บทที่ 28
เข้าใจผิด (*1)
“ปล่อยฉันไปได้รึยัง” กระต่ายเอ่ยถามคนที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับ เธอนั่งอยู่แบบนี้ราวๆ สามชั่วโมงแล้ว
ตั้งแต่คีย์พาตัวเธอออกมาจากที่นั่น เขาก็ขับรถด้วยเร็วตลอดทาง มีบางครั้งที่คีย์ทุบพวงมาลัยอย่างบ้าคลั่งแต่ก็ยังคงเร่งความเร็วไม่มีท่าทีผ่อนแรง กระต่ายไม่กล้าโวยวายใส่เขาเพราะกลัวอันตรายจะเกิดขึ้น ความเร็วที่รถเคลื่อนตัวออกไปมันเกินกฎหมายกำหนดค่อนข้างเยอะ เธอจึงนั่งภาวนาให้ตัวเองปลอดภัยเงียบๆ
อยู่ๆ คีย์ก็หักรถเลี้ยวเข้าจอดข้างทาง ตรงบริเวณด้านหน้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังที่มีคนพลุกพล่านพอสมควร กระต่ายถอนหายใจอย่างโล่งปอด กำลังจะเปิดประตูรถลงหนีแต่คีย์กดล็อค เขาบอกกับเธอให้รอก่อน เพราะน้ำเสียงที่เรียบนิ่งของเขาทำให้กระต่ายไม่กล้าทำตัวดื้อดึงใส่เลยยอมนั่งอยู่เงียบๆ แบบนั้น
“สรุปปล่อยได้ยัง?” เธอถามเขาที่ยังคงนั่งนิ่งไม่ขยับ
“เรื่องวันนี้เธอรู้เห็นแต่แรกแล้วรึเปล่า”
“อะไร”
“เธอเป็นคนตามณดามาใช่ไหม” ดวงตาเรียวคมจ้องมองเธออย่างคาดคั้นเอาคำตอบ
“ใช่ ทำตามคำสั่งน่ะ” กระต่ายตอบความจริง “พี่โด้บอกว่านายตามฉันไปที่สนามแข่งรถ ถ้าไม่อยากให้นายวุ่นวายให้ตามณ
