“พวกแกเลิกเถียงกับฉันด้วยเรื่องบ้า ๆ นี่ได้แล้ว เวลาอีกตั้งสองปีสามปี ใครจะไปรู้...ไม่แน่ หมอนั่นอาจจะเป็นฝ่ายเปลี่ยนใจก่อนฉันก็ได้ใครจะไปรู้”
“ก็จริงว่ะ” เฌอปรางพยักหน้ารับง่าย ๆ พร้อมกับถอนหายใจยาว “เอาเถอะ แกจะทำอะไรก็ตามใจแกก็แล้วกัน แต่ถ้ามีอะไรอยากให้ฉันกับนังวีวี่ช่วยก็บอกมาได้เลย ฉันสองคนเต็มใจช่วยแกเสมอ”
“ใช่ ฉันสองคนจะช่วยแกเอง” วิทวัสรีบเอ่ยยืนยันหนักแน่นขึ้นอีกเสียง
“ฉันขอบใจพวกแกสองคนมาก”
“เออ ๆ...เลิกคุยเรื่องนี้ก่อน ตกลงว่าแกสองคนไปนครศรีธรรมราชเป็นเพื่อนฉันตอนต้นเดือนหน้าได้ใช่ไหม ฉันจะได้จองตั๋วเครื่องบินเลย” เฌอปรางถามขึ้นอย่างนึกได้
“ฉันบอกเตี่ยกับหม่าม้าไว้แล้วล่ะ แต่ยังไม่ได้ขออากงเลย แต่ก็ช่างเถอะ แกจองตั๋วได้เลย ช่วงนี้ฉันอยากจะทำอะไรจะไปไหนอากงก็ไม่บ่นหรอก เพราะฉันยอมรับหมั้นนายแสงฉานอย่างที่กงต้องการแล้ว” เพียงดาวไหวไหล่พร้อมเอ่ยเหน็บแนมไปถึงบรรพบุรุษของตน
“แต่ฉันคงไปด้วยไม่ได้แล้วว่ะ พ่อบังคับให้ฉันไปทำงานตั้งแต่ต้นเดือนเลย ขอโทษนะแก” หนุ่มหัวใจหญิงเอ่ยเสียงอ่อนอ่อย
“เออ ๆ ไม่เป็นไร ว่าแต่พ่อแกคิดดีแล้วเหรอวะนังวี่ ถึงได้ให้แกไปคุมไซต์งานที่มีแต่คนงานต่างด
