Semua Bab ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายในยุค80: Bab 1 - Bab 4

บทที่ 2 ใจร้ายจริง ๆหลินชิงเสียงได้ยินเสียงคนพูดคุยกันแถมยังได้ยินเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของเด็กชายที่ดังอยู่ใกล้ ๆ หู เธอพยายามลืมเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นทว่าความทรงจำของเธอก็แวบเข้ามาเมื่อครู่เธอได้แลกเปลี่ยนตกลงกับผู้หญิงที่งดงามคนหนึ่งและตอนนี้เธอเองก็ตายไปแล้ว ทำไมถึงได้รู้สึกที่ถึงลมหายใจเสียงหัวใจที่เต้นตึกตักเช่นนี้เมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบแสงสว่างและที่น่าตกใจคือทุกคนที่อยู่ตรงหน้าเธอ เหมือนเป็นคนที่ยังมีชีวิตอยู่"ที่นี่ที่ไหน แล้วทำไมเสื้อผ้าของฉันถึงเปียกโชกแบบนี้ โอ๊ยปวดหัววว" หลี่ยั่วถงเห็นภรรยาของตนฟื้นคืนจากความตายเขาไม่ได้หวาดกลัวเธอแต่อย่างไรแต่รีบเข้ามาหาเธอด้วยความดีใจ"จื่อเหยาเธอฟื้นกลับมาแล้ว สวรรค์เมตตาจริง ๆ ต่อจากนี้ไม่ว่าเธอจะรังเกียจต่อว่าฉันหรือจะเย็นชาต่อกันเพียงใดฉันจะไม่นึกโกรธเธอเลย ขอแค่เธอมีลมหายใจอยู่ต่อเพียงเท่านี้ฉันก็ดีใจแล้ว" หลินชิงเสียงกุมขมับตัวเองเงยหน้าจ้องมองชายที่ยืนอยู่ใกล้ ดวงตาของเขาเริ่มคลอด้วยหยาดน้ำตารอยยิ้มที่เผยให้เห็นว่าเขาดีใจแค่ไหนที่ร่างนี้ฟื้นขึ้นมา แต่ทว่าเมื่อเห็นใบหน้าของเขาความทรงจำมากมายได้พรั่งพรูเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง' คุณแม่

บทที่ 4 ไม่ใช่ฝันสินะจิ๊บ ๆ เสียงนกร้องขับขานกันไปมาแสงแดดเริ่มสาดส่องเล็ดลอดแผ่นไม้เข้ามากระทบใบหน้าของร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงทำให้เธอแสบตาสะลึมสะลือลืมเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นมองเห็นเพดานห้องเป็นแผ่นไม้เธอสะดุ้งตกใจเล็กน้อยก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้เธอไม่ใช่หลินชิงเสียงแต่เป็นหลี่จื่อเหยาที่อยู่ในยุคทศวรรษ1980“ฉันคิดว่าเป็นความฝันเสียอีก แต่เป็นความจริงสินะดีจริง ๆ ที่ฉันฝันถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาทั้งหมดของหลี่จื่อเหยา เธอไม่ต้องห่วงนะต่อจากนี้ฉันจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างเอง เอ๊ะ!แต่จริงสิทำไมในฝันไม่เผยให้ฉันเห็นเรื่องที่เธอตกลงไปอยู่ในน้ำกันนะ อย่างนั้นตอนนี้ฉันก็ไม่สามารถเชื่อใจใครได้นะสิ และคนที่น่าสงสัยที่สุดคือหลี่ยั่วถงสามีของเธอ ไม่แน่เขาอาจจะโกรธแค้นที่เธอไม่เคยรักเขาเอาแต่คอยทำร้ายจิตใจไม่ว่าจะเป็นเขาหรือลูกชาย จนเขาหมดความอดทนเลยลงมือจัดการฆ่าหลี่จื่อเหยา นี่ก็อาจจะเป็นไปได้ แต่ว่าสายตาที่เขาจ้องมองตอนที่ฉันฟื้นมาทำไมดวงตาเขาดีใจด้วยล่ะ หรือว่าเขาแค่แสดงเท่านั้นนะ ต่อจากนี้ไปฉันจะเชื่อใจใครไม่ได้ถ้ายังไม่รู้ว่าร่างของจื่อเหยาตกลงไปในแม่น้ำได้ยังไง” หลินชิงเสียงพูดคนเดียวสักพัก