"นึกว่าพ่อเลี้ยงจะไม่มา" ลูกน้องที่เฝ้าบ้านหลังนี้อยู่รีบออกมาเมื่อได้ยินเสียงรถ
"วันนี้เป็นยังไงบ้างวะ"
"อะไรเป็นยังไงครับ" ประสิทธิ์ถามแบบไม่เข้าใจ
"ไอ้ขวดมึงตอบซิ!" พันฤทธิ์หันมาเอาคำตอบจากไอ้ขวดแทน
"วันนี้ดูเรียบร้อยมากครับ ทำอาหารก็อร่อย ไม่โวยวาย"
"จริงเหรอวะ"
"พ่อเลี้ยงกลัวหรือครับ"
"ปากเหรอที่พูด คนแบบกูเนี่ยนะจะกลัว มึงเคยเห็นกูกลัวอะไรไหม"
"พูดมากนะมึง เดี๋ยวก็ได้ไปคุยกับรากมะม่วงหรอก" เชี่ยวชาญตำหนิลูกน้องทั้งสอง
ชายหนุ่มร่างหนาเดินตรงเข้ามาในบ้าน แล้วก็ทิ้งตัวลงนั่งโซฟาที่ห้องโถง
"พ่อเลี้ยงไม่เข้าไปเหรอครับ"
"ใจเย็นก่อน พวกมึงมีอะไรทำก็ไปทำ"
"แล้วพวกผมจะทำอะไรล่ะครับดึกขนาดนี้แล้ว" พอพูดจบสายตาของผู้เป็นเจ้านายก็หันมา "ไปก็ได้ครับ" ทั้งสามรีบไปจากตรงนั้นอย่างเร็ว
แกร็ก..
ประตูห้องนอนถูกเปิดเข้ามา ชายหนุ่มเจ้าของเรือนร่างสูงโปร่งแต่ทว่าดูสมส่วนมาก ยืนกอดอกหลังพิงข้างประตู มองเข้าไปดูผู้หญิงที่หลับอยู่บนเตียง
"หึ..สงสัยกูจะโรคจิตเหมือนที่เธอพูด" นี่ขนาดถูกเธอด่าไม่มีชิ้นดี เขายังอยากมาหา จะไม่เรียกโรคจิตหรือไง
ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำกิริยาแบบนี้กับลูกชายพ่อเลี้ยงอิทธิพลที่ชื่
