مشاركة

ตอนที่1 แรกพบ

مؤلف: LiHong
last update آخر تحديث: 2025-02-12 14:46:04

นานมาแล้วมีชายหญิงคู่หนึ่งที่เกิดรักกันเหนือสามัญผิดธรรมชาติ

ฝ่ายหญิงเป็นเทพเป็นเซียน หรือเป็นมารเป็นปีศาจก็ไม่อาจทราบ และบางทีอาจจะเป็นมากกว่านั้น หากแต่ฝ่ายชายกลับเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาที่มีดีหน้าตางดงามนับเป็นเอกบุรุษ

ทั้งสองรักกันได้อย่างไรก็ไม่แน่ชัด รู้เพียงว่ารักกันมาก และหลบเร้นซ่อนกายคล้ายสายลมไร้ร่องรอยมิอาจค้นพบ

เรื่องราวจบเพียงเท่านั้น ไม่มีจุดเริ่มต้นและไร้จุดสิ้นสุดให้ผู้เล่าและผู้ฟังได้เกิดอารมณ์ใคร่รู้อยากฟังหรืออยากเล่าต่อ

เนิ่นนานผ่านไปก็สลายคล้ายม่านหมอกกลางสายลมหนาวที่พัดมาเพียงวูบเดียวเท่านั้น

เพราะคู่รักคู่นี้ ที่เป็นเพียงความฝันอันเลือนราง หนึ่งในเรื่องเล่าขานนับหมื่นพัน กลับไม่อาจครองคู่กันดังใจหมาย

เหตุจากฝ่ายหญิงถูกจับตัวกลับไปยังดินแดนลี้ลับตามกฎสวรรค์บัญญัตินรก ทิ้งไว้เพียงฝ่ายชายให้เลี้ยงดูบุตรสาวจนรู้ความได้เจ็ดปี ก็ต้านพิษแห่งคำนึงคิดถึงภรรยารักจนทนไม่ไหว ตรอมใจตายไปในที่สุด ทิ้งทายาทสาวเหนือสามัญหนึ่งนางเอาไว้กลางป่าใหญ่ให้ใช้ชีวิตเพียงเดียวดาย

ใดๆ ล้วนเหนือคาดฝัน บุตรสาวตัวน้อยผู้นั้นแท้จริงแล้วเป็นถึงโม๋กุ่ยเสิน ในคราบมนุษย์ นามว่า โม๋เอ๋อร์ หรือเฉินโม๋

แซ่เฉินคือแซ่ของบิดา หากแต่เด็กสาวจำต้องปิดบังแซ่ ตามความต้องการของบิดา และนามเรียกขานสั้นๆ ว่าโม๋[1]นี้ แท้จริงเพียงตอกย้ำถึงความรักเหนือธรรมชาติก็เท่านั้น

หลังจากสิ้นบิดา เด็กสาวก็มีชีวิตท่ามกลางสรรพสัตว์ในป่าพนาไพร ไม่ว่าจะเป็นสัตว์น้อยน่ารักหรือสัตว์ใหญ่น่ากลัวนางล้วนชาชิน

ด้วยความเป็นมนุษย์เลือดผสมมีพลังปราณไม่ธรรมดา ความสามารถมิได้ด้อย นางจึงอยู่อย่างไม่ลำบากเลยสักนิด

เพราะเหล่าสัตว์ป่าล้วนเชื่อฟัง สรรพสิ่งเร้นลับล้วนไม่กล้าเหิมเกริมต่อนาง

แต่กระนั้นคำสั่งเสียสำคัญก่อนลาจากของบิดายังติดตรึง

‘พลังวิเศษใดๆ ล้วนนำภัย จงเก็บงำเอาไว้มิอาจเผย’

โม๋เอ๋อร์พึงระลึกเสมอเหมือนยันต์คุ้มภัยมิให้ตนผยอง

ทว่านางกลับไม่เข้าใจเลยสักนิด

แน่นอนว่านางไม่เคยผยองในพลังเร้นลับเหนือสามัญของตนเอง แต่การมิให้นำมาใช้เพื่อความอยู่รอดจะเป็นไปได้อย่างไรกันเล่า!

หากเป็นเช่นนี้มิเท่ากับว่า มีปากไม่ให้พูด มีลิ้นมิให้ชิมรส มีตากลับมิให้จ้องมอง มิใช่หรือไร? ทรมานยิ่ง!

เด็กน้อยได้แต่ทำหน้ายู่ยับย่นบ่นงึมงำกับตนเองในใจ ยามลอยตัวพลิ้วไหวท่องเที่ยวอย่างซุกซนไปทั่วผืนป่า กระโดดข้ามเขาลูกหนึ่งโผล่อีกลูกหนึ่ง บางทีก็ดำน้ำหยอกล้อหมู่มัจฉา เหินเวหากลั่นแกล้งมวลวิหคนกเหยี่ยวพญาอินทรีย์

กระทั่งอายุได้เจ็ดหนาว โม๋เอ๋อร์กำลังเดินเล่นกลางป่ารกชัฏที่เต็มไปด้วยภยันตรายรอบด้าน ที่มีเพียงนางเท่านั้นเห็นเป็นเรื่องสนุกสนาน

อันตรายใดๆ เด็กน้อยล้วนพึงใจ เพราะทำให้นางได้ซุกซนอย่างเต็มที่

ชั่วจังหวะที่เดินบ้างกระโดดบ้างอย่างรื่นเริงมาตามทาง สายตากลมโตเหลือบไปเห็นเด็กหนุ่มผู้หนึ่ง นอนจมกองเลือดอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เรือนร่างเต็มไปด้วยบาดแผลเหวอะหวะน่าเกลียดน่ากลัว เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งเผยเนื้อหนังที่มีกระดูกสีขาวโผล่ออกมา 

ไม่ว่าจะเป็นช่วงไหล่ แผงอก และเรียวขา ล้วนมีเนื้อขาดวิ่นกระดูกโผล่พ้นน่าสะพรึง โดยเฉพาะใต้ราวนมมีซี่โครงหักออกมาให้เห็นชัดเจน

ทั่วตัวเขามีรอยแผลจากของมีคมและเขี้ยวของสัตว์ร้ายผสมปนเป แลดูอนาถยิ่งนัก

โม๋เอ๋อร์กวาดสายตาไปทั่วบริเวณ พบว่ารอบกายเขาเต็มไปด้วยฝูงหมาป่ากำลังจ้องเขม็งด้วยสายตาแววแดงนับสิบตัว กำลังแยกเขี้ยวคำรามน้ำลายไหลยืด ปลายเท้าของพวกมันค่อยๆ ย่างกรายเข้าหาชายผู้นั้นช้าๆ

บ่งบอกได้ดีว่า ชายผู้นั้นกำลังจะตกเป็นเหยื่อให้เจ้าพวกหมาป่าได้เขมือบเคี้ยวเล่นในอีกไม่กี่ชั่วอึดใจ

โม๋เอ๋อร์ยืนมองด้วยสายตาเฉียบคม เห็นชายผู้นั้นจ้องมองฝูงหมาป่าด้วยดวงตาอาบโลหิต ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงต่อกรใดๆ

แน่นอนว่าเขายังไม่ตาย แต่ลมหายใจรวยรินเยี่ยงคนใกล้ประตูปรโลกพร้อมเหยียบเข้าปากผีย่อมไม่อาจช่วยเหลือตนเองได้ในยามนี้ ทำให้โม๋เอ๋อร์ไม่อาจละสายตาไปจากเขาได้

แม้จะมีคำสั่งเสียของบิดารัดรึง แต่เด็กน้อยไม่ชอบการฆ่าฟันหรือสังหารใคร และความตายเป็นเรื่องน่ากลัวที่สุด นางไม่อาจปล่อยให้ชายผู้นี้ตายต่อหน้า ถึงจะมิรู้ได้ว่าเขาเป็นบุตรใคร แต่หากเขาตายไปบิดามารดาคงเสียใจแย่

โม๋เอ๋อร์จึงปล่อยพลังปราณกระแสเย็นสายหนึ่งออกมา พลางสืบเท้าเข้าหาฝูงหมาป่าตัวใหญ่ช้าๆ ใช้สายตาคู่งามปรามสัตว์ร้ายตามวิสัย

กลิ่นอายแห่งมัจจุราชของผืนป่าแผ่กำจายจากร่างเล็กไปทั่วบริเวณ ทั้งกดดันทั้งน่ากลัว ไม่มีสัตว์ป่าใดสักตัวกล้าต่อกร

ร่างระหงบอบบางในชุดคลุมขนจิ้งจอกเงินแบบทั้งตัว ค่อยๆ เดินเข้ามาทางหนุ่มน้อยโชกเลือด เหล่าหมาป่าทมิฬล้วนหลบทาง เหลือตรงกลางให้แน่งน้อยได้สืบเท้า

พวกมันพากันเก็บเขี้ยวแหลมคมเอาไว้ในปากยาวยื่น เหลือเพียงลิ้นเปียกชุ่มน้ำลายที่ไหลเป็นทาง แล้วพากันแหงนหน้าเห่าหอนโหยหวนชวนผวา

แม้มิใช่ยามราตรีอันมืดมิดแต่ทุกชีวิตท่ามกลางป่ารกทึบกลับตกอยู่ในความมืดสลัวหนาวเหน็บ โม๋เอ๋อร์ในอาภรณ์ล้ำค่าที่มิได้ใช้เงินซื้อหากำลังเยื้องกรายเข้าใกล้ชายปริศนา ด้วยกิริยาเย็นเยียบสยบสัตว์ร้ายอยู่หมัด เมื่อเดินมาถึงร่างโชกเลือดใต้ต้นไม้ เด็กน้อยก็ยอบกายลงแล้วก้มมองเด็กหนุ่มด้วยท่าทางซุกซนน่ารัก

แววตาคมที่แสนจะอ่อนแรงของเขาพลันสะท้อนเงาใบหน้าเรียวเล็กใสซื่อดวงตากลมโตอยู่ในนั้น

โม๋เอ๋อร์ยกยิ้มพริ้มเพรา นัยน์ตาสีดำขลับพลันเปลี่ยนเป็นสีเขียวมรกตเจิดจรัสงดงาม เส้นผมเรียบลื่นสีดำสนิทที่ปล่อยสยายเคลียไหล่มน ค่อยๆ เปล่งประกายเจิดจ้าคล้ายมีแสงทองเรืองรองโอบล้อม

เด็กสาวเอื้อมมือขึ้นมาแตะเบาๆ ที่ไหล่เขา ส่งผลให้ชายผู้นั้นหอบหายใจแรงเฮือกหนึ่ง หนังตาพลันหนักอึ้งแล้วค่อยๆ ปิดลงก่อนจะหลับไปอย่างช้าๆ

เมื่ออีกฝ่ายสิ้นสติ เด็กน้อยจึงปล่อยพลังปรานสายหนึ่งห่อหุ้มร่างบอบช้ำชุ่มเลือด หมายบรรเทาอาการบาดเจ็บเจียนตายของเขา

เพียงชั่วก้านธูป อวัยวะภายในที่บอบช้ำจนมีลิ่มเลือดเกาะแน่นปิดกั้นเลือดลมจนติดขัด ก็ค่อยๆ คลายตัวสลายออกไป ยังผลลมหายใจเจ้าของร่างกลับมาเป็นปกติ กระดูกที่หักงอผิดรูปทรงก็ค่อยๆ คืนรูปหดกลับเข้าไปยังตำแหน่งเดิม เนื้อเว้าแหว่งไปก็ค่อยถือกำเนิดใหม่ กลายเป็นแผลเป็นขรุขระเท่านั้น

แม้ผิวพรรณอาจจะไม่ราบเรียบงดงามดังเดิม แต่ก็ยังดีกว่าปล่อยทิ้งเอาไว้แล้วกลายเป็นอักเสบติดเชื้อเกิดเน่าเฟะมีหนอนชอนไช

โม๋เอ๋อร์ใช้พลังที่มีช่วยเขาได้เพียงเท่านี้ ด้วยเพราะยังเป็นเพียงเด็กน้อยไม่ประสา พลังอันใดยังไม่มากพอทั้งสิ้น

แต่แค่นี้ชายตรงหน้าก็ไม่ต้องตายแล้ว

เขาเหลือเพียงคราบเลือดและความอ่อนเพลียก็เท่านั้น

เด็กน้อยถอดเอาสร้อยเถาวัลย์เหนียวที่ผูกเขี้ยวราชสีห์จากคอตนมาแขวนให้เขา แล้วจากไปไม่หวนคืน

นางไม่จำเป็นต้องรอให้เขาตื่น แล้วนำส่งออกนอกป่า เพราะเขี้ยวราชสีห์ที่ห้อยคอเขาก็เพียงพอแล้วสำหรับการคุ้มภัย ส่วนเขี้ยวใหม่นางหาเอาเมื่อใดก็ย่อมได้

นางเดินทางต่อด้วยความอิ่มเอมใจที่ได้ทำดี แต่ทว่ากลับเศร้าใจเมื่อนึกถึงบิดา ถ้าตอนนั้นนางใช้พลังรักษาบิดาของนางได้คงดี แต่บิดานางกล่าวว่า โรคทางใจต้องรักษาด้วยใจ ส่วนพลังของนางรักษาได้เพียงทางกายภายนอกก็เท่านั้น

เด็กน้อยได้ฟังก็ไม่เข้าใจอันใดทั้งสิ้น

โรคทางใจอันใดกันหนอที่ทำให้บิดาร้องไห้จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือดอยู่ทุกค่ำเช้า...

----

[1] 魔 Mó มายากลหรือเวทมนตร์

استمر في قراءة هذا الكتاب مجانا
امسح الكود لتنزيل التطبيق

أحدث فصل

  • จอมนางพญามาร   อ๋องนักรบ7

    จนสุดท้ายเฉินหย่งจื้อจึงใช้วิธีต่ำช้า แผนนารีพิฆาตที่มีมาสมัยบรรพบุรุษถูกเลือกใช้อย่างเลือดเย็นเยวี่ยเหรินมีใบหน้างดงามพิลาศล้ำปานล่มบ้านล่มเมืองนางมีกิริยาอ่อนโยน นิสัยอ่อนหวาน กิริยาวาจาล้วนสมเกียรติสูงส่ง ใบหน้าพิสุทธิ์ซื่อสัตย์ มีดวงเนตรงามดั่งวารีทั้งใสกระจ่าง ทั้งเปี่ยมเสน่ห์แห่งสตรีเพศมากล้นนางคือคุณหนูในห้องหอที่เพียบพร้อมทุกสิ่ง คือสตรีของเฉินหย่งจื้อที่ยังไม่ถูกเรียกตัวเข้าวัง มีเดิมพันเป็นตำแหน่งฮองเฮาและคนทั้งตระกูลเยวี่ยเหรินเข้าหาเฉินเหอไท่ที่ยามนั้นเขายังพำนักอยู่ที่วังเจี้ยนอ๋องไม่ไกลจากวังหลวงของเฉินหย่งจื้อเวลาเนิ่นนานทีเดียวที่หญิงสาวใช้เสน่ห์มนต์มารทุกแขนงจนสำเร็จได้ด้วยดี กระทั่งกลายเป็นคนรักของเฉินเหอไท่ อย่างเต็มตัว รอเพียงแต่งงานอย่างเอิกเกริกยิ่งใหญ่ทว่าเมื่อสบโอกาสหลอกล่อเขาออกจากวังเจี้ยนอ๋องได้สำเร็จ เยวี่ยเหรินไม่อาจปล่อยผ่านรอให้เนิ่นนานจนตำแหน่งฮองเฮาหลุดมือใจกลางหุบเขาไค่กู่จึงเหมาะสมที่จะกลายเป็นสุสานของเฉินเหอไท่ ที่นั่นมีทหารนับพันพร้อมอาวุธครบมือซุ่มรออยู่ ในขณะที่เฉินเหอไท่เดินทางพร้อมราชองครักษ์ไม่มากทุกสิ่งล้วนเกินคาดการณ์ตามแผนสังหารที่

  • จอมนางพญามาร   อ๋องนักรบ6

    บ่าวรับใช้ทั้งชายและหญิงที่หน้าประตูห้องต่างพากันลอบมองสบตากันไปมา ก่อนจะแอบชำเลืองไปทางเฉินเหอไท่ด้วยความระมัดระวัง สายตาของพวกเขาล้วนแสดงความยำเกรงต่อเขา บางคนถึงกับตัวสั่นเทิ้มอย่างไม่อาจควบคุมได้ชายผู้นี้นับว่าโหดเหี้ยมอำมหิต ฆ่าคนไม่กะพริบตา หรือต่อให้ไม่ฆ่าใครก็ยังมีวิธีสยบได้อย่างน่าสะพรึงเป็นที่สุดดูอย่างสตรีที่ถูกส่งตัวไปเมื่อครู่นี่ปะไรร่วมรักจนหนำใจ ยังทิ้งคราบหลังเสร็จกิจเอาไว้ แล้วส่งให้คนรักของนางได้ดูชมไม่ต้องคาดเดาก็รู้ได้ว่า ชายคนรักของนางจะมีสีหน้าอย่างไรและข่าวนั้นก็ไวปานไฟไหม้บนหญ้าฟางเมื่อเยวี่ยเหรินถูกส่งตัวไปปรากฏต่อหน้าพระพักตร์ของเฉินหย่งจื้อฮ่องเต้ พระองค์ทรงกริ้วจนเลือดขึ้นตา คว้ากระบี่สังหารเยวี่ยเหรินต่อธารกำนัลในทันทีทุกคนที่ได้เห็นและได้รับรู้ข่าวนี้ ล้วนรู้สึกพรั่นพรึงหวาดผวาต่อการกระทำของบุรุษทั้งสองคนที่ฝ่ายหนึ่งคือชายคนรักและอีกฝ่ายคือชายชู้ และสมเพชเวทนาต่อสตรีนามว่าเยวี่ยเหรินเหลือจะกล่าวข่าวนั้นถูกส่งให้เฉินเหอไท่ด้วยความรวดเร็วเช่นกันชายหนุ่มเพียงแสยะยิ้มสาแก่ใจ ความโหดเหี้ยมเลือดเย็นของเขาฉาบทับบนใบหน้าหล่อเหลาที่แสนจะเย็นชา สายตามีเพีย

  • จอมนางพญามาร   อ๋องนักรบ5

    คฤหาสน์แห่งหนึ่งตั้งตระหง่านอยู่บนพื้นดินอันเป็นชายแดนที่แสนจะทุรกันดารของแคว้นต้าซ่งภายในห้องนอนกว้างขวาง บนเตียงบุนวมขนาดใหญ่ กำลังมีกิจกรรมเคาะจังหวะผสานเสียงหอบครางดังระงมชายหนุ่มร่างใหญ่กำลังคร่อมหญิงสาวร่างเล็กตามอารมณ์กระสัน สองมือหนากอบกุมเอวบางเพื่อสอดใส่กลางลำตัวนาง แล้วกระแทกกระทั้นอย่างแรง ปราศจากความปรานีฝ่ายบุรุษคือเฉินเหอไท่ เจ้าของเรือนกายกร้าวแกร่งทรงพลังเปี่ยมเสน่ห์มากล้น กระทั่งตรึงโสตประสาทของฝ่ายสตรีเอาไว้อย่างหมดจด ทำเอานางสมองขาวโพลนไปหมด ฝ่ามือน้อยๆ กำปิ่นปักผมเอาไว้แน่น หาทางแทงอีกฝ่ายมิได้เสียทีสตรีใต้ร่างของเฉินเหอไท่มีนามว่าเยวี่ยเหริน ในมือนางมีมีดสั้นลักษณะพิเศษทำเลียนแบบปิ่นปักผมได้อย่างแนบเนียนเฉินเหอไท่หาได้สนใจปิ่นปักผมที่มีลักษณะปลายแบนบางเฉียบสาดประกายคมกริบในมือนาง เขายังคงควบจังหวะบนร่างนางอย่างโหดร้าย แววตาคมปลาบเผยเพียงความร้อนแรงแห่งเพลิงอารมณ์อึดใจเยวี่ยเหรินพลันสบโอกาสแทงปิ่นในมือปักฉึกที่หน้าอกด้านซ้ายของเฉินเหอไท่ ลึกเข้าไปยังตำแหน่งหัวใจที่กำลังเต้นแรง เลือดลมกำลังสูบฉีดอย่างบ้าคลั่ง ชั่วพริบตานั้นชายหนุ่มจึงได้สติกลับคืน แววตาคมกริบ

  • จอมนางพญามาร   อ๋องนักรบ4

    เสียงเหล่านี้ดังมากจนกลบเสียงฮึกเหิมของเหล่าทหารหลายร้อย กลบกระทั่งเสียงอาวุธกระทบกันและเสียงเกือกม้าย่ำพื้นดินเพื่อรุมระห่ำมาทางเฉินเหอไท่ทุกผู้คนรู้สึกได้ถึงแรงสะเทือนที่ปลายเท้า ลำตัวของพวกเขาล้วนสั่นไหว ต่อมายังสั่นเทิ้มจนไม่อาจควบคุมได้ทหารทุกคนพากันชะงักนิ่งตะลึงลาน ทันใดนั้นแผ่นดินรอบด้านของพวกมันพลันปริแตกแล้วแยกออกจากกัน“อะ...อะไร?” ทหารหลายคนเริ่มส่งเสียงเซ็งแซ่“อ๊าก!” เริ่มมีเสียงร้องโหยหวนชวนผวา เมื่อจู่ๆ พื้นธรณีใต้ฝ่าเท้าของพวกมันเคลื่อนที่แยกตัวออกจนเป็นวงกว้าง แล้วดูดกลืนทั้งม้าทั้งร่างของทหารทุกคนให้ตกลงไป ไม่ใช่แค่ทีละคน แต่พวกมันตกลงไปทีเดียวทั้งหมด ซากศพกองเท่าภูเขาขนาดย่อมล้วนตกตามกันไปราวกับห้วงมหาสมุทรดูดกลืนทุกสรรพสิ่งไม่ต่างจากวังน้ำวน“ย๊า!”พวกทหารแหกปากผสานเสียงกันทันตาจนดังระงมกึกก้องไปทั่วน่านฟ้า เมื่อจู่ๆ พวกมันก็ถูกพื้นพสุธาทั้งผืนกลืนกินจนร่วงหล่นลงไปยังใต้พิภพพื้นดินแยกตัวออกจนเกิดหลุมขนาดใหญ่ดำลึกกว้างขวางกินพื้นที่ไกลมาก ทหารหลายร้อยคนก็คล้ายถูกสูบลงไปในนั้นจนสิ้นพวกมันทำได้เพียงร่ำร้องโหยหวนไม่เป็นภาษา สองมือแหวกว่ายอากาศอย่างน่าเวทนา นรกกำ

  • จอมนางพญามาร   อ๋องนักรบ3

    “เหล่าพี่น้องทั้งหลาย เบื้องหน้าเราคือกบฏเฉินเหอไท่! จงจับตายสถานเดียว นำหัวของมันไปเสียบประจานหน้าประตูเมืองต้าซ่งถวายแด่องค์จักรพรรดิเฉิน!”ฉับพลันนั้นฟ้าสลัวรางที่มีแสงจันทรานวลเนียนสาดส่องลงมา ราวกับมีเมฆดำทะมึนของห่าฝนกระหน่ำโครมดั่งฟ้ารั่วครอบคลุมเหนือศีรษะของเฉินเหอไท่ เมื่อเหล่าอาชาไนยต่างพากันควบตะบึงยกดาบขึ้นเหนือหัวพุ่งตัวชายหนุ่มแค่นเสียงในลำคอคราหนึ่ง ถ่มโลหิตในปากออกไปอย่างไม่ไยดี ก่อนจะลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูง รอรับการปะทะอย่างยินดี ไร้ท่าทีหวาดหวั่นแม้แต่น้อยบนกองศพหลายร้อยประหนึ่งภูเขาลูกเล็ก กีบม้าศึกหลายร้อยตัวเริ่มขยับเมื่อถูกเจ้าของรองเท้าหนังหนาหนักตะปบสีข้างเหล่าทหารบนหลังม้ากระชับอาวุธในมือพร้อมพุ่งทะยานไปทางเจี้ยนอ๋อง หมายเผด็จศึกอันน่าพรั่นพรึงที่กินเวลาข้ามวันข้ามคืนนี้ให้จงได้ไม่มีการต่อสู้แบบยุติธรรมหนึ่งต่อหนึ่ง หากแต่เป็นการสังหารโหดแบบต่ำช้าที่เรียกว่าหมาหมู่รุมกินโต๊ะเสียงครืนครืนของม้าศึกที่ควบตะบึงอย่างพร้อมเพรียง ผสานเสียงกับการขู่คำรามของทหารหลายร้อยดังกึกก้องไปทั่วธรณี ยังมีเสียงโลหะกระทบกันหมายข่มขวัญยามประจัญบานทว่าการณ์กลับพลิกผัน หมาหมู่พ

  • จอมนางพญามาร   อ๋องนักรบ2

    พื้นพิภพที่อยู่ระหว่างสวรรค์กับนรก อันเป็นที่อยู่อาศัยของภพมนุษย์พวกเขาบูชาเทพทุกองค์ สักการะฟ้าดินมาอย่างยาวนาน แม้จะมีจิตใจยึดเหนี่ยวในสิ่งเดียวกัน ปฏิบัติตามจารีตประเพณีแบบเดียวกันเสมอมา แต่ทว่ากลับชอบแข่งขันแย่งชิงกันเองอย่างโหดร้ายมาโดยตลอดรัชศกผู่เฮ่าปีที่เจ็ดเดือนสิบวันที่ห้าคืนเดือนเพ็ญภายในหุบเขาไค่กู่ ใจกลางมีพื้นที่ราบลุ่มอันกว้างใหญ่ไพศาล ลักษณะเป็นทุ่งหญ้าโล่งกว้างสุดลูกหูลูกตาอันเป็นสมรภูมิรบที่กำลังปะทุดุเดือดร้อนระอุชวนเลือดลมพลุ่งพล่านในยามนี้ รอบด้านมีแต่ซากศพคนตาย รอบทิศเต็มไปด้วยเศษร่างที่กระจัดกระจายของเนื้อหนังมนุษย์นับร้อยอาณาบริเวณแปดทิศมียอดหญ้าที่ควรเขียวขจีชุ่มโชกไปด้วยธารโลหิตสีแดงฉานที่สาดกระเซ็นไหลเป็นทางจนเจิ่งนองพื้นดิน โชยกลิ่นคาวคละคลุ้งตลบอบอวลไปทั่วบริเวณ ชวนสะอิดสะเอียดเหลือจะกล่าวกลิ่นสาบสางชวนคลื่นเหียนเหล่านี้กำลังลอยวนในอากาศ อยู่รอบกายแกร่งทรงพลังของบุรุษผู้หนึ่ง เขาอยู่ในชุดเกราะสีดำสนิทเรือนกายหนาแน่นกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขา เผยให้เห็นเลือดสีแดงสดไหลทะลัก ตามแนวชุดเกราะที่ปริแตก ตามรอยแยกนั้นมีบาดแผลฉกรรจ์มากมายหลายสายใบหน้าหล

فصول أخرى
استكشاف وقراءة روايات جيدة مجانية
الوصول المجاني إلى عدد كبير من الروايات الجيدة على تطبيق GoodNovel. تنزيل الكتب التي تحبها وقراءتها كلما وأينما أردت
اقرأ الكتب مجانا في التطبيق
امسح الكود للقراءة على التطبيق
DMCA.com Protection Status