"ฮวนฮวน เด็กดีตื่นได้แล้ว สายแล้วนะครับ"
กู้อี้หานที่กินข้าวเช้าเสร็จแล้ว จึงรีบขึ้นมาปลุกเฉิงฮวนที่ยังนอนไม่ตื่น ส่วนยัยหนูตัวน้อย หลังจากกินข้าวเสร็จก็ตามคุณตาไปที่บ้านตระกูลเวินทันที
"อื้อ หนูง่วง เพราะคุณป๋านั่นแหละ"
"โทษป๋าได้ยังไง ก็เมื่อคืนหนูเป็นคนเริ่มเอง หนูจะนอนต่ออีกหน่อยไหม หรือจะออกไปพร้อมป๋า"
อี้หานขึ้นมานอนกอดเมียรักที่ขดตัวเหมือนแมวน้อยขี้เซาอยู่บนเตียง เมื่อเช้าหลังจากรู้สึกตัวตื่นอี้หานก็รีบเปลี่ยนผ้าปูที่นอน แล้วอุ้มเฉิงฮวนไปนอนที่เตียงให้สบายตัว
"ลูกล่ะคะ ลูกอยู่ไหน"
"ลูกออกไปกับคุณพ่อแล้วครับ คงอยากเล่นกับพี่ ๆ "
"อื้อ แล้ววันนี้ป๋าจะไปไหน ต้องเข้าไปตรวจงานที่ไหนไหมคะ"
"แล้วแต่สถานการณ์ครับ แล้วแต่ว่าหนูอยากให้ป๋าพาไปไหนรึเปล่า"
มือหนาเกลี่ยปอยผมที่ร่วงลงมาบดบังใบหน้าหวานของเฉิงฮวนด้วยความใส่ใจ
"ว๊าา อิจฉาตัวเองจัง"
"หือ อะไรคืออิจฉาตัวเอง ป๋าก็เพิ่งเคยเห็นนี่แหละ"
ใบหน้าน้อย ๆ ส่งยิ้มหวานให้สามีก่อนจะเอ่ยคำเยินยอให้อีกฝ่ายได้ยิน จนหัวใจของคนแก่พองโตจนแทบจะลอยขึ้นบนฟ้า
"อิจฉาที่ตัวเองโชคดี มีสามีหล่อ รวย เอาใจเก่ง ดีขนาดนี้จะหาที่ไหนได้อีก โชคดีจริง ๆ "
"..."
คนแ
