ตอนที่31 เสพติด
ทริปทะเลจบลงโดยคนที่มีความสุขมากที่สุดคงหนีไม่พ้นณิชาที่ได้เปิดโลกกว้าง ได้เที่ยวได้เห็นในสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
ครืด ~ ครืด ~ ครืด ~
โทรศัพท์มือถือของซันเดย์สั่นเมื่อมีสายเรียกเข้า มือหนาล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดรับสายเมื่อคนที่โทรเข้ามานั้นคือมารดาที่เขาไม่ได้เจอหน้ามาหลายวัน
[ครับแม่]
[กลับมาจากเกาะหรือยัง] เสียงสไมล์ถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย
[พึ่งลงเครื่อง กำลังกลับคอนโดครับ] ซันเดย์ตอบไปตามความจริง
[ถ้าอย่างนั้นแวะมาหาแม่ที่บ้านหน่อย ยังไงก็ผ่านบ้านเราอยู่แล้ว แวะมาทานข้าวเย็น พาหนูณิชามาด้วยก็ได้”
“ครับ” สายตาคมมองหน้าเด็กสาวเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับผู้เป็นแม่ไป โดยไม่ถามความเห็นของเด็กสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
“เตมินแวะที่บ้านก่อน” เด็กสาวหันขวับมองหน้าชายหนุ่ม ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยคำถาม
“พี่เตมินจอดให้หนูลงข้างหน้านี้ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูนั่งแท็กซี่กลับเอง” เด็กสาวหันไปบอกกับเตมินที่ทำหน้าที่เป็นคนขับรถในวันนี้
“ฉันสั่งให้เธอลงจากรถหรือไง” เสียงเรียบหันไปถามเด็กสาวสีหน้าไม่พอใจ
“ก็คุณจะแวะไปที่บ้านไม่ใช่เหรอคะ”
“ก็ไปด้วยกันหมดนี่แหละ”
“แต่ว่าหนู..”
“ไม่มีแต่ ถ้าฉันไม
