ไป๋จิ้งเหอกลับทำท่าราวกับไม่ได้ยินเสียงคนทั้งคู่และเดินเข้าไปในเรือนแทน
ห้องด้านในแบ่งออกเป็นสามส่วน คือห้องรับแขก ห้องนอนและห้องสาวใช้ส่วนตัว
ห้องรับแขกนั้นได้รับการตกแต่งและรักษาสภาพเดิมเอาไว้ได้อย่างครบถ้วนสะอาดสะอ้านไร้ที่ติมีเก้าอี้ไม้มะเกลือบุด้วยหนังจิ้งจอกให้เอนกายเล่น มีโต๊ะหนังสือสำหรับทำงาน จิ้งเหอมองไปรอบๆ ด้วยสีหน้าที่อ่านยาก แล้วเดินผ่านม่านมุกไปที่ห้องนอน
"หมิงเสวี่ย"
เขาเรียกนางจากด้านใน หญิงสาวจึงรีบผลุบหายเข้าไปยืนข้างกายเขาพร้อมรอยยิ้มสดใส
"เจ้าคิดว่าห้องนี้เป็นอย่างไร?"
"สวยมากเจ้าค่ะ" นางยิ้มหวาน
"เรื่องนั้นข้ารู้ แต่ข้าอยากฟังความคิดเห็นของเจ้า"
หมิงเสวี่ยเลิกคิ้วสูงด้วยความไม่เข้าใจ...ถามนางทำไมกัน? นางไม่ใช้ผู้ที่จะมาอยู่เสียหน่อย
"ข้าคิดว่าเตียงเล็กไปหน่อย เจ้าคิดว่าอย่างไร?"
หญิงสาวอ้าปากค้าง เตียงเขา...แล้วมาถามนางเพื่ออันใด?
"ถ้าท่านนอนคนเดียวข้าว่าเหมาะแล้วนะเจ้าคะ" เด็กสาวว่า
เตียงไม้เนื้อดี เบาะบุด้วยขนแกะนุ่มสบาย ผ้าห่มผ้าไหมหนานุ่มเนียนลื่นมือ ใครได้นอนมีแต่จะหลับสบาย
เฮ้อ
ชีวิตนางก็มีเตรียมที่นอนอย่างดีให้ผู้อื่น แต่ตัวเองไม่มีวาสนาเป็นเจ้าของพวกมัน
"
