บทที่ 10  ลงทุน

บทที่ 10  ลงทุน

ฝั่งด้านซืออี้กับหลันเหย่มื้อคืนนี้กว่าเขาจะกลับเข้ามาบ้านก็จนจะสว่าง เมื่อตื่นขึ้นมาหลันเหย่พูดคุยหารือเรื่องของจื่อเหยากับสามีของเธอ

“พี่ซืออี้มื้อวานนี้ฉันลองเข้าไปพูดคุยกับนังจื่อเหยา แต่ดูเหมือนว่าเธอพูดอะไรแปลก ๆ ออกมาด้วย หรือว่าเธอจะแกล้งทำเป็นจำไม่ได้ว่าเราเป็นคนที่ผลักเธอตกน้ำ และวางแผนปั่นหัวพวกเรารอวันเอาคืน”

“หลันเยว่เธอคิดไปเองหรือเปล่า ทำไมฉันรู้สึกว่าจื่อเหยาสายตาเปลี่ยนไปไม่เหมือนเมื่อก่อน เราอย่าพึ่งด่วนสรุปตีโพยตีพายไปก่อน ต้องรอดูอีกสักนิดหากจื่อเหยาเป็นอย่างที่เธอบอกเราค่อยวางแผนจัดการก็แล้วกัน จริงสิวันนี้เงินกงสีออกนี่น่าเรารีบลงไปด้านล่างกันเถอะ ฉันจะได้มีเงินเอาไปลงทุนสำหรับวันนี้เพื่อเอาคืนเงินที่เสียไปมื้อวาน วันนี้พี่ขอเงินในส่วนของที่รักด้วยได้มั้ย วันนี้พี่มั่นใจยังไงวันนี้ต้องดวงดีแน่ ๆ” ซืออี้ออดอ้อนภรรยาของตัวเองเอาอกเอาใจเพราะเขาเสียจนหมดตัววันนี้จึงคิดจะไปเอาเงินที่เสียไปคืนมา หลันเหย่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะตอบกลับซืออี้อย่างเหนื่อยใจ

“พี่ซืออี้ ช่วงนี้พี่เล่นหนักมากเลยรู้ตัวหรือเปล่าเงินเก็บของฉัน ฉันก็เอาให้พี่ไปจนหมดอีกไม่กี่เดือนลูกของเราจะออกมาลืมตาดูโลกแล้ว เราจะต้องเก็บเงินเอาไว้ให้ลูกบ้างนะ”

“โธ่ ...หลันเหย่ทำไมเธอถึงคิดมากแบบนี้ด้วยเล่า อย่าลืมสิว่าเธอเป็นลูกสะใภ้ตระกูลหลี่เงินคลอดลูกและเลี้ยงลูกยังไงเดี๋ยวคุณแม่ต้องเอาให้จำนวนหนึ่งแน่ ๆ หรือไม่พี่จะหาทางเรื่องเงินเองอย่าลืมสิว่าเรามีแผนใหญ่ที่จะต้องทำอยู่ อีกไม่นานก่อนที่ลูกจะลืมตาดูโลก บ้านหรือแม้แต่ธุรกิจทุกอย่างพี่จะเอามาเป็นของเราให้ได้ ” ซืออี้พูดขึ้นน้ำเสียงจริงจังดวงตาแน่วแน่นึกถึงแผนการที่เขาวางเอาไว้ก่อนที่จะเกิดเรื่องขึ้นกับจื่อเหยา หากเธอไม่มารับรู้เรื่องแผนการของเขาคงไม่ชะงักแบบนี้ หลันเหย่มีกิเลศความโลภมากมายในร่างกายเพียงถูกสามีเป่าหูพูดให้ฮึกเหิมเธอยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี

“อย่างนั้นก็แล้วแต่พี่เลยแล้วกัน แต่เรื่องแผนของเราพี่ก็เร่งหน่อยแล้วกัน ”

“ได้สิจ๊ะคนดีของพี่” ซืออี้หอมแก้มภรรยาฟอดใหญ่ครั้นนั้นเสียงประตูดังขึ้น

ก๊อก ๆ

“คุณชายใหญ่ค่ะคุณนายหลี่ให้มาตามลงไปกินข้าวเช้าพร้อมกันค่ะ” เสียงของสาวใช้ดังขึ้นทั้งสองจึงเปิดประตูเดินออกไปข้างนอก

“ฉันกำลังจะเดินลงไปพอดี เดินดี ๆ นะที่รักยิ่งท้องอยู่พี่จะประคองเธอเอง” ซืออี้อารมณ์ดีจับมือประคองภรรยาเดินลงบันไดไปที่ห้องกินข้าว หลันเหย่ถูกปฏิบัติด้วยความรักเอาอกเอาใจของสามียิ่งทำให้เธอมีความสุขไม่ว่าสามีจะทำอะไรเธอจะคอยสนับสนุนทุกอย่าง

ทั้งสองเดินลงมาทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตาอยู่บนโต๊ะอาหารแล้ว ซืออี้นั่งลงที่เก้าอี้ตัวประจำพร้อมกับหลันเหย่ แม่หลี่ก็ได้เอ่ยขึ้นทันที

“เมื่อวานสะใภ้ใหญ่บอกว่าแกออกไปหาเพื่อน พูดคุยเรื่องธุรกิจเป็นอย่างไรบ้าง รายละเอียดเป็นอย่างไรลองพูดมาให้ฉันฟังคร่าว ๆ หน่อยสิ แม้ไม่รู้เรื่องการทำธุริกิจเท่าไหร่แต่ฉันก็อยากจะรับรู้ก่อนที่จะเอาเงินให้แกไปลงทุน” ซืออี้ตกใจเล็กน้อยคิดว่าตัวเองหูฝาดหันไปมองหน้าหลันเหย่ เธอยิ้มกริ่มรีบกระตุกแขนสามีให้บอกรายละเอียดกับแม่หลี่หากชักช้าเดี๋ยวจะเปลี่ยนใจเอาได้

“คุณแม่พูดจริงใช่มั้ยครับ "

“คิดว่าฉันเป็นเพื่อนเล่นแกหรือไง "

“คือว่าเรื่องธุริกิจที่จะทำ ผมกับเพื่อนจะทำเกี่ยวกับอาหารและการท่องเที่ยวครับ ส่วนรายละเอียดผมจะเอามาให้คุณแม่ดูหลังกินข้าวเช้าเสร็จ ขอบคุณนะครับที่ให้โอกาสผม”

“ดีใจด้วยนะพี่ซืออี้ ผมขอให้ธุรกิจของพี่เจริญรุ่งเรือง และพี่จะได้ทำงานตรงตามที่พี่ชื่นชอบส่วนโรงงานของตระกูลเราพี่ไม่ต้องห่วงผมจะบริหารดูแลเอง ส่วนเงินเราก็แบ่งกันเหมือนเดิมในระบบกงสี แต่เงินของพี่ที่ออกไปทำธุรกิจกับเพื่อนผมกับคุณแม่คุยกันแล้ว ส่วนนั้นเราจะไม่เอามารวมกับเงินกงสีเท่ากับว่าไม่ว่าพี่จะหาเงินส่วนนั้นมาได้มากหรือน้อยเราจะไม่ขอส่วนแบ่งให้พี่เต็มจำนวน พี่กับพี่สะใภ้จะได้เอาเงินไว้ใช้และให้หลานน้อยที่กำลังจะเกิดครับ” ยั่วถงดีใจที่คุณแม่ยอมใจอ่อนลองเปิดใจให้พี่ชายได้ทำตามที่ชอบเมื่อเช้าก่อนที่เขาจะไปตามจื่อเหยาได้พูดคุยกับคุณแม่เรื่องงานของพี่

“ขอบคุณคุณแม่นะคะที่เห็นในความตั้งใจของพี่ซืออี้และขอบใจยั่วถงที่ช่วยพูดคุยกับคุณแม่ให้ วันนี้มีแต่เรื่องดี ๆ กับข้าวก็น่ากินทั้งนั้นเรามากินข้าวเช้ากันเถอะค่ะ” หลันเหย่พูดขึ้นทุกคนต่างพากันกินข้าวเช้า สายตาของจื่อเหยาคอยสังเกตทุกคนบนโต๊ะอาหาร ในความฝันของเธอมีสองคนหากเป็นสามีกับแม่สามีจะเป็นไปได้มั้ยนะ? แต่ในความฝันนั้นดูเหมือนทั้งสองยังมีความแข็งแรงหากจะเทียบกับแม่หลี่คงเป็นไปได้ยากเหลือเกิน น่าเสียดายที่ในความฝันไม่ให้เธอได้เห็นชัด ๆ แถมยังไม่ได้ยินเสียงที่พวกเขาทะเลาะกันอีก

เมื่อกินอาหารเสร็จสิ้นแม่หลี่ทำการจ่ายเงินกงสี ยั่วถงออกไปทำงานเหมือนอย่างเคย ส่วนจื่อเหยาตอนนี้เธอยังคงนั่งอยู่กับเจ้อหยูร์อยู่ในห้องนั่งเล่น ส่วนแม่หลี่กับอีกสองคนกำลังพูดคุยเรื่องเงินลงทุน จื่อเหยาได้อยู่กับเจ้อหยูร์ตามลำพังจึงเอ่ยถามเรื่องที่เธออยากรู้

“เจ้อหยูร์ตลอดเวลาที่ผ่านมาเท่าที่ลูกจำได้แม่ชอบพูดคุยกับใครในบ้านหรือเปล่า หรือว่าเคยทะเลาะกับคนอื่นมั้ย”

“อื้ม..คุณแม่ชอบมีสีหน้าบูดบึ้งไม่สบอารมณ์ แต่ก็ไม่ค่อยมีปากเสียงกับใครส่วนมากจะมีแต่กับคุณพ่อครับ และมักจะอารมณ์เสียใส่ทุกคนแต่ก็ยังไม่เคยเห็นคุณแม่ต่อว่ากับใครนอกจากผมและคุณพ่อ” เด็กน้อยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสลดและเศร้าสร้อยลงทันตา จื่อเหยารีบเข้ามาดึงตัวของเด็กชายเข้าไปสวมกอดลูบหัวอย่างอ่อนโยน 

“ แม่ขอโทษนะ ที่ผ่านมาแม่ทำไม่ดีกับลูกตั้งหลายอย่างเอาอย่างนี่มั้ยเรามาทำอะไรร่วมกันจะได้มีความทรงจำที่ดีกันเถอะ” 

“อะไรเหรอครับ” 

“สะใภ้เล็กนี่เธอทำอะไรเจ้อหยูร์ คงไม่ได้กลั่นแกล้งลูกชายของเธอตอนที่คนอื่นไม่เห็นหรอกใช่มั้ย” แม่หลี่เดินเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ทำให้จื่อเหยาแทบไม่ทันสังเกต คงไม่แปลกหรอกที่แม่หลี่จะระแวงว่าจะทำร้ายหลานชายตัวน้อย 

“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ แค่ชักชวนเจ้อหยูร์ทำอะไรร่วมกันเท่านั้นเอง ”

“อย่างนั้นก็แล้วไป เธออยากทำอะไรกับเจ้อหยูร์ล่ะ”

“อื้ม…ขนม ขนมหวานดีมั้ย”

“ดีครับผมชอบ”

"อย่างนั้นวันนี้ฉันจะออกไปตลาดเลือกซื้อของเอง เจ้อหยูร์อยู่ที่บ้านนะ" 

"เธอจะไปตลาดอย่างนั้นเหรอ ดีเลยวันนี้สาวใช้จะออกไปซื้อกับข้าวพอดี ไปจ่ายตลาดพร้อมกับสาวใช้สิ จะซื้ออะไรมาทำขนมก็เลือกได้เลยเงินส่วนนั้นฉันจะจ่ายเอง หากเธอยากได้ของใช้ก็ใช้ในส่วนเงินกงสีที่ฉันให้ไปเมื่อเช้าก็แล้วกัน" แม่หลี่อธิบายบอกแก่จื่อเหยา ก่อนจะเดินเข้าไปเรียกสาวใช้และบอกให้สาวใช้ไปกับจื่อเหยา เธอพึ่งผ่านความตายอีกทั้งยังได้ยินว่าเท้าของเธอเจ็บอีกด้วยเดี๋ยวจะได้รับบาดเจ็บได้อีก 

"เจ้อหยูร์เดี๋ยวแม่จะซื้อของอร่อยมากฝากนะเตรียมตัวไว้รอได้เลย "

"ได้ครับ ว่าแต่คุณแม่จะมีรองเท้าสวมออกไปหรือ? คุณพ่อบอกว่ารองเท้าคุณแม่คู่เล็กจนทำให้บาดเจ็บ หากยังใส่คู่เก่าออกไปจะเจ็บมากกว่าเดิมนะครับ"

"สะใภ้เล็กเธอรองเอาของฉันไปสวมใส่ก่อน ออกไปตลาดก็เลือกซื้อคู่ใหม่สักคู่สิ "แม่หลี่เดินมาพร้อมกับสาวใช้ในมือถือรองเท้าคู่หนึ่งมาด้วย ก่อนจะยื่นให้จื่อเหยา 

"ขอบคุณค่ะ" เธอรับมาอย่างนอบน้อมไม่คิดว่าสิ่งเล็กน้อยเพียงแค่นี้แม่หลี่จะใส่ใจ หรือว่าเธอจะไม่ใช่คนร้ายที่ทำร้ายจื่อเหยา ภายในใจของเธอยังคงคิดเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลา