“หมอคิดว่าน่าจะเป็นไข้หวัด คอแดงเล็กน้อย ทานยาฆ่าเชื้อเดี๋ยวก็หาย เดี๋ยวหมอจะสั่งยาให้”
“ขอบคุณค่ะคุณหมอ”เธอคลี่ยิ้มเป็นมารยาทแล้วเดินออกมาข้างนอกเพื่อรอเอกสาร แล้วก็เดินไปรับยา
ดีหน่อยที่เป็นแค่ไข้หวัด ถ้าเป็นเชื้ออื่นมีหวังได้หยุดยาว อดไปงานเลี้ยงประจำปีของบริษัทที่ต่างจังหวัดแน่
“อ้าว สรุปว่า มาด้วยกันใช่ไหม”ศรันยังคงแซวมาร์วินไม่เลิก หลังจากจับทางเพื่อนได้
“ไว้เจอกันใหม่นะน้องอัน”
“ค่ะพี่เมย์”อันดาคลี่ยิ้มหวานให้เมย์ แล้วผันผายเดินมุ่งหน้าไปลานจอดรถพร้อมกับมาร์วิน
เมื่อถึงบ้านอันดารีบพับเสื้อผ้าจัดใส่กระเป๋าเดินทางใบเล็ก ที่พอจะใช้ในการไปนอนค้างคืนสองถึงสามคืน นี่ขนาดไม่สบายนะ ยังตื่นเต้นอยากจะไปงานเลี้ยงประจำปีของบริษัท เธอมันแน่ยัยอันดา
“ยังไม่หายดี ยังจะไปอีก”
“เริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ”เธอตอบสวนควันมาร์วินที่ยืนกอดอกมองเธอ มือเรียวก็พับเสื้อผ้าใส่กระเป๋า
ติ๊งต่อง..!เสียงออดดังขึ้น
“เดี๋ยวอันไปเปิดเองค่ะ”อันดารีบลุกขึ้นเดินออกไปเปิดประตูเหล็กหน้าบ้าน
“ใคร” เธอเอียงคอปรายตามองคนที่ยืนอยู่ แต่ทันทีที่เปิดประตู สาวผมสั้นเสื้อปาดไหล่สีแดงดูร้อนแรงก็เดินพุ่งตัวกระแทกไหล่เข้าไป
