Masuk
ความตายพราก แต่รักกลับคืน
4
Share:
Lapor
ในวันที่เจ็ดหลังจากที่ฉันเสียชีวิต สามีของฉันพาผู้หญิงที่เขาถวิลหามาร่วมรักบนเตียงแต่งงานของฉัน เขามีสีหน้าเหมือนคนสมหวังอย่างเต็มเปี่ยม “ในที่สุดก็ไม่ต้องเห็นหน้ายัยสาวนั่งดริ๊งอีกแล้ว” ต่อมา เขากอดข้าวของที่ฉันทิ้งไว้สารภาพผิดว่า “เฉี่ยนเฉี่ยน ทำไมเธอยังไม่กลับมาอีก?” เหมือนเขาจะลืมไปแล้วว่าฉันถูกเขาบีบบังคับให้ตายในค่ำคืนนั้นเพื่อที่จะปลูกถ่ายไขกระดูกให้ผู้หญิงที่เขารัก จนกลายเป็นหนึ่งศพสองชีวิต
Lihat lebih banyakBab 1
บทที่ 1
Bab terbaru
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 17
ในขณะที่วิดีโอของงานแต่งงานกำลังเป็นกระแสบนโลกออนไลน์ ฟู่หย่วนเชินก็กลับไปที่บ้านของเราเขายืนอยู่หน้าชุดสูทและกำลังรีดชุดสูทอย่างตั้งใจ ไม่รู้คิดอะไรอยู่ร่างกายของฉันรู้สึกเหมือนได้รับการปลดปล่อยจากการกักขัง น่าจะสามารถออกไปได้ในไม่ช้าฟู่หย่วนเชินฉีดสเปรย์ใส่ผม เปลี่ยนเป็นชุดสูทที่ใส่ในวันแต่งงานตัวนั้น และใส่แหวนที่ขอฉันแต่งงาน“เสิ่นอวิ๋นเฉี่ยน ผมมาขอคุณแต่งงานแล้ว”เขาพูดด้วยเสียงนุ่มนวล แต่ฟังแล้วกลับทำให้ฉันขมวดคิ้วมันช่างน่าเศร้า!ฟู่หย่วนเชินกระโดดลงจากตึกสูง เมื่อศพถูกพบ ก็ไม่สามารถจำหน้าเขาได้อีกแล้วในแดนภูต ฉันยืนมองดูฟู่หย่วนเชินวิ่งมาหาฉันที่ขอบสะพานไน่เหอฉันไม่ลังเลที่จะข้ามไปเกิดใหม่ก่อนเขา และแม้ว่าเขาจะร้องเรียกก็ไม่หันกลับไปฟู่หย่วนเชิน นี่เป็นครั้งแรกที่คุณวิ่งมาหาฉันและนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันปฏิเสธที่จะวิ่งไปหาคุณเราจะไม่มีวันพบกันอีก
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 16
ระหว่างการจัดงานแต่งงาน ฟู่หย่วนเชินทำตัวเหมือนไม่สนใจอะไรตลอดทั้งงานซูชิงฮวนบ่นไปเพียงเล็กน้อย แต่ฟู่หย่วนเชินพูดเพียงไม่กี่คำก็ปิดปากเธอได้“เมื่อก่อนเธอไม่เคยเรื่องมากเลย”จริงอยู่ ตอนนั้นฉันมองว่าการแต่งงานกับเขาเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิต จะไปเรื่องมากทำไมฟู่หย่วนเชินถือบุหรี่ พลางขมวดคิ้วและคลึงแหวนแต่งงานวงนั้นของเรา จนในที่สุดก็เผยให้เห็นความอ่อนโยนบางอย่าง“อวิ๋นเฉี่ยน รอผมหน่อยนะ”ถึงวันนี้ ฉันจะไม่ต่ำต้อยพอที่จะรอเขาอีกต่อไปวันแต่งงานวันนั้นฟู่หย่วนเชินสวมชุดสูทที่ดูดี หรูหรากว่าชุดที่เขาใส่ตอนแต่งงานกับฉันหลายเท่าแต่ฉันรู้ว่า เขาแอบนำชุดนั้นแขวนไว้ในห้องของฉันกับเขา ยืนมองชุดสูทนั้นทุกวันงานแต่งงานเริ่มเล่นพรีเซนเทชัน แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น วิดีโอกลับกลายเป็นภาพของซูชิงฮวนที่นอกใจ!ในวิดีโอมีผู้หญิงคนหนึ่งเปลือยกาย ใบหน้าก็เต็มไปด้วยอารมณ์ยั่วยวน บรรดาแขกในงานตกตะลึง แต่ฟู่หย่วนเชินยืนอยู่เฉย ๆ เหมือนเป็นคนที่ไม่เกี่ยวข้องเขายืนเหมือนต้นไม้ ไม่ได้ยินเสียงนินทาใด ๆเมื่อก่อนเขาเคยเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับหน้าตาเสมอ...ไม่นานแม่สามีก็วิ่งเข้ามา ดึงกระโปรง
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 15
ทุกการกระทำของฟู่หย่วนเชินมันบ้ามาก จนส่งผลให้ราคาหุ้นของบริษัทตกลงไปด้วยบรรดาผู้ถือหุ้นของบริษัทได้ร่วมกันร้องเรียน พูดจาหว่านล้อมสารพัด จนในที่สุดฟู่หย่วนเชินก็ยอมรับการบำบัดทางจิต“คุณหมอ คุณหมายความว่ายังไง?”ฟู่หย่วนเชินเริ่มอาละวาดในโรงพยาบาล ดูเหมือนว่าแม้แต่ซูชิงฮวนที่คาดการณ์เรื่องต่าง ๆ อย่างรอบคอบ ก็ไม่ได้คาดคิดว่าฟู่หย่วนเชินจะไปเจอกับหมอที่เคยตรวจครรภ์ให้ฉันบางครั้งโชคชะตาก็ช่างน่าแปลก หมอที่เคยตรวจครรภ์ให้ฉันทักทายฟู่หย่วนเชินอย่างสนิทสนม“ลูกของภรรยาคุณเป็นอย่างไรบ้าง?”“ไม่ได้บอกว่าไม่มีลูกหรอกเหรอ?”สีหน้าของหมอแสดงถึงความอึดอัด เหงื่อผุดขึ้นมาบนหน้าผากไม่หยุดฟู่หย่วนเชินตบหน้าตัวเองสองทีเพื่อบังคับตัวเองให้ใจเย็นลงเขาดึงผมตัวเอง มือที่ถือโทรศัพท์อยู่ก็สั่น“ช่วยผมตรวจสอบหมอที่ทำการผ่าตัดให้อวิ๋นเฉี่ยนที”ฉันหัวเราะเยาะในใจ รู้หลังจากฉันตายแล้ว เขาเพิ่งกลับมามีสติเหรอ?ฟู่หย่วนเชินใจเย็นลงอย่างรวดเร็ว เขาทักทายหมอของฉันอย่างสุภาพเรียบร้อย ยกเว้นตอนก้าวสะดุดเดินออกจากโรงพยาบาล เขาก็แทบไม่ต่างจากปกติเลยเขาคลุ้มคลั่งอีกครั้ง รีบเหยียบคันเร่งเพื่อไปหาพ่อข
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 14
“ตาเฒ่าก็ถือเสียว่าลูกสาวคุณโชคร้าย! ไม่ได้ใช้ชีวิตดี ๆ กับหย่วนเชินของพวกฉัน!”ถ้าฉันสามารถกลายเป็นรูปร่างได้ ฉันจะต้องตบเธอแรง ๆ สักหลายทีคาดไม่ถึงว่าเธอยังกล้าทำตัวหยิ่งยโสต่อหน้าพ่อของฉัน ฉันไม่กล้านึกเลยว่าพ่อต้องเจ็บปวดขนาดไหน“แม่ครับ เป็นผมที่ผิดต่ออวิ๋นเฉี่ยน แม่อย่าพูดแบบนั้นอีก!”ฟู่หย่วนเชินดูเหมือนจะมีจิตสำนึกขึ้นในคืนเดียว เขาจึงดึงแม่ของเขาเดินกลับไปเมื่อพวกเขากลับมาที่บ้าน ซูชิงฮวนทำตัวเหมือนเจ้าของบ้านอย่างชัดเจนสิ่งของที่ฉันทิ้งไว้ถูกโยนทิ้งไปหมดจรด ตู้เสื้อผ้าของฉันและฟู่หย่วนเชินอัดแน่นไปด้วยเสื้อผ้าเธอ“พี่ฟู่คะ ของใช้ของยัยสาวนั่งดริ๊งคนนั้นฉันโยนทิ้งไปหมดแล้ว ต่อไปฉันกับลูกจะอยู่กับพี่นะคะ”ฟู่หย่วนเชินกลับโกรธขึ้นมาอย่างกระทันหัน เข้าไปตบซูชิงฮวนอย่างแรง“คุณไม่มีสิทธิ์แตะต้องของของเธอ”ซูชิงฮวนและแม่สามีของฉันต่างก็อึ้ง ไม่มีใครกล้าเข้าไปเตือนสักคำฟู่หย่วนเชินเอาของของเธอโยนออกมาต่อหน้าเธอ จากนั้นถามเธอว่าเอาของของฉันไปทิ้งที่ไหน“หย่วนเชิน ในท้องของซูชิงฮวนมีลูกของแกอยู่นะ!”แม่สามีของฉันเป็นห่วงหลาน จึงรีบพูดออกมาก่อน แต่ตอนนี้ฟู่หย่วนเชินไม่
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 13
ภาพฟู่หย่วนเชินในงานศพของฉันกลายเป็นข่าวใหญ่ในโลกอินเทอร์เน็ต เขาเก็บตัวไม่ออกไปพบใครอีกเลยฉันมองดูเขาคุ้ยเอาเศษอาหารในถังขยะขึ้นมา แล้วค่อย ๆ กินอย่างเหม่อลอยเศษอาหารบางอย่างยังมีเศษดินจากกระถางต้นไม้ที่เขาเคยทำแตกติดอยู่ด้วย แต่เขาก็ไม่รู้สึกอะไร ยังกินไปพลางบ่นไปพลางเบา ๆ“เฉี่ยนเฉี่ยน ทำไมคุณยังไม่กลับมาทำอาหารให้ผมอีกนะ?”ฉันลอยอยู่บนอากาศ ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงกับสถานการณ์นี้หลังจากที่ฉันตาย จู่ ๆ ฟู่หย่วนเชินก็เริ่มรักฉันขึ้นมาผู้หญิงที่เคยเป็นแค่ยัยสาวนั่งดริ๊งกลายเป็นเหมือนปานแดงสดในเหมือนไวน์แดงบนหัวใจของเขา ทำให้เขาต้องทนทุกข์ทุกวันอย่างไม่รู้จบเขาเริ่มดื่มเหล้าทั้งคืนทั้งวัน ดื่มจนกระเพาะทะลุและเข้าโรงพยาบาล แต่บนใบหน้ากลับมีรอยยิ้มอยู่ด้วย“เฉี่ยนเฉี่ยน ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณแล้ว กลับรีบมาหาผมเถอะนะ”เขาอ้อนวอนกับอากาศอย่างน่าสงสาร และใบหน้ายังมีความรู้สึกเสียใจอยู่ด้วย“เฉี่ยนเฉี่ยน ทำไมดื่มเหล้าแล้วก็ยังไม่เห็นคุณสักทีนะ?”หุ้นของบริษัทฟู่เริ่มดิ่งลงหนัก ผู้ถือหุ้นพากันตั้งคำถามถึงความสามารถในการบริหารงานของเขาฟู่หย่วนเชินกำลังนั่งยอง ๆ ให้อาหารสุนัขจรจั
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 12
เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้ศพของฉันเปลี่ยนสภาพไปนานแล้ว แม้จะมีดอกไม้ล้อมรอบ แต่ก็ยังมีกลิ่นเหม็นเน่าของศพโชยออกมาฟู่หย่วนเชินดูเหมือนไม่รู้สึกถึงกลิ่นนั้น จู่ ๆ เขาก็กระชากนิ้วมือของฉัน ที่นิ้วนั้นมีแหวนราคาถูกวงหนึ่งที่เขาเคยพูดถึงอีกวงอยู่บนมือของเขา แต่เขาไม่เคยสวมเพราะคิดว่าเป็นเรื่องน่าอายเขาล้มลงกับพื้นหัวเราะทั้งน้ำตา ปากก็พร่ำพูดไม่หยุด“เสิ่นอวิ๋นเฉี่ยน คุณใจร้ายมากเลยนะ คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะลงโทษผมด้วยการตาย”
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 11
พ่อของฉันเปิดเผยข่าวการเสียชีวิตของฉัน เงินที่ฟู่หย่วนเชินใช้เพื่อลบกระแสข่าวนั้นไม่ได้ผลอะไรเลยเขาสวมชุดสูทและผูกเนกไทอย่างเรียบร้อย เดินไปงานศพของฉันด้วยท่าทางหยิ่งผยองแม่สามีของฉันเดินเข้ามาประคองเขาอย่างสั่นเทา น้ำเสียงฟังดูไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ“เล่นละครเนียนแบบนี้ คงไม่ตายจริงใช่ไหม”ฟู่หย่วนเชินมองรูปภาพสีขาวดำตรงกลางงานศพ แล้วนวดหว่างคิ้วเขาไม่ได้หลับมาหลายวันแล้ว เมื่อก่อนจะมีฉันคอยกล่อมให้เขานอนหลับอย่างอ่อนโยน ตอนนี้เขาคงยังไม่ชินกับความแตกต่างนี้“ตายก็ตายไป แค่สาวนั่งดริ๊งแค่นั้น ตายไปก็ไม่เสียดาย!”ฉันได้ยินคำดูถูกที่เลวร้ายขึ้นเรื่อย ๆ ของเขา แต่ในใจกลับไม่รู้สึกสะทกสะเทือนอะไรอีกแล้ว มีเพียงความห่วงใยต่อพ่อของฉันที่ยังเหลืออยู่เท่านั้น“พ่อ อย่าให้คนอื่นหัวเราะเยาะสิ เสิ่นอวิ๋นเฉี่ยนไม่มีเหตุผล แล้วทำไมพ่อถึงทำเรื่องไร้สาระตามไปด้วย?”พ่อของฉันทำเป็นไม่ได้ยิน บทเพลงไว้อาลัยดังขึ้นในงานศพ ฟู่หย่วนเชินฟังจนขมวดคิ้วแขกที่มางานส่วนใหญ่เป็นคนของครอบครัวฝ่ายฉัน ทุกคนต่างเมินเฉยและไม่ให้เกียรติฟู่หย่วนเชินแม้แต่น้อย“เสิ่น... อวิ๋น... เฉี่ยน!”สีหน้าของฟู่หย่วนเช
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 10
บริษัทของฟู่หย่วนเชินถูกผลักเข้าสู่จุดสนใจอีกครั้ง พ่อของฉันถือป้ายประท้วงอยู่ที่หน้าตึกของเขาเรียกร้องให้เขาชดใช้ชีวิต จนสื่อมวลชนมาเก็บข่าวกันทุกวัน“ฉันไม่ได้บอกไปแล้วเหรอว่าให้เปลี่ยนอาหารเป็นร้านเก่าร้านนั้น!”ผู้ช่วยต้องทนกับอารมณ์โกรธที่ไม่มีเหตุผลของฟู่หย่วนเชิน จึงไม่สามารถยับยั้งการพูดความจริงออกมาได้“ประธานฟู่ อาหารเมื่อก่อนคืออาหารที่คุณเสิ่นทำให้เอง และเธอก็ไม่ได้ส่งมาเป็นเวลานานแล้ว”ฟู่หย่วนเชินเงียบไปในทันที จากนั้นโบกมือสั่งให้ผู้ช่วยออกไป“เสิ่นอวิ๋นเฉี่ยน คุณจะทำให้เรื่องมันยุ่งเหยิงไปถึงเมื่อไหร่กันแน่?”เขายังคงไม่เชื่อว่าฉันตายไปแล้ว และดื้อรั้นเชื่อว่าฉันแค่สร้างเรื่องไร้สาระเขาสั่งให้คนส่งข่าวไปบอกพ่อของฉันว่าต้องการพบ แต่ได้รับการปฏิเสธอย่างไม่ใยดีจากพ่อของฉัน“พี่ฟู่คะ พี่อวิ๋นเฉี่ยนคงไม่ได้ตายจริงๆ ใช่ไหมคะ?”ซูชิงฮวนทำตัวไร้เดียงสา เอนตัวพิงฟู่หย่วนเชินแล้วกระพริบตาปริบๆฟู่หย่วนเชินวางมืออยู่บนไหล่ของเธอแล้วจู่ๆ ก็บีบไหล่เธอแน่นขึ้น จนทำให้ซูชิงฮวนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดฟู่หย่วนเชินทำเป็นไม่สนใจ พูดจาปลอบเธอให้สบายใจ แล้วก็พึมพำกับตัวเอง“คง
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 9
“คุณมาได้ยังไง?”ฟู่หย่วนเชินแสดงความผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด โดยไม่มีความเคารพต่อพ่อของฉันแม้แต่น้อยหน้าอกของพ่อฉันสั่นอย่างรุนแรง ชี้ไปที่ฟู่หย่วนเชินและซูชิงฮวนด้วยนิ้วที่สั่นเทา“เฉี่ยนเฉี่ยนล่ะ? เฉี่ยนเฉี่ยนอยู่ไหน! ฉันจะพาเฉี่ยนเฉี่ยนไป! คุณกล้าทำให้เธอทุกข์ใจได้อย่างไร!”ฉันคุกเข่าข้าง ๆ เท้าของพ่อ และเพิ่งรู้ว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมาฉันทำผิดพลาดมากมายเพียงใดแต่ฉันและพ่ออยู่คนละโลกกันแล้ว ไม่มีโอกาสกตัญญูอีกแล้ว กลับทำให้เขาต้องกังวลใจเรื่องของฉัน“ลูกสาวของคุณไม่กลับบ้าน ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลย”ฟู่หย่วนเชินอยู่ในตำแหน่งสูงมานานเกินไปจึงไม่สามารถรับฟังการตำหนิใด ๆ ได้ซูชิงฮวนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็คอยเติมเชื้อไฟ“คุณลุงคะ พี่เค้าไม่อยู่บ้านค่ะ แม้แต่เรื่องโรคกระเพาะของพี่ฟู่เธอก็ยังไม่สนใจ คุณสอนลูกสาวอย่างไรกัน?”ฉันอยากจะเข้าไปตบหน้าเธอสักสองที ในเมื่อรังแกฉันก็ยังพอทำใจได้ แต่คิดไม่ถึงว่ายังกล้ามาว่าพ่อของฉันอีกพ่อของฉันมองฟู่หย่วนเชินด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยอารมณ์มากมาย ความเศร้าในดวงตานั้นทำให้ใจของฉันเจ็บปวด“ฉันอาจจะสอนลูกสาวของฉันให้ดีเกินไป ถึงทำให้เธอถูกคุณทั้งสองคน
Komen