Share

บทที่ 12

Author: หลิวหลีเสวียเสวี่ย
เมื่อมองชื่อของ 'ฉือเจียว' ฮั่วซือหานรู้สึกเหมือนสติกลับคืนมา

ตอนนี้เขารู้สึกสับสน เสื้อผ้าของเขาเปียกอยู่ครึ่งตัว ร่างกายเต็มไปด้วยรอยจูบจากผู้หญิง หายใจก็ยังไม่ทันตั้งตัว เมื่อครู่นี้เขาเพิ่งจะ...มีอารมณ์กับเธอ

เขาเกิดความรู้สึกกับฉือหว่าน!

เขาไม่ได้ชอบฉือหว่าน แต่เขาโทษตัวเองว่า เพราะเขาเองก็เป็นผู้ชาย และไม่อาจต้านทานเสน่ห์ของหญิงสาวที่เย้ายวนได้

ฮั่วซือหานกดรับสายโทรศัพท์ เสียงของเขาเมื่อพูดถึงฉือเจียวเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ยิ่งรู้สึกผิดก็ยิ่งรู้สึกเอ็นดู น้ำเสียงจึงอ่อนโยนกว่าปกติเล็กน้อย "ฉือเจียว"

จากปลายสายของฉือเจียว เสียงเพลงแนวเฮฟวีเมทัลดังแว่วมาทำให้เธอพูดเสียงหวาน "ซือหาน ตอนนี้ฉันอยู่ที่บาร์นะ"

ฮั่วซือหานตอบ "ห้ามดื่มเหล้า ให้ผู้ช่วยสั่งนมให้เธอแทน"

ฉือเจียว "รู้แล้วน่า ผู้ช่วยฉันก็ฟังคุณทุกอย่าง ซือหาน คุณมาสนุกด้วยกันสิ ฉันรอคุณอยู่"

ฮั่วซือหานหันตัวกลับ ตั้งใจจะออกไป

แต่ในตอนนั้น มือเล็กๆ มือหนึ่งยื่นเข้ามาจับที่ปลายแขนเสื้อเชิ้ตของเขาไว้แน่น

ฮั่วซือหานหันมอง ฉือหว่านเปียกโชกทั้งตัว สายเดี่ยวที่เธอใส่เปียกชุ่มจนแนบไปกับร่างกายเผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งที่งดงาม ดวงตาของเธอแดงก่ำ เธอดึงแขนเขาไว้สุดแรง ไม่ยอมให้เขาไป

ฮั่วซือหานขยับเล็กน้อย พยายามดึงแขนเสื้อของเขาออกจากมือของเธอ

แต่ฉือหว่านยังคงจับไว้แน่น ดวงตาแดงก่ำมองเขาอย่างดื้อดึง

ฮั่วซือหานกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นฉือหว่านพุ่งตัวเข้ามากอดเขาไว้ เธอกระซิบข้างหูเขาเสียงเบา "อย่าไปเลย ขอร้องล่ะ"

หลายปีมานี้ ฉือหว่านเติบโตขึ้นแล้ว แต่เธอก็ยังคงกลัวการถูกทิ้งไว้ข้างหลัง

เธอกลัวการยืนอยู่เพียงลำพังท่ามกลางถนนที่ผู้คนสัญจรไปมา

ฮั่วซือหานถูกรบกวนจนหมดทางปฏิเสธ เสียงของฉือเจียวดังมาจากปลายสาย "ซือหาน คุณได้ยินที่ฉันพูดไหม คุณรีบมาสิ"

ฉือหว่านเขย่งปลายเท้าขึ้น จู่ๆ เธอก็เรียกเขาเบาๆ ด้วยเสียงหวานนุ่ม "พี่ชาย~"

พี่ชาย!

คำเรียกนี้เคยเป็นของเด็กสาวในอดีตเพียงคนเดียว

แต่เด็กสาวคนนั้นไม่ใช่ฉือเจียวหรอกเหรอ?

ฮั่วซือหานสีหน้าเปลี่ยนไปทันที "ฉือเจียว ผมมีธุระด่วนหน่อย คงไปไม่ได้แล้ว"

เขาวางสายโทรศัพท์แล้วดันฉือหว่านไปชนกำแพง ฮั่วซือหานมองเธอด้วยสายตาคมลึกและเต็มไปด้วยคำถาม "ใครบอกให้เธอเรียกฉันว่าพี่ชาย? ฉือหว่าน เธอเป็นใครกันแน่?"

ฉือหว่านคล้องแขนรอบคอของเขาแล้วจู่โจมจูบลงบนริมฝีปากบางของเขา

ริมฝีปากของเธอนุ่มนวลและแดงสด จู่ๆ กลิ่นหอมอ่อนๆ ก็แผ่กระจายออกมา

เต็มไปด้วยความไร้เดียงสาที่เย้ายวน

ฮั่วซือหานไม่ได้หลับตา เขามองเธออยู่เช่นนั้น ขณะที่เธอก็ไม่ได้หลับตา ดวงตาคู่นั้นที่สดใสและเปี่ยมเสน่ห์ก็มองเขาอยู่

ทันใดนั้น ฮั่วซือหานก็พบว่าดวงตาของฉือหว่านคล้ายกับดวงตาของเด็กสาวในอดีตอย่างน่าประหลาด

ฉือหว่านจูบเขาอยู่พักหนึ่ง เมื่อเขาไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง เธอก็ถอยออกมา

"ช่างเถอะ"

ฉือหว่านหมุนตัวแล้วตั้งใจจะเดินจากไป

แต่ในตอนนั้น แขนของฮั่วซือหานก็รัดแน่นขึ้น

เขาดึงร่างบอบบางของเธอเข้าสู่อ้อมกอดของตัวเองโดยตรง กลิ่นอายของความเป็นชายที่อบอวลปกคลุมเธอจนทั่ว ฮั่วซือหานก้มหน้าลงแล้วจูบเธอทันที

...

บาร์

ฉือเจียวนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์พร้อมกับผู้ช่วยของเธอ ผู้ช่วยถามขึ้น "เจียวเจียว คืนนี้ประธานฮั่วไม่มาเหรอ?"

ฉือเจียวรู้สึกสงสัย ท่าทีของฮั่วซือหานตอนโทรศัพท์เมื่อครู่นี้ดูแปลกๆ เหมือนเขามีใครอยู่ด้วย

เธอรีบโทรหากู้เป่ยเฉินทันที "เป่ยเฉิน คืนนี้นายอยู่กับซือหานหรือเปล่า?"

กู้เป่ยเฉินตอบกลับ "เปล่าครับ พี่สะใภ้เจียวเจียว แต่เมื่อกี้พี่รองโทรหาผม ดูเหมือนจะมีผู้หญิงคนหนึ่งโดนยาเข้าไป"

กู้เป่ยเฉินเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ "พี่สะใภ้เจียวเจียว หรือว่าจะเป็นฉือหว่านที่โดนยา?"

ชีวิตส่วนตัวของฮั่วซือหานนั้นสะอาดมาก เมื่อก่อนมีเพียงฉือเจียวคนเดียวเท่านั้น ตอนนี้เพิ่มฉือหว่านมาอีกคน จึงคาดเดาได้ไม่ยาก

ฉือเจียวกำหมัดแน่นด้วยความโกรธทันที ที่แท้ฮั่วซือหานอยู่กับฉือหว่าน!

แต่ไม่นานนักฉือเจียวกลับยิ้มออกมา เธอพูดกับผู้ช่วยว่า "ช่วยจัดหายามาให้ฉันหน่อย"

ผู้ช่วยงง "ยาอะไรคะ?"

ฉือเจียวเผยรอยยิ้มบางๆ บนริมฝีปากแดงสด แล้วเอ่ยออกมาสองคำด้วยน้ำเสียงที่แฝงความเจ้าเล่ห์ "ยาปลุกอารมณ์!"

...

ในห้องอาบน้ำของวิลล่า ฉือหว่านถูกจูบจนขาอ่อนหมดแรง ร่างของเธอทรุดลงไปกับพื้น

ฮั่วซือหานใช้แขนที่แข็งแรงรั้งเอวอันบอบบางของเธอไว้ ช่วยให้เธอทรงตัวอยู่ได้

แก้มของฉือหว่านแดงก่ำ ทันใดนั้นเสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้น ฮั่วซือหานได้รับสายวิดีโอคอล

เป็นสายจากฉือเจียว

ฉือเจียวนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ ด้านหน้ามีแก้วเหล้าวางอยู่ เธอยิ้มสดใส "ซือหาน ฉือหว่านอยู่กับคุณหรือเปล่า เธอโดนยาเข้าไปใช่ไหม?"

ฮั่วซือหานไม่ตอบ

ฉือเจียวหยิบซองผงยาออกมา แล้วในสายตาของฮั่วซือหาน เธอเทผงยาลงในแก้วเหล้า ก่อนจะดื่มจนหมดแก้ว

ฮั่วซือหานขมวดคิ้ว "ฉือเจียว คุณดื่มอะไรไป?"

ฉือเจียวยิ้มสดใส "ยาปลุกอารมณ์ไงล่ะ"

ฉือหว่านตัวสั่นเล็กน้อย เธอไม่คาดคิดเลยว่าฉือเจียวจะวางยาตัวเอง

ใบหน้าหล่อเหลาแต่เย็นชาของฮั่วซือหานเริ่มมืดมน "ฉือเจียว!"

ในตอนนั้นเอง ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามาหาฉือเจียว เขาเข้ามาทักเธอ "สวัสดีครับคนสวย ผมขอเลี้ยงเหล้าคุณสักแก้วได้ไหม?"

ฉือเจียวชี้ไปที่วิดีโอคอลซึ่งมีฮั่วซือหานอยู่ในนั้น แล้วพูดกับชายหนุ่ม "นี่คือแฟนของฉัน แต่ถ้าเขามาไม่ถึงภายในครึ่งชั่วโมง คืนนี้ฉันก็จะเป็นของคุณ"

ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นอย่างสนใจ

ฮั่วซือหานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ฉือเจียว คุณกำลังทำอะไรอยู่?"

ใบหน้าของฉือเจียวสดใสงดงาม แต่แววตาและท่าทางเต็มไปด้วยความหยิ่งยโส "ซือหาน คืนนี้ระหว่างฉันกับฉือหว่าน คุณเลือกได้แค่คนเดียว"

"ซือหาน คุณมีผู้หญิงได้แค่คนเดียวเท่านั้น"

พูดจบ ฉือเจียวก็ตัดสายวิดีโอคอลทันที

ดวงตาของฮั่วซือหานลุกโชนไปด้วยความโกรธ เขากำโทรศัพท์แน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้นมาบนฝ่ามือ

"ฮั่วซือหาน คุณมีผู้หญิงได้แค่คนเดียว"

"แม่ คุณมีลูกสาวได้แค่คนเดียว"

ถ้อยคำที่คล้ายกันนั้นดังก้องอยู่ในหัวของฉือหว่าน ราวกับคำสาปที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เธอยืนอึ้งไป

ในตอนนั้น ความอบอุ่นจากร่างกายของฮั่วซือหานก็ถูกถอนออกไป เขาปล่อยมือจากเธอแล้วเดินออกไป

ฉือหว่านเงยหน้ามองเขา ฮั่วซือหานเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกชื้นอย่างรวดเร็ว เขาสวมเสื้อเชิ้ตและกางเกงสแล็กชุดใหม่

เมื่อเขากลับเข้ามาอีกครั้ง ดวงตาสีดำลึกคู่นั้นของเขาก็จับจ้องไปที่ใบหน้าของเธอ

"คุณชอบผู้ชายแบบไหน?"

"อะไรนะ?"

ฉือหว่านฟังไม่เข้าใจความหมายในทันที

ฮั่วซือหานพูดต่อด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง "ผมจะหาผู้ชายให้คุณสักคน หรือจะสองคนก็ได้"

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (30)
goodnovel comment avatar
rammy Shama
สงสารนางเอก
goodnovel comment avatar
ระวีวรรณ 1028
สงสารนางเอก
goodnovel comment avatar
ระวีวรรณ 1028
สงสารนางเอก
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 768

    ฮั่วซือหานอยู่กับฉือหว่าน?สีหน้าของลี่เจียวเปลี่ยนไปเล็กน้อย แล้วก็รีบปฏิเสธทันที “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอคิดผิดแล้ว ซือหานไม่มีทางอยู่กับฉือหว่านแน่!”“ลี่เจียว เธอมีอะไรถึงได้มั่นใจขนาดนั้น?”แน่นอนก็เพราะฮั่วซือหานถูกกู่ร่วมใจ!แค่เขาเข้าใกล้ฉือหว่าน เขาก็จะปวดหัวแทบทนไม่ไหวแน่นอนว่าลี่เจียวไม่มีทางบอกเรื่องกู่ร่วมใจให้เย่ฮวนเอ่อร์รู้ เธอแค่ยิ้มอย่างมั่นใจแล้วพูดว่า “เย่ฮวนเอ่อร์ ฉันกล้าพนันเลยว่า ซือหานไม่มีทางอยู่กับฉือหว่านแน่!”“ได้ งั้นเรามาพนันกัน ถ้าพี่ชายฉันไม่ได้อยู่กับหวานหว่าน ฉันแพ้ ฉันจะเรียกเธอว่า 'คุณย่าทวด' เลย!”“ตกลง ถ้าซือหานอยู่กับฉือหว่าน งั้นฉันแพ้ ฉันจะเรียกเธอว่า 'คุณย่าทวด'”ลี่เจียวกับเย่ฮวนเอ่อร์พนันกัน ฝ่ายที่แพ้ต้องเรียกอีกฝ่ายว่า “คุณย่าทวด”เย่ฮวนเอ่อร์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง “ลี่เจียว ตอนนี้ได้เวลาเฉลยแล้ว ฉันจะโทรหา หวานหว่านเดี๋ยวนี้เลย”“ดี ฉันนั่งรออยู่ตรงนี้แหละ เย่ฮวนเอ่อร์ คำว่า ‘คุณย่าทวด’ น่ะ เธอเตรียมพูดไว้ได้เลย”เย่ฮวนเอ่อร์กดโทรศัพท์หาฉือหว่านเสียงเรียกเข้าดังขึ้นสองครั้งแล้วก็มีคนรับสาย เสียงใสของฉือหว่านดังผ่านสายมา “ฮัลโหล ฮ

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 767

    เย่ฮวนเอ่อร์ยกมุมปากขึ้น “ได้สิ ฉันจะนั่งรอดูตรงนี้เลยนะ ลี่เจียว รีบโทรเลย!”เย่ฮวนเอ่อร์ก็ชัดเจนว่าอยากดูเรื่องสนุกลี่เจียวมั่นใจมาก เธอไม่เชื่อว่าฮั่วซือหานที่ถูกกู่ร่วมใจจะมีปัญหาอะไรลี่เจียวยกโทรศัพท์ขึ้น กดโทรหาฮั่วซือหาน เธอมองเย่ฮวนเอ่อร์ด้วยความมั่นใจ “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอดูไว้ให้ดี ถึงเวลาที่เธอจะหน้าแตกแล้ว!”เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ดังก้องไปมา แต่ไม่มีใครรับสายจากนั้นเสียงหญิงสาวที่เย็นชาและเป็นระบบก็ดังขึ้น “ขออภัย เบอร์ที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาลองติดต่อใหม่ภายหลัง”ฮั่วซือหานไม่รับโทรศัพท์เขาทำไมไม่รับ?ลี่เจียวเริ่มใจคอไม่ดี รีบกดโทรซ้ำไปที่เบอร์ของฮั่วซือหาน แต่ไม่ว่าจะโทรอีกกี่สาย ฮั่วซือหานก็ไม่รับเลยสักครั้งหัวใจของลี่เจียวค่อยๆ จมดิ่งลงสู่ก้นบึ้ง ฮั่วซือหานไม่รับสายเธอเมื่อคืนฮั่วซือหานยังนัดเธอมากินข้าวที่นี่ แต่วันนี้กลับไร้เงาเขาเขาหมายความว่าไง?พรวดตอนนั้นเอง เย่ฮวนเอ่อร์ก็หัวเราะออกมา เธอคอยสังเกตสีหน้าของลี่เจียวตลอด เห็นว่าหน้าของลี่เจียวเริ่มซีดเซียวก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นเย่ฮวนเอ่อร์หัวเราะเยาะอย่างไร้ความปรานี “

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 766

    เย่ฮวนเอ่อร์หยิบมือถือขึ้นมา ส่งวีแชทหาฉือหว่าน “หวานหว่าน หวานหว่าน เธออยู่ไหม”ตอนนี้ฉือหว่านเพิ่งผ่าตัดเสร็จในโรงพยาบาล กลับมาที่บ้านของเย่ฮวนเอ่อร์ เธอแวะมาเอากระเป๋าขณะนั้นมือถือของฉือหว่านก็ดังขึ้น เป็นข้อความวีแชทจากเย่ฮวนเอ่อร์ฉือหว่านตอบกลับว่า “ฮวนเอ่อร์ ฉันอยู่ที่บ้านเธอ มีอะไรเหรอ”“หวานหว่าน แน่นอนว่ามีสิ แล้วก็เป็นเรื่องด่วนมากด้วย ฉันเห็นลี่เจียวที่ร้านอาหารฝรั่ง!”พอเห็นชื่อ “ลี่เจียว” ขนตายาวของฉือหว่านก็สั่นเล็กน้อย เธอนึกถึงฮั่วซือหานฉือหว่านยังไม่ได้ตอบกลับ วีแชทของเย่ฮวนเอ่อร์ก็เด้งขึ้นมาอีก “หวานหว่าน ฉันเห็นลี่เจียวที่ร้านอาหารฝรั่ง เธอบอกว่าพี่ชายฉันนัดเธอมาทานข้าวที่นี่!”อะไรนะ?ฉือหว่านตกใจ ฮั่วซือหานนัดลี่เจียวไปกินข้าว?เมื่อวานเขายังนัดเธอไปจดทะเบียนสมรสที่สำนักงานเขต วันนี้เขากลับนัดลี่เจียวไปกินข้าวที่ร้านอาหารฝรั่ง เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?“หวานหว่าน เธอฟังอยู่ไหม เธอว่าพี่ฉันคิดจะทำอะไร ถ้าวันนี้เขากินข้าวกับลี่เจียวจริง ฉันจะตัดขาดกับเขา ฉันไม่เอาพี่ชายแบบนั้นหรอกนะ”ฉือหว่านก็สัมผัสได้ถึงความโกรธของเย่ฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ เธอกินข้าวก่อนเถอ

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 765

    ฮั่วซือหานให้เธอไปก่อนเองลี่เจียวชะงัก เธออยากให้ฮั่วซือหานมารับ แบบนั้นจะมีความโรแมนติกแบบคู่รักมากกว่า“ซือหาน คุณมารับฉันไม่ได้เหรอ ฉัน...”ฮั่วซือหานขัดเธอขึ้นทันที “ลี่เจียว โต๊ะที่ร้านอาหารฝรั่งผมให้คนจองไว้แล้ว ผมมีประชุมสำคัญอีกหนึ่งรอบ ไปก่อนเองนะ เชื่อฟังนะ”ประโยคสุดท้ายของเขาใช้คำว่า “เชื่อฟังนะ” น้ำเสียงทั้งเด็ดขาดทั้งดุดันลี่เจียวเป็นคนที่หลงใหลในความแข็งแกร่งของผู้ชาย คำสามคำนั้นทำเอาเธออ่อนระทวยทันที เธอรีบตอบตกลง “ได้เลยซือหาน งั้นฉันไปก่อนนะ คุณรีบตามมาล่ะ”“ค่”ลี่เจียวออกจากบ้าน เธอให้คนขับรถพาเธอไปที่ร้านอาหารฝรั่งพนักงานต้อนรับเข้ามาทักทายด้วยรอยยิ้ม “คุณลี่เจียว สวัสดีค่ะ ที่นั่งของคุณจองไว้แล้ว เชิญทางนี้ที่โซนวีไอพีค่ะ”พนักงานพาเธอไปยังที่นั่งวีไอพี ซึ่งอยู่ริมหน้าต่าง วิวด้านนอกสวยงามมาก ทำให้ลี่เจียวรู้สึกพอใจเป็นอย่างยิ่ง“คุณลี่ อยากดื่มอะไรคะ?”ลี่เจียว “ขอเป็นกาแฟก่อน ที่เหลือรอคุณประธานฮั่วมาก่อนแล้วค่อยสั่ง”“ได้เลยค่ะ งั้นขอให้คุณประธานฮั่วกับคุณลี่เจียวออกเดตกันอย่างมีความสุขนะคะ” พนักงานพูดหวานจนน้ำตาลยังแพ้ลี่เจียวอารมณ์ดีสุดๆ เมื่

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 764

    “เอ่อ…”“เอาล่ะ พ่อ แม่ หนูเหนื่อยแล้ว ขอกลับไปพักก่อนนะคะ คืนนี้ต้องนอนหลับให้เต็มอิ่ม พรุ่งนี้จะได้ไปเดตกับซือหานอย่างสดใส”พูดจบลี่เจียวก็เดินกลับเข้าห้องตัวเองไปเจียงยิ่งเสวี่ยขมวดคิ้ว “ฮั่วซือหานคิดจะทำอะไรแน่? เพิ่งมาที่บ้านเราขอยกเลิกหมั้นไปแท้ๆ ไหงถึงกลับไปยุ่งกับเจียวเจียวอีกล่ะ เขาจะเอายังไงกันแน่?”ลี่มั่วเฉียนว่า “ฉันจะโทรไปถามเขาให้รู้เรื่อง!”ลี่มั่วเฉียนหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วกดโทรหาเบอร์ของฮั่วซือหานเสียงเรียกเข้าดังอยู่สักพัก ก่อนจะมีเสียงทุ้มนุ่มของฮั่วซือหานรับสาย “ฮัลโหล ลุงลี่ สวัสดีครับ”ลี่มั่วเฉียนพูดเสียงเย็น “ฮั่วซือหาน ฉันถามนายหน่อยเถอะ คิดจะทำอะไรแน่?”“ผมไม่เข้าใจที่ลุงพูดครับ”“เมื่อกี้เจียวเจียวกลับมาบ้าน เธอบอกว่านายชวนเธอไปกินข้าวพรุ่งนี้”“ครับ”“ฮั่วซือหาน นายมาที่บ้านเราขอยกเลิกหมั้น บอกว่าจะไปอยู่กับฉือหว่าน เราก็ให้ความเคารพในการตัดสินใจของนาย แต่นี่อะไร นายกลับไปยุ่งกับเจียวเจียวอีก นายกำลังกระโดดโลดเต้นอยู่ระหว่างผู้หญิงสองคน ทำแบบนี้นายคิดว่าสมควรเหรอ ยังจะมีหน้าบอกว่ารักฉือหว่านอีกไหม?”เจียงยิ่งเสวี่ยเองก็อดทนไม่ไหว พูดขึ้นว่า “ท

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 763

    ลี่เจียวรายงานผลความคืบหน้าวันนี้ให้หวงเสี่ยวอวี้ฟังทั้งหมดหวงเสี่ยวอวี้ยิ้มพอใจ “ดีมาก ตอนนี้เรามีกู่ร่วมใจแล้ว ฮั่วซือหานก็จะหนีจากเธอไม่ได้อีกต่อไป”ลี่เจียวพูดอย่างดีใจ “น้าหวง เจ้าตัวกู่ร่วมใจนี่จะไม่มีวันหมดฤทธิ์ใช่ไหม ฉันอุตส่าห์ได้โอกาสอยู่ข้างๆ ซือหาน ฉันกลัวเหลือเกินว่าจะสูญเสียเขาไปอีก”หวงเสี่ยวอวี้หัวเราะเบาๆ “วางใจได้ เจ้ากู่นี้ร้ายกาจมาก ฮั่วซือหานไม่มีทางหายดีได้ เว้นเสียแต่เขาจะอยู่กับเธอตลอดไปเท่านั้น”“ขอบคุณค่ะน้าหวง”“ไม่ต้องเกรงใจ ตอนนี้ศัตรูของเราก็คือฉือหว่านกับเจียงยิ่งเสวี่ย แม่ลูกคู่นี้ ฉันไม่มีวันปล่อยพวกเธอไปเด็ดขาด!”...ในห้องพักฟื้น เลขาจ้าวเดินเข้ามาข้างฮั่วซือหาน รายงานเสียงเบา “ท่านประธาน เมื่อครู่คุณลี่เจียวออกไปรับโทรศัพท์ ผมลองแอบฟังนิดหน่อย ได้ยินแว่วๆ ว่าเธอกำลังคุยกับใครสักคนชื่อ ‘น้าหวง’ ครับ”น้าหวง?หวงเสี่ยวอวี้?หรือว่าผู้อยู่เบื้องหลังคือหวงเสี่ยวอวี้?ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปาก เขารู้จักหวงเสี่ยวอวี้ดี เป็นเด็กกำพร้าที่เติบโตมากับลี่มั่วเฉียน ไม่น่าเชื่อว่าจะมีความสามารถขนาดนี้หรือว่าหวงเสี่ยวอวี้กำลังซ่อนอะไรไว้?“แล้วตอนนี้เร

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status