บทที่ 6

Bab terbaru

• รักไร้เงา   บทที่ 11

  วันงานศพของฉัน ลู่หลีจับตัวเองแต่งตัวอย่างดี เขาสวมชุดสูทสีดำชุดนั้นที่ฉันชอบมากที่สุด เข้าร่วมงานศพของฉันเดิมทีสวี่จื้อไม่อนุญาตให้เขาปรากฏตัวที่งานศพของฉัน แต่สุดท้ายก็ถูกแม่ของฉันเกลี้ยกล่อม แม่ของฉันบอกว่ายังไงเขาก็เป็นคู่ชีวิตตามกฎหมาย เป็นสามีของฉันงานศพของฉันญาติและเพื่อนต่างมาเข้าร่วม ฉันตายไปแล้ว ไม่สามารถให้ฉันตายไปโดยที่ถูกนินทาลับหลังได้แม่สามีก็มาแล้ว แม่สามีที่เดิมทีตัวผอมอยู่แล้วเหมือจะแก่ขึ้นเป็นสิบปีลู่หลียังคงคุกเข่าอยู่หน้าป้ายหลุมศพของฉันตั้งแต่ต้นจนจบ เขาคิดไปเองว่ากำลังไถ่โทษ แต่ตอนนี้ฉันเห็นเขาแล้วรู้สึกสะอิดสะเอียนหลังจากงานศพของฉันเสร็จสิ้น ลู่หลีกลับไปที่คอนโดแห่งนั้นลู่โยวถูกปล่อยให้หิวอยู่สามวัน ตอนนี้หายใจรวยริน เห็นลู่หลี เธอก็เริ่มรู้สึกกลัวแล้ว"พี่ ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรปลอมเป็นพี่สะใภ้ ฉันไม่ควรกลับมา ไม่ควรยุแยงความสัมพันธ์ระหว่างพี่กับพี่สะใภ้ ฉันสำนึกผิดแล้วจริงๆ"ฉันดูออกว่าลู่โยวรู้สึกหวาดกลัวจริงๆ กลัวว่าตัวเองจะถูกลู่หลีปล่อยให้อดตาย"ตอนนั้นเด็กคนนั้นตายได้ยังไง ใช่ซินซินผลักเธอไหม"เห็นได้ชัดว่าลู่โยวลังเลอยู่ว่าจะพูดความจริงหร

• รักไร้เงา   บทที่ 10

  ฉันคิดไม่ถึงว่าวันต่อมาสวี่จื้อก็มาที่โรงพยาบาลอีก เขาเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยโดยที่ไม่ได้พูดพร่ำเพรื่อ จากนั้นดึงคอเสื้อของลู่หลีลากลู่หลีออกไปจากห้องทั้งแบบนี้"นายจะทำอะไร? นายบ้าไปแล้วเหรอ?" ลู่หลีถูกลากออกจากห้องพักผู้ป่วยก็รู้สึกโมโหอย่างมาก"นายไม่เชื่อไม่ใช่เหรอว่าพี่สาวของฉันตายไปแล้ว วันนี้ฉันจะให้นายเห็นว่าพี่สาวขของฉันตายไปแล้วจริงๆ หรือเปล่า" สวี่จื้อลากลู่หลีออกจากโรงพยาบาลด้วยหน้าตาเคร่งขรึม"แกเป็นบ้าอะไร ฉันไม่ไป" จู่ๆ ลู่หลีก็ต่อต้านเป็นอย่างมาก"นายไม่เชื่อไม่ใช่เหรอ จะต่อต้านอะไร ไปดูก็รู้แล้ว ไอ้ชาติชั่ว"ถึงแม้ลู่หลีจะต่อต้านเป็นพิเศษ ไม่เต็มใจอย่างมากแต่ก็ยังถูกสวี่จื้อลากไปที่หอประกอบพิธีฌาปนกิจสวี่จื้อลากลู่หลีไปที่หน้าตู้แช่ของฉัน กดลู่หลีไปที่บนตู้แช่ บังคับให้เขามองฉันที่ถูกแช่แข็งเอาไว้ลู่หลีเห็นศพของฉันก็หลับตาลงด้วยสัญชาตญาณ และพึมพำกับตัวเอง"นี่ไม่ใช่สวี่ซิน! ไม่ใช่เธอ! เธอเห็นแก่ตัวและร้ายกาจขนาดนั้นจะตายได้ยังไง!""นายกลัวอะไร นายลืมตามาดูภรรยาของนายสิ ดูว่าเธอตายยังไง ตอนที่เธอตายยังพยายามปกป้องลูกของนายอย่างเต็มที่ ตอนที่เธอตายนายกับผู้หญิง

• รักไร้เงา   บทที่ 9

  ฉันมองดูภาพชายหญิงรักกันหวานชื่อแบบนี้ ในใจกลับเหมือนถูกมีดทิ่มแทงถ้าหากฉันยังมีชีวิตอยู่ ก็เป็นสิ่งกีดขวางระหว่างพวกเขาจริงๆที่แท้ไม่รักคนคนหนึ่งแค่ชั่วพริบตาเท่านั้นจริงๆ ควาามรักลำเอียงต่อลู่หลีหายสาบสูญไปจนหมดในแวบเดียวฉันมองดูลู่หลีปลอบลู่โยวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ฟังพวกเขาวางแผนชีวิตสุขสันต์ในอนาคตของพวกเขาพ่อแม่ลูกทั้งๆ ที่ไม่รักแล้ว ทำไมในใจยังทรมานขนาดนั้นฉันคิดว่าฉันไม่รักลู่หลีแล้วก็สามารถแยกจากเขาได้ แต่ฉันทำได้แค่อยู่ที่ข้างกายเขาฉันเห็นเขากล่อมลู่โยวเข้านอนจากนั้นขับรถออกจากโรงพยาบาล ฉันตามเขาไปตลอดลู่หลีไปที่ร้านขายของใช้แม่และเด็ก ซื้อของใช้สำหรับเด็กทารกในใจของฉันก็ยังรู้สึกเจ็บปวด ตอนนั้นหลังจากฉันรู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ ก็เคยตามตื๊อลู่หลีอยากให้เขาไปซื้อของใช้สำหรับทารกด้วยกันกับฉันแต่เขาปฏิเสธฉันด้วยความเย็นชา พูดว่ายังเร็วเกินไป รอให้ลูกเกิดมาแล้วค่อยว่ากันแต่ตอนนี้เขากลับมีความสุขมากที่ได้ทำสิ่งเหล่านี้เพื่อลูกอีกคนของเขา ซึ่งเป็นเรื่องที่เธออยากทำกับเขามานานแล้วออกจากร้านของใช้สำหรับแม่และเด็ก ลู่หลีก็ไปที่ร้านทองและจิวเวอรี่ร้านหนึ่งลู่หลีเลือ

• รักไร้เงา   บทที่ 8

  ฉันถลึงตาโตไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองได้ยินอะไร ลู่หลีกำลังพูดอะไรอยู่?"แกแม่งพูดเหลวไหล เธอคือพี่สาวของฉัน ถึงแม้ไม่ใช่พี่สาวแท้ๆ แต่นั่นก็เป็นพี่สาวที่ดูแลฉันมาตั้งแต่เล็กจนโต แกโหวกเหวกโวยวายอะไรอยู่ตรงนี้?" สวี่จื้อดวงตาโกรธแค้นจนแดงก่ำไปหมด"ลู่หลี ลูกสาวของฉันไม่เคยทำผิดต่อนาย เธอกับเสี่ยวจื้อถึงแม้ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ แต่ก็ไม่ใช่ว่านายจะสบประมาทแบบนี้ได้"แม่ก็มองลู่หลีด้วยความตกตะลึงเช่นกัน เหมือนกับเป็นครั้งแรกที่รู้จักลูกเขยของตัวเอง"ฉันพูดเหลวไหลหรือไม่พวกคุณรู้ดีแก่ใจ ฉันเห็นชัดๆ ว่าสวี่จื้อออกมาจากในห้องของสวี่ซินตอนดึกๆ ดื่นๆ พวกเขาถ้าหากไม่ได้ทำเรื่องลับลมคมนัย งั้นเขาไปทำอะไรที่ห้องของพี่สาวตัวเองตอนดึก หลังจากนั้นหนึ่งเดือนสวี่ซินก็ตั้งท้อง เด็กเป็นลูกของใครกันแน่" ลู่หลีมองสวี่จื้อด้วยความเย็นชาฉันมองดูลู่หลี คิดไม่ถึงว่าในสายตาของเขาฉันจะเป็นคนหน้าไม่อายแบบนี้ คืนนั้นฉันโรคกระเพาะและลำไส้อักเสบเฉียบพลัน สวี่จื้อไปส่งฉันที่โรงพยาบาล ฉันต้องแอดมิท สวี่จื้อจึงกลับไปเอาของใช้ในห้องน้ำกับเสื้อคืนนั้นสวี่จื้อถึงโรงพยาบาลก็บอกกับฉันว่าตอนที่เขากลับไปได้เจอกับลู่หลีตอน

• รักไร้เงา   บทที่ 7

  ตอนที่พวกเขาไปถึงโรงพยาบาล ลู่หลีกำลังถือข้าวต้มหมูชามหนึ่งป้อนลู่โยวอยู่ฉันมองดูท่าทางรักใคร่ปรองดองของพวกเขาสองคน ในใจก็ยังรู้สึกขมขื่น แต่กลับไม่ได้ทรมานขนาดนั้นแล้วน่าจะเป็นเพราะตายไปแล้ว จึงมองทุกอย่างนี้อย่างเฉยเมย ตายก็ตายไปแล้ว สองคนนี้ก็ไม่สามารถยั่วโมโหฉันได้เหมือนตอนที่ฉันมีชีวิตแล้วคนที่โมโหก่อนคือสวี่จื้อ เขามองลู่หลีด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เห็นลู่หลีกำลังป้อนข้าวลู่โยวด้วยความรักใคร่ เขาก็โมโหจนขาดสติ ต่อไปทางลู่หลี ต่อยจนลู่หลีล้มลงบนพื้น ทั้งเตะทั้งต่อยกันอยู่ครู่หนึ่ง"แกมันไอ้สารเลว พี่สาวของฉันตาบอดถึงได้ชอบสารเลวอย่างแก ศพของเธอยังไม่เย็น แกก็มาอยู่กับผู้หญิงร่านไร้ยางอายคนนี้ที่นี่ แกทำให้พี่สาวของฉันตายตาไม่หลับ"สวี่จื้อตาแดงและแทบอยากจะต่อยลู่หลีให้ตายไปแบบนี้ ลู่หลีก็ไม่ใช่คนที่จะยอมถูกรังแก จึงต่อยกลับทันทีทั้งสองคนต่อยกันจนแยกยังไงก็แยกไม่ออก สุดท้ายถูกหมอจับแยกออก"สวี่จื้อ แกเป็นบ้าเหรอวะ แกพูดจาให้ดีๆ หน่อย ผู้หญิงร่านอะไร แถมยังพูดว่าสวี่ซินตายไปแล้ว พวกแกนี่มันน่าเบื่อมากจริงๆ คำพูดบ้าบอแบบนี้ใครจะเชื่อ"ลู่หลีมีสีหน้าหงุดหงิด ในดวงตาเต็มไปด้วยควา

• รักไร้เงา   บทที่ 6

  ศพของฉันถูกพบในสองวันให้หลัง ตอนที่พบศพฉันร่างกายกับใบหน้าของฉันต่างมีบาดแผลหนักเบาแตกต่างกัน มือทั้งสองข้างกลับยังปกป้องท้องเอาไว้อย่างดีหลังจากศพของฉันถูกค้นหาพบ เจ้าหน้าที่กู้ภัยติดต่อสามีของฉันในทันทีแต่ทว่ากลับติดต่อไม่ได้ จากนั้นจึงติดต่อแม่กับแม่สามีของฉันตอนที่แม่มาถึงที่เกิดเหตุและเห็นศพของฉันก็ร้องไห้จนเป็นลมไป แม่สามีก็เป็นลมไปเช่นกันหลังจากแม่กับแม่สามีตื่นมาก็ไปทำใบมรณะบัตรให้ฉัน นำศพของฉันส่งไปที่หอประกอบพิธีฌาปนกิจแม่สามีกับแม่ของฉันโทรศัพท์ไปหาลู่หลี แต่ทว่ากลับถูกลู่หลีตัดสายสวี่จื้อเห็นฉันที่นอนอยู่ในตู้แช่ของหอประกอบพิธีฌาปนกิจ ผู้ชายที่ตัวสูงหนึ่งร้อยแปดสิบเซนร้องสะอื้น"พี่ซินซิน ตอนนั้นผมควรจะขัดขวางพี่ ไม่ให้พี่แต่งงานกับไอ้สารเลวคนนั้น""ผมน่าจะเกลี้ยกล่อมให้พี่หย่าร้างเร็วกว่านี้หน่อย แบบนี้แล้วพี่ก็ไม่ต้องตายอย่างน่าอนาถแบบนี้" สวี่จื้อร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหลฉันมองดูสวี่จื้อที่ร้องไห้ไม่หยุดก็ถอนหายใจ ฉันอยากบอกเขาว่าไม่มีประโยชน์ ตอนนั้นฉันรักลู่หลีมากๆ ไม่ว่าใครเกลี้ยกล่อมก็ไม่มีประโยชน์ฉันรักลู่หลีจาเหมือนแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ ตอนนั้นทุ่มสุดตัว