"นายท่าน" จื่อหนี่เปิดม่านออกมาเรียกไป๋จิ้งเหอ
"...เป็นอย่างที่ข้าคิดหรือไม่?" ไป๋จิงเหอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
จื่อหนี่พยักหน้า "เจ้าค่ะ สองคนเจ้าค่ะ"
เขาทรุดนั่งลงกับเก้าอี้ข้างเตียง แล้วมองหมิงเสวี่ยที่มีท่าทีตระหนกไม่แพ้กัน
"เหอหลาง...ข้า..."
"นับจากวันนี้ไปห้ามเจ้าก้าวออกจากบ้านนี้แม้แต่ก้าวเดียว" ไป๋จิ้งเหอพูดทั้งที่สติหลุดลอยไปไกลแล้ว
หมิงเสวี่ยใจหายวาบ นึกไม่ถึงว่าข้อตกลงของเขากับนางจะสัมฤทธิ์ผลเร็วขนาดนี้ นางเคยนึกว่าจะมีลูกคนนี้คนแรก และยืดเวลาการมีคนที่สองไปสักสองสามปี...
แต่ที่ไหนได้...ท้องนี้กลับเป็นฝาแฝด...นางตั้งท้องลูกแฝดให้เขา...
"จื่อหนี่ อธิบายให้นางฟังเถอะ" เสียงเขาแหบแห้งจนนางสงสัยว่าเหตุใดเขาไม่นึกยินดีกับเรื่องนี้
จื่อหนี่รับคำและเดินมานั่งข้างหมิงเสวี่ยด้วยรอยยิ้มหวาน "อันที่จริงครรภ์แฝดเป็นเรื่องน่ายินดีนะ แต่ว่า..."
"แต่อะไร หนี่เอ๋อร์?"
"เจ้าต้องดูแลตัวเองอย่างมาก" จื่อหนี่บอก "เพราะครรภ์แฝด เอ่อ...ค่อนข้างอันตรายทั้งกับแม่และลูก..."
"จริงรึ?" หมิงเสวี่ยสีหน้าซีดเผือด
จื่อหนี่พยักหน้า "โดยเฉพาะเจ้าที่อายุยังน้อยร่างกายยังไม่เติบโตเต็มที่แบบนี้ด้วยแล้ว ก
