“โธ่ สีถลอกเท่าขี้มดแค่เนี่ย ยังจะให้ฉันรับผิดชอบอีกเหรอยะ น่าเกลียดจริง ๆ เลย”
เธอเบ้หน้าใส่ แค่รอยตำหนิขี้ประติ๋ว ก็ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้
“จะเท่าขี้มดหรือขี้หมา คุณก็ต้องรับผิดชอบ เพราะคุณเป็นคนทำให้รถผมถลอก รถของผมราคาหลายล้านนะคุณ ไม่ใช่บาทสองบาทที่คุณจะมาชนเล่น”
ณัฐพงษ์ยังคงเอาเรื่องให้ถึงที่สุด
“อ่อ ที่แท้ก็อยากได้เงิน อืม สีถลอกแค่นี้...”
ดวงตากลมโตปรายมองรอยถลอกเพียงนิด ก่อนจะกรีดมือหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมา
“เอาไปห้าร้อยก็พอ”
ณภัทรหยิบธนบัตรใบละห้าร้อยยัดใส่มือหนานุ่ม ทำเอาณัฐพงษ์ต้องมองหน้าเธอ แล้วก้มมองแบงค์ห้าร้อยในมืออย่างมึนงง
“ฉันรับผิดชอบแล้วนะ ไอ้ชีกอลามก งั้นฉันไปก่อนล่ะ”
ร่างบางระหงหมุนตัวเดินหนีเข้าไปในผับทันที ทิ้งให้ณัฐพงษ์ยืนทำหน้าฉงนอยู่ กว่าจะตั้งสติได้ เธอก็หนีหายไปเสียแล้ว
“เฮ้ย! ยายมารผจญ เดี๋ยวก่อนสิ กลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะยายบ้า ฮึ่ย!”
เพลย์บอยหนุ่มเตะฝุ่นบนท้องถนนอย่างเจ็บใจที่โดนณภัทรหลอก
ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยถูกผู้หญิงหลอกให้อับอายสักครั้งเดียว แต่พอได้มารู้จักกับยายมารผจญจอมแสบคนนี้ รู้สึกเขาจะโดนคุณเธอหลอกเป็นประจำทุกที
“เป็นอะไรไปคะคุณณัฐรูปหล่อ ใครท
