ผมรู้ว่าเธอเมาเธออาจจะเลอะเลือนไปบ้าง แต่ก็ใช่ว่าคนเมาจะไม่พูดความจริง ถูกไหม
“พี่คนนั้น พี่คนไหน?” ผมถามอีกครั้งเพราะเธอเอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมสนใจคำถามของผม
“พะ เพื่อนพี่สิงห์ไง คะ คนที่เป็นหมอ” อ่า! ไอ้เชี้ยกาย มันหล่อกว่าผมตรงไหนวะ ครั้งหน้าอย่าหวังว่าเธอจะได้เจอหน้ามันอีก
“เธอชอบมัน?”
“อะ อื้ม ชอบนิดหน่อย...” เหอะ!! ผมถึงกับพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ ก่อนจะเอาลิ้นดันกระพุ่งแก้มอย่างหัวเสีย สายตายังคงมองที่ร่างของคนตัวเล็กอยู่ ตอนนี้เธอแม่งก็ไม่รับรู้อะไร ถึงเธอจะสร่างเมาแล้วก็คงไม่สนใจผมอีกอยู่ดี
ผมยกมือขึ้นไปประคองใบหน้าของเธอให้หันมาหาผมแล้วจับปลายคางของเธอให้เงยขึ้น พริ้งเธอค่อย ๆ ปลายสายตามามองใบหน้าของผมช้า ๆ จากนั้นผมกับเธอก็จ้องหน้ากันสักพักก่อนที่ผมจะเลื่อนหน้าขยับเข้าไปใกล้ ๆ ใบหน้าของเธอ
“ฉันกับมัน เธอชอบใคร” ผมยิงคำถามออกไปและรอฟังคำตอบอย่างจดจ่อ
“ก็ ก็ พี่สิงห์...” จู่ ๆ เธอก็หลบสายตาของผมและกลับไปก้มหน้าอีกครั้งก่อนจะพูดคำตอบออกมาเบา ๆ
“ทีตอนไม่เมาปากแข็งนักนะ”
เมื่อได้ยินคำตอบผมก็ยิ้มมุมปากออกมาอย่างพอใจก่อนพูดค้อนเธอ ผมปล่อยมือออกจากแก้มเนียนแล้วขับรถกลับคอนโด
ผมรู้ว่ามันยัง
