Chapter 31

Latest chapter

• นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 80

  Chapter 80มะปรางเดินหน้างอออกมาจากไซต์งาน หล่อนตั้งใจว่าจะอยู่ให้กำลังใจเมฆาสักชั่วโมง เติมกำลังใจให้ตัวเองก่อนกลับไปทำงาน แต่ดันมาเจอก้องเกียรติ เจ้านายจอมวายร้ายที่ใครๆ ก็ไม่ชอบหน้า แม้ว่านิสัยเขาเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น ทว่าเรื่องที่หล่อนรับรู้มา มันยังฝังอยู่ในหัว เกลียดก็คือเกลียด เรื่องที่ว่านั้นคือเรื่องที่ก้องเกียรติ ฉุดพี่สาวเพื่อนไปข่มเหงรังแกแล้วไม่รับผิดชอบ ทำให้พี่สาวเพื่อนหนีความอับอายไปอยู่จังหวัดอื่น และไม่มีใครเอาผิดก้องเกียรติได้แม้แต่กฎหมายบ้านเมือง “คนบ้าเอ๊ย ไม่น่ามาเลย” มะปรางบ่นอุบ เดินไปที่จักรยานของตน พอเห็นล้อหลังแบนติดพื้น มะปรางยิ่งหัวเสียหนัก “อะไรวะ ยางแบน โอ๊ย! กูจะบ้า” ยางแบนก็เท่ากับว่า มะปรางต้องเดินกลับไปทำงาน ซึ่งทางค่อนข้างไกล หนำซ้ำต้องเข็นจักรยานไปด้วย “เพราะเจอตัวซวยแท้ๆ เลยมีแต่เรื่องซวยๆ” หล่อนบ่นค่อนข้างดัง ดังพอที่คนเดินตามหลังมาได้ยิน “ใครตัวซวยของเธอมิทราบ” มะปรางกลอกตาขึ้นบนเมื่อได้ยินเสียง ‘ตัวซวย’ “ใครอยากรับก็รับไปสิ” มะปรางโต้กลับ กำลังจะเข็นจักรยานกลับไปทำงานที่ไร่ “จะไปไหน

• นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 79

  Chapter 79 “ลุงเมฆฮะ ลุงเมฆ” เมฆินทร์กระโดดลงจากรถมอเตอร์ไซค์ทันทีที่ก้องเกียรติจอดรถ ก่อนที่เด็กชายจะวิ่งเข้าไปในไซต์งานก่อสร้างที่เริ่มเป็นรูปเป็นร่างรีสอร์ต ก้องเกียรติมองหลานรักที่ดีใจวิ่งเข้าไปด้านในแล้วถอนหายใจ “ลุงเมฆฮะ ลุงเมฆ” เจ้าของชื่อกำลังนั่งก่ออิฐบล็อกอยู่ด้านในจำได้แม่นว่าเจ้าของเสียงนี้คือใคร เขาหยุดทำงานเงี่ยหูฟังเพราะคิดว่าตนอาจหูฟาด เป็นไปไม่ได้ที่เมฆินทร์จะมาที่นี่ ทว่าคำพูดของโหน่งทำให้ความคิดที่ว่า หูฟาดเปลี่ยนไป “พี่เมฆ ใครเรียกพี่น่ะ เรียกว่าลุงเมฆด้วย” โหน่งที่ได้ยินเช่นกันเอ่ยถาม “นายได้ยินเหรอ” “ได้ยินสิพี่ เรียกเสียงเบาซะที่ไหน” โหน่งตอบ “นี่ไง ดังอีกแล้ว” “ลุงเมฆอยู่ไหนฮะ น้องคีย์มาหาลุงเมฆฮะ”เมฆาทิ้งทุกอย่างในมือ รีบวิ่งไปหาต้นเสียงที่วิ่งเข้ามาด้านใน โหน่งเกาหัวเมื่อเห็นท่าทางรีบร้อนของเมฆา จึงเดินตามไปดูเพื่อให้หายสงสัย“น้องคีย์” เมฆาเรียกชื่อเล่นบุตรชาย อ้าแขนรับร่างเล็กที่โผเข้าหา“ลุงเมฆ” เมฆินทร์กอดเมฆาแน่น ราวกับว่าอยากซึมซับความอบอุ่นจากกายหนา ความอบอุ่นที่อยากสัมผัสมาหลายวันเมฆากอดตอ

• นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 78

  Chapter 78หลายวันที่เมฆาทำงาน ใจเขาคิดถึงณัฐรวีกับเมฆินทร์มาก เฝ้ารอว่าวันใดจะได้พบเจอ เขาอยากกอด อยากหอมและอยากเล่นกับลูกชายใจแทบขาด ทำงานอย่างมีความหวังว่า ณัฐรวีจะพาเมฆินทร์มาไล่กอบกุล ตามที่อนันต์บอกกับตนว่า เดือนหนึ่งจะมาสองถึงสามครั้ง และค้างคืนครั้งหนึ่งต่างกันไป สองวันบ้าง สามวันบ้าง ยาวเป็นสัปดาห์ก็มี หากสองแม่ลูกมาที่นี่ แค่เขาแอบมองอยู่ห่างๆ แค่นี้ก็สุขใจแล้ว เปรียบเสมือนเติมพลังกำลังใจให้เมฆาก็ว่าได้ “เป็นอะไรพี่เมฆ หน้าตาเหมือนคิดถึงใครเลย” โหน่งเพื่อนร่วมงานก่อสร้างถามเมฆา “หน้าพี่บอกอย่างนั้นเหรอ” เมฆาอดสงสัยไม่ได้ที่โหน่งดูหน้าตนออก “ก็หน้าพี่เหมือนไอ้แมนไง หน้ามันตอนคิดถึงลูกเมียก็แบบนี้แหละ เศร้า ตาละห้อย หน้าตาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่” โหน่งตอบ “ฉันพูดถูกไหมล่ะ” “เออถูก” เมฆาตอบ “พี่กำลังคิดถึงลูกคิดถึงเมีย คิดถึงมากด้วย” “วันหยุดก็กลับไปหาสิ หรือไม่ก็โทรไปหาจะได้หายคิดถึง ไอ้แมนมันก็ทำบ่อยๆ” “ถ้าโทรไปหาได้ก็ดีสิ” เมฆาพูดขึ้น หน้าเครียดขึ้นมาทันใด “เมียพี่โกรธเกลียดพี่มาก โทรไปคงไม่รับหรอก แล้วก็คงไม่ให้พี่เ

• นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 77

  Chapter 77“สวัสดีครับคุณท่าน คุณก้อง คุณรวี” เจ้าของเสียงยกมือไหว้เจ้าของบ้าน “ผมเอาอินทผลัมที่คุณท่านสั่งมาส่งครับ”“ลุงดมกับน้านุ้ยบอกว่า ลุงเมฆทำงานที่ไร่คุณตาฮะ” คนที่อยากรู้คำตอบก็ได้กระจ่างกับความสงสัย “แม่ฮะ แม่พาผมไปหาลุงเมฆนะฮะ ผมอยากเจอลุงเมฆ”เมฆินทร์เซ้าซี้มารดา ณัฐรวีไปไม่เป็น ไม่รู้ว่าจะตัดสินใจอย่างไร สงสารลูกก็สงสาร แต่ถ้าหล่อนใจอ่อนยอมให้เมฆินทร์เจอเมฆา นั่นเท่ากับว่า ตนกำลังพ่ายแพ้ต่อเขา“ลุงเมฆทำงานลูก คีย์อย่าไปกวนลุงเมฆเลยนะครับ” ณัฐรวีพยายามทำใจเย็น และหาทางออก “ไว้ลุงเมฆว่าง ลุงเมฆก็จะมาหาคีย์เองนะครับ”“ไม่เอา ผมจะไปหาลุงเมฆ” เมฆินทร์เริ่มงอแงหนัก น้ำตาไหล “ผมจะไปหาลุงเมฆ”“อย่ากวนใจแม่สิน้องคีย์ เดี๋ยวลุงพาไปเที่ยวห้างดีไหม อยากได้อะไรลุงจัดให้ทุกอย่างเลย อยากได้ของเล่นลุงก็จะซื้อให้” ก้องเกียรติช่วยณัฐรวีอีกแรง“ไม่เอาของเล่น ผมไม่เอาของเล่น ผมจะไปหาลุงเมฆ...ฮือ...จะไปหาลุงเมฆ” คราวนี้เมฆินทร์ร้องไห้โห ประภาพรเห็นหลานรักแล้วสงสาร รีบลุกเดินเข้าไปกอด“โอ๋ๆ หลานยาย ไม่ร้องนะครับ” ประภาพรทรุดตัวนั่งบนพื้น กอดและโอ๋หลานรัก“คุณยายฮะ...ฮือ...ไม่...ไม่มีใครรั

• นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 76

  Chapter 76สามวันต่อมา ความงอแงและท่าทางของเด็กชายเมฆินทร์ทำให้คนในบ้านกังวลใจ หลายวันมานี้เมฆินทร์ร้องหาแต่เมฆา ข้าวปลากินน้อยลงแม้ว่าจะมีอาหารโปรดตรงหน้าก็กินไม่กี่คำแล้ววิ่งลงจากโต๊ะ พูดจากับคนในบ้านก็น้อยลงด้วยก้องเกียรติพยายามชวนหลานรักเล่น ทว่าเมฆินทร์กลับไม่เล่นด้วย วิ่งหนีไปดื้อๆ คนเป็นลุงไม่ยอมแพ้ซื้อของเล่นมาให้ชุดใหญ่ราคารวมๆ กันแล้วเกือบครึ่งแสน เมฆินทร์ให้ความสนใจตามประสาเด็กแต่ก็ดึงดูดใจเด็กชายไม่ได้นาน เมฆินทร์ก็ตกอยู่ในห้วงความคิดถึงเมฆา ยังมีนั่งเหม่อกอดหุ่นยนต์ที่เมฆาซื้อให้ บางครั้งณัฐรวีกับคนในบ้านก็มักได้ยินเมฆินทร์พูดกับหุ่นยนต์ตัวนั้นว่า “คิดถึงลุงเมฆจัง เมื่อไหร่ลุงเมฆจะมาหาคีย์ ลุงเมฆไม่รักคีย์แล้ว”พูดไปน้ำตาก็ร่วงไป ใครได้เห็นเป็นต้องสงสารและเศร้าใจ โดยเฉพาะคนเป็นแม่ที่ไม่คิดว่า สายใยพ่อลูกจะผูกกันแน่นขนาดนี้“แม่ว่าปล่อยไว้อย่างนี้ไม่ดีแน่ คีย์เศร้าลงทุกวันเลย แม่เห็นแล้วใจไม่ดีกลัวจะเป็นโรคซึมเศร้า” ประภาพรพูด “ดูสิ ออกไปรอเมฆหน้าบ้านอีกแล้ว”เช่นทุกวันที่ผ่านมา เมฆินทร์มักไปนั่งหน้าเศร้ารอเมฆาที่เก้าอี้ไม้ตัวยาวหน้าบ้าน นั่งรอเป็นชั่ว

• นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 75

  Chapter 75 “แล้วรถคันนี้ของใครครับอา” เมฆาถามหาเจ้าของ “ผมเอามาใช้ เขาไม่ว่าเหรอครับ” “ของลูกชายอาเอง ตอนนี้ไปเป็นทหารเกณฑ์ เอาไปใช้ได้เลย” “ครับอา” ทั้งคู่กำลังขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเสียงหนึ่งดังขึ้น “เดี๋ยวอา รอก่อน” มะปราง สาวเหนือผสมสาวใต้ ได้ผิวสีน้ำผึ้งจากพ่อ ได้ความน่ารักจากแม่ หล่อนเป็นลูกสาวคนงานที่ช่วงปิดเทอมจะมาช่วยบิดามารดาทำงาน หารายได้เข้ากระเป๋าไว้ใช้จ่ายในช่วงเปิดเทอม ลดภาระพ่อแม่ไปได้มากทีเดียว “มีอะไรไอ้ปราง” อนันต์ถาม “ฉันเอาเสบียงมาให้พี่เมฆจ้ะ จะได้เอาไว้กินระหว่างทำงาน” มะปรางตอบ ส่งยิ้มหวานให้เมฆา ก่อนยื่นของที่ตนถือมาส่งให้ชายหนุ่มรูปงามที่ตนสนใจตั้งแต่แรกเห็น “ในกระติกน้ำมีน้ำใส่น้ำแข็ง พี่เมฆเอาไว้ดื่มดับกระหายนะจ้ะ แล้วก็มีขนมปังด้วย ทำงานหนักจะหิวเร็ว กินขนมปังจะได้หายหิว” มะปรางพูดไปเขินไป หล่อนเจอเมฆาครั้งแรกเมื่อวานนี้ เมฆาทำให้สาวโสดทั้งหลายฮือฮาในความหล่อและรูปร่างกำยำ ต่างพากันกรี๊ดโดยเฉพาะมะปรางที่จองเมฆาก่อนใครเพื่อน ใครแย่งหล่อนจะตบให้หน้าหัน วันนี้หล่อนจึงเดินห