“เด็กเป็นไงบ้างฮะ”
“ไม่ไหวจ้ะ...นี่ขนาดคุณยายฝึกมาแล้วนะ ยังไม่ค่อยจะได้ดังใจ แม่ละเบื่อต้องเอามาฝึกกันอีก เก็บห้องครัวก็ไม่เรียบร้อย ดูซิ จะเที่ยงคืนอยู่รอมร่อแล้วแม่ยังไม่ได้นอนยังต้องมาดู”
“ถ้าไม่ไหวก็ส่งกลับไปหาคุณยาย หาเด็กใหม่มาแล้วกันฮะ”
เขาตอบง่ายๆ ไม่ใส่ใจมากนัก
“กว่าจะได้อีก แม่ก็เหนื่อย...แม่ทองก็ไม่ไหวแล้ว แกแก่มากแล้วงกๆ เงิ่นๆ...นี่แหละน้า...แม่บอกแล้ว ตาเอ...ให้ลูกหาสะใภ้ให้แม่สักคน เอามาคุมคนในบ้าน ดูแลบ้านและดูแลเอด้วย...เรื่องยายมิ่งไปถึงไหนแล้วจ๊ะ”
“ก็คงจะกลับมาเร็วๆ นี้มังฮะ ตอนแวะไปบ้านคุณยายก็เห็นถามถึงมิ่ง...ผมไม่ได้บอกแม่ตอนพาเด็กนี่มา...” เขาพยักพเยิดไปทางสาวใช้คนใหม่ “ชื่ออะไรล่ะฮะ แม่...หน้าตาดีเชียว”
“ชื่อแม่แหวน...” เธอบอก ดึงเขาออกมา “เออย่าไปชมมันต่อหน้าซิว่ามันหน้าตาดี...แม่ยิ่งกลัวๆ อยู่ว่าหน้าตาอย่างนี้ จะอยู่ทนเป็นคนใช้ไปได้สักกี่มากน้อย เรื่องยายมิ่งต่อเถอะ...คนกันเองไม่ใช่อื่นไกล เทือกเถาเหล่ากอตื้นลึกหนาบางก็พอจะรู้เห็น...กำพืดเดิมก็ดี จะมีเมียสักคนก็ต้องเลือกหน่อยละ ถึงยายมิ่งแกจะเรียนไม่สู้ดีไปนิด แต่อย่างอื่นก็ชดเชยกันได้”
เขาไม่พูดสักคำ...เรื่
