Share

บทที่ 9

Penulis: มู่โร่ว
“ยัยหนู เธอคิดจะขายหรือไม่? จอกสุราปกติต้องมีเป็นคู่ ถ้าเธอมีครบคู่ ฉันจะเสนอราคาให้ถึงสองหมื่นห้าพันล้าน!”

เย่มู่มู่รู้สึกเจ็บปวดในใจ เธอไม่อยากให้จ้านเฉิงอิ้นต้องมาตายตั้งแต่อายุยังน้อยเช่นนี้

สองหมื่นห้าพันล้านเพียงพอที่จะเลี้ยงดูคนหนึ่งแสนคนได้

แต่สำหรับให้ทหารสองหมื่นนายของเขาเอาชนะกองทัพคนเถื่อนสามแสนนาย คงไม่เพียงพอแน่!

เย่มู่มู่กัดฟัน ก่อนจะหยิบจอกสุราอีกใบออกมา

“ฉันมีสองใบ สองหมื่นห้าพันล้านน้อยเกินไป!”

เมื่อผู้อาวุโสมู่มองเห็นว่าเย่มู่มู่มีจอกสุราครบทั้งสองใบจริง ๆ เขาก็ดีใจมากจนทำแว่นตาหลุด

มือที่สั่นเทาของเขารีบหยิบจอกขึ้นมา ตรวจสอบด้วยแว่นขยาย

เขาตื่นเต้นจนริมฝีปากสั่นระริก “ใช่แล้ว ใช่เลย! นี่คือจอกสุราคู่ที่สภาพสมบูรณ์ และยังคงงดงามเป็นอย่างยิ่ง!”

“เธอต้องการเท่าไหร่?”

เย่มู่มู่ตอบว่า “ฉันต้องการเงินสด และราคาต้องถึงขีดสูงสุด”

ผู้อาวุโสมู่เบิกตากว้าง “เธอต้องการสามหมื่นล้านเหรอ?”

เย่มู่มู่พยักหน้า

เขาเริ่มลังเลแล้ว!

เมื่อเย่มู่มู่เห็นเช่นนั้น ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง “ถ้าคุณไม่มีปัญญาจ่าย ฉันไปถามร้านข้าง ๆ ก็ได้!”

เธอลุกขึ้นเตรียมเก็บจอกสุราคืน

แต่ผู้อาวุโสมู่รีบยกมือขึ้นห้ามเธอ “เดี๋ยวก่อน ฉันไม่มีเงินสดมากขนาดนั้นจริง ๆ แต่ขอเวลาเพียงครึ่งชั่วโมง ฉันจะเรียกคนมารวมเงินซื้อ”

เย่มู่มู่จึงนั่งลงอีกครั้ง

หากเอาเงินสดมาได้ การรอครึ่งชั่วโมงก็ถือว่าคุ้มค่า

เพราะสามหมื่นล้านไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ!

หลังจากนั้นไม่นาน ชายคนหนึ่งสวมแว่นตาทองคำและถือกระเป๋าเอกสารเดินขึ้นมาด้วยท่าทางรีบร้อน

ผู้อาวุโสมู่พาชายคนนั้นไปชั้นบนพร้อมกับจอกสุรา เพื่อผ่านเครื่องตรวจสอบเพื่อยืนยันอายุของวัตถุ

เย่มู่มู่เหลือบมองรถจากพิพิธภัณฑ์ระดับมณฑลที่จอดอยู่หน้าร้าน

หลังจากผ่านไปสิบกว่านาที ชายสองคนก็ลงมาจากชั้นบน

รองผู้อำนวยการจางที่สวมแว่นตาทองคำ มองเย่มู่มู่ด้วยความตื่นเต้นอย่างยิ่ง “คุณยังมีจอกสุราอีกหนึ่งใบใช่ไหม?”

เธอจึงหยิบจอกสุราอีกใบออกมาวางบนโต๊ะ

รองผู้อำนวยการจางสอบจอกสุราภายใต้แสงไฟ ดวงตาคู่นั้นเปล่งประกายด้วยความตื่นตะลึง

“งดงามมาก จอกสุราจากแคว้นต้าฉี่ที่มีอายุสองพันปี มีการประดิษฐ์อันแสนประณีตเช่นนี้ ขณะที่แคว้นอื่นในยุคนั้นยังใช้จอกทองสัมฤทธิ์ แต่ต้าฉี่กลับใช้ทองคำ ด้วยเทคนิคการฝังอัญมณีและทำลายฉลุที่นำหน้าแคว้นอื่น ๆ ไปหลายร้อยปี!”

“น่าเสียดายที่แคว้นต้าฉี่ดำรงอยู่ไม่นาน หากหนิงกวนโหว จ้านเฉิงอิ้นไม่ตายเร็วเกินไป เขาคงจะนำแคว้นต้าฉี่พิชิตหกแคว้น และต่อต้านเผ่าคนเถื่อนทางเหนือ รวมถึงบุกลงใต้เพื่อยึดครองพื้นที่ฟื้นฟูเหลียงกว่าง[1]”

“สวรรค์อิจฉาคนมีความสามารถจริง ๆ!”

เย่มู่มู่จับกาสุราในกระเป๋าแน่น

จ้านเฉิงอิ้นสามารถเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ได้มากมายขนาดนั้นเลยหรือ?

ถ้าเขาไม่ตายเร็วเกินไป การรวมประเทศของจีนอาจเกิดขึ้นล่วงหน้าสองถึงสามร้อยปีเลยหรือไม่?

“คุณผู้หญิง พวกเรารับซื้อจอกสุรานี้แล้ว สามหมื่นล้านใช่ไหม?”

เย่มู่มู่พยักหน้า “จ่ายเป็นเงินสดได้ไหมคะ?”

ผู้อาวุโสมู่ตอบ “ได้!”

เมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนในโทรศัพท์ และตรวจสอบแอปบัญชีธนาคาร

สาหมื่นล้านบาทถูกโอนเข้าบัญชีเรียบร้อยแล้ว

ตอนที่เธอเตรียมตัวจะออกไป ผู้อาวุโสมู่และรองผู้อำนวยการจางพยายามรั้งเธอไว้ อยากคุยกับเธออีกหน่อย

แต่เธอส่ายหน้า “วันนี้ฉันยุ่งมาก ต้องไปแล้วค่ะ!”

ผู้อาวุโสมู่ไม่ยอมแพ้และพูดว่า “ถ้าเธอมีวัตถุโบราณจากแคว้นต้าฉี่อีกละก็ การให้พ่อค้าวัตถุโบราณคนอื่นอาจไม่คุ้ม เพราะพวกเขาอาจไม่เข้าใจแคว้นต้าฉี่ดีพอ หรือไม่รู้ถึงมูลค่าที่แท้จริงของสิ่งเหล่านั้น”

“แต่พวกเรารู้ประวัติศาสตร์ช่วงนั้นดี และสามารถประเมินราคาที่ถูกต้องได้”

เย่มู่มู่พยักหน้า “ค่ะ ฉันจะมาหาพวกคุณอีกแน่ ๆ”

เมื่อได้ฟังคำพูดนั้น ผู้อาวุโสมู่หัวเราะอย่างอารมณ์ดีและยื่นนามบัตรให้เธอ เป็นนามบัตรของนักประวัติศาสตร์ชื่อดังและนักประเมินโบราณวัตถุระดับชาติ

เย่มู่มู่โบกมือปฏิเสธเบา ๆ ก่อนจะขับรถจากไป

ผู้อาวุโสมู่และรองผู้อำนวยการจางมองตามแผ่นหลังของเธอที่จากไป ก่อนตกอยู่ในความเงียบชั่วครู่

ผู้อาวุโสมู่กล่าว “ฉันมีความรู้สึกว่า เขายังมีโบราณวัตถุจากแคว้นต้าฉี่อีกมาก และไม่ใช่น้อย ๆ เลยด้วย”

รองผู้อำนวยการจางพยักหน้า “จอกสุราคู่นี้สภาพสมบูรณ์มาก ไม่ใช่ของที่มาจากนักขุดสุสานหรือทางเรือ แต่ดูเหมือนเก็บรักษาไว้ในบ้านนานนับพันปี”

“แต่ของที่มีอายุสองพันปี ต่อให้สภาพดีแค่ไหนก็ต้องมีการเกิดออกซิเดชัน[2]บ้าง แต่ของที่เธอเก็บไว้นั้นกลับดูเหมือนใหม่เอี่ยม”

“ดังนั้น เธอน่าจะมีวัตถุโบราณอีกมาก คุณก็เตรียมเงินให้พร้อมพอเถอะ!”

ผู้อาวุโสมู่กล่าว “ดูจากการแต่งกายของเธอแล้ว เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ใช่คนขาดเงินแน่ การได้จอกสุราคู่นี้มา ถือว่าเราได้ของดีในราคาที่คุ้มมาก!”

[1] เหลียงกว่าง ประกอบด้วยมณฑลกว่างตงและกว่างซี สองมณฑลนี้ตั้งอยู่ทางใต้ของจีน มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ เนื่องจากมีอารยธรรมเก่าแก่และมีการติดต่อกับชนชาติต่าง ๆ

[2] ออกซิเดชัน ในแง่วัตถุโบราณ การออกซิเดชันอาจทำให้วัตถุโบราณที่ทำจากโลหะหรือวัสดุอื่น ทำปฏิกิริยากับออกซิเจนในอากาศ จนเกิดการสึกกร่อนหรือเปลี่ยนสี เกิดความเสื่อมสภาพตามกาลเวลา
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 803

    เดิมทีเหวินเหลียนเยว่หลับไปแล้ว ทว่าถูกสายโทรศัพท์ของเย่มู่มู่ทำให้สะดุ้งตื่นเธอถามขึ้นว่า “ฝ่ายเราเป็นคนลงมือก่อนหรือเปล่า?”“ไม่ เป็นการป้องกันตัว อีกฝ่ายห้าร้อยคนถือมีดพุ่งเข้ามา...”“หลูซีกับเฉินขุยจึงลงมือ!”“อีกฝ่ายมีสองคนถูกฟันตาย สี่คนถูกฟันแขนขาขาด พวกเขาตกใจกลัวและเริ่มหนี...”เหวินเหลียนเยว่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ยังดี ๆ เรามีเหตุผล!”“ฉันจะพาทนายไปเดี๋ยวนี้!”เย่มู่มู่ยังคิดจะออกไปตามเฉินขุยกับหลูซี และเรียกให้พวกเขาหยุด...“กลับมา ไม่ต้องตาม!”ฮ่าวอี้บอกกับเย่มู่มู่ว่า “แม้จะเป็นการป้องกันตัว ก็ยากถ้าจะให้รอดร้อยเปอร์เซ็นต์!”“หาทนายที่ดีที่สุด ให้ค่าชดเชยที่เพียงพอ สี่คนที่แขนขาขาดนั่นน่าจะยังต่อเข้าไปได้!”“ให้พวกเขามีท่าทีสำนึกผิดจะต้องดีแน่!”เย่มู่มู่รู้ดีว่า ก่อนหน้านี้ฮ่าวอี้เป็นตำรวจติดอาวุธ ภูมิหลังลึกซึ้ง!“คุณเกี่ยวข้องหรือเปล่า รักษาพวกเขาเอาไว้!”หลูซียังไม่บรรลุนิติภาวะ สองสามปีเขาก็ออกมาได้แล้วถ้าทนายพยายามสักหน่อย ก็เข้าแค่สถานกักขังเด็กและเยาวชน หรือได้รับการประกันตัวออกมาเลย!แต่เฉินขุยฐานะไม่เหมือนกัน เขาเป็นแม่ทัพ เย่มู่มู่ต้องส่งเขากลับยุ

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 802

    ครั้งนี้ฟันลงมาเป็นแขน~ครั้งหน้าอาจเป็นหัวคนก็ได้ชายผมเหลืองพูดกับพี่ใหญ่ที่เป็นหัวหน้าว่า “ลูกพี่ ฝีมือของคนคนนี้มัน...”พี่ใหญ่ที่เป็นผู้นำตะโกนขึ้นมาคำหนึ่ง “เถ้าแก่บอกแล้ว ขอแค่จัดการได้สวย จะเพิ่มให้อีกหนึ่งร้อยล้านก็ได้! พวกนายทำอะไรถึงจะหาเงินได้เยอะขนาดนี้?”“ทำงานนี้ อย่างน้อยพวกนายก็ไม่ต้องกังวลเรื่องกินอยู่ไปห้าปี และซื้อบ้านได้!”สองพันห้าร้อยล้าน~ช่างทำให้คนคลั่งจริง ๆภายใต้เงินก้อนโตต้องมีความกล้า!ทุกคนมองไปที่เฉินขุยอย่างบ้าคลั่ง~“ไป จัดการเขาซะ ฟันให้ตาย...”ครั้งนี้ คนยี่สิบกว่าคนพุ่งเข้ามา ด้านหลังยังมีคนหนึ่งร้อยกว่าคนตามมาอีก!เฉินขุยยกดาบม่อเตาขึ้นตวัดไปที่ฝูงชนส่วนหลูซีหลูหมิงชักดาบยาวออกจากฝัก พวกเขาออกโรงแล้ว!ฮ่าวอี้ตะโกนอยู่เบื้องหลังพวกเขา “อย่าฆ่าคน พยายามอย่าฆ่าคน!”“ฆ่าคนเยอะเกินไป พวกนายจะติดคุกเอาได้ คุณหนูเย่ช่วยตามเช็ดตามล้างให้พวกนายไม่ได้นะ!”ครั้นเห็นทั้งสามคนยังคงลงมือ!ฮ่าวอี้ก็อุทาขึ้นมาโดยตรงว่า “จบเห่แล้ว!”เฉินขุยฟันดาบลงไปทีหนึ่ง ถูกคนที่อยู่ตรงหน้าสุดไม่กระดุกกระดิกแล้ว!หลูซีชักดาบเหิงเตาราชวงศ์ถังออกจากฝัง ศีรษะคนศ

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 801

    ในเวลานี้ ในที่สุดแม่ทัพเฉินขุยที่กรนสะเทือนฟ้าอยู่ในรถก็ตื่นขึ้นมาแล้วเสียงหลูหมิงซ้อมคนไม่ได้ทำเขาสะดุ้งตื่นแต่อย่างใด กลับกันเสียงอาวุธที่กระทบไปบนพื้น ในตอนที่อีกฝ่ายเอาอาวุธประเภทมีดออกมาจากในรถกองหนึ่ง ซึ่งเป็นเสียงมีแต่อาวุธประเภทมีดเท่านั้น ดันทำให้เฉินขุยที่ดื่มเบียร์และเหล้าขาวจนเมาแอ๋ตื่นเขาดื่มไปสามโต๊ะ โต๊ะที่สามดื่มเหล้าขาวโดยตรงเมื่อกลับมาถึงโต๊ะของเย่มู่มู่ เขาก็ตะโกนออกมาว่ายุคปัจจุบันข้าวของมากมาย ประชาชนมั่งคั่ง กินเนื้อดื่มเหล้ากล้าได้กล้าเสียเช่นนี้!ขนาดขึ้นรถแล้ว ก็ยังตะโกนลั่นทั้งเมามายว่า “นี่เป็นยุคที่ดียุคหนึ่ง!”แม่ทัพใหญ่สะดุ้งตื่นแล้วเขาเปิดประตูรถ เห็นอีกฝ่ายมีห้าร้อยกว่าคน ถืออาวุธประเภทมีดทำท่าเปี่ยมพลัง มุ่งหน้าเข้ามาใกล้พวกเขาอย่างดุเดือดรุนแรง สมองที่เบลอ ๆ ของเฉินขุยพลันได้สติขึ้นมาทันที เขาตะโกนเสียงดังว่า “ใครกัน มีกล้ามาปล้นท่านเทพ...”เย่มู่มู่ส่งเกราะกันกระสุนให้เขา “อีกฝ่ายคนเยอะ ใส่ไว้ก่อน?”เฉินขุยยื่นมือไปที่เย่มู่มู่ “ท่านเทพ ดาบม่อเตา...”เย่มู่มู่ตอบกลับด้วยความกังวลว่า “ตอนนี้เป็นสังคมที่ปกครองด้วยกฎหมาย จะฆ่าผู้บริสุทธิ์

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 800

    คนผมเหลืองน้ำเสียงติด ๆ ขัด ๆ “พี่ พี่ใหญ่ คนฝึกยุทธ์!”“เขาคือคนฝึกยุทธ์ อีกฝ่ายยังมีคนฝึกยุทธ์แบบนี้อีกเก้าคน ทำยังไงดี?”พี่ใหญ่ที่เป็นหัวหน้าพูดแทรกเขาพร้อมกับด่า “หุบปากไปซะ เขาต่อสู้เก่งแล้วยังไง?”“เรามีคนมากมายขนาดนี้ ที่คืนนี้พาพี่น้องห้าร้อยคนออกมาปฏิบัติการ ก็เพื่อชีวิตของแม่หนูคนนี้!”“ลูกค้าจ่ายเงินมัดจำมาห้าร้อยล้าน หลังจัดการเป้าหมายเสร็จ ยังมีอีกหนึ่งพันห้าร้อยล้าน พอให้พวกพี่น้องกินดีอยู่ดีไปตลอดชีวิต!”“หรือว่าพวกนายคิดจะถอดใจ?”สองพันล้าน~นี่มันสองพันล้านเต็ม ๆ เลยนะ!พวกเขาหาเลี้ยงชีพด้วยวิธีผิดกฎหมาย ในกระเป๋าเสื้อไม่มีเลยสักสลึงเดียว แห้งกรังไม่ง่ายเลยกว่าจะได้รับงานใหญ่ ห้าร้อยคน ทุกคนจะได้รับส่วนแบ่งสี่ล้านต่อให้ต้องทิ้งชีวิตไว้ที่นี่ นี่ก็ได้สี่ล้านจริง ๆพวกเขาต้องทำอะไรถึงจะหาเงินได้มากมายขนาดนี้ลูกน้องรอบ ๆ ได้ยินดังนั้น แต่ะคนก็เผยสีหน้าตื่นเต้นออกมาเงินก้อนนี้ พวกเขาต้องคว้ามาให้ได้!คนผมเหลืองกัดฟันเอ่ยขึ้นว่า “ทำครับ ผมต้องเอาเงินนี้มาอยู่ในมือให้ได้!”พี่ใหญ่พูดกับพี่น้องใต้บัญชาต่อ “ไป เอามีดมา...”เปิดที่เก็บของท้ายรถออก อีกฝ่ายถื

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 799

    ฮ่าวอี้ก้าวออกมา แล้วพูดกับลูกพี่คนนั้นว่า “อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระกับฉัน บอกมาตามตรง ผู้ทรงอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังพวกนายเป็นใคร?”ลูกพี่คนนั้นถูกคำพูดของหวังเสี่ยวเฉิงเมื่อครู่ทำให้หัวเราะ ยังหัวเราะฮ่า ๆ อยู่เขาออกมาทำมาหากินยี่สิบกว่าปีแล้ว ไม่เคยเห็นเรื่องที่น่าตลกขนาดนี้คนสิบกว่าคน บอกว่าพวกเขาสองร้อยกว่าคน และยังมีคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้มาด้วยอีกสามร้อยคนหนีไม่รอดแล้ว!“เอาละ ส่งตัวแม่หนูคนนั้นออกมา พวกแกจะได้ลำบากน้อย ๆ หน่อย!”“ไม่อย่างนั้น พวกแกมีแต่ต้องตายลูกเดียวเท่านั้น!”รถที่มาด้านหลังเริ่มเยอะขึ้นเรื่อย ๆ ถึงขั้นปิดถนนทั้งสองข้างเอาไว้คนขับรถบรรทุกที่เดินทางตอนกลางคืน เห็นว่าถนนถูกปิด ก็หาที่กลับหัวรถและแล่นออกไป!หลูซีเขาเปิดที่เก็บของหลังรถ แล้วชักดาบเหิงเตาราชวงศ์ถังออกมาเล่มหนึ่งเขามองไปที่ฮ่าวอี้ แล้วเอ่ยถามขึ้นว่า “ใช้ดาบได้หรือไม่?”ฮ่าวอี้เรียกตรง ๆ เจ้าตัวดีพกดาบมาด้วย!เขาตอบกลับ “ให้ดีที่สุดไม่ใช้ ถ้าพวกเขาทำอะไรที่เลวร้ายเกินไป มีแนวโน้มที่จะซ้อมคนจนตาย แบบนั้นก็ใช้ได้!”มือทั้งสองของหลูซีกอดดาบเหิงเตาราชวงศ์ถังเอาไว้ “ดี!”ทว่าหลูหมิงกลับเดิน

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 798

    “เอาละ นายไปทำงานเถอะ สืบข้อมูลของเฉินขุยได้แล้วค่อยโทรหานาย!”“ครับหัวหน้า!”หลังฮ่าวอี้วางสาย ก็นั่งยอง ๆ ลงบนพื้นพร้อมหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดตัวหนึ่งนับตั้งแต่มาเป็นบอดี้การ์ดให้เย่มู่มู่ เขาก็มีลางสังหรณ์ว่า ต่อไปเรื่องประหลาดอย่างจู่ ๆ ก็มีคนโผล่ออกมากลางอากาศจะมีเยอะขึ้นทุกวันด้านหลังกำแพงเยื้องเขา หลูซีกำลังลอบมองเขาอยู่ในที่มืด ก่อนจะถอยหลังกลับไปยังห้องจัดเลี้ยงในขณะนี้อาหารมาเสิร์ฟครบแล้ว เหลือสามคนที่ไม่ดื่มเหล้า เหล่าบอดี้การ์ดดื่มกันอย่างสนุกสนานไปแล้วน้อยครั้งที่เย่มู่มู่จะพาหลูซีและหลูหมิงออกมากินอาหารค่ำแน่นอนว่าหวังเสี่ยวเฉิงมาจนคุ้นเคยแล้ว ดื่มเบียร์กับหลูหมิงจนหมดหนึ่งขวดคิดไม่ถึงเลยว่าคอเขาจะอ่อนมาก ยังไม่ได้กินเหล้าขาว เพียงแค่เบียร์ หนึ่งขวดเขาก็ไม่ไหวแล้วหวังเสี่ยวเฉิงตบไหล่หลูหมิง โวยวายถือเป็นพี่เป็นน้องกับเขา“นายนี่คออ่อนชะมัด ยังต้องฝึกอีกเยอะ!”ผ่านไปนานสองนาน ฮ่าวอี้ถึงกลับมาเย่มู่มู่ถามเขา “ไม่มีเรื่องอะไรใช่ไหม?”คิดไม่ถึงเลยว่าฮ่าวอี้จะส่ายศีรษะ แล้วกระซิบบอกเย่มู่มู่ว่า “เราเหมือนจะถูกคนจับตามอง!”หลังจากนั้น เขาก็ล้วงโทรศัพท์ออกมา พบ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status