“แง้น แง้น แง้น”
“สิงหา”
ในระหว่างที่เด็กชายและเหล่าเพื่อนพ้องกำลังสนุกอยู่กับการแข่งกันปั่นจักรยานไปสนามใกล้บ้านอยู่นั้น จู่ๆ เสียงทุ้มของใครคนหนึ่งก็ได้เอ่ยเรียกชื่อขึ้นระหว่างทาง ดึงความสนใจให้เด็กชายเจ้าของชื่อและเด็กคนอื่นๆ ที่ปั่นจักรยานมาด้วยกันต้องชะลอความเร็วลงและหยุดจอด เลื่อนสายตามองไปยังบุคคลเจ้าของเสียงด้วยความสงสัย
ก่อนพบว่าร่างสูงเจ้าของเสียงเมื่อครู่กำลังเดินเข้ามาใกล้ แต่เด็กชายกลับจำได้ทันทีว่าบุคคลนี้คือคนที่มาส่งแม่เขาที่บ้านเมื่อคืน
“เป็นคุณอาคนเมื่อคืนนี่เอง”
พูดจบ เด็กชายฉีกยิ้มกว้างอวดฟันน้ำนมซี่ขาวส่งให้กับชายหนุ่มที่เขาเคยเผลอเรียกว่าพ่ออย่างเป็นมิตร
“สิงหา”
“คุณอามีอะไรหรือเปล่าฮะ”
“เอ่อคือ…อาขอคุยกับหนูสักแป๊บนึงหน่อยได้ไหมครับ”
“ได้สิฮะ” ใบหน้าเล็กพยักหน้าอย่างว่าง่ายโดยไม่คิดปฏิเสธแต่อย่างใด ก่อนจะหันไปบอกกับเพื่อนๆ ให้พวกเขาปั่นจักรยานไปเล่นรอที่สนามกันก่อน “พวกนายไปรอที่สนามกันนะ เดี๋ยวเราตามไป”
“อื้อๆ อย่าช้านะ”
“โอเค เข้าใจแล้ว”
“งั้นพวกเราไปกันเถอะ”
“อื้อ อื้อ”
พูดจบ เหล่าเพื่อนพ้องของเด็กชายก็พากันปั่นจักรยานคันโปรดจากไปก่อนล่วงหน้าในเวลาต่อมา
ใ
