊ะตรงกันข้าม ริวมองตามร่างบางที่เดินไปเข้าห้องน้ำจนลับตา

"ถ้ามึงจะมองตามเขาขนาดนั้น ก็ตามเขาไปเถอะ" เสียงไอ้เชี่ยรัณมันว่าให้กับผม ยอมรับว่ามองแต่เรื่องอะไรจะบอกพวกเพื่อนผม จากนั้นไอ้ริกก็กลับมาที่โต๊ะ

"ไอ้ริก น้องมึงกำลังสนใจสาว...วะ" เรียวตะที่นั่งดื่มเงียบๆ เอ่ยขึ้นมากับริก แต่นั้นกับได้สายตาคู่ดุจาก ริวไปแทน

"ใคร...วะ ไอ้ริวมันสนใจใคร" ริกไม่ได้ถามริว แต่ถามอรัณและเรียวตะแทน เพราะเขานั้นย่อมรู้นิสัยของริวดี ถึงสนใจใครและก็ไม่ยอมเอ่ยปากบอกเขาง่ายๆ

"สาวโต๊ะมึงอะ" เป็นอรัณที่บอกกับริก

"ใคร คนไหน" แต่นั้นกับยิ่งทำให้ริกถึงกับขมวดคิ้ว

"คนที่ลุกออกจากโต๊ะไปเมื่อกี้นะ ถ้ามันย้ายโต๊ะไปนั่งกับมึงได้มันคงไปนั่งกับพวกมึงแหละ แม่งดูแลน้องมึงด้วย"

"ออนเดอะร็อคนะเหรอ"

"ไร ของมึงครับ ออนเดอะร็อค เชี่ยไร พูดให้เคลียร์ดิสัส" ไอ้ริกเอ่ยมาเช่นนั้นพวกผมถึงกับขมวดคิ้วไปตามๆ กัน

"เธอสั่งกูออนเดอะร็อค กูเลยจัดให้ เป็นไงแก้วเดียวน้องเขาลุกเข้าห้องน้ำเลย สงสัยท่าจะมึน" ไอ้ริกยังเล่าต่อมาอย่างสนุกปาก แต่น้อยนักที่ผู้หญิงจะดื่มออนเดอะร็อค

"นั่นไงน้องเขามาโน้นและ" จากนั้นสายตาคมก็จับจ้องไปยังร่างบางที่เดินผ่านโต๊ะเขาไป

เจนิสหลังจากที่ฉันกลับเข้ามานั่งที่โต๊ะ ยอมรับว่าตอนนี้ฉันเริ่มมึนๆ หัวแล้ว และตอนนี้โต๊ะพวกฉันเหลือเพียงพี่แป้ง และก็เพื่อนพี่แป้งอีกหนึ่งคน ถ้าจำไม่ผิดน่าจะชื่อริต้า ฉันหยิบขวดบรั่นดีที่ตั้งอยู่ข้างพี่ริต้ามาจากนั้นก็เทลงแก้ว และกระดกลงคอทันที

"เจ พี่ว่าเบาๆ ก่อนไหม กลัวเรากลับคอนโดไม่ไหว" พี่แป้งเอ่ยกับฉันมา

"ไหว...ค่ะ คอนโด เจ อยู่ใกล้นิดเดียว" ฉันเอ่ยกับพี่แป้ง จากนั้นก็หันมาสนใจแก้วในมือตัวเองต่อ

ด้านแป้งฉันว่ายัยเจดื่มหนักแบบนี้มีหวังกลับไม่ได้แน่

ส่วนอีกคนที่เอาแต่จ้องมองร่างบางอยู่นั้น มือหนาหยิบแก้วขึ้นมาจิบเบาๆ สายตาจับจ้องไปยังหญิงสาวโต๊ะตรงข้ามที่เอาแต่กระดกลงคอไม่หยุด

อ่า...ขนาดผมเป็นผู้ชายแค่เห็นยัยนั้นกระดกลงคอแบบนั้นผมถึงกับขนลุก แต่ดูท่าที่แล้วเหมือนคนที่พึ่งหัดดื่ม ถ้ายัยนี้ไม่น็อคมาเตะผมได้เลย ริวได้แต่คิดในใจ

"ไง...มึงสนใจเธอจริงเหรอ" ริกที่สังเกตุสีหน้าน้องชายถึงกับขมวดคิ้วถามมาด้วยท่าทีสงสัย เพราะน้องชายนั้นเล่นจ้องมองเธอไม่ยอมละสายตา

"เปล่า..." คนปากแข็งได้แต่เอ่ยออกมา

"นี้แหละ สิ่งที่มึงกำลังหลอกกู แต่โทษทีวะไอ้น้อง กูย่อมรู้จักนิสัยมึงดีกว่าใคร เดะกูขอไลน์เธอกับริต้าให้ พวกเขาน่าจะรู้จักกัน"

"ไม่ต้อง" ริวถึงกับห้ามริกทันที เขาเคยขอไลน์สาวก่อนที่ไหน แบบนั้นเดะเสียชื่อหมด

"แม่ง มึงจะมาฟอร์มจัดอะไรตอนนี้ ไอ้ริว" ริกได้แต่สบถออกมาให้กับท่าทีของน้องชาย เรียวตะและอรัณทั้งสองหนุ่มถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความพอใจ ปกติริวเฟรนรี่จะตาย พอเจอคนถูกใจถึงกับนิ่ง ใช่จะนิ่งได้ซักเท่าไหร่คนอย่างไอ้ริว เรียวตะได้แต่ส่ายหัวให้กับเพื่อน

"แม่งนิ่งแบบนี้แหละ น่ากลัว ชิบ...หาย" อรัณที่นั่งจิบได้แต่เอ่ยว่าให้กับริว

ด้านเจนิสหลังจากที่ฉันกลับมาจากห้องน้ำฉันรู้สึกเหมือนมีใครบางคนที่จ้องมองฉันไม่หยุด ฉันเห็นตั้งแต่เดินกลับเข้ามาที่โต๊ะแล้ว แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร อีกอย่างเห็นพี่ริต้าบอกว่าพี่คนที่รินบรั่นดีให้ฉัน เขาเรียนที่ มอB ด้วย

ฉันเลิกสนใจโต๊ะตรงข้ามที่จ้องมองพวกฉันมา เพราะนิสัยของฉันๆ เป็นคนไม่สนใจใคร ฉันนั่งกระดกไปประมาณแก้วที่สาม และตอนนี้ฤทธิ์แอลกอฮอล์มันเริ่มตีขึ้นเรื่อยๆ จนฉันรู้สึกเริ่มจะตาลายแต่ก็ยังไหว

"เจ เป็นไงบ้าง ไหวไหม" พี่แป้งคงสังเกตุเห็นสีหน้าฉันที่ตอนนี้เริ่มแดงซ่านมาทั้งใบหน้า ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ฉันเริ่มเข้าไป

"ไหว...ค่ะ" ฉันตอบพี่แป้งไป จากนั้นไม่นานเสียงสมาร์ตโฟนของพี่แป้งก็ดังขึ้น

"เจ พี่ว่าเจเริ่มเมาแล้วนะ กลับคอนโดเถอะ"

"เจ ไม่เมาหรอกค่ะ พี่แป้งอย่าห่วงเลย"

"พี่จะกลับแล้วนะเจ โซ่มารับพี่แล้ว" พี่โซ่ที่พี่แป้งหมายถึงคือแฟนของพี่แป้งนั้นเอง

"พี่แป้งกลับไปเถอะค่ะ เจ อยู่คนเดียวได้"

"ริต้า แกจะกลับเลยไหม พอดีโซ่มารับฉันแล้ว"

"ไม่เป็นไร ฉันอยู่เป็นเพื่อนเจได้ แกไปเถอะ" เมื่อพี่ริต้าเอ่ยจบ พี่แป้งก็เดินออกจากโต๊ะพวกฉันไป และตอนนี้โต๊ะพวกเราจากที่นั่งหกคนก็เหลือแค่ฉันกับพี่ริต้ากันสองคนที่นั่งดื่มเป็นเพื่อนฉัน