Home / โรแมนติก / พระจันทร์สองใจ / EP 6/1 ความหึงเป็นเหตุ

Share

EP 6/1 ความหึงเป็นเหตุ

last update Last Updated: 2025-06-05 01:00:43

[6]

ความหึงเป็นเหตุ

 ________________

ศศินขับรถกลับบ้านด้วยอารมณ์ที่ดีเป็นพิเศษ เขาเพิ่งเสร็จธุระกับลูกค้าที่ออกมาพบตั้งแต่บ่าย การเจรจาเรื่องงานผ่านไปได้ด้วยดี เขาเหลือบมองถุงของฝากบนเบาะข้างตัวแล้วอมยิ้มบางๆ เวนิสาต้องยิ้มแป้นตอนได้รับแน่ๆ

บิ๊กบอสขับรถไปเรื่อยๆ ตามเส้นทางที่ไม่คุ้นชิน ผ่านห้างใหญ่ โรงเรียน ร้านสะดวกซื้อหรือแม้แต่สถานีรถไฟฟ้า รถจอดติดไฟแดงที่แยกอันแออัดแยกหนึ่ง เขากวาดสายตามองไปด้านข้าง จำได้ว่ามีร้านกาแฟของคนรู้จักตั้งอยู่นี่ที่

“อ้อ...อยู่นั่นเอง ทำเลเหมาะน่าจะขายดีละนะ” เปรยแล้วสอดส่ายสายตามองทางนั้น แล้วจู่ๆ หัวคิ้วเข้มก็ได้เลื่อนเข้าหากัน สตรีและบุรุษคู่หนึ่งเป็นต้นเหตุทำให้เขาต้องมุ่นคิ้ว ฝ่ายชายเหมือนเดินออกมาส่งฝ่ายหญิงที่ลานจอดรถ ท่าทางสนิทสนมกัน พูดคุยหยอกล้อ บ้างมีตบหัวลูบหลังราวคุ้นเคยกันนักหนา รอยยิ้มที่ฝ่ายหญิงมีให้ฝ่ายชายทำให้เขาต้องส่งเสียงครางออกมาอย่างรำคาญใจ หล่อนจะยิ้มกว้างอะไรขนาดนั้น มีความสุขมากหรืออย่างไร

ความขุ่นมัวในดวงจิตตามติดเหมือนเงาตามตัว สายตาขุ่นๆ กลับมามองถุงของฝากอีกครั้ง คราวนี้รอยยิ้มยินดีหามีไม่ และเมื่อสัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียว เขาก็บึ่งรถกลับบ้านทันที

ส่วนหนุ่มสาวที่ยืนอยู่ลานจอดรถก็ยังมิรู้เรื่องราว ยังคงยิ้มแย้มให้กันอย่างเช่นทุกครั้งที่พบหน้า

“ขอบคุณครับพี่ ที่อุตส่าห์แวะเอาของมาส่งด้วยตัวเอง นี่ครับ...” เขาส่งธนบัตรจำนวนหนึ่งให้หญิงสาว

เวนิสายิ้มกว้าง รับเงินไปนับด้วยมาดคุณนาย

“มีความสุขจริงๆ ตอนนับเงินที่ได้จากการขายขนม”

“แหม...ทำอย่างกับยากจนข้นแค้น ต่อให้พี่ทำร้านขนมเจ๊งอีกสิบร้าน พี่ก็ไม่อดตายหรอกครับ”

คนสวยเบะปากใส่เจ้าตัวแสบ

“นี่! น้อยๆ หน่อย ฉันเป็นพี่นายนะ ว่าแต่ฉัน นายล่ะ ทำให้เหนื่อยทำไมร้านกาแฟเนี่ย นั่งอยู่บ้านเฉยๆ ก็นับเงินไม่หวาดไม่ไหวแล้ว”

เวนิสาค่อนขอด อีกฝ่ายเอาแต่ยิ้ม จนในคำจะแก้ต่าง

“ว่าแต่ แค่แวะมาส่งขนมเฉยๆ เหรอ ทำไมไม่ให้พนักงานเอามาส่งล่ะ”

“นายไม่รู้หรือว่าบ้านฉันอยู่ไม่ไกลจากที่นี่”

อีกฝ่ายทำหน้างง

“บ้านของฉันกับเพื่อนน่ะ สร้างไว้ตั้งแต่สมัยเรียน อยู่กับเพื่อนสาว สองสามคน”

“อ้อ...อย่างนี้นี่เอง ว่างๆ ก็แวะมาอุดหนุนผมบ้างสิครับ มานั่งเมาท์กัน”

“เมาท์เรื่องยัยรพีใช่ไหม ฮ่าๆๆ”

เวนิสาหัวเราะร่า สมัยก่อนหากมีเวลาว่าง เธอก็มักนัดเจอกับปลายภู การสุมหัวเมาท์เรื่องน้องสาวของเขา นับเป็นความรื่นเริงอย่างหนึ่งของพวกเธอ

“พอๆๆ ไม่อยากได้ยินชื่อยัยนั่น ได้ยินแล้วระคายรูหู ไม่รู้เป็นน้องหรือเป็นแม่ สั่งเอาๆ”

“เอาเถอะน่า มีคนห่วงก็ดีแล้ว ยัยรพีถึงจะพูดมากไปหน่อยแต่ก็ทั้งรักทั้งหวงพี่ชายจะตาย น้องดีๆ หาได้ที่ไหน ฉันสิ ลูกคนเดียว เหงาตายห่า”

“ผมก็เป็นน้องพี่นี่ครับ” ปลายภูออกตัว เขากับเวนิสาสนิทกันพอสมควรเพราะรั้วบ้านติดกัน รู้จักกันมาตั้งแต่ยังเล็กๆ

“ไม่เหมือนกันหรอกน่า เอาละ ว่างๆ ค่อยนัดเจอกันนะ วันนี้ฉันต้องรีบกลับก่อน มีนัดกับผู้ชาย” บอกแล้วทำตาปริบๆ เม้มปากนิดๆ เหมือนจะยิ้มอยู่ในที

ปลายภูย่นจมูกใส่ “เห็นผู้ชายดีกว่าน้อง”

“แน่นอน ถ้าให้เลือกผู้ชายกับน้อง ฉันก็เลือกผู้ชายย่ะ ไปนะ แล้วค่อยเจอกัน” สั่งลาพร้อมรอยยิ้มสวยแล้วก้าวขึ้นรถเบนซ์สีนิลวาววับ

ปลายภูนึกเอะใจในตอนที่รถของพี่สาวคนดีเคลื่อนออกไปแล้ว

“ซื้อรถใหม่อีกแล้วเหรอ เอ...ไม่ใช่แฮะ ไม่ใช่ป้ายแดง ว่าแต่...ทำไมป้ายทะเบียนคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหน”

ขณะที่ชายหนุ่มยืนนึกอยู่ที่ลานจอดรถ สาวออฟฟิศผู้มาดมั่นนางหนึ่งก็ยืนกำสายกระเป๋าสะพายอยู่ไม่ไกล ภาพที่ปลายภูส่งสุภาพสตรีขึ้นรถคันโก้ แม้ไม่ทันมองว่าสาวคนดังกล่าวหน้าตาเป็นเช่นไร แต่พอจะรู้ละว่าหล่อนคงรวยมาก แล้วคนอย่างนายนั่นไปสนิทกับผู้หญิงแบบนั้นตอนไหน หรือว่า...ใช่สินะ เธอยังชอบคนรวย แล้วเขาจะไม่ชอบได้อย่างไร

รวีกานต์นึกประหลาดใจที่อารมณ์อย่างหนึ่งมาอึงอลในอกเธอ เหมือนไม่พอใจ คล้ายๆ ว่าโกรธ แต่ไม่สิ...มันน้อยใจมากกว่า เธอเป็นอะไรไปนะ วันนี้วันดีแท้ๆ บอสให้ของเธอ แถมยังนัดเธอกินข้าวเที่ยงด้วยกันพรุ่งนี้อีก

“ตะวัน! ตะวัน!”

เสียงบุรุษร้องดังมาจากลานจอดรถของร้านกาแฟ รวีกานต์กลับหลังหัน ยกเลิกความตั้งใจที่จะเจรจากับอีกฝ่าย ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์

ปลายภูวิ่งมาหา ทันได้คว้าเอาแขนข้างหนึ่งของรวีกานต์ ท่ามกลางรถราที่แน่นขนัดบนถนน ท่ามกลางผู้คนที่เดินขวักไขว่ด้วยว่าใกล้ป้ายรถเมล์ หนุ่มสาวยืนนิ่งจ้องตากันเหมือนว่าโลกนี้มีแค่พวกเขา

“มาแล้วทำไมไม่เข้าร้าน”

“ไม่อยากเข้า นายคงมีคนให้คุยด้วยเยอะแล้ว” ตอบพาลๆ อย่างไม่รู้ตัว

“โกรธผมเรื่องวันนั้นเหรอ”

มือน้อยสะบัดจนมือแกร่งหลุดออกจากแขนตัวเอง อารมณ์ขุ่นมัวยังมีอยู่

“นายก็น่าจะรู้”

“แล้วไงครับ อยากได้คำขอโทษเหรอ” เขาถามแต่รวีกานต์ไม่ตอบ เอาแต่ยืนจ้องหน้ากัน ดวงตาดุๆ นั่นน่ากลัวน้อยเสียเมื่อไหร่ แต่เขาไม่กลัวหรอกนะ

“ทำไมผมต้องขอโทษ ไม่ใช่ไม่ตั้งใจนี่นา”

“นายภู!”

สีแดงระเรื่อพาดผ่านโหนกแก้มรวีกานต์ เธอถูกดึงแขนลากไปอีกครั้งจนมานั่งอยู่ในสวนหย่อมเล็กๆ ใกล้ต้นกาแฟข้างร้านเขา พวกเธอไม่ได้เข้าไปนั่งข้างในที่ติดแอร์เย็นฉ่ำ แต่ดีแล้ว คุยกันตรงนี้จะได้ไม่ต้องเกรงใจลูกค้าในร้าน

ปลายภูหาเครื่องดื่มมาดับความรุ่มร้อนใจของสาวเจ้า เครื่องดื่มเย็นๆ คงช่วยบรรเทาอาการของรวีกานต์ได้

“ดื่มสิครับ เดี๋ยวละลายหมด รับรองว่าฟรี ไม่คิดตังค์”

คนสวยมองเมิน ต้องกะพริบตาปริบๆ เพราะเหมือนว่าคอนแทคเลนส์ที่สวมไว้กำลังเลื่อนหลุดจากตำแหน่ง เธอขยี้ตาแรงๆ มันเคืองชอบกล

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • พระจันทร์สองใจ   ตอนพิเศษ จูบนี้คือสัญญา

    ตอนพิเศษจูบนี้คือสัญญา__________ห้าปีผ่านไปไวเหมือนนิยาย หน้าร้อนปีนี้เวนิสาพาครอบครัวและเพื่อนรักมาพักผ่อนหย่อนใจที่เกาะชื่อดังทางภาคใต้ ด้วยพุงป่องๆ ของการตั้งครรภ์เข้าเดือนที่ห้าของเธอ ทำให้ศศินไม่อนุญาตให้นั่งเครื่องออกนอกประเทศ ทริปวันหยุดสุดหรรษาเลยตกลงปลงใจที่เกาะแห่งหนึ่งในไทยนี่เอง ในยามนี้ปลายภูและรวีกานต์ คงกำลังรำลึกความหลังเมื่อครั้งแต่งงานกันใหม่ๆ คงพากันเดินจูงมือดื่มด่ำคลื่นลมที่ชายทะเล ส่วนเจ๊หวานอาสาดูแลเด็กๆ ให้ ช่างเป็นทริปที่สุขีเกินจะกล่าวจริงๆ“อืม...ถอดหน่อยๆ ไม่ไหวแล้ว...”เวนิสาอ้อนพ่อของลูกอยู่ที่บาร์เครื่องดื่ม ศศินในชุดที่นุ่งเพียงกางเกงขาสั้น สวมเสื้อลายดอกไม่ติดกระดุม อวดแผงอกล่ำๆ ยั่วใจศรีภรรยา เขายังพยายามบ่ายเบี่ยงด้วยว่าตอนนี้เพิ่งเที่ยงเท่านั้น“ไม่เอา เดี๋ยวชาวบ้านเห็น ไปดูลูกก่อนดีกว่านะคะคนดี” ศศินอ้อนเมีย พยายามดึงมือที่กำลังลูบไล้แผงอกเขา ขนาดท้องอยู่ยังหื่นได้ใจนะแม่ตัวแสบ“ไม่เอา พี่อ่า...เมื่อคืนน้องจูนก็งอแง น้

  • พระจันทร์สองใจ   EP 21/4 คำสัญญาจากพระจันทร์

    ในค่ำคืนที่ถูกปกคลุมด้วยหมอกน้ำค้าง แลเห็นดวงดาราน้อยใหญ่ประปราย ณ ที่ตรงนั้นท่ามกลางหมอกหนาและดาราพร่างพราว พระจันทร์ดวงใหญ่กำลังอวดโฉมสีเหลืองนวลตาเวนิสากับกลุ่มเพื่อนนั่งสังสรรค์กันอยู่ บนระเบียงดูดาวเหนือหลังคาเรือนพัก พวกเขาปูเสื่อลงนั่ง มีผ้าห่มคนละผืน มีเครื่องดื่มวางตรงหน้าทั้งขนมขบเคี้ยวมากมาย เสียงหัวเราะและรอยยิ้มแห่งความสุขกระจ่างอยู่บนใบหน้าของทุกคน ตั้งแต่หัวค่ำกระทั่งค่อนคืนเมื่อเบียร์มากกว่าหนึ่งโหลถูกเทใส่กระเพาะน้อย ไม่นานหลังจากนั้นเจ๊หวานก็สลบเหมือด รวีกานต์กับปลายภูอาสาพยุงร่างหมีของเจ๊ลงไปส่งที่ห้องพัก แน่นอนว่าเพื่อนสาวของเวนิสาไม่ได้ขึ้นมาที่ระเบียงดูดาวอีก ตอนนี้จึงเหลือเพียงแม่ดาวพระศุกร์คนงามกับพ่อพระจันทร์ดวงโต“อืม...ทีนี้ก็ไม่มีก้างขวางคอแล้วเนาะ”ศศินว่าแล้วขยับไปหาเวนิสา พาร่างหล่อนนอนลง ใช้ผ้าห่มของตัวเองห่มทับทั้งสองร่างอีกชั้นหนึ่ง เขามองขึ้นไปบนฟ้า ท่ามกลางหมอกหนายังแลเห็นดาวพระศุกร์ขึ้นเคียงข้างดวงจันทร์ เขาเผยรอยยิ้มละไม“พี่ยิ้มอะไรคะ”“ฉันน่ะ...เหมือนคนโง่แ

  • พระจันทร์สองใจ   EP 21/3 คำสัญญาจากพระจันทร์

    เจ๊หวานพยักหน้าเข้าใจ หากเปรียบผู้ชายเป็นของกินได้ ก็แสดงว่าผ่าน เพราะคนเราก็ยังต้องกินเพื่อความอยู่รอด อย่างน้อยรวีกานต์ก็ไม่ต้องทนง่วงอีกต่อไป เพราะมีม็อคค่าปั่นให้ซดทั้งคืน!“แล้วหล่อนละยะแม่ดาวพระศุกร์ ผู้ชายของหล่อนเป็นยังไง”เวนิสาถอนหายใจเฮือกๆ ศศินนั่นหรือ ยังไงดีล่ะ“ก็ดี...พอมองย้อนกลับไป ก็จำได้ว่าเวลาลำบาก เขาก็คอยดูแล คอยปลอบโยน คอยให้กำลังใจ คอยเป็นเพื่อนคู่คิด แม้ว่าความเจ้าอารมณ์ของเขาจะทำให้ฉันอยากจับเขาลงทอดในกระทะก็เถอะ เขาน่ะ ปากร้ายแต่ใจดี บางครั้งการกระทำกับคำพูดก็สวนทาง เรื่องนี้ฉันต้องทำใจให้ชิน”“แล้วไงยะ ก็โอเคในเรื่องนั้น แล้วเรื่องแซ่บล่ะ แซ่บมะ” เจ๊หวานยิ้มหื่นๆวนิสาหรี่ตามอง นึกว่าเธอจะไม่กล้าตอบหรือ เธอไม่ใช่แม่แสงตะวันผู้เหนียมอายนะ“แซ่บเว่อร์ค่าเจ๊! ฮ่าๆๆๆ”“อ๊ายยย!!!”เจ๊ร้องระงมเพราะถูกใจ เหล่าคนงานและสองหนุ่มเมืองกรุงฯ หันมามองทางพวกเธอ ปลายภูโบกมือใส่รวีกานต์ ส่งยิ้มหวานให้กันอย่างข้าวใหม่ปลามันที่แรกรักน้ำต้มผักยังหวานอยู่ ส่วนศศ

  • พระจันทร์สองใจ   EP 21/2 คำสัญญาจากพระจันทร์

    เวนิสาหรี่ตามอง ริมฝีปากเหยียดเป็นเส้นตรง “มาปิดให้ไว!”“คร้าบ! ปิดเดี๋ยวนี้คร้าบ!” ศศินจำต้องเดินรอบเตียงเพื่อมาปิดโคมไฟให้แม่ของลูก เอาเถิด จัดมาเสียให้พอ ให้ต้องโดนเมิน ต้องโดนจิกหัวหรือต้องเป็นทาสก็จัดมา สักวันเมื่อเวนิสาเริ่มเบื่อ หล่อนคงกลับมาเป็นแม่ดาวพระศุกร์ผู้น่ารักของเขาเหมือนเดิมกระมัง_________พระอาทิตย์ดวงใหญ่โผล่ขึ้นทางทิศตะวันออก เหนือยอดเขา มันเริ่มโผล่ขึ้นมาทีละนิดๆ ราวกับพู่กันอันใหญ่ที่จุ่มสีส้มแดงคอยแต้มแต่งเวิ้งฟ้ารวีกานต์จ้องมันไม่วางตา หมอกน้ำค้างเหนือชายคายังคงแรงอยู่ แต่มิอาจขัดขวางความตั้งใจ รอบๆ เรือนไม้ของปลายภูโอบล้อมด้วยต้นกาแฟเขียวชอุ่ม มันกินพื้นที่ทั่วทั้งหุบเขา ไม่ต้องบอกว่ามีมูลค่าทางการตลาดมากเท่าใด เธอไม่อยากคาดคิดเพราะอาจทำให้ตัวเองจุกความสุขตาย ในที่สุดฝันของเธอก็เป็นจริงสินะ ฝันว่าสักวันจะได้กลายเป็นซิลเดอเรลล่าของเจ้าชายรูปงามความรักที่เธอมีให้ปลายภูนั้น แม้ไม่ได้ถึงขั้นคลั่งไคล้หลงใหล แต่มันคือรักซึมลึกที่เธอเองยังไม่รู้ตัว ไม่ได้หวือหวา แต่แอบผลิดอกงอกงามในจิตใจ คว

  • พระจันทร์สองใจ   EP 21/1 คำสัญญาจากพระจันทร์

    [21]คำสัญญาจากพระจันทร์______________ไร่กาแฟ ณ ปลายภู สัปดาห์ถัดมาเรือนไม้หลังงามผุดขึ้นท่ามกลางขุนเขาที่โอบล้อมด้วยต้นกาแฟ เส้นทางลดเลี้ยวยิ่งกว่ารถไฟเหาะตีลังกา ทำให้สองสาวเมารถมากกว่าจะได้ชื่นชมธรรมชาติ กว่าจะนั่งรถขึ้นมาถึงบนนี้ได้ ว่าที่คุณแม่ทั้งสองก็จอดรถอาเจียนไปหลายรอบ รวีกานต์ถึงกับหมดแรงนั่งซบอกพ่อเด็กน้อย ในขณะที่เวนิสานั่งหน้าบูดอยู่เบาะข้างหลังบนรถตู้คันหรู ส่วนเจ๊หวานจ้อเจรจาอยู่ด้านหน้ากับคนขับรถวัยขบเผาะหุ่นล่ำหน้าโหด ที่ถูกใจนางเสียเหลือเกิน“ใกล้ถึงแล้วครับ ตะวันไหวไหม”รวีกานต์ส่ายหน้า ปลดเข็มขัดนิรภัยออกเพื่อจะได้กอดปลายภูดีๆ เธอซุกหน้าเข้าหาอกเขาราวลูกแมวตัวน้อยที่ต้องการไออุ่นจากเจ้าของ ปลายภูยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ชอบใจนักเวนิสามองเพื่อนรักกับปลายภูผ่านทางช่องว่างระหว่างเบาะนั่ง ได้แต่เบะปากใส่เพราะหมั่นไส้“นี่! แกจะอ้อนเด็กเพื่อ!?”“เรื่องของฉันน่า นั่งเงียบๆ ไปเลย คนจะสวีตกัน เนาะภูเนาะ”รวีกานต์ยิ้มหวานอย

  • พระจันทร์สองใจ   EP 20/5 ผู้หญิงยากๆ

    “แล้วเธอมาทำไม!” น้ำเสียงที่ใช้ไม่ค่อยพอใจนัก จากแค่ประหม่ามึนงง ก็เริ่มมีอารมณ์โกรธเข้ามาปะปน เวนิสากำลังป่วนประสาทเขาอีกแล้วใช่ไหม“มาทำธุรกิจ”“หือ?”คนสวยยิ้มแป้น ก่อนจะอธิบาย“เรามาทำธุรกิจกัน เพื่อความสะดวกในการใช้ชีวิต”“ยังไง”“ง่ายๆ เลย เราก็แค่ทำให้คนรอบข้างเรา เช่นพ่อแม่ พี่น้องเพื่อนฝูง เข้าใจว่าเราสองคนตกลงกันได้เรียบร้อย พี่ก็รู้นี่ ตอนนี้แม่ถามยิกๆ ว่าเมื่อไหร่ฉันจะแต่งงานกับพี่ เมื่อเช้าพ่อพี่ก็โทรมา เพื่อนฉันขู่จะคว่ำบาตรถ้าไม่คืนดีกับพี่ ฉันเลยคิดว่า เพื่อความสบายใจของคนที่รักเราทุกๆ คน ฉันควรเสียสละความไม่สะดวกน้อยนิดแล้วร่วมมือกับพี่น่ะ”“ร่วมมืออะไร ไม่เห็นเข้าใจ” ศศินชักงง“เฮ้ย...พี่นี่โง่ปะเนี่ย พูดไปตั้งเยอะไม่เข้าใจได้ยังไง”“นี่ด่าฉันเหรอ!”“อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉันนะ!” ตะคอกมาตะคอกกลับ เวนิสาไม่โกงศศินหุบปากฉับ“เอาแบบนี้แหละ พี่เข้าใจแล้วนะ บอกพ่อพี่

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status