“คุณผู้หญิงรออยู่ที่ห้องรับแขกค่ะ” สาวใช้ในบ้านของอดีตท่านประธานผู้มีพระคุณบอกและเดินนำฉันไป คุณหญิงมณีนัดให้ฉันมาพบที่บ้านในวันหยุด หลังจากที่ผ่านเรื่องราวที่ร้านอาหารมาสามวันแล้ว
“หนูรัศมี แม่เป็นห่วงหนูมากเลยลูก เป็นยังไงบ้าง” คุณหญิงมณีลุกจากเก้าอี้เดินเข้ามาสวมกอดทั้งถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย สีหน้าคุณหญิงมณีดูไม่ดีเลย เกิดอะไรขึ้นหรือไอ้ผู้ชายห่าม ๆ เล่าเรื่องราวทั้งหมดไปแล้ว
“สวัสดีค่ะคุณหญิง” ก่อนอื่นฉันยกมือไหว้คุณหญิงมณี
“คุณหญิงอะไรกัน ต่อไปเรียกแม่นะลูกเพราะแม่จะให้หนูแต่งงานกับไอ้ตัวดีของแม่ที่มันบังอาจทำให้หนูเสียใจ”
“แต่งงานทำไมคะ” หัวใจเต้นตึกตึก ถึงแม้ผู้ชายคนนั้นจะบอกฉันไว้แล้วว่าพ่อแม่ของเขาจะให้เราแต่งงานกัน ทว่าเมื่อได้ฟังจากปากคุณหญิงก็ทำให้ตกใจอยู่ดี
“แม่รู้เรื่องทั้งหมดที่กองปราบลูกชายคนเล็กของแม่ทำแล้วนะ หนูไม่ต้องกลัว แม่จะแสดงความรับผิดชอบเอง” คุณหญิงมณีกุมมือฉันแล้วพามานั่งที่โซฟา
“หนูว่าเรื่องมันนานมาแล้ว ปล่อยมันผ่านไปเถอะค่ะ ให้มันแล้วกันไป”
“แต่แม่อยากได้หนูมาเป็นสะใภ้นะ แม่ไม่รังเกียจหนูเลย แม่อยากรับผิดชอบ” คุณหญิงมณีทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ฉันควรทำอย่างไรด
